Το Εθνικό Θέατρο μετά την πανδημία: Όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση με τον Δημήτρη Λιγνάδη

Το Εθνικό Θέατρο μετά την πανδημία: Όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση με τον Δημήτρη Λιγνάδη Facebook Twitter
«Και τι έγινε; Το Εθνικό δεν παύει να υπάρχει και να είναι ενεργό».
0



KAΘΩΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗ «συνάντηση ενημέρωσης» με καλλιτεχνικούς συντάκτες, όπως προτίμησε να τη χαρακτηρίσει, αντί του τυπικού όρου «συνέντευξη Tύπου», ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, σκέφτηκε, και μας εκμυστηρεύτηκε, ότι ένας καλός τίτλος γι' αυτήν θα ήταν «προθέσεις, θέσεις, αντιθέσεις». Σωστά, αλλά για να είμαστε ρεαλιστές, ο αποκλειστικός σκοπός της συνάντησης ήταν η ενημέρωση σχετικά με τις νέες συνθήκες υπό τις οποίες θα κάνουμε και θα βλέπουμε θέατρο την εποχή της πανδημίας. Κοντολογίς: ακυρώσεις, περιορισμοί, ειδικές συνθήκες, ειδικότερες προϋποθέσεις, επινόηση δράσεων με ανθρωπιστικό και υποστηρικτικό ύφος.


Μπαίνοντας στον υπέροχο προαύλιο χώρο του «Σχολείου», του θεάτρου της Ειρήνης Παπά, χαμηλά στην οδό Πειραιώς, στο ύψος του Μοσχάτου, το οποίο έχει παραχωρηθεί οριστικά πια στο Εθνικό Θέατρο ώστε να στεγάσει τη δραματική του σχολή, συναντούσες ήδη την ιδιόρρυθμη συνθήκη οι καρέκλες να έχουν τοποθετηθεί σε απόσταση 1,5 μέτρου η μία από την άλλη, ενώ το επιτελείο του γραφείου Τύπου υποδεχόταν τους καλλιτεχνικούς συντάκτες με απολυμαντικό υγρό, μάσκες και κρύο νερό.

Ένα μικρόφωνο δέσποζε ανάμεσα στα καθίσματα, καθώς, όπως πληροφορηθήκαμε, δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί ασύρματο μικρόφωνο από χέρι σε χέρι, οπότε, όποιος ήθελε να θέσει ερωτήματα, θα έπρεπε να σηκώνεται, να το πλησιάζει, ιδανικά φορώντας μάσκα και γάντια, σε περίπτωση που το άγγιζε.

Αυτήν τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει σε πρόβες για νέες παραγωγές για το χειμερινό πρόγραμμα, οπότε είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο να επαναληφθούν όσες είναι έτοιμες.


Το αντικείμενο της συνάντησης ήταν οι καλοκαιρινές παραστάσεις, η συμμετοχή του Εθνικού στο κουτσουρεμένο Φεστιβάλ Επιδαύρου και οι δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους που ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού.

Αφού, λοιπόν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής υπογράμμισε ότι το Εθνικό Θέατρο μόνο αδρανές δεν έμεινε την περίοδο της καραντίνας, απαριθμώντας μια σειρά από πρωτοβουλίες, όπως η αιμοδοσία, το ράψιμο προστατευτικών μασκών, η συμμετοχή ηθοποιών σε ανάγνωση κειμένων για την εκπαιδευτική τηλεόραση, οι προβολές μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων από την ιστοσελίδα του θεάτρου, οι συμφωνίες με τον ΕΟΤ, η ψηφιοποίηση παραστάσεων και αρχείου και άλλες, ειδικότερου ενδιαφέροντος, προχώρησε σε ανακοινώσεις σχετικά με το καλοκαιρινό πρόγραμμα.

Το Εθνικό Θέατρο μετά την πανδημία: Όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση με τον Δημήτρη Λιγνάδη Facebook Twitter
Μπαίνοντας στον υπέροχο προαύλιο χώρο του «Σχολείου» του θεάτρου της Ειρήνης Παπά, συναντούσες ήδη την ιδιόρρυθμη συνθήκη οι καρέκλες να έχουν τοποθετηθεί σε απόσταση 1,5 μέτρου η μία από την άλλη.


Σε μια από τις αρκετές φορές που με σύντομες σιωπές φάνηκε η συγκίνηση του, τόνισε ότι «ο κλάδος μας περνάει δύσκολα και θα ζήσει μεγάλη δυσχέρεια» ενώ επέμεινε ότι αδυνατεί να ξεχωρίσει την ιδιότητα του ως ηθοποιού από εκείνη του καλλιτεχνικού διευθυντή, και υπογράμμισε την εφευρετικότητα που όλοι έχουν επιδείξει για να προχωρήσουν τα πράγματα, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι σύντομα θα χαλαρώσουν οι περιορισμοί στο θέατρο, όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία. Όπως είπε χαρακτηριστικά σε σχέση με τις παραστάσεις στο Διαδίκτυο: «Η θεατρική πράξη δεν μπορεί να αντικατασταθεί με την κάμερα, το θέατρο είναι κοινωνία, μετάληψη κολλητική!».


Ως εκ τούτου, βρίσκεται εν μέσω της προετοιμασίας των «Περσών» του Αισχύλου, τη σκηνοθεσία των οποίων έχει αναλάβει, υπό ιδιότυπες συνθήκες προβών: οι ηθοποιοί απαγορεύεται διά ροπάλου να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον σε απόσταση μικρότερη από 1,5 μέτρο, καθώς θα καραδοκεί ο οδηγός σκηνής που θα επιβάλλει την τάξη σε περίπτωση παρέκκλισης ανάμεσά τους ή με τον σκηνοθέτη. Παράλληλα, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ο οποίος ετοιμάζει τη «Λυσιστράτη», εκεί η έκπληξη θα είναι για όλους μας το πώς θα χειριστεί την εγγύτητα που θα πρέπει υπάρχει ανάμεσα στους ηθοποιούς.

Όπως και να χει, οι δύο παραγωγές θα παρουσιαστούν στην Επίδαυρο για πρώτη φορά σε τριήμερες παραστάσεις. Οι «Πέρσες», Παρασκευή 24, Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Ιουλίου και η «Λυσιστράτη», Παρασκευή 31 Ιουλίου, Σάββατο 1 και Κυριακή 2 Αυγούστου. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουν, όπως επισήμανε η αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια, Έρη Κύργια, να αναπληρώσουν μέρος της απώλειας των εισπρακτικών εσόδων. Μέχρι πρότινος ο σχεδιασμός του πώς θα κάθονται οι θεατές και σε τι αποστάσεις δεν είχε διευκρινιστεί και οι αποφάσεις που θα παρθούν είναι ευθύνη του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Πάντως, λόγω των ειδικών συνθηκών, ανοίγουν και τα επάνω διαζώματα.


Οι δύο παραστάσεις θα παρουσιαστούν και στην Αθήνα. Η «Λυσιστράτη», μετά την Επίδαυρο, στο θερινό θέατρο που αυτήν τη στιγμή ολοκληρώνεται στο πίσω αίθριο του «Σχολείου» της Ειρήνης Παπά με χρήματα του Ιδρύματος Λάτση και μελλοντικά θα έχει χωρητικότητα 1.200 άτομα, αν και, βάσει του πρωτοκόλλου του φετινού καλοκαιριού, δεν θα ξεπερνάει τα 450 άτομα. Πιθανόν για ορισμένο αριθμό παραστάσεων να παρουσιαστούν στον ίδιο χώρο και οι «Πέρσες», παράλληλα με τη μίνι περιοδεία τους σε ανοιχτά θέατρα και αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής, σε συνεργασία με την Περιφέρεια.

Το Εθνικό Θέατρο μετά την πανδημία: Όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση με τον Δημήτρη Λιγνάδη Facebook Twitter
Το θερινό θέατρο, το οποίο αυτήν τη στιγμή ολοκληρώνεται στο πίσω αίθριο του «Σχολείου» της Ειρήνης Παπά, με χρήματα του Ιδρύματος Λάτση, μελλοντικά θα έχει χωρητικότητα 1.200 άτομα.


Οι δράσεις που, σύμφωνα με τον προγραμματισμό του υπουργείου Πολιτισμού, ετοιμάζονται να ταξιδέψουν σε αρχαιολογικούς χώρους που έχουν παραμείνει ανεκμετάλλευτοι μέχρι τώρα, καταρχάς στην Αττική και πιθανόν και αλλού ανά την επικράτεια, κατά τη διάρκεια της ημέρας, άρα με φυσικό φως και ήχο, είναι οι εξής: «Σπουδαία ερείπια: Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών (16ος-19ος)», σε σύνθεση και επιμέλεια κειμένου των Στέφανου Καβαλλιεράκη και Άγγελου Κουτσολαμπρόπουλου και σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη, η «Αθηναίων Πολιτεία», στο πλαίσιο της οποίας ο Γιάννης Λιγνάδης έχει μεταφράσει και διασκευάσει κείμενα του Ηροδότου, του Θουκυδίδη, του Διογένη του Λαέρτιου, του Πλουτάρχου και άλλων σχετικά με το πώς οδηγήθηκε η Αθήνα στη Δημοκρατία, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, και, τέλος, το «Αμάρτημα της μητρός μου» του Γεώργιου Βιζυηνού στα αγγλικά, σε σκηνοθεσία της Δανάης Ρούσου, μουσική του Νίκου Κυπουργού και ερμηνεία της Ρένας Κυπριώτη, το οποίο θα παρουσιαστεί σε μη αναμενόμενους χώρους, σε συνεργασία με τον ΕΟΤ, για προσέλκυση ξένων επισκεπτών.


Ο Δημήτρης Λιγνάδης έκλεισε την άτυπη συνάντηση/συνέντευξη Τύπου, εκφράζοντας την ικανοποίησή του, καθώς η Σοφία Βγενοπούλου, σκηνοθέτις της παιδικής παράστασης «Υπάρχουν μονόκεροι» ξεκινάει ακροάσεις για νέους ηθοποιούς, γεγονός που δείχνει ότι κάτι αρχίζει να κινείται και πάλι στο θέατρο.

Πάντως, υπάρχει η ελπίδα ότι η νέα χρονιά, για την οποία κανείς δεν ξέρει ακόμα τίποτα, θα ξεκινήσει με όσες παραστάσεις δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν, κάποιες ούτε καν να ξεκινήσουν, όπως η «Κυρία του Μαξίμ», το «Φεγγάρι από χαρτί» και το «Εσείς που με ακούτε» – κι ας είναι προγραμματισμένο ρεπερτόριο προηγούμενης διεύθυνσης. Συμπληρώνοντας, είπε χαρακτηριστικά: «Και τι έγινε; Το Εθνικό δεν παύει να υπάρχει και να είναι ενεργό». Άλλωστε, αυτήν τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει σε πρόβες για νέες παραγωγές για το χειμερινό πρόγραμμα, οπότε είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο να επαναληφθούν όσες είναι έτοιμες».

Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με χαρούμενη και αισιόδοξη διάθεση, με μια περιήγηση στον υπαίθριο χώρο όπου κατασκευάζεται το νέο θερινό θέατρο του Εθνικού. Το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, όσο συνεχίζεται η απειλή της πανδημίας, θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο για καλλιτέχνες και φιλοθεάμον κοινό.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Όλες οι δράσεις της φετινής διοργάνωσης

Culture / Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Όλες οι δράσεις της φετινής διοργάνωσης

Η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Κατερίνα Ευαγγελάτου, ανακοίνωσε μέσω streaming όσα θα δούμε φέτος το καλοκαίρι στα ανοιχτά θέατρα του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ο Αναστάσης Ροϊλός θα μετακόμιζε στην Ιαπωνία, αλλά προέκυψαν οι «Άγριες Μέλισσες»

Θέατρο / Ο Αναστάσης Ροϊλός θα μετακόμιζε στην Ιαπωνία, αλλά προέκυψαν οι «Άγριες Μέλισσες»

Ένας από τους πιο αγαπημένους νέους ηθοποιούς μιλά για τον ρόλο του «Νικηφόρου» και τη σαρωτική επιτυχία του σίριαλ «Άγριες Μέλισσες», λέει «όχι» στο εμπορικό θέατρο και θυμάται τα παιδικά του χρόνια.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΡΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ