Η αφύπνιση της μνήμης

Η αφύπνιση της μνήμης Facebook Twitter
0

Η Ρενάτε Τζετ ανήκει σ' ένα είδος ηθοποιών που στην Ελλάδα δεν είναι συνηθισμένο. Eδώ ο ηθοποιός και «χωρικά» και γλωσσικά είναι απομονωμένος στην άκρη της Ευρώπης και δεν αποφασίζει εύκολα να δοκιμαστεί εκτός των ορίων της χώρας του. Αντιθέτως η Ρενάτε γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστρία, έχει δουλέψει σε πολλά θέατρα της Ευρώπης, για την ώρα μένει στην Ελβετία, αλλά για μερικούς μήνες θα βρίσκεται στην Ελλάδα - αφού μετά το Κουαρτέτο θα σκηνοθετήσει στο Πορεία τις Βάκχες του Ευριπίδη.

«Σπούδασα χρυσοχόος, αυτό ήταν το πρώτο μου επάγγελμα. Αλλά από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός, και κάποια στιγμή, μεγάλη πια, αποφάσισα ότι έπρεπε να ακολουθήσω το όνειρό μου. Πήγα στην Αμερική και έπειτα από μια πορεία που δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε συνηθισμένη, με πολλές εκπλήξεις, βρέθηκα στο Κρατικό Θέατρο της Στουτγκάρδης, ένα μεγάλο θέατρο με πολλούς ηθοποιούς και καλές παραστάσεις. Αυτός ήταν ο πρώτος μεγάλος σταθμός στο έως τώρα ιστορικό μου: έμεινα για 7 χρόνια δουλεύοντας ως ηθοποιός και διδάσκοντας στη Δραματική Σχολή του θεάτρου. Τον τελευταίο χρόνο μου εκεί συνέβη να σκηνοθετήσω μια παράσταση. Έτσι άνοιξε ένα καινούργιο πεδίο, αυτό της σκηνοθεσίας. Στη Στουτγκάρδη γνώρισα και δούλεψα για πρώτη φορά και με τον Κριστόφ Βαρλικόφσκι, έναν άνθρωπο που έδωσε νέο ενδιαφέρον στη σχέση μου με το θέατρο. Είχε έρθει να σκηνοθέτησει την Τρικυμία του Σαίξπηρ».

Εκείνη την εποχή, το 2000, η Ρενάτε Τζετ συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να κάνει την ίδια ζωή για τα επόμενα 30 χρόνια. Και διαπιστώνοντας ότι είχε ήδη πάρει ό,τι ήταν να πάρει, αναζήτησε νέες διεξόδους στη μουσική - γιατί είναι και εκπληκτική τραγουδίστρια. Τότε ο Kριστόφ Βερλικόφκσι της ζήτησε να παίξει στοCleansed (2001) της Σάρα Κέιν κι ένα ακόμη κεφάλαιο άρχισε στη ζωή της.

«Με τον Κριστόφ ένιωσα αυτό που είχα νιώσει παλαιότερα, την περίοδο 1987-1991, όταν δούλευα στη Βιέννη με τον Ταμπόρι. Ο Βερλικόφσκι καταλαβαίνει την ανθρώπινη φύση και την αποδέχεται. Δεν ηθικολογεί, κι αυτό είναι ένα χάρισμα που έχουν λίγοι δημιουργοί στο θέατρο. Μου αποκάλυψε τη βαθιά σχέση που ενώνει τη ζωή με το θέατρο, τη δυνατότητα να μιλήσω γι' αυτή μέσω των θεατρικών κειμένων. Μου ενέπνευσε αμέσως εμπιστοσύνη γι' αυτό και -παρ' ότι τότε δεν ήταν ακόμη πολύ γνωστός στην Ευρώπη- αποφάσισα να δουλέψω κοντά του, με όλες τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται, όταν δεν γνωρίζεις τη χώρα, τους ανθρώπους της, τη γλώσσα».

Έκτοτε η Ρενάτε έπαιξε σε πολλές παραστάσεις του Βερλικόφσκι τόσο στην Πολωνία όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες - τελευταία μάλιστα συμμετείχε σε δύο παραστάσεις όπερας που σκηνοθέτησε ο Πολωνός σκηνοθέτης (βραβευμένος την περασμένη άνοιξη στη Θεσσαλονίκη με το ευρωπαϊκό βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες») στο Παρίσι.

Τη ρωτώ πώς εξηγεί το φαινόμενο της στροφής σημαντικών σκηνοθετών του θεάτρου στην όπερα, παρ' ότι συχνά οι σκηνοθεσίες τους ξενίζουν το παραδοσιακό κοινό της όπερας. Μου λέει: «Ένα είδος σύγκρουσης βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ της παραδοσιακής αντιμετώπισης του είδους και της έκδηλης ανάγκης το λυρικό θέατρο να έρθει πιο κοντά στο σύγχρονο βίωμα. Νομίζω ότι γι' αυτό συχνά πια στις μέρες ζητούν από σκηνοθέτες του θεάτρου να σκηνοθετήσουν παραστάσεις όπερας - γιατί είναι κοντύτερα στη ζωή, και μπορούν ν' ανοίξουν τον κλειστό κόσμο της όπερας στη ζωή».

Τέσσερα χρόνια πριν, στο Βίλνιους της Λιθουανίας, όπου παρουσιάστηκε το Cleansedτου Βερλικόφσκι, η Ρενάτε γνώρισε τον Δημήτρη Τάρλοου. Της πρότεινε να έρθει στην Αθήνα είτε για να σκηνοθέτησει είτε για να παίξει είτε για να τραγουδήσει. «Του είπα ότι προτιμώ να σκηνοθετήσω. Έτσι έγινε και βρέθηκα στην Αθήνα να σκηνοθετώ το The Μan Who».

Για την παράσταση που ετοιμάζει για το Φεστιβάλ Αθηνών δεν θέλει να πει πολλά. «Είναι μια διαδικασία που δεν ορίζεται ούτε και περιγράφεται. Καλύτερα από μένα θα μιλήσει για την παράσταση η ίδια η παράσταση. Είναι όπως στη ζωή, άλλο να τη ζεις κι άλλο να την περιγράφεις. Πάντως δεν έρχομαι στην Αθήνα για να πω στους ηθοποιούς εσύ θα κάνεις αυτό, εσύ εκείνο. Προσπαθώ μέσα από τις πρόβες να καταλάβω τι άνθρωποι είναι, και πώς μπορούν με το σώμα τους και το λόγο να εκφράσουν τα πολλαπλά νοήματα του έργου. Οι κινήσεις του σώματος, ο τρόπος που εκφράζεται, έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με υποσυνείδητες δυνάμεις, με μνήμες που φέρουμε, κι αυτές επιδιώκω να αφυπνίσω. Σκέφτομαι την ερμηνεία σαν ένα μοχλό που ανακινεί τα βαθιά, σκοτεινά νερά της μνήμης» λέει.

Στην Αθήνα μένει στην οδό Επικούρου στου Ψυρρή και ναι, της αρέσει πολύ η ζωή της πόλης: «Μένω στο κέντρο, κοντά σ' ένα steak house που είναι ανοιχτό συνέχεια και όπου καταναλώνονται τόνοι κρέατος. Δεν ήρθα για να μείνω κάπου όπου οι ιστορίες των ανθρώπων δεν μπορούν να με φτάσουν. Κόσμος πάει κι έρχεται, φτωχοί μαύροι και πρεζάκια γυρνούν από δω κι από κει ακόμη και το πρωί. Βλέπεις τους Τσιγγάνους να κυκλοφορούν τον κόσμο τους πάνω στα αυτοκίνητα, ένα ξεχωριστό κόσμο. Μ' αρέσει που μπορώ να δω αυτό που συμβαίνει στην πόλη. Στις χώρες που συνήθως ζω τα πράγματα καλύπτονται. Ξέρω ότι δεν είναι πολλά χρόνια που έχουν έρθει τόσοι μετανάστες στην Αθήνα και είναι φυσικό κάποιοι να ενοχλούνται απ' αυτήν την "ξένη" πραγματικότητα, αλλά έχω την αίσθηση ότι για τους ξένους εδώ τα πράγματα είναι αρκετά καλά, υπάρχει μία συνθήκη αποδοχής. Ξέρετε και πού αλλού βλέπω ότι ζείτε με μεγαλύτερη ελευθερία και με περισσότερη ανθρωπιά; Στα αδέσποτα σκυλιά. Βλέπω ότι έχουν χώρο να επιβιώσουν, κανείς δεν τα βασανίζει, ούτε τα χτυπάει - μπορεί να συμβεί κι αυτό, υποθέτω, αλλά δεν είναι ο κανόνας. Υποθέτω ότι όσοι μένουν μόνιμα έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά τους, αλλά προτιμώ την ακαταστασία της Αθήνας από την πραγματικότητα των χωρών που έχω ζήσει, όπου όλα φαινομενικά είναι καθαρά και τακτοποιημένα».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ