Multi-instrumentalist, ξεχωριστός καλλιτέχνης της σκηνής του Μπρίστολ, με συμμετοχές σε αρκετά σχήματα της περιοχής, μέλος των θρυλικών Third Eye Foundation του Matt Elliott, ο Chris Cole έχει κυκλοφορήσει δυο προσωπικά άλμπουμ-κομψοτεχνήματα με το όνομα Manyfingers (το ομώνυμο και τοOur Worn Shadow) που ακούγονται σαν σάουντρακ φανταστικών ταινιών. Μπορεί να είναι χαμηλών τόνων μουσικός και να μην είναι από τα τρανταχτά ονόματα που θα γέμιζαν ένα στάδιο, η εμφάνισή του όμως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι από τις πραγματικά ενδιαφέρουσες του φετινού φθινοπώρου και από τις ελάχιστες που θα άξιζε να παρακολουθήσει όποιος αγαπάει τις όμορφες μελωδίες πάνω σε ηλεκτρονικούς ήχους.

Γιατί «Manyfingers»;
Η αρχική μου σκέψη ήταν να κυκλοφορήσω τη μουσική μου με το όνομά μου, αλλά μια τυχαία συζήτηση με έναν φίλο στο Μπρίστολ με έκανε να αλλάξω γνώμη. Manyfingers ήταν το όνομα ενός παιδιού από μια οικογένεια Ινδιάνων και αμέσως μου έκανε κλικ. Είναι ένα όμορφο όνομα που συνοψίζει επακριβώς αυτό που κάνω.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου σε κάποιον που δεν σε έχει ακούσει;
Instrumental από την άποψη ότι ακόμα και τα λιγοστά φωνητικά στους δίσκους μου αντιμετωπίζονται σαν μουσικά όργανα. Κινηματογραφικός, από την άποψη ότι σε κάθε κομμάτι υπάρχει αρκετός χώρος για να δημιουργήσει ο ακροατής μέσα του τη δική του οπτικοποίηση. Προσωπικός, γιατί κάθε μήνυμά του σχετίζεται με μένα. Συγκεντρωτικός, γιατί, παρά τη συνδρομή των καλών μου φίλων Ida Alfstad και Dewey, εγώ παίζω όλα τα όργανα. Ένα χαμόγελο σχηματίζεται πάντα στο πρόσωπό μου όταν έρχεται ένα e-mail που λέει «Hey Guys». Αυτή είναι η ερώτηση που φοβάμαι πιο πολύ από όλες! Δεν ξέρω πώς να περιγράψω το μουσικό μέρος αυτού που κάνω αλλά, αν πιεστώ, θα παραδεχτώ ότι τα κομμάτια μου μιμούνται τις συνθέσεις των Philip Glass, Steve Reich και Moondog.

Έχεις μειώσει τους παραγωγικούς σου ρυθμούς τα τελευταία δύο χρόνια, είναι αλήθεια; Τι σε κρατά απασχολημένο;
Τα πράγματα έχουν επιβραδυνθεί αρκετά. Στην πραγματικότητα το δεύτερο album είχε ολοκληρωθεί ενάμιση χρόνο πριν κυκλοφορήσει. Περιόδευσα εντατικά με τον Matt Elliott τα ακόλουθα δύο χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχα χρόνο να γράψω νέο υλικό. Επίσης εργαζόμουν σε μια αποθήκη στο Μπρίστολ, γεγονός που δεν τροφοδότησε ιδιαίτερα την έμπνευσή μου. Μονάχα τους τελευταίους έξι μήνες γράφω μουσική για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ.

Downloading: ευχή ή κατάρα;
Μου είναι δύσκολο να το καταλάβω, γιατί πρόκειται για ένα σύμπτωμα του χάσματος των γενεών. Θεωρώ ότι ένα album είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά. Από το tracklist μέχρι το σχεδιασμό του εξωφύλλου. Είναι ένα πακέτο που ο καλλιτέχνης ετοιμάζει ως ντοκουμέντο ενός μέρους της ζωής του. Μου είναι τελείως ξένο σαν λογική απλώς να επιλέγω κομμάτια online και να μην έχω το φυσικό προϊόν στα χέρια μου. Όσο για τη δωρεάν διάθεση, στην αρχή ήμουν θυμωμένος, μετά σκέφτηκα ότι είναι καλή προώθηση για τη δουλειά μου. Νομίζω ότι οι καλοί μουσικόφιλοι μπορεί να κατεβάσουν κάτι δωρεάν αλλά, αν τους αρέσει, στο τέλος θα το αγοράσουν. Ίσως όλη η λογική γύρω από τα format να αλλάξει ύστερα από την τελευταία κίνηση των Radiohead να διαθέσουν τον δίσκο τους με ελεύθερη τιμολόγηση.

Τι θα άλλαζες στον κόσμο αν είχες την απόλυτη εξουσία;
Είναι δύσκολο να σου απαντήσω χωρίς να ακουστώ σαν ιεροκήρυκας. Στην πραγματικότητα, και μόνο η σκέψη ότι κάποιος έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ εξουσία είναι αρκετά τρομακτική. Δυστυχώς η ανθρώπινη φύση είναι αυτή που είναι, και λέγοντας αυτό δεν θα ήθελα να φανώ ηττοπαθής και απαισιόδοξος. Η κατάσταση θα είναι για πάντα γαμημένη. Είναι στο χέρι του κάθε ατόμου να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κάνει το πέρασμά του από τον κόσμο όσο καλύτερο γίνεται.