Πριν δυόμισι χρόνια είχα γράψει στο Δισκορυχείον μία ιστορία για ένα αγαπημένο κομμάτι από τα seventies, το «El Bimbo». Τις τελευταίες ημέρες διαπίστωσα πως εκείνη η παλαιά ανάρτηση παρουσίασε (και παρουσιάζει) μιαν αυξημένη επισκεψιμότητα, πράγμα που, ομολογώ, με παραξένεψε λιγάκι. Τι είχε συμβεί; Δεν άργησα να ανακαλύψω το λόγο, ανοίγοντας ένα βράδυ την τηλεόραση. Το «El Βimbo», που το γνωρίσαμε στη δεκαετία του ’70 στην Ελλάδα από τον Γιάννη Πάριο ως «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» (στίχοι Πυθαγόρας), ακουγόταν (με προσαρμοσμένα λόγια) στην τελευταία διαφήμιση του Jumbo. Την είδα μέσα σ’ ένα τέταρτο 2-3 φορές…
Το κομμάτι είχε βγει σε 45άρι, γιατί το θυμάμαι στα τζουκ-μποξ, αλλά υπάρχει και στο LP τού Πάριου «Έρχονται Στιγμές». Φυσικά, οι εκδοχές των Bimbo Jet, η version I με τα χορωδιακά φωνητικά και η version II με τα... «Παναγιά μου, Παναγιά μου, Παναγιά μου», είναι οι πλέον κλασικές και αναγνωρίσιμες – εκείνες που χορεύονταν στα πάρτυ της Μεταπολίτευσης ας πούμε.
Πριν μερικά χρόνια είχα βρει σ’ ένα παζάρι δίσκων ένα ρουμάνικο 45άρι των Super Grup Electrecord. Το συγκρότημα το γνώριζα επειδή είχα ήδη ένα LP του, το «Sugar Baby Love» [Electrecord, 1976 ή ’77], εντός του οποίου υπάρχει η φοβερή διασκευή στο «Do it good» των K.C & The Sunshine Band (lead track στο πρώτο άλμπουμ του αμερικανικού disco-funk γκρουπ από το 1974). Οι Ρουμάνοι δεν το αποδίδουν απλώς καλύτερα από τους πρώτους διδάξαντες, αλλά το γεμίζουν και με το πιο αγριεμένο funk (μέχρι και space σύνθια έχουν ρίξει ανάμεσα) που θα μπορούσε ποτέ να φανταστώ, φθάνοντάς το στο τέρμα. Απορώ πώς δεν το έχουν ανακαλύψει οι διάφοροι «ποντικοί», ώστε να το χώσουν σε κάποια συλλογή.
Οι Super Grup Electrecord ήταν μια μπάντα για όλες τις δουλειές, την οποία διηύθυνε ο τενόρο σαξοφωνίστας, και από τους αναγνωρισμένους τζαζίστες στη χώρα, Dan Mindrila. Μέλη τους ήταν επίσης οι Dan Aldea 12χορδη κιθάρα, moog synthesizer, Alexandru Avramovici κιθάρα, Dan Dimitriu μπάσο, Adrian Iliescu τρομπέτα, Cornel Meraru τρομπόνι και Corneliu Ionescu φυσαρμόνικα (ιδρυτικό μέλος του prog γκρουπ Sfinx κ.λπ.). Ακόμη στο σχήμα έπαιρναν μέρος, ως guests, διάφοροι σολίστες ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζε ο Gil Dobrica (1946-2007), ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές της pop μούζικας στη Ρουμανία. Η σκληρή, βραχνή, «συγκοπτόμενη» ερμηνεία του στο «Do it good» είναι απίστευτη. Στέλνει δε στο σπίτι τους πλείστους όσους… αντικομμουνιστές soulmen εκείνης της περιόδου.
Το 45άρι λοιπόν των Super Grup Electrecord που είχα βρει σ’ εκείνο το παζάρι ήταν το «Morning sky/ El Bimbo» [Electrecord, 1975 ή ’76] – και φυσικά δεν μου είχε «χτυπήσει» μόνο το συγκρότημα, αλλά και το κομμάτι της δεύτερης πλευράς, το περίφημο «El Bimbo». Το αποκαλώ «περίφημο» γιατί το «El Bimbo», πέρα από κομμάτι-σταθμός για την πρώιμη euro-disco, είναι κι ένα από τα τραγούδια με τα οποία μεγάλωσα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ακουγόταν παντού στην Ελλάδα, είτε από τους Bimbo Jet, μία γαλλική μπάντα της οποίας ηγούντο οι Claude Morgan και Laurent Rossi (γιός του Tino Rossi), είτε από τον Georgie Dann, είτε από την Grand Orchestre του Paul Mauriat, είτε από τον Γιάννη Πάριο, ο οποίος το τραγουδούσε με τους ελληνικούς στίχους τού Πυθαγόρα ως «Ποτέ δεν σε ξεχνώ». Το κομμάτι είχε βγει σε 45άρι, γιατί το θυμάμαι στα τζουκ-μποξ, αλλά υπάρχει και στο LP τού Πάριου «Έρχονται Στιγμές» [MINOS, 1975]. Φυσικά, οι εκδοχές των Bimbo Jet, η version I με τα χορωδιακά φωνητικά και η version II με τα… «Παναγιά μου, Παναγιά μου, Παναγιά μου», είναι οι πλέον κλασικές και αναγνωρίσιμες – εκείνες που χορεύονταν στα πάρτυ της Μεταπολίτευσης ας πούμε. Ίσως γι’ αυτό κι εγώ αγόρασα, καιρό αργότερα, το LP «Versions Originales, Non Stop International Hits» στην EMIAL του Λαμπρόπουλου από το 1975, στο εξώφυλλο του οποίου διάβαζες εν είδει αυτοκόλλητου: «πρώτη και αυθεντική εκτέλεση του El Bimbo». Τώρα, για το πόσο πρώτη και αυθεντικήμπορεί να ήταν δεν είμαι 100% σίγουρος…
Το «Versions Originales/ Non Stop International Hits», περιττό να το πω, ήταν ένα θαυμάσιο άλμπουμ, με υπέροχα (και χωρίς κενά, ελέω party message) euro-disco-lounge κομμάτια μεταξύ των οποίων έλαμπε το «Diabolic man» κάποιων Diabolic Man, ένα βαρέων-βαρών space-disco-funk, που στέλνει για βρούβες ακόμη και τους CAN/Holger Czukay (της δικής τους… disco era). Και για να ξαναγυρίσω στους Super Grup Electrecord να πω πως η εκτέλεση των Ρουμάνων μού φαίνεται η πιο άξια όλων (δυστυχώς δεν την βρήκα στο YouTube, ώστε να την ακούσετε κι εσείς). Έχει όλο το funky περιτύλιγμα των Γάλλων, τη μεγαλοπρέπεια της ορχήστρας τού Mauriat, ποικίλα εφφέ και ακόμη μία ισχυρή ομάδα στα φωνητικά από το Grupul 5T, που άδει σαν σε… τελικό της Eurovision. Τι δεν έχει; Πάριο και στίχους του Πυθαγόρα δεν έχει, αλλά μικρό το κακό… Να πω, ακόμη, πως το «El Bimbo» ακουγόταν και στη «Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή», την «Police Academy» δηλαδή του 1984 –μάλλον και σε κάποια sequels–, χωρίς όμως να γίνει «επιτυχία» και στα eighties.
Ρίχνοντας μια ματιά στα credits του «El Bimbo» παρατηρώ πως αλλού αναφέρεται ως συνθέτης του κομματιού ο Claude Morgan (στους δίσκους των Bimbo Jet και του Γιάννη Πάριου) και αλλού ο Georgie Dann (στο 45άρι των Super Grup Electrecord) που είχε πει κι αυτός το τραγούδι, ενώ σε άλλες εκδοχές μπορεί να αναφέρονται άλλοι... Και μετά σου λένε για «πνευματικά δικαιώματα»… Δεν ξέρω αν πρέπει να μου κάνει εντύπωση, πάντως, το γεγονός ότι κανείς δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του Αφγανού Ahmad Zahir (1946-1979), ενός θρύλου της τοπικής pop μουσικής στη δεκαετία του ’70 με δεκάδες ηχογραφήσεις που έφυγε πολύ γρήγορα από τη ζωή (μερικοί λένε πως τον έφαγαν οι κομμουνιστές, οι οποίοι είχαν καταλάβει την εξουσία στη χώρα από τον Απρίλιο του ’78, αλλά απ’ ό,τι διάβασα τούτο δεν είναι εξακριβωμένο – μπορεί να πρόκειται για «αρβύλα» δηλαδή). Για κάποιους ο Zahir φαίνεται πως ηχογράφησε πρώτος το «El Bimbo», το δικό του «Tanha shodam» εννοώ, το 1971 (τούτο γράφεται και αναπαράγεται σε διάφορα sites), αλλά το τραγούδι δεν περιλαμβάνεται στις δύο συλλογές που έδωσε προσφάτως στην κυκλοφορία η ισπανική Guerssen με ηχογραφήσεις του από τα 70s, δηλ. το LP «Hip 70s Afghan Beats!» (2011) και το 2LP “Volume 2, Afghan 70s psychedelic folk-pop» (2012), ώστε να υπάρχει και μία γραπτή, τρόπον τινά, τεκμηρίωση.
Άρα η απορία παραμένει. Είναι γαλλικό ή αφγανικό τελικά το «Ποτέ δεν σε ξεχνώ»; Το πιο πιθανόν είναι να είναι γαλλικό, αν και το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω…
σχόλια