Λίγα βιβλία μ' έχουν συγκλονίσει κι επηρεάσει τόσο όσο «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου. Απ' την πρώτη παγερή σελίδα μέχρι την τελευταία, η καλειδοσκοπική της κατάδυση στην αγριότητα της παιδικής ηλικίας, της μνήμης και των αισθήσεων, συνθέτει κατ' εμέ έναν απ' τους σπουδαιότερους θησαυρούς της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Και, καθώς το ζήτημα της ψυχικής νόσου και η μετάπλασή της μέσα απ' την τέχνη της γραφής, είναι στοιχεία αλληλένδετα με τον βίο και τα βιβλία της Καραπάνου, όταν η μητέρα μου αυτοκτόνησε στα τέλη του 2002 - έπειτα από τριάντα χρόνια πάλης με τη διπολική διαταραχή - ο πόνος της απώλειάς της δέθηκε αυθόρμητα κι ανεξήγητα με την Κασσάνδρα, γεννώντας έναν μονόλογο που συνδύαζε πραγματικότητα και μύθο. Ελπίζω μονάχα να στάθηκα αντάξιος των περιστάσεων και των αισθημάτων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Πρίγκιπας Χάρι: Επέστρεψε στο Λονδίνο εν μέσω φημών για επανένωση, αλλά ο βασιλιάς Κάρολος λείπει
Νεπάλ: Ελληνίδα βολεϊμπολίστρια είναι εγκλωβισμένη στη χώρα - «Κρύβομαι στο δάσος»
Η Apple παρουσίασε το iPhone 17 με Pro κάμερες και το πιο λεπτό Air που έγινε ποτέ
Ιπποκράτειο: «Αισθάνθηκα ντροπή, του είπα ότι δεν έχω τόσα χρήματα» λέει η σύζυγος ασθενή του καρδιοχειρουργού
Γαλλία: «Μπλοκάρουμε τα πάντα» - Εν αναμονή αναταραχών μετά τον διορισμό του νέου πρωθυπουργού
σχόλια