Rotting Christ: Όταν μάς φυλάκισαν στη Γεωργία ως τρομοκράτες σατανιστές

Rotting Christ: Όταν μάς φυλάκισαν στη Γεωργία ως τρομοκράτες σατανιστές Facebook Twitter
O Σάκης ηχογραφεί φωνητικά στο Pentagram Studios, 2017. Φωτ.: Leonard Koetters
0

Οι Rotting Christ εγκαινίασαν το 2018 με άλλη μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, περιοδεύοντας στην Ευρώπη με τους Carach Angren και τους Γάλλους black/death metallers Svart Crown. Δύο μήνες μετά, το συγκρότημα αναχώρησε για μια πολύ πιο σύντομη περιοδεία, ένα εκ πρώτης όψεως απλό τριήμερο ταξίδι στη Γεωργία, την Αρμενία και την Ουκρανία - μόνο που το ταξίδι αυτό θα αποδεικνυόταν ιδιαίτερα περιπετειώδες και μάλιστα για όλους τους λάθος λόγους.

Με την άφιξή τους τα ξημερώματα της 12ης Απριλίου στο Τμπίλισι, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, ο Σάκης και οι συνεργάτες του έμειναν έκπληκτοι όταν οι υπεύθυνοι ασφαλείας του αεροδρομίου τους ζήτησαν να τους ακολουθήσουν για να τους ανακρίνουν.

 

Η έκπληξή τους μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν τους έβαλαν σ’ ένα κελί, αφού πρώτα τους κατάσχεσαν διαβατήρια και κινητά τηλέφωνα, χωρίς καμία απολύτως εξήγηση.

 

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η εχθρική αντιμετώπιση οφειλόταν στο γεγονός πως τα ονόματά τους περιλαμβάνονταν σε μια λίστα ονομάτων που υποτίθεται ότι αποτελούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας, καθώς οι δυο τους θεωρούνταν τρομοκράτες.

 

Σάκης: «Το ερώτημα είναι πώς ήξεραν για μας, γιατί οι συνοριοφύ- λακες ήταν ενήμεροι ότι οι "αδερφοί Τόλη” έρχονταν στη χώρα πριν καν φτάσουμε. Ίσως τους είχαν πει πως ήμασταν σατανιστές ή τρομοκράτες-ή ίσως στη γλώσσα τους το “σατανιστής” να είναι ίδιο με το “τρομοκράτης”- αλλά όπως και να ’χε, τα ονόματα μας ήταν στη βάση δεδομένων τους και μας περίμεναν.

 

Μας πήραν τα διαβατήρια και τα τηλέφωνα και μας έβαλαν σ' ένα πολύ στενό δωμάτιο, πολύ βρόμικο, με μια λεκάνη στο κέντρο, και διπλοκλείδωσαν

 

»Τότε φυσικά δεν ξέραμε τίποτα απ’ όλα αυτά, οπότε τους δείξαμε τα διαβατήριά μας και οι αξιωματικοί άρχισαν να μας καθυστερούν λίγο.

 

Μας πήγαν στο τέλος της ουράς, περιμέναμε, περιμέναμε και μετά μας είπαν: “Λοιπόν, μην τα λέμε στην ουρά, πάμε κάπου πιο ήσυχα” και τότε μας πήραν τα διαβατήρια και τα τηλέφωνα και μας έβαλαν σ’ ένα πολύ στενό δωμάτιο, πολύ βρόμικο, με μια λεκάνη στο κέντρο, και διπλοκλείδωσαν.

 

Τους ρωτήσαμε τι συμβαίνει. Μας είπαν πως ήταν άκρως απόρρητο. Μείναμε εκεί μέσα μία, δύο, τρεις ώρες, μόνο εμείς οι δύο. Αρχίσαμε να ρίχνουμε κλοτσιές στην πόρτα και να ρωτάμε πού θα πήγαινε αυτό το πράγμα, γιατί μπορεί κάποιος απ’ τους δυο μας να είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.

 

Αλλά δεν ερχόταν κανείς. Μετά από πέντε ή έξι ώρες μας έφεραν λίγο φαγητό - κάτι πατάτες, χάλια φαγητό εννοείται.»0 Γιώργος και οι υπόλοιποι πέρασαν χωρίς κανένα πρόβλημα κι αυτό ήταν καλό, γιατί άρχισαν να διαδίδουν τα νέα και μαζί με τον διοργανωτή μίλησαν στα μέσα ενημέρωσης, το θέμα άρχισε να παίρνει διαστάσεις και οι αρχές άρχισαν ν' ανησυχούν κάπως.

 

Σύντομα άρχισε να μαζεύεται κόσμος - άνθρωποι από το χώρο του metal αλλά και άτομα που δεν συμπαθούσαν το καθεστώς, ή άλλοι που δεν άκουγαν καθόλου metal αλλά ήταν ανοιχτόμυαλοι και αντίθετοι με τη λογοκρισία. Ο διοργανωτής κατάφερε να συγκεντρώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους και περιέγραψε στους δημοσιογράφους τι είχε συμβεί. Η κυβέρνηση κατάλαβε ότι θα γινόταν διαδήλωση οπότε μας άφησαν ελεύθερους.

 

»Τελικά, μείναμε υπό κράτηση δώδεκα ώρες. Και πήγαμε στη συναυλία -που, παρεμπιπτόντως, ήταν πολύ καλή- κατευθείαν από τη φυλακή, και μετά οδηγήσαμε άυπνοι άλλες δώδεκα ώρες σερί για να φύγουμε από τη χώρα. Είχαμε κλείσει μια συναυλία στην Αρμενία και η ελληνική πρεσβεία μάς βοήθησε ενημερώνοντας τις αρχές της Αρμενίας για το περιστατικό, ώστε η είσοδός μας στη χώρα να γίνει ευκολότερη.

 

»Δεν το βλέπω πολύ πιθανό να ξαναπαίξουμε στη Γεωργία. Υπάρχουν χώρες που η έννοια της ελευθερίας του λόγου και του black metal είναι πολύ ξένες για τις κυβερνήσεις. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί και να ξαναπάω. Ανησυχώ μόνο για τους άλλους στο συγκρότημα. Αν ήμουν μόνος μου θα ξαναπήγαινα. Δεν έχω θέμα με τη φυλακή: τζάμπα φαγητό, καμία υποχρέωση... δεν ακούγεται και τόσο άσχημο. Αλλά και πάλι, οι συνθήκες κράτησης στη Γεωργία ήταν πολύ κακές, το κελί ήταν άθλιο».

 

Αν και η κατάληξη ήταν αίσια, ερωτήματα ανακύπτουν σχετικά με τις προθέσεις των αρχών για τους δύο αδερφούς και την πιθανή εξέλιξη σε κάποια άλλη εποχή χωρίς ίντερνετ ή κινητή τηλεφωνία, που επέτρεψαν την κινητοποίηση των άλλων μελών της μπάντας.

 

Ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα του όλου περιστατικού ήταν πως ανακίνησε το ενδιαφέρον του Τύπου για το συγκρότημα, όχι μόνο από τη metal κοινότητα αλλά και από mainstream μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, πράγμα σπάνιο για τους Rotting Christ.

 

__________

Aπό την επίσημη βιογραφία των Rotting Christ «Non serbiam», που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ

 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώτα Βέη: «Πόσο δύσκολο είναι να επιβληθείς με το δημοτικό τραγούδι!»

Μουσική / Γιώτα Βέη: «Πόσο δύσκολο είναι να επιβληθείς με το δημοτικό τραγούδι!»

Η σημαντική ερμηνεύτρια των παραδοσιακών μας τραγουδιών, η αυτοβιογραφία της οποίας πρόκειται να εκδοθεί προσεχώς, μας υποδέχεται στο φιλόξενο σπίτι της και μας διηγείται τις λεπτομέρειες της συναρπαστικής ζωής της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Είδαμε την συναυλία της Bjork, και ξετρελαθήκαμε

Radio Lifo / Ο θριάμβος της Björk στη Μαδρίτη: Δυο συντάκτες της LIFO ήταν εκεί (και παραληρούν)

Με αφορμή τη συναυλία «Cornucopia» που παρακολούθησαν στη Μαδρίτη, ο Τάσος Μπρεκουλάκης και ο Νίκος Ευσταθίου, δύο superfans της Björk, εξηγούν πώς ανέπτυξαν τη διαχρονική αγάπη τους για εκείνη, γιατί έχασαν το μυαλό τους με την οπτικοακουστική ουτοπία που παρουσίασε επί σκηνής και γιατί η avant-garde Ισλανδή καλλιτέχνιδα εξακολουθεί να παραμένει μισό αιώνα μπροστά από την εποχή της.
THE LIFO TEAM
Aποκλειστικό: Το τελευταίο, αδημοσίευτο έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου

Μουσική / Aποκλειστικό: Το τελευταίο, αδημοσίευτο έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου

Το τελευταίο έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου, με αδημοσίευτη, ακυκλοφόρητη μουσική του, για πρώτη φορά στο Ευγενίδειο Πλανητάριο, στην ταινία του αστροφυσικού Διονύση Σιμόπουλου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αξάνεμος: Ένα μυστικό φεστιβάλ για τη Χίο που γκρεμίζεται και για τους ανθρώπους που την αγάπησαν

Μουσική / Αξάνεμος: Ένα μυστικό φεστιβάλ για τη Χίο που γκρεμίζεται

Χωρίς διαφήμιση και χωρίς χορηγίες, στη μνήμη του καλλιτέχνη Γιώργου Περαντάκου, ο Σύλλογος της Καλαμωτής Χίου εξακολουθεί, μέσω μιας καλοκαιρινής γιορτής, να μιλά για το πρόβλημα με τα ερείπια που καταρρέουν στο χωριό.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Το Μουσείο “Μαρία Κάλλας” ανοίγει τις πόρτες του στο κέντρο της Αθήνας

Αθήνα / Το Μουσείο «Μαρία Κάλλας» ανοίγει τις πόρτες του στο κέντρο της Αθήνας

Πολύτιμο ιστορικό υλικό, ηχητικά ντοκουμέντα, σπάνιες ζωντανές ηχογραφήσεις, μοναδική συλλογή δίσκων και προσωπικά αντικείμενα της μεγάλης σοπράνο θα στεγαστούν στο νεοκλασικό της οδού Μητροπόλεως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η σαρωτική επιτυχία της alt-right country και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας

Μουσική / Η σαρωτική επιτυχία της alt-right country και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας

Αυτό που συμβαίνει με τις country επιτυχίες στην Αμερική είναι πρωτοφανές. Η επιστροφή στην παράδοση είναι στενά συνδεδεμένη με τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας κι αυτό φαίνεται πλέον και στην ποπ που κυριαρχεί.
M. HULOT