Έχει βάθος η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. του σήμερα;

MAIROYLA Facebook Twitter
Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. που υποδύεται η Σολωμού είναι ένας διασκεδαστικός μονόλογος χωρίς καμία απόχρωση ή εμβάθυνση. Φωτ.: Έλλη Πουπουλίδου/NDP
0

Το 2009 η Λένα Κιτσοπούλου έγραψε τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., μια κωμικοτραγική θεώρηση της φιλοσοφίας της ζωής, έναν μονόλογο για μια περίεργη τριανταεπτάχρονη γυναίκα που κολυμπάει μέσα σε άλυτα καθημερινά προβλήματα. Η παράσταση ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο και τη σκηνοθέτησε η συγγραφέας, που ήδη είχε εκδώσει την πρώτη της συλλογή διηγημάτων, τις «Νυχτερίδες», και είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω», μαζί με μια επίσης ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα του ελληνικού θεάτρου, τη Μαρία Πρωτόπαππα, που υποδύθηκε τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Η Πρωτόπαππα, ηθοποιός των ημιτονίων, μπήκε στο έργο και έδωσε νόημα στις μαύρες περιοχές του. Με το φανελάκι της, μέσα σε ένα κουζινάκι, έκανε μια αλησμόνητη ερμηνεία. 

Την Κιτσοπούλου τότε τη θεωρούσαν ένα πολυτάλαντο πρόσωπο, μια ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν είχε ανεβάσει ακόμα τον «Αθανάσιο Διάκο», δεν την είχε «περιποιηθεί», δημοσιεύοντας μια γυμνή φωτογραφία της, το «Πρώτο Θέμα», δεν είχαν ξεσηκωθεί εναντίον της οι πατριδολάτρες και κάθε λογής συντηρητικοί, τους οποίους προκαλούσε αδιάλειπτα. Αν εξετάσουμε την περίπτωσή της, είναι η μόνη που παραμένει πιστή σε αυτό που θέλει να εκφράσει, έχει διατηρήσει τη μοναδική και ενοχλητική γλώσσα της και έχει ξεσηκώσει θύελλα στο Twitter, ειδικά με αφορμή τους «Σφήκες» στην Επίδαυρο, με τους φανατικούς του ενός στρατοπέδου να οργανώνουν τα δικαστήρια της τέχνης.

Οι υποστηρικτές της την υπερασπίζονται εξίσου φανατικά για τη σκωπτική της διάθεση και το καυστικό χιούμορ με το οποίο σχολιάζει τη συστημική σαπίλα, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό, την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής μας.

Η γυναίκα που περιγράφει η Κιτσοπούλου δεν υπάρχει σε αυτή την παράσταση, είναι ένα κομμάτι του παζλ μιας περσόνας που συμπληρώνει τον ρόλο της ως δυνατής λύτριας προβλημάτων της καθημερινής ζωής.

Σήμερα τη Λένα Κιτσοπούλου την αποκαλούν αιρετική και σχεδόν ξεμπερδεύουν αντί να πονοκεφαλιάσουν για να την κατατάξουν κάπου, πράγμα δύσκολο. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., σχεδόν όλα τα έργα της ανεβαίνουν διαρκώς, κάθε χρόνο υπάρχουν δύο ή τρία δικά της στις στήλες των θεαμάτων.

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Facebook Twitter
Όσο παρακολουθώ, σκέφτομαι ότι η Μαρία Σολωμού μιλάει ακριβώς όπως στα podcasts, θα μπορούσε να είναι ένα δικό της stand up και να είναι και καλύτερο, γιατί εδώ υπάρχουν σημεία που δεν μπορεί να υποστηρίξει. Φωτ.: Έλλη Πουπουλίδου/NDP

Όταν αποφάσισα να δω τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. με τη Μαρία Σολωμού, πήρα τη φίλη μου Α. για να πάμε μαζί. «Αυτό που παίζει γυμνή η Σολωμού;» μου είπε και έψαξα να βρω αν η Σολωμού παίζει και κάπου αλλού γυμνή, γιατί στη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. δεν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί μια γυμνή εμφάνιση.

Η πιο πρόσφατη αναφορά στη δραστηριότητα της Μαρίας Σολωμού ετούτη την περίοδο ήταν αυτή: «Ξεσπά η Μαρία Σολωμού: "Το να πει κάποιος ότι βγαίνω γυμνή δεν είναι αρνητικό σχόλιο, είναι κακία" και "Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος σχολιάσει ότι βγαίνω γυμνή στο έργο"».

Είναι βέβαια αξιοπερίεργο το ότι κανένας δεν ρώτησε τίποτε άλλο για το έργο, για τη γυναίκα που υποδύεται, ότι πρώτη θέση στα δημοσιεύματα έχει η γυμνή εμφάνιση – μέρος του μάρκετινγκ, το δίχως άλλο, και ένας λόγος να αρχίσει μια συζήτηση χωρίς νόημα. Η οποία, ακόμα και αν η ίδια δεν θέλει, έπαιξε σε όλα τα πρωινάδικα και τα περιοδικά ποικίλης ύλης, δηλαδή όλοι έμαθαν ότι υπάρχει ανάμεσα σε εκατό παραστάσεις που γεμίζουν τα Δευτερότριτα τα θέατρα.

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Facebook Twitter
Φωτ.: Έλλη Πουπουλίδου/NDP

Από τη σειρά «Singles» και μετά, σχεδόν εδώ και είκοσι χρόνια, η Σολωμού έχει συγκροτήσει μια περσόνα που είναι πολύ διαφορετική από άλλων ηθοποιών αυτής της γενιάς. Σαν να ακολουθεί πιστά εκείνο τον ρόλο, εμφανίζεται αντισυμβατική, αδιάφορη για τα σχόλια, λίγο μάγκας και λίγο αντράκι, που δεν έχει ανάγκη κανέναν και «τρώει πολύ ξύλο», όπως λέει, αλλά τελικά αδιαφορεί. Στις γυναίκες η Σολωμού είναι συμπαθής, λέει πιο αθυρόστομα, με χιούμορ και αυθάδεια πράγματα που δεν λένε εκείνες και προβάλλει μια «αυθόρμητη ειλικρίνεια», κάτι που ενισχύεται από τα podcasts και τα vidcasts που κάνει «σαν ψυχοθεραπεία» όπως λέει η ίδια, αλλά που φέρνουν κι άλλα οφέλη, διαφημίσεις, sponsoring προϊόντων – εννοείται ότι καλά κάνει, δεν είναι η πρώτη ούτε η μόνη.   

Είδα αρκετά από αυτά προτού δω το τρέιλερ της παράστασης, στο οποίο εμφανίζεται ως μοιραία γυναίκα που μπαίνει σε μια μπανιέρα, φοράει περούκα αλά Μέριλιν και πουσάρει τη σέξι εικόνα της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.Σ., που δεν έχει καμία σχέση με το έργο. 

Η διασκευή που έκανε με τη σκηνοθέτιδά της «φέρνει τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. στη εποχή μας», όπως δήλωσε η ίδια. Όταν γράφτηκε δεν υπήρχε Instagram ούτε κορωνοϊός και το έργο είχε παιχτεί σε ένα κουζινάκι, ενώ τώρα συμβαίνει σε ένα μπάνιο, με μια μπανιέρα καταμεσής της σκηνής, όπου η Σολωμού γδύνεται, αλλά υπάρχει και μια κουρτίνα που κρύβει, για να μη σηκωθεί κάποιο κινητό και κυκλοφορήσουν από το πουθενά γυμνές φωτογραφίες. 

Φυσικά και θα μπορούσε να μην υπάρχει γυμνό και συζήτηση γύρω από αυτό, αλλά άντε να εξηγήσεις στις κάμερες των εκπομπών αυτού του τύπου την «περίπτωση Κιτσοπούλου», που την αγνοούν εντελώς.

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Facebook Twitter
Όταν ξεφεύγει από τη σόκιν αφήγηση που κάνει το κοινό να γελάει, οι συναισθηματικές ποιότητες πατώνουν. Λέει στις γυναίκες που βρίσκονται στο κοινό λέξεις που εκείνες δύσκολα θα ξεστομίσουν. Φωτ.: Έλλη Πουπουλίδου/NDP

Δευτέρα βράδυ το θέατρο έχει γύρω στους 120 θεατές, το κοινό είναι γυναικείο, με ελάχιστες εξαιρέσεις ανδρικής παρουσίας. Η Σολωμού μπαίνει χαρούμενη και μαζεύει μια μπουγάδα με λευκά σέξι εσώρουχα που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Όταν ξεκινάει τον μονόλογο μοιάζει απαράλλαχτα με την περσόνα που ακούς στα podcasts. Όταν ξεφεύγει από τη σόκιν αφήγηση που κάνει το κοινό να γελάει, οι συναισθηματικές ποιότητες πατώνουν. Λέει στις γυναίκες που βρίσκονται στο κοινό λέξεις που εκείνες δύσκολα θα ξεστομίσουν.

Και, φυσικά, το όλο θέαμα, και σκηνοθετικά και υποκριτικά, δεν έχει καμία διαβάθμιση ώστε να σε οδηγήσει στο τελικό μέρος του μονόλογου, στον θάνατο της ηρωίδας. Καμία αλλαγή, έστω ανεπαίσθητα, δεν συμβαίνει και αυτή η παράσταση δεν θα μπορούσε να βοηθήσει να υπάρχουν τέτοιες αποχρώσεις.

Όσο παρακολουθώ, σκέφτομαι ότι η Μαρία Σολωμού μιλάει ακριβώς όπως στα podcasts, θα μπορούσε να είναι ένα δικό της stand up και να είναι και καλύτερο, γιατί εδώ υπάρχουν σημεία που δεν μπορεί να υποστηρίξει. Την υποστηρίζει καλύτερα την εικόνα της και με μεγάλη επιτυχία σε podcast με τίτλο «Είμαι ερωτευμένη με τον κουμπάρο μου», «Όταν μένεις έγκυος από το πρώτο ραντεβού», «Κρυφή σχέση με τον στρέιτ κολλητό μου», «Όταν καταστρέφεις τον γάμο του πρώην σου!», «Μήπως κατά βάθος είναι όλοι bisexual;» «Βρόμικες συζητήσεις για το σεξ!». 

Η Μαρία Πρωτόπαπα μπήκε στο έργο πολύ βαθιά και από τη μαυρίλα του αναδύθηκαν τα παράξενα και αστεία κομμάτια του. Όταν έβριζε, κανένας δεν διανοούνταν να χαχανίσει, γιατί το σεξ και οι σχέσεις είχαν κάτι πολύ σκοτεινό που το κοινό διαισθανόταν. 

Η Μαρία Σολωμού φόρεσε το έργο στην περσόνα της. Η Κιτσοπούλου έγραψε ένα έργο που ήρθε κουτί στο προφίλ που θέλει να εμφανίσει: μια γυναίκα η οποία μιλάει χωρίς ταμπού και με απίθανη ελευθερία για το σεξ και τους άντρες. Υπάρχει όμως κάτι βαθιά ποιητικό που εξαφανίζεται κάτω από αυτή την περσόνα γιατί η Σολωμού έχει ανάγκη να είναι αρεστή, οπότε ό,τι εμβόλιμο βάζει δικό της ελαφραίνει το έργο και τις σκοτεινές ποιότητές του. Καμία αλλαγή δεν υπάρχει στο ύφος, στον τόνο και στο συναίσθημα, σε όσα λέει πριν και μετά τον επί σκηνής θάνατό της.

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Facebook Twitter
Καμία αλλαγή δεν υπάρχει στο ύφος και τον τόνο και στο συναίσθημα και σε αυτά που λέει πριν και μετά τον επί σκηνής θάνατό της. Φωτ.: Έλλη Πουπουλίδου/NDP

Επιλέγοντας το έργο της Κιτσοπούλου, όσα λέγονται από σκηνής έχουν την καλλιτεχνική σφραγίδα μιας πολυσυζητημένης δημιουργού και την επικάλυψη της ποιότητας που χρειάζεται. Είναι «αθώα του αίματος», κανένας δεν μπορεί να σχολιάσει τα λόγια ως δικά της, άρα είναι και προστατευμένη. 

Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. που υποδύεται η Σολωμού είναι ένας διασκεδαστικός μονόλογος χωρίς καμία απόχρωση ή εμβάθυνση. Γιατί το έργο αυτό είναι στην κόψη, γλιστράει από το γέλιο στην απόγνωση και θέλει μαεστρία και ακροβατική δεξιοτεχνία υποκριτικά για να μη πέσεις στο χάος της μίας ή της άλλης πλευράς.

Η γυναίκα που περιγράφει η Κιτσοπούλου δεν υπάρχει σε αυτή την παράσταση, είναι ένα κομμάτι του παζλ μιας περσόνας που συμπληρώνει τον ρόλο της ως δυνατής λύτριας προβλημάτων της καθημερινής ζωής. Η παράσταση ρίχνει απλώς νερό στον μύλο της διαφήμισης, στην προώθηση μιας ηθοποιού που θα γεμίσει το θέατρο από τις άλλες της δραστηριότητες. Και γιατί όχι; Τουλάχιστον δεν παριστάνει τη σοβαροφανή και δεν κηρύσσει την επανάσταση διαφημίζοντας ένα ενεργειακό ποτό. Θέλει να υπάρχει στο θέατρο και είναι δικαίωμά της, αλλά το έργο δεν υπάρχει.  

Σήμερα, με ένα άλλο κοινό, αυτό μπορεί και να μην ενοχλεί κανέναν. 

ΥΓ.: Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. θα πει Μην Αντιστέκεσαι, Ισοπεδώσου, Ρίξε Ολοκληρωτικό Ύπνο, Λυτρώσου, Αυτοκτόνα. Είναι το θαυματουργό χάπι που παίρνεις μια και τελειώνεις.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Μαρία Σολωμού και ο μέσος Ελληνάρας

Οπτική Γωνία / Η Μαρία Σολωμού και ο μέσος Ελληνάρας

Απόψε, ο μέσος Ελληνάρας θα κοιμηθεί, πιστεύοντας ότι έχει τιμωρήσει τη Μαρία. Μέχρι να κάνει τη σύνδεση ανάμεσα σ' αυτά που είπε η ηθοποιός για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, μέχρι τον παιδοβιαστή της διπλανής πόρτας, θα έχει φάει τη μισή του ζωή.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ