Planet of Zeus: Πού να χωρέσει η ελληνική σκηνή μια τέτοια μπαντάρα;

Planet of Zeus: Πού να χωρέσει η ελληνική σκηνή μια τέτοια μπαντάρα; Facebook Twitter
«Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια»
0

Τι ωραίο συναίσθημα να βλέπεις την αγαπημένη σου μπάντα να πετυχαίνει τους στόχους της και να ξέρεις πως ήσουν εκεί από την αρχή! Το όνειρο του κάθε ελιτιστή. «Α, τώρα τους μάθατε εσείς; Όταν εμείς...». Δεν ήμουν όμως έτσι ποτέ μου και ούτε σκοπεύω να γίνω τώρα. Κι ας ήμουν εκεί από την αρχή.

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα λένε. Πρέπει να ήταν Ιούλιος του 2002. Ξέρεις, εκείνες τις εποχές που δεν μπορούσες να κάνεις stories (γιατί δεν υπήρχαν) και που βλέπαμε τις συναυλίες με τα μάτια στραμμένα στην σκηνή και όχι στο κινητό. Ίσως να ανταλλάσσαμε και SMS.

Συνέβη στο υπόγειο της οδού Χέυδεν, εκεί απέναντι από τη Βίλα Αμαλίας. Αμφότερα στέκονται ως εγκαταλελειμμένα μνημεία σήμερα. Ο κόσμος έφυγε, μα οι αναμνήσεις έμειναν. Και τίποτα και κανείς και ποτέ δεν θα σταθεί ικανό να σβήσει τούτη εδώ την ανάμνηση: Ήμουν με τον Β. από το πρωί. Βαριόμασταν πολύ κι απ' όσο θυμάμαι δεν κάναμε και κάτι για αυτό. Η μισή μέρα είχε φύγει, το σπίτι δεν μας χωρούσε, οι δικοί μου μας είχαν πρήξει, «χαμήλωσε τη μουσική» και «χαμήλωσε τη μουσική»... Επικαλεστήκαμε έξοδο στην καφετέρια της γειτονιάς και μοιραία καταλήξαμε στην Πλατεία Εξαρχείων. Νέκρα! Δεν περνούσε ψυχή! «Ρε, μήπως είναι νωρίς για μπίρα;» είπε ανοίγοντας το πρώτο κουτάκι. Είχε έναν γνωστό, που είχε έναν γνωστό, που είχε έναν άλλον γνωστό... «Παίζουν οι Deepened Nail (και οι Planet, αλλά δεν το ξέραμε) στο Rodeo, είναι φιλαράκια. Πάμε;». «Ξέρω 'γω... Πάμε!». Δεν υπήρχε ελληνική σκηνή τότε, ελάχιστα πράγματα και ακόμη λιγότερα αυτά που εμείς γνωρίζαμε. Η ενημέρωση ανύπαρκτη κι εμείς στο μεταίχμιο της φοιτητικής μας σταδιοδρομίας, να προσπαθούμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε στην ζωή μας. Ιδέα δεν είχαμε. Οι Planet όμως ήξεραν από τότε.

Είχαμε δει κι αν είχαμε δει συναυλίες ήδη τότε, τους Rage Against The Machine στο θέατρο Πέτρας, τους Metallica στη Ριζούπολη, τους Slayer στο Περιστέρι κι άλλα πολλά, δεν ήταν παρθένα τα μάτια, τα αυτιά και το μυαλό, όμως ήξερα πως εκεί κάτι σπουδαίο συνέβαινε, και θα επιβεβαιωνόμουν πολλά χρόνια αργότερα.

Δεν ξεχνάω τη στιγμή που πάτησαν στην σκηνή. Ιδρώτας (δεν ήταν και σπουδαίος ο κλιματισμός εκεί μέσα, Ιούλιο μήνα), ενέργεια, διάθεση... Δεν φανταζόμουν πως μια μπάντα της γειτονιάς θα έπαιζε έτσι! Κοίταξα τριγύρω μου, ήμασταν 10-15 άτομα το πολύ. Μπορεί να λέω και πολλά. Πραγματικά, μου έκανε εντύπωση. Είχαμε δει κι αν είχαμε δει συναυλίες ήδη τότε, τους Rage Against The Machine στο θέατρο Πέτρας, τους Metallica στη Ριζούπολη, τους Slayer στο Περιστέρι κι άλλα πολλά, δεν ήταν παρθένα τα μάτια, τα αυτιά και το μυαλό, όμως ήξερα πως εκεί κάτι σπουδαίο συνέβαινε, και θα επιβεβαιωνόμουν πολλά χρόνια αργότερα.

Ακολούθησε το Summer Rock Festival του 2005 στο camping της Αντιπάρου. Πάλι στόμα με στόμα ενημερώθηκα πως οι Lord13 (πόσοι τους θυμάστε) έστηναν τη δική τους stoner / heavy rock γιορτή σε ένα μέρος που προσωπικά θα βρισκόμουν πρώτη φορά! Ναι, καλά ακούσατε: Stoner / heavy rock, από τότε! Κατά το απογευματάκι πάτησαν στη σκηνή. Ήξερα τι να περιμένω, ήμουν και λιάρδα...

Δυο μέρες πέρασαν μέσα στο γέλιο και την τρελή χαρά. Η local stoner / heavy σκηνή έκανε τα πρώτα της βήματα και μάλιστα καθόλου δειλά. Άκουσα τότε για τη Spinalonga Records. Μια εγχώρια δισκογραφική, λέει, που στήριζε τα σχήματα της εποχής κ.λπ. Πρωτάκουστα πράγματα. Μάλλον τελικά δεν ήμασταν τόσο Ουγκάντα όσο μας είχαν αφήσει να νομίζουμε. Δεν ξεχνώ το σχόλιο ενός website εγχώριας κατανάλωσης λίγες μέρες μετά: «Ο τραγουδιστής των Planet of Zeus έχει καταπιεί τον Καιάδα». Ω ναι, κι ακόμη να τον χωνέψει!

 

Planet of Zeus - Macho Libre, Live @ An Club, 2011

Τα υπόλοιπα περνούν από το μυαλό γρήγορα. Σαν ταινία. Πώς πέρασαν τα χρόνια... Το ιδρωμένο sold out στο An Club το 2011. Δεν χωρούσαμε, κυριολεκτικά. Κι εκείνοι το ίδιο. Πού να χωρέσει η ελληνική σκηνή μια τέτοια μπαντάρα; Επέζησαν τα πέτρινα χρόνια και τώρα υψώνονταν αγέρωχοι και άνοιγαν τις φτερούγες τους πάνω από μια πλειάδα μπαντών που ήθελε να ξεχωρίσει και δεν ήξερε πώς. Μαζί ανοιγόταν και ο δρόμος για το εξωτερικό.

Το sold out στο Gagarin ήρθε μοιραία τον Νοέμβριο του 2012. Τι άλλο θα μπορούσε να έχει γίνει δηλαδή; Το 2013, μπαίνοντας στο Gazi Music Hall, καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι! Οι Planet μας παίζουν λαϊβάρα! Λίγο μετά την επική εμφάνισή τους και 30-40 λεπτά αφού οι Clutch είχαν ανέβει στη σκηνή, το μαγαζί ακόμη «βρόμαγε» σουπερσταριλίκι. Οι ίδιοι σίγουρα δεν ένιωσαν τέτοιοι ποτέ, αλλά εμείς έτσι τους βλέπαμε. Ο κόσμος δεν μπορούσε να το ξεπεράσει. Λίγο πριν από την έλευση του «Regulator» οι ιαχές ήρθαν και πάλι αυθόρμητα σαν μια γενετήσια παρόρμηση. «Σεξ και βία στον πλανήτη Δία».

 

Planet of Zeus - Gagarin 205 Live Music Space, 2012

Ιερά Οδός, Απρίλιος 2015, πυροτεχνήματα μέσα στο σκυλάδικο και βάρος, ανείπωτο βάρος. Πόσο δεμένα έπαιζαν! Το 2018 έχασα τις δύο εμφανίσεις στο Gagarin γιατί ήταν άρρωστη η μικρή. Ξέχασα να πω πως στο μεταξύ παντρεύτηκα και έκανα παιδί. Λεπτομέρειες... Μεγάλωσε η μπαντάρα, μεγαλώσαμε κι εμείς μαζί. Το συναίσθημα όμως κάθε φορά που τους έβλεπα ίδιο. Κοίταζα τριγύρω μου και οι 10-15 του Rodeo απλά γίνονταν όλο και περισσότεροι, με αποκορύφωμα τις 9.000 ψυχές του «Parklife», στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από μερικές χιλιάδες die-hard fans, μέχρι πατεράδες, μαμάδες και παιδιά (αυτή ήταν η δική μας περίπτωση), ήμασταν όλοι εκεί. Και ξέρεις, φίλε, πως είσαι μεγάλη μπάντα, όταν αποτελείς πανανθρώπινο και παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι Planet of Zeus!

Αυτό το διήμερο δεν θέλω να έχω παρέα, αποφάσισα να το περάσω μόνος... Την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 (ναι, και τις δύο ημέρες, τόσο αχόρταγος) θα είμαι στην πρώτη σειρά του Fuzz Live Music Club, μαζί με τους πιτσιρικάδες. Δεν ξέρεις πλέον τι σου επιφυλάσσει το μέλλον, αν και το μέλλον αυτών των κυρίων το είχα δει να προδιαγράφεται από νωρίς. Θα υψώσω ποτήρι και γροθιά στον αέρα, και θα φωνάξω «Σεξ και βία στον πλανήτη Δία», σαν να ήταν η τελευταία μου φορά!

Planet of Zeus, σας ευχαριστώ για 17 υπέροχα χρόνια. Τα χρόνια που μεγαλώσαμε μαζί!

Planet Of Zeus - Revolution Cookbook

Info

Οι Planet of Zeus πραγματοποιούν τη φετινή διπλή headline εμφάνισή τους στην Αθήνα, την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου στο Fuzz Live Music Club.

Πληροφορίες: Facebook

Εισιτήρια: https://bit.ly/2S4ZVxy

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT