O Cathedral Echo συνθέτει, ερμηνεύει και ηχογραφεί τα νεο-ψυχεδελικά κομμάτια του στο δωμάτιό του

O Cathedral Echo συνθέτει, ερμηνεύει και ηχογραφεί τα νεο-ψυχεδελικά κομμάτια του στο δωμάτιό του Facebook Twitter
2

Πες μου λίγα λόγια για το πρότζεκτ. Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου σε κάποιον που δεν τον έχει ακούσει;

Το πρότζεκτ ξεκίνησε ως Cathedral Echo στα τέλη του 2017, όταν ξεκίνησα να ηχογραφώ καινούργιο υλικό και να πειραματίζομαι. Η αλήθεια είναι ότι όταν με ρωτάνε δεν ξέρω τι να απαντήσω.

Θα το χαρακτήριζα ως κάποιο είδος νεο-ψυχεδέλειας, αν και, επειδή ηχογραφώ τα πάντα μόνος μου και ξέρω ακριβώς πώς προκύπτει αυτός ο ήχος, δεν ξέρω αν αυτός ο όρος μπορεί να καλύψει το φάσμα των ήχων και των επιρροών που τον αποτελούν.

— Γιατί διάλεξες το όνομα Cathedral Echo;

Ήταν η περίοδος που είχαμε ξεκινήσει να παίζουμε με τον κιθαρίστα μου, τον Θωμά, πριν αρχίσω να ηχογραφώ το υλικό, και επειδή έχω μια εμμονή με τη φυσική ηχώ και την εκτενή χρήση tape echo σκεφτόμουν ένα όνομα που να χαρακτηρίζει αυτό που κάνω.

Έτσι, μου ήρθε το όνομα από μίας από τις αγαπημένες μου συναυλίες, αυτής των Tangerine Dream στο Coventry Cathedral.

— Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Προέρχεσαι από μουσικό περιβάλλον;

Καθόλου. Απλώς από μικρός άκουγα πολλή μουσική όλη μέρα γιατί με εξέφραζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και στο μυαλό μου τότε δεν υπήρχε κάτι καλύτερο να κάνω.

Στα 13 μου ξεκίνησα να παίζω συνθεσάιζερ, μετά άρχισα κιθάρα και σιγά-σιγά ξεκίνησα τα υπόλοιπα όργανα (μπάσο, τύμπανα).

— Πού μεγάλωσες; Πες μου μια έντονη παιδική σου ανάμνηση.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Γενικά, δεν έχω πολλές έντονες παιδικές αναμνήσεις. Νομίζω ότι μία από τις πιο έντονες ήταν όταν άκουσα τον πρώτο δίσκο που αγόρασα (το «Piper at the gates of dawn» των Pink Floyd) ή όταν έπιασα την πρώτη μου κιθάρα στα χέρια και ξεκίνησα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από τη μουσική.

— Πού μένεις τώρα; Πώς είναι η γειτονιά σου;

Μένω ακόμα στον Πειραιά, η γειτονιά μου δεν έχει αλλάξει πολύ, παραμένει το ίδιο αδιάφορη όπως όταν ήμουν μαθητής. Είναι αρκετά ήσυχη, αλλά είναι ένα μέρος με το οποίο δεν μοιραζόμουν πότε τις ίδιες συχνότητες. Λόγω των σπουδών μου και της μουσικής δεν περνάω πολύ χρόνο εδώ.

— Παίζεις σιτάρ. Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σου για το όργανο και πόσο εύκολο ήταν να μάθεις;

Ξεκίνησα να παίζω σιτάρ πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όταν μέσω των Beatles και των Byrds ανακάλυψα τη μουσική της Βόρειας Ινδίας και μέσω αυτής το σιτάρ, το οποίο είναι ένα από τα πιο μαγικά μουσικά όργανα.

Έπειτα, ανακάλυψα τους δίσκους των La Monte Young και Ravi Shankar που με έβαλαν σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν μου ήταν εύκολο να το μάθω, ούτε θεωρώ ότι το κατέχω.

Έχω κάποια βιβλία που μου έχουν χρησιμεύσει ως εισαγωγή και με έχουν βοηθήσει, αλλά ακόμα το χρησιμοποιώ με τη δική μου λογική ως μουσικού, ανάλογα με το κομμάτι, επειδή είναι ένα πολύ ιδιαίτερο όργανο και απαιτεί πολλή αφοσίωση και πειθαρχία.

— Με τι ασχολείσαι όταν δεν φτιάχνεις μουσική;

Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Κυρίως μπαίνω στο Ίντερνετ, πηγαίνω σε συναυλίες φίλων και μη, καμιά φορά μπορεί να μαγειρέψω ή να ζωγραφίσω, αν και πάντα βρίσκω έναν τρόπο να καταλήγω πάλι στη μουσική. Θα ήθελα να έχω μια γάτα.

 


Info

Cathedral Echo live

18/4, 21:00

six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) 

Eισ.: 5 ευρώ

Μουσική
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια
...Οφείλω να ομολογήσω πως όταν πρωτοάκουσα, πριν από εκατοχιλιάδεσχρόνια, το piper at the gates of dawn, είχα απογοητευτεί (τι ιεροσυλία!). Θυμάμαι, το είχα παραγγείλει σε κάτι μπαρμπάδες μου απ' την Καρολίνα γιου-ες-οφ-έι, να μου το στείλουν. Η περιβόητη κασέτα με το ωραιότατό της αρτγουορκ έφτασε, έβαλα να την ακούσω αλλά αφενός η κρυσταλένια-impeccable παραγωγή-ήχος μου ξένισε (τι ύβρις!) κι αφετέρου είχα προλάβει να ακούσω το "set the controls for the heart of the sun" και το dark side δεν μου φάνηκε αρκετά ψυχεδελικό (τρομάρα να μου έρθει). Επίσης, τι ήταν αυτά τα soul τα εμβόλιμα φωνητικά στο "great gig in the sky" (πόσο βλαξ υπήρξα!) και τι ήταν αυτές οι χλεχλεδιές στο "us and them" (εντελώς γκάο, λέμε). Φυσικά, άλλαξα γνώμη σύντομα.Αλλά, επίσης, οφείλω να ομολογήσω ότι πάντοτε προτιμούσα την πρώιμη μελαγχολία τους:♫...getting up, i feel as if i'm remembering this scene before i open the door to an empty room ♫https://youtu.be/KygYMI9-Tms
...Mα, τον Δία και τον Κρόνο, τον Όμπερον, την Μιράντα και την Τιτάνια, τον Ποσειδώνα, τον Τιτάνα! Τι μπαρούφα έγραψα (εκ παραδρομής);Ορθή επανάληψη:..Οφείλω να ομολογήσω πως όταν πρωτοάκουσα, πριν από εκατοχιλιάδεσχρόνια, το dark side of the moon