Rage on the dancehall

Rage on the dancehall Facebook Twitter
0

Το δελτίο τύπου της Ninja Tuneκάνει αναφορά στο Νευρομάντη του Γκίμπσον, το εκκωφαντικό dub που εμφανίζεται στα λόγια των Case & Molly όταν σχολιάζουν τη Βαβέλ των γλωσσών που προοιωνίζονται τις «έσχατες μέρες». «Αν ζούμε πραγματικά αυτές τις "έσχατες μέρες", δεν υπάρχει ιδανικότερο σάουντρακ για την επερχόμενη αποκάλυψη από το London Zooτου The Bug» αναφέρει και είναι ίσως η πιο πετυχημένη εισαγωγή που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για το δίσκο.

To London Zoo του βετεράνου της κονσόλας Kevin Martin-και δεύτερη δουλειά του κάτω απ' το όνομα The Bug- χρειάστηκε περισσότερο από δυόμιση χρόνια για να φτάσει στην τελική του μορφή. Σ' αυτά τα χρόνια το dubstep ξέφυγε από το αυστηρά underground κοινό που το πρωτοχόρεψε στα αγγλικά κλαμπ, πέρασε στις βραδινές εκπομπές στο BBC, γνώρισε τους πρώτους superstar και άρχισε να γεμίζει μεγάλους χώρους κι έξω από την Αγγλία. Κυρίως όμως υπήρξε αρκετό διάστημα για να «ωριμάσει» ο ήχος και να προετοιμαστεί το έδαφος για δίσκους πραγματικά εξαιρετικούς, όπως ο συγκεκριμένος. Το London Zoo μπορεί να μην περιέχει τίποτα το πρωτάκουστο, τίποτα που να μπορείς να ονομάσεις πρωτοποριακό, μαζεύει όμως όλα τα χορευτικά υβρίδια που άνθισαν στο λονδρέζικο underground τα τελευταία χρόνια και συνοψίζει μία δεκαετία dance ιστορίας: τις φωνές με τις ρέγγε καταβολές του δυτικού Λονδίνου (Tippa Irieκαι Ricky Ranking), τον ήχο του East End (Flowdan), τους λογοτεχνικούς στίχους του Roger Robinson, τις άγριες τζαμαϊκανές ρίμες της Warrior Queenκαι τον απίθανο Spaceape- το συνεργάτη του Kode 9. Δυνατά μπάσα, 2-step, grime, ragga, hip hop, όλα σε ένα εκρηκτικό χαρμάνι με στίχους γεμάτους οργή, απόγνωση και «κόντρα σε κάθε περιφρόνηση». Το τρίπτυχο των singles που προηγήθηκαν («Jah War», «Skeng» αλλά πάνω απ' όλα το «Poison Dart», ένα έντονα ερωτικό κομμάτι με στίχους στη μαύρη διάλεκτο της Kingston Town και ένα μπάσο-δυναμίτη που ξεσηκώνει) περιέχεται εδώ, μαζί με κομμάτια όπως το «Too Much Pain»με την εισαγωγή του «μεθυσμένου» Ιρλανδού Ricky Ranking και ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα ρεφρέν που ακούστηκαν φέτος.

«Αισθάνομαι ανακουφισμένος» λέει ο Kevin Martin γελώντας. «Μου πήρε πάρα πολύ καιρό για να το ολοκληρώσω. Το άλλαξα πολλές φορές, αλλά τώρα μπορώ να το δω ως ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα: το artwork, τους τίτλους, τη μουσική το τελικό μάστερινγκ. Και νομίζω ότι είναι μια χαρά! Στο τέλος της περασμένης χρονιάς είχα μερικές προσωπικές αποκαλύψεις, ήθελα να φτιάξω ένα δίσκο που να μπορείς να τον δεις ως άλμπουμ, ως αφήγηση, κάτι με συναισθηματική αντίκτυπο που να έχει βάθος, παρά μια συλλογή από χορευτικά singles». Και τα κατάφερε. Έφτιαξε ένα δίσκο περισσότερο οργισμένο παρά φωτεινό, με απεγνωσμένα στιγμιότυπα των μικρόκοσμων της μεγαλούπολης: βομβιστές, υπερθέρμανση του πλανήτη, καταστροφές, φόβοι, τίτλοι ειδήσεων και προσωπικά αδιέξοδα. Οι τίτλοι ενδεικτικοί: «Angry», «Poison Dart», «Murder Me», «Too Much Pain», «Insane», «Fuckaz», «Warning». Ακούγεται σαν μια πιο άγρια εκδοχή του «Blue Lines»ή σαν τους πρώτους δίσκους των Public Enemy που έτσι κι αλλιώς είναι σημείο αναφοράς για τον ίδιο.

«Οι δίσκοι των Public Enemy σήμαιναν πάρα πολλά για μένα» εξηγεί. «Ως παραγωγή, από πολιτικής και στυλιστικής άποψης, ήταν ένας αντικατοπτρισμός του τόπου καταγωγής τους. Θυμάμαι ότι η πρώτη φορά που άκουσα το «Yo! Bum Rush The Show»μου προκάλεσε πονοκέφαλο. Ηχητικά και πνευματικά. Δεν ήξερα για τι στο καλό μιλούσαν, οι στίχοι ήταν τόσο γεωγραφικά και κοινωνικά εξειδικευμένοι, ήταν σαν να σε μεταφέρουν σε άλλο πλανήτη και πραγματικά με ιντρίγκαρε αυτό». Και συνεχίζει «Θέλω τα πάντα, είμαι άπληστος με τη μουσική μου, υπό την έννοια ότι θα 'θελα να αρέσει αυτόματα, αλλά επίσης μου αρέσει κι όταν αντέχει στις ακροάσεις, όταν δεν βαριέσαι μετά από τη δεύτερη ή την τρίτη φορά στη σειρά που θα την ακούσεις».

«So many things it get angry, so many things it make mad» εκστομίζει ο Tippa Irie στο ξεκίνημα του δίσκου πάνω σε δυνατούς ράγγα ρυθμούς δίνοντας το στίγμα για το τι θα επακολουθήσει. Και κλείνει με τους στίχους του συγκλονιστικού Judgement: «So many people are losing their minds/We're living in a serious time...». Παρ' όλο που κυκλοφορεί με την ταμπέλα του dubstep, είναι πολύ περισσότερα. Υποψήφιος ήδη για δίσκος της χρονιάς.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ