Τι είναι ο νέος δίσκος του Eminem; Επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό μανιφέστο;

Τι είναι ο νέος δίσκος του Eminem; Επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό μανιφέστο; Facebook Twitter
Πώς γίνεται να κατηγορείς από τη μια τον Eminem ότι ο δίσκος του δεν είναι αρκετά πολιτικός και από την άλλη, όσες φορές επιχειρεί τέτοιες νύξεις, να ισχυρίζεσαι πως δεν το κάνει αρκετά πειστικά και να εστιάζεις στα μικροπολιτικά παρασκήνια και όχι στην ουσία;
3

Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως ο Eminem είναι μία από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες του 21ου αιώνα. Ο Marshall Bruce Mathers III είναι μια εμβληματική, larger than life φιγούρα. Έχει διχάσει την παγκόσμια κοινή γνώμη με το έργο του όσο ελάχιστοι, έχει πετύχει αδιανόητα εμπορικά ρεκόρ, ειδικά κατά την προηγούμενη δεκαετία, και είναι ένα από τα τελευταία πραγματικά είδωλα που έχει γεννήσει η μουσική βιομηχανία.

Περισσότερο απ' όλα, όμως, είναι ένας λευκός ράπερ, παιδί μιας διαλυμένης οικογένειας, που κατάφερε να κάνει το χιπ-χοπ cool για μια ολόκληρη γενιά ανεξαρτήτως φυλής και προέλευσης και να γίνει τελικά ένας σούπερ-σταρ μεγατόνων και αναπόσπαστο κομμάτι του ψηφιδωτού της σύγχρονης πoπ κουλτούρας.


Ενώ, λοιπόν, η πρώτη του προσπάθεια για επανεκκίνηση της καριέρας του στέφθηκε με επιτυχία, στη δεύτερη, με την πρόσφατη κυκλοφορία του «Revival», έπιασε μεν κορυφή για 7η συνεχόμενη φορά στα αμερικανικά και βρετανικά charts, αλλά είναι η πρώτη φορά που η αξία του αμφισβητήθηκε τόσο έντονα από τον διεθνή μουσικό Τύπο.

Το κύριο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: πώς γίνεται ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα στη σημερινή, παγκόσμια κυριαρχία του χιπ-χοπ ως του δημοφιλέστερου μουσικού είδους των νέων να ακούγεται τόσο εκτός πραγματικότητας;

Αν ο δίσκος είχε περισσότερες «φλογισμένες» κοινωνικοπολιτικές ρίμες και παράλληλα λιγότερο αυτοαναφορικό, μελοδραματικό παραλήρημα πάνω στην αυτο-αμφισβήτηση, σίγουρα θα μιλάγαμε για έναν πολύ πιο επίκαιρο, απαραίτητο και απολαυστικό δίσκο αλλά και για μια μεγάλη επιστροφή.

Το ότι επεξεργαζόταν νέο υλικό γνωστοποιήθηκε από τον ίδιο τον Eminem με ένα tweet του, τον Οκτώβριο του 2016. Σε αυτό σχολίαζε: «Μην ανησυχείτε, ετοιμάζω ένα νέο άλμπουμ! Εν τω μεταξύ, να κάτι άλλο», παραπέμποντας σε ένα νέο κομμάτι με τίτλο «Campaign Speech», μια οκτάλεπτη επίθεση ενάντια στον Tραμπ, λίγο πριν από την εκλογή του ως Πρόεδρου των ΗΠΑ.

Οι μετέπειτα συναυλίες του στη Βρετανία ενίσχυσαν τη φημολογία πως ο δίσκος θα κυκλοφορούσε πολύ σύντομα, αλλά τελικά παρέμεινε σιωπηλός μέχρι τον περσινό Οκτώβριο και τα 2017 BET Hip Hop Awards. Εκεί επιδόθηκε σε ένα πυρετώδες, freestyle ραπάρισμα με τίτλο «The Stοrm», σχολιάζοντας με το μοναδικό, μανιασμένο του flow όλα τα κακώς κείμενα της προεδρίας του Tραμπ, στέλνοντας μάλιστα ηχηρό μήνυμα στους ψηφοφόρους του πως πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε αυτόν ή τον Αμερικανό ράπερ, διαφορετικά «fuck you», όπως καταλήγει.

 

The Storm - 2017 BET Hip Hop Awards

Βέβαια, οι αντιφάσεις δεν άργησαν να αποκαλυφθούν: το πρώτο χτύπημα στην καμπάνια προώθησης του νέου άλμπουμ ήρθε από τους «New York Times», όταν, μετά την κυκλοφορία του, δημοσίευσαν ένα άρθρο με βίντεο από το 2004 που δείχνει τον Tραμπ να υποστηρίζει τον Eminem και τον τελευταίο να ενθαρρύνει το κοινό να ψηφίσει το νυν Αμερικανό Πρόεδρο.


Λίγες μέρες αργότερα, ο Paul Rosenberg (μάνατζερ του Eminem) δημοσίευσε μια φωτογραφία στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, η οποία πυροδότησε νέα σενάρια για τον τίτλο και την ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου.


Τελικά, το πρώτο single «Walk οn Water» με τη συμμετοχή της Beyonce ανέβηκε στο Διαδίκτυο στις 10 Νοεμβρίου και έφθασε μέχρι το Νο 14 των αμερικανικών charts, ενώ η ανακοίνωση για το επερχόμενο, ένατο άλμπουμ της solo καριέρας του «Revival» ήρθε στα τέλη του ίδιου μήνα.

 

Eminem - Walk On Water ft. Beyonce

Μετά τους δίσκους «Relapse» του 2009 και «Recovery» του 2010, το «Revival» έμοιαζε σαν το φινάλε μιας άτυπης τριλογίας με θέμα την επική ιστορία ανάκαμψης του Eminem: από την αφάνεια, τα οικογενειακά προβλήματα και τον εθισμό του στα υπνωτικά χάπια μέχρι τη σημερινή του αναγέννηση, την ανάγκη του να διοχετεύσει στη μουσική την οργή του για τον Tραμπ και την ανάκτηση της θέσης του ως του απόλυτου βασιλιά του χιπ-χοπ.

Τι είναι ο νέος δίσκος του Eminem; Επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό μανιφέστο; Facebook Twitter
Mοιάζει κάπως γελοίο ο 45χρονος, πάμπλουτος και σούπερ-σταρ Eminem να υιοθετεί γι' ακόμα μία φορά την περιθωριακή, κομμένη και ραμμένη για τα γκέτο Slim Shady περσόνα του
Τι είναι ο νέος δίσκος του Eminem; Επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό μανιφέστο; Facebook Twitter

Ωστόσο, οι κριτικές που ακολούθησαν ήταν στην πλειονότητά τους αρνητικές, έως και επιθετικές. Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει πολλά και διάφορα: από τις στιχουργικές του αντιφάσεις μέχρι την ξεπερασμένη αισθητική του ήχου και από τη διαιώνιση των αυτοαναφορικών δραμάτων μέχρι τη μανία καταδίωξης, διαφαίνεται τελικά ένας άνθρωπος που δεν τον απασχολεί το μουσικό παρόν και συνεχίζει να ασχολείται με το μεγάλο του εγώ.

Η αλήθεια είναι πως η μαζική επίθεση που δέχτηκε είναι βάσιμη, αλλά όχι πάντα δίκαια. Πράγματι, μοιάζει κάπως γελοίο ο 45χρονος, πάμπλουτος και σούπερ-σταρ Eminem να υιοθετεί γι' ακόμα μία φορά την περιθωριακή, κομμένη και ραμμένη για τα γκέτο Slim Shady περσόνα του ώστε να πουλήσει την καταραμένη, εσωτερική πάλη με την αυτοκαταστροφική ψυχή του (έχουν χάσει το νόημά τους αυτές οι ιστορίες ενάντια στους δαίμονές του), να χρησιμοποιεί ως samples το «I love rock n' roll» της Joan Jett και το «Zombie» των Cranberries για να τα εντάξει σε εντελώς παρωχημένα rap-rock τραγούδια (εδώ είναι τεράστια η ευθύνη του παραγωγού Rick Rubin) και να έχει στα credits ποπ σταρ όπως ο Ed Sheeran, που κάποτε θα γελοιοποιούσε με τους στίχους του.

Τι είναι ο νέος δίσκος του Eminem; Επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό μανιφέστο; Facebook Twitter
Με το «The Stοrm» έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στους ψηφοφόρους του Τραμπ πως πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε αυτόν ή τον Αμερικανό ράπερ, διαφορετικά «fuck you», όπως καταλήγει.

Από την άλλη, βέβαια, οι κριτικές υπέπεσαν κι αυτές σε αντιφάσεις: πώς γίνεται να κατηγορείς από τη μια τον Eminem ότι ο δίσκος του δεν είναι αρκετά πολιτικός και από την άλλη, όσες φορές επιχειρεί τέτοιες νύξεις, να ισχυρίζεσαι πως δεν το κάνει αρκετά πειστικά και να εστιάζεις στα μικροπολιτικά παρασκήνια και όχι στην ουσία;


Αν ο δίσκος είχε περισσότερες «φλογισμένες» κοινωνικοπολιτικές ρίμες όπως αυτές των «Castle», «Untouchable» και «Like Home» και παράλληλα λιγότερο αυτοαναφορικό, μελοδραματικό παραλήρημα πάνω στην αυτο-αμφισβήτηση, σίγουρα θα μιλάγαμε για έναν πολύ πιο επίκαιρο, απαραίτητο και απολαυστικό δίσκο αλλά και για μια μεγάλη επιστροφή.

Μπορεί ο Eminem να δήλωσε στα τέλη του έτους, σε μια συνέντευξή του στο «Vulture», πως δεν τον απασχολεί τόσο το αν το νέο του άλμπουμ θα αρέσει στους κριτικούς, τονίζοντας μάλιστα τα λόγια του παραγωγού Rick Rubin πως «δεν είμαι αρκετά έξυπνος για να ξέρω πώς θα εκλάβει ο καθένας προσωπικά τον δίσκο, οπότε ας κάνουμε ό,τι νιώθουμε πως είναι σωστό», αλλά σε μια εναλλακτική εκδοχή του κομματιού «Chloraseptic» που διέρρευσε πρόσφατα τα χώνει σε όλους αυτούς που λένε ότι το έχει χάσει, λέγοντας, μεταξύ άλλων, «suck my dick».

  

Ανεξάρτητα, όμως, από το αν θεωρείτε το «Revival» μια επίδειξη μεγαλομανίας ή ένα αιχμηρό, κοινωνικοπολιτικό μανιφέστο (υπάρχει πάντα και η ενδιάμεση λύση), η ερώτηση που έχει περισσότερη σημασία τελικά δεν είναι αυτή που τέθηκε στην αρχή ούτε αυτή που έχει να κάνει με τη γενικότερη θέση του Eminem στη σημερινή παγκόσμια μουσική βιομηχανία ή στο σύγχρονο χιπ-χοπ τοπίο.

Το «Revival» στέκεται ως ένα έργο ακραία αντιφατικό για λόγους για τους οποίους δεν ευθύνεται (απαραίτητα) ο Eminem: πώς γίνεται το άλμπουμ που περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο ευθέως αιχμηρούς στίχους ενάντια στην προεδρία του Tραμπ να αποτελεί το χριστουγεννιάτικο Νο 1 στα αμερικανικά charts και οι πωλήσεις του να είναι θεαματικά υψηλότερες στις Πολιτείες που ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ;


Αυτές είναι οι πραγματικά σημαντικές ερωτήσεις που προκύπτουν και οι απαντήσεις τους μοιάζουν προφανείς αλλά και πολυσύνθετες. Το μόνο βέβαιο είναι πως η ύπαρξή τους και μόνο αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τις δυσεξήγητες αντιφάσεις της σύγχρονης αμερικανικής πραγματικότητας.

 

Eminem - River ft. Ed Sheeran

Μουσική
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ

σχόλια

2 σχόλια
Χμμμ... αν η "πραγματικότητα" σήμερα είναι κάτι Desiinger, Silento και Gucci Gang, τότε ευτυχώς που ο Eminem ακούγεται εκτός πραγματικότητας!Είναι τουλάχιστον εκτός τόπου να μιλάει κανείς περί "αυτο-αναφορικότητας" μόνο για τον Eminem, σε "δακτυλοδεικτούμενα πλαίσια". Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει ακούσει ποτέ ραπ, ειδικά τη σημερινή.Από ένα σημείο και μετά τα πάντα στη συγκεκριμένη σκηνή και τους στίχους της ήταν ένα τεράστιο "εγώ-εγώ-εγώ με τα μύρια, τα ντράγκια, τις γκόμενες, τα beefs και την έχω και μεγαλύτερη απ'όλους τους μαδαφακας".Όλο αυτό, δοσμένο σε 2 επαναλαμβανόμενα στιχάκια-προτάσεις, μισή ρίμα με catchy flow και όλο το hype βασισμένο απλά σε ένα "απόλυτο" και πιασάρικο base.Γενικώς, αυτή είναι η εξέλιξη όλου του - αποκαλούμενου - χιπ-χοπ και R'n'B, με τη Beyonce να εκφράζει το όλο κόνσεπτ πιο άρτια (but still, utterly αυτο-αναφορικά) το 2013 με το Bow Down/I Been On και να κατακεραυνώνεται από το πουριτανικό-σεξιστικό κοινό της Αμερικής σε όλο το YouTube με σχόλια για διαβόλους-τριβόλους και ιλουμινάτους...The point being ότι ανέκαθεν η αυτοαναφορικότητα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του ραπ. Και ο Eminem επάνω σε αυτήν "χτίστηκε" θεματολογικά και είναι λογικό, εφόσον μιλάμε για τέχνη και βιώματα. Και ο ίδιος, σίγουρα πέρασε από πολλά fail, ωστόσο κατ'εμέ, ήταν ο μόνος μετά τον 2Pac με raw προσωπικό καλλιτεχνικό στοιχείο και όχι στείρα εμπορικό in your face στυλάκι. Μιλάω για τεχνική και τέχνη στο σύνολο της μουσικής του, που σε είχε "hooked" ακόμα κι όταν διαφωνούσες ή σοκαριζόσουν με τους στίχους του (ένα παράδειγμα που μου έρχεται τώρα είναι το 3 a.m).Καλά, δεν αναφέρω μοναδικά στο είδος τους παλαιότερα όπως τα Cleaning out my closet, ή το μοναδικά trip-hop-ish και μπροστά από τα χρόνια του Infinite, το to the point "intro" του στο ευρύ κοινό My Name Is & Real Slim Shady. Τα αναφέρω όμως, μιας και κάποιοι όπως ο walkingbread στα σχόλια θα πουν ότι "υπαρχουν πολλοι τελικα που ακουνε eminem μονο απο το recovery και μετα Πηγή: www.lifo.gr".Προσωπικά, από το Recovery και μετά θεώρησα ότι ο Eminem εξελίσσεται ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Μπορεί να είναι και όλο το κονσεπτ μια στρατηγική μάρκετινγκ βέβαια, αλλά εμένα μου άρεσε να βλέπω στα 40+ έναν άνθρωπο να ωριμάζει θαρρετά χωρίς μπότοξ, χωρίς να το θεωρεί κατάρα και να "φτύνει ρίμες" για πράγματα που - όσο αυτοαναφορικά κι αν είναι - πάνε λίγο βαθύτερα από gang feuds, pussies & cheese... Χώρια που το Walk on Water νομίζω ότι απαντά σε όλα αυτά τα "ερωτήματα" και την αμφισβήτηση των κριτικών.