Ταξίδι στη Σελήνη

In the air tonight

Όταν έχεις αναβιώσει στα nineties τον ήχο του Burt Bacharach και της ‘60s exotica μόνο με το ντεμπούτο άλμπουμ σου, αξίζεις αιώνιο σεβασμό. Ο Nicolas Godin κι ο Jean-Benoit Dunckel μας συστήθηκαν ως Air με το «Moon Safari» το 1998, ένα ποπ κομψοτέχνημα που άνοιξε τον δρόμο για μια πληθώρα neo-lounge άλμπουμ για τη νέα δεκαετία.

Έκτοτε, η τελευταία πραγματικά ενδιαφέρουσα δισκογραφική στιγμή των Air ήταν το «Talkie Walkie» του 2004, σε μια δεκαετία γεμάτη άλμπουμ που έπεφταν στη σταδιακή απαξίωση υπό το βάρος της σύγκρισης με το ντεμπούτο τους.

Η επιστροφή τους το 2012 είναι ένα φανταστικό σάουντρακ για την ιστορική ταινία του Georges Melies απ’ το 1902, Ταξίδι στη Σελήνη. Ως η πρώτη ταινία που αναφέρεται στα ταξίδια στο Διάστημα, μοιάζει να ‘ναι ιδανικό υλικό για τη spacey pop των Air. Αν κι η ταινία του Melies διαρκεί μόνο 14 λεπτά, οι Air έγραψαν μουσική για ολόκληρο δίσκο. Τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά, με μια συνεργασία (σε θεωρητικό επίπεδο) μαγευτική: οι Air με φωνητικά απ’ τη Victoria Legrand των Beach House. Το πρώτο single από το νέο τους άλμπουμ ονομάζεται «Seven Stars», κι από τα υπέροχα ντραμς της εισαγωγής και τα πάντα άβολα φωνητικά των δύο Γάλλων, η μετάβαση στο σαγηνευτικό ψέλλισμα της Legrand διαρκεί όσο ένα κλείσιμο του ματιού. Αν και το υπόλοιπο άλμπουμ διατηρηθεί σ’ αυτό το ύφος, θα μιλάμε για ένα comeback-έκπληξη. Διαφορετικά, θα είναι άλλη μια προσθήκη σ’ έναν καθόλου αμελητέο πια easy listening/MOR σωρό.

From oblivion to stardom

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αμερικανικών indie συγκροτημάτων της προηγούμενης δεκαετίας, οι Shearwater κι οι Shins διανύουν δρόμους παράλληλους. Κι οι δυο εμφανίστηκαν στη δισκογραφία το 2001: οι Shearwater σχηματίστηκαν από πρώην μέλη των Okkervil River, οι δε Shins λειτουργούν ως μπάντα του πολυσχιδή τραγουδιστή/συνθέτη/κιθαρίστα James Mercer. Οι Shearwater κατάφεραν με τα δυο προηγούμενα άλμπουμ τους, «Rook» και «Golden Archipelago», να γίνουν γνωστοί σε ευρύτερα ακροατήρια, μπολιάζοντας τις φολκ επιρροές τους με τον καθαρόαιμο αμερικανικό indie κιθαριστικό ήχο. Το νέο τους single «Breaking the Yearlings», προπομπός του νέου τους δίσκου «Animal Joy» που κλείνει μια τριλογία, δείχνει μπάντα που πατά πλέον γερά στα πόδια της.

Ο ψυχεδελικός, dream pop ήχος των Shins φέρνει στο μυαλό τους Byrds και τους Chills, και το «Wincing the night away» του 2007 υπήρξε μια αναπάντεχη επιτυχία για το γκρουπ, χάρη στον πιο μελωδικό του χαρακτήρα, πουλώντας 100.000 δίσκους την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του και φτάνοντας στις υποψηφιότητες των Grammy. Το νέο τους άλμπουμ ονομάζεται «Port of Morrow», κυκλοφορεί στην προσωπική δισκογραφική του Mercer, Aural Apothecary, και με νέο ντράμερ απ’ τους Modest Mouse μοιάζει σημείο καμπής για την πορεία τους.

Σε μια δεκαετία που ο παραδοσιακός αμερικανικός alternative ήχος δείχνει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ της φολκ αναβίωσης και της σύγκλισης με επιρροές από νεότερα είδη (noise, electronica, hip hop), τα νέα άλμπουμ των Shearwater και των Shins αποτελούν βαρόμετρο. Οι εποχές που το είδος ασφυκτιούσε στις σελίδες του «Spin» και στα κολεγιακά ραδιόφωνα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.