Τα Παιδιά της Παλαιότητας και το πρόσφατο άλμπουμ τους “Consortium in Amato”

Τα Παιδιά της Παλαιότητας και το πρόσφατο άλμπουμ τους “Consortium in Amato” Facebook Twitter
Ο Π.Ε. Δημητριάδης στο “Consortium in Amato” [ραδΥο Κορέα/ Λ39/ Ανούσια Ένταση, 2015] γράφει γι’ αυτές ακριβώς τις ζωές, τις δικές του ζωές –σημερινές και χθεσινές– με γλυκό πόνο και αυταπάρνηση, και κυρίως με αγάπη..
0

Δεύτερος δίσκος (CD) για τα Παιδιά της Παλαιότητας από την Κέρκυρα. Π.Ε. Δημητριάδης φωνή, όργανο, θόρυβοι, Μάριο Πλασκασοβίτης κιθάρες, πιάνο, σύνθια, μπάσο, Χριστίνα Παπαλίτσα τσέλο, Αριστοτέλης Κροκίδης ντραμς, Θοδωρής Άνθης κιθάρα, Νούμερο Μπλε μπάσο, συν κάτι… Παραπαίδια (έτσι αυτοαποκαλούνται) σε κιθάρες, μαντολίνα, σαξόφωνα, ακορντεόν κ.λπ. Ένας δεύτερος δίσκος, που στέκεται εξ ίσου ψηλά με τα «12 Τραγούδια από τις Κατακόμβες» και που ξαναδείχνει κάτι που φαίνεται να λησμονιέται, ή που μας ξεφεύγει μες στα χρόνια…

Πως αν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις, εδώ στον τόπο που πλανιέσαι, κάτι που να μαρκάρει όλα όσα σκέφτεσαι και βιώνεις, τότε θα το πεις στη γλώσσα των γονιών σου. Καλές οι άλλες γλώσσες, και ό,τι μαθαίνει ο καθείς κέρδος είναι, αλλά επί του προκειμένου έχουμε να κάνουμε με το τραγούδι, με το ελληνικό τραγούδι, το αποτύπωμα της ζωής μας – αυτής που ζούμε, καθώς και της άλλης, που, αν και μεταμφιέζεται διαρκώς σε χθες, στέκεται μπροστά μας κάθε τόσο.

Τα τραγούδια των Παιδιών της Παλαιότητας στο "Consortium in Amato" είναι γεμάτα από παρόν και μνήμες... κυρίως μνήμες. Και από μουσικής πλευράς, με αυτά τα προαιώνια βαλσάκια (ηλεκτρικά, θορυβώδη ή λιγότερο), που κάθε φορά είναι σαν να τ' ακούς για πρώτη φορά, ο Π.Ε. Δημητριάδης κάνει θαύματα.

Ο Π.Ε. Δημητριάδης στο “Consortium in Amato” [ραδΥο Κορέα/ Λ39/ Ανούσια Ένταση, 2015] γράφει γι’ αυτές ακριβώς τις ζωές, τις δικές του ζωές –σημερινές και χθεσινές– με γλυκό πόνο και αυταπάρνηση, και κυρίως με αγάπη.

Τα λόγια του είναι εμποτισμένα από τις θετικές αξίες του λελογισμένου χώρου, τις οποίες μετατρέπει, πάντα μέσα από μια τολμηρή στιχουργική (όχι μόνο σε σχέση με το τι θέλει να πει, αλλά και με το πώς θα το πει), σε εύφλεκτο υλικό ΚΑΙ για τον άνθρωπο της μεγαλούπολης.

Τα Παιδιά της Παλαιότητας και το πρόσφατο άλμπουμ τους “Consortium in Amato” Facebook Twitter
Τα τραγούδια του Δημητριάδη στο “Consortium in Amato” (πώς να το πούμε κάπως ελεύθερα κι απλά –φράση από το «Όνομα του Ρόδου» του Umberto Eco είναι αυτή– «είμαστε μαζί σε ό,τι αγαπιέται»;) είναι γεμάτα από παρόν και μνήμες… κυρίως μνήμες...

Είναι αυτή η καταβύθιση στους έρωτες, στις σχέσεις, στις φιλίες, στον παιδικό και νεανικό περίγυρο –τον καθορισμένο από την τοπική κουλτούρα, τα λαϊκά μεταφυσικά στοιχεία, τον τρόπο που ακουμπά η γειτονιά στις παρυφές της κοινωνίας– που σε φέρνουν μπροστά στο απροχώρητο.

Τι θα ήταν το τραγούδι χωρίς αυτό το έρμα; Χωρίς αυτές τις οσμές; Μια… παγκόσμια χλαπάτσα. Όπως και είναι δηλαδή, στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Έχει ειπωθεί. Όσο πιο βαθιά κοιτάς μέσα σου, και όσο πιο ανοιχτά δίπλα σου, τόσο πιο αληθινά παγκόσμιος γίνεσαι. Μόνο τότε συναντάς τη συλλογική μνήμη και συνείδηση, μόνο τότε μπορείς να συνδιαλεχθείς με το γενικό. Όταν έχεις κατανοήσει το μερικό. Όταν γίνεσαι κύριος του εαυτού σου, και δεν σε παρασύρει ο αέρας σαν το φρόκαλο.

Ο Π.Ε. Δημητριάδης έχει ρίξει άγκυρα βαθιά, κι είναι γερά στερεωμένος πάνω σ’ εκείνα που τον νοιάζουν κι αγαπάει. Ποια είναι αυτά; Η ιδιαίτερη πατρίδα του η Κέρκυρα, η φύση της, οι άνθρωποι που είναι κοντά του, οι διάφορες όψεις τού νησιού του και, από ’κει και κάτω, οι ιστορίες τους…

Τα Παιδιά της Παλαιότητας και το πρόσφατο άλμπουμ τους “Consortium in Amato” Facebook Twitter
Και εν τέλει… τι φοβερά τραγούδια είναι αυτά, έτσι ακριβώς όπως τα παίζουν τα Παιδιά – από το πρώτο «Επίκληση στον νεαρό Βέρθερο», μέχρι το έσχατο «Κύκλοι»;

Τα τραγούδια του Δημητριάδη στο “Consortium in Amato” (πώς να το πούμε κάπως ελεύθερα κι απλά –φράση από το «Όνομα του Ρόδου» του Umberto Eco είναι αυτή– «είμαστε μαζί σε ό,τι αγαπιέται»;) είναι γεμάτα από παρόν και μνήμες… κυρίως μνήμες. Και από μουσικής πλευράς, με αυτά τα προαιώνια βαλσάκια (ηλεκτρικά, θορυβώδη ή λιγότερο), που κάθε φορά είναι σαν να τ’ ακούς για πρώτη φορά, ο Δημητριάδης κάνει θαύματα. Εντάξει, είναι και τα Παιδιά με τα Παραπαίδια, οι ενορχηστρώσεις της ομάδας θέλω να πω, όμως εγώ θα υποστηρίξω τούτο, χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία αυτού του γκρουπ, την παρέα της Αγάπης.

Ο Π.Ε. με τέτοια λόγια, και τέτοιες απλές, λαϊκές μελωδίες, θα μπορούσε και με δυο κιθάρες (κλασικές-ακουστικές) να μεγαλουργήσει. Σαν καντάδα. Να γιατί, προσωπικά, βρίσκω χωρίς νόημα την κουβέντα για το «τι» και για το «πώς», για το «γιατί εκείνο» και όχι «το άλλο»…

Εντάξει, οι άνθρωποι δούλεψαν και παρουσίασαν αυτό που παρουσίασαν, και είναι άξιοι καθ’ όλα, αλλά εδώ μετράει η πρώτη ύλη. Τι να τις κάνεις τις… μαλαγανιές των στούντιο και τις ξανά-μανά ηχογραφήσεις, το «τι παίζει» σήμερα και όλα τ’ άλλα συναφή, όταν τα πάντα είναι ζουμί;

Τα Παιδιά της Παλαιότητας και το πρόσφατο άλμπουμ τους “Consortium in Amato” Facebook Twitter
Γιατί, όλα τελικά δένουν φοβερά σ’ αυτό το γκρουπ, σ’ αυτό το άλμπουμ, που ευτυχεί να τα έχει όλα πλούσια...

Και εν τέλει… τι φοβερά τραγούδια είναι αυτά, έτσι ακριβώς όπως τα παίζουν τα Παιδιά – από το πρώτο «Επίκληση στον νεαρό Βέρθερο», μέχρι το έσχατο «Κύκλοι»; Αυτό το ταξίδι, που άρχεται από τον Αριστοτέλη και τον Ιησού, που περνά από τον Γκαίτε και τον Λόρκα, για να καταλήξει στον… Βαρδή και τον Πάριο. Γιατί, όλα τελικά δένουν φοβερά σ’ αυτό το γκρουπ, σ’ αυτό το άλμπουμ, που ευτυχεί να τα έχει όλα πλούσια. Έξυπνο και ουσιαστικό τραγουδοποιό, θερμούς συμπαραστάτες, ωραία παραγωγή και, κυρίως, λόγια σαν και τούτα…

ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ ΖΗΛΕΥΩ, νεαρέ μου,

διψάω για αγάπη με οδύνη νοθευμένη.

Μες στο μαρτύριο να χάνεται η χαρά

κι απ’ το μαρτύριο να ξεπηδάει ξανά.

Να ξεπηδάει απ’ το μαρτύριο η χαρά

και στο μαρτύριο να χάνεται ξανά…

 

Έτσι γεννήθηκα, αυτή είναι η αλήθεια,

και το εκ φύσεως ανατρέφει ο εθισμός.

Τρέμω όταν βλέπω στους καθρέφτες των σελίδων

200 χρόνια ματαιώσεων και ελπίδων.

200 χρόνια ματαιώσεων και ελπίδων

εμάς ζηλεύουν στους καθρέφτες των σελίδων. 

 

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT