Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει κανένα άλλο είδος μουσικής τα τελευταία χρόνια, το κάνει το ραπ: να γίνει μαζικό, να σαρώνει στη νεανική κουλτούρα και να βγάζει και παραγωγές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες της Αμερικής ή της Αγγλίας. Τα πιτσιρίκια μπορεί να μην ξέρουν τους στίχους των τραγουδιών της Madonna ή να μην έχουν ιδέα τι σημαίνει Pet Shop Boys, αλλά ξέρουν απ' έξω τους στίχους των κομματιών του 6ix9ine και Ελλήνων ράπερ που δεν έχεις ούτε ακουστά (αλλά «σαρώνουν» στο YouTube και στο Spotify).
Με αφορμή την πρώτη συλλογή με ελληνικό ραπ από το new wave που θα κυκλοφορήσει λίγο πριν από τα Χριστούγεννα από τη Feelgood, οι άνθρωποι που μαζεύουν το υλικό και την επιμελούνται με μεγάλη φροντίδα μάς είπαν δυο λόγια για το φαινόμενο του ελληνικού ραπ που έχει κυριαρχήσει εδώ και καιρό στο mainstream – και πού είσαι ακόμα... Ήταν την ημέρα που γυρίστηκε το βίντεο για το «Hustle» του Wizzel Badazz, το οποίο φωτογραφίσαμε στα γυρίσματα.
Το ραπ είναι ο ήχος του σήμερα, το καταλαβαίνεις από τις επιτυχίες σε όλο τον κόσμο, τους εκατομμύρια συνδρομητές που RapCaviar στο Spotify και το ότι οι Migos θεωρούνται οι «Beatles του σήμερα». Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τελευταία, στα μαγαζιά όπου με καλούν να παίξω, το κοινό είναι πολύ νεαρής ηλικίας, μπορεί και 16 χρονών.
«Η συλλογή είναι ένα mixtape, αυτός είναι για μένα ο δόκιμος όρος στο ραπ. Ακούω πολλά χρόνια ραπ μουσική, μεγάλωσα με mixtapes και μου αρέσει να τα λέω έτσι» λέει ο Κωστής Νικηφοράκης, ο ένας από τους δύο Black Athena που συνεργάζεται στη δημουργία της συλλογής. «Περιέχει ήχους του σήμερα, δυνατά κομμάτια κυρίως από Αθήνα, οπότε είναι ένα street mixtape αθηναϊκό, με καλλιτέχνες που είναι γνωστοί και έχουν ένα ανάστημα στην ελληνική μουσική και στο ραπ, αλλά και κάποιους πάρα πολύ νέους – υπάρχει beatmaker που είναι 15 χρονών! Βγαίνει με την ίδια λογική που είχε βγει και τον Νοέμβριο του 2016 το Tribes of Athens, με περισσότερο club ήχους της Αθήνας. Περιείχε δηλαδή πολλά είδη μουσικής, και ραπ, ενώ τώρα πάμε αποκλειστικά στο ραπ γιατί έτσι κι αλλιώς από το 2016 μέχρι σήμερα οι Black Athena έχουν ταυτιστεί πιο πολύ με το ραπ. Ολόκληρο το mixtape έχει τη λογική μιας ραδιοφωνικής εκπομπής.
Το ραπ είναι ο ήχος του σήμερα, το καταλαβαίνεις από τις επιτυχίες σε όλο τον κόσμο, τους εκατομμύρια συνδρομητές που RapCaviar στο Spotify και το ότι οι Migos θεωρούνται "οι Beatles του σήμερα". Αυτό που μου κάνει εντύπωση τελευταία είναι ότι στα μαγαζιά όπου με καλούν να παίξω το κοινό είναι πολύ νεαρής ηλικίας, μπορεί και 16 χρονών. Το σοκαριστικό είναι, δε, ότι ενώ μέχρι πριν από δύο χρόνια οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν το είχαν καθόλου με τον χορό, ξαφνικά βλέπω κοριτσάκια 17 χρονών να κάνουν twerking. Το ραπ είναι ο ήχος του τώρα και στην Ελλάδα.
Το Σάββατο το βράδυ έπαιζα στο Crust και έβαλα δοκιμαστικά να παίξει ένα μισάωρο ο 15χρονος παραγωγός που έχουμε στη συλλογή. Ανέβηκε στις 11:30, άρχισε να παίζει σε άτομα που είχαν έρθει μόνο γι' αυτόν κι έγινε πανικός. Ήταν πάρα πολύ καλός και όλα τα πιτσιρίκια χόρευαν και ράπαραν, ήξεραν τα λόγια όλων των κομματιών, δεν το έχω ξαναδεί αυτό».
Σχολιάζουμε τη δυναμική και τη μαζικότητα αυτής της μουσικής που καταφέρνει να γεμίζει μεγάλους χώρους χωρίς καμία διαφήμιση σε παραδοσιακά μέσα, κάνει εκατομμύρια views στο YouTube, την ακούνε σχεδόν αποκλειστικά άτομα νεαρής ηλικίας και έχει καλλιτέχνες που είναι 18, 19 και 20 χρονών. Ποτέ στην Ελλάδα ένα είδος μουσικής δεν είχε τόσο μεγάλο ρεύμα. Αυτό που συμβαίνει έχει ξεφύγει απ' όλους και αν εξαιρέσεις το heavy metal και τα παρακλάδια του, δεν έχει προηγούμενο.
«Για να καταλάβεις πόσο μεγάλη δυναμική έχει το ελληνικό ραπ». λέει ο Κωστής, «μιλάω με άτομα που κάνουν bookings ξένων καλλιτεχνών, κυρίως Αμερικανών ράπερ, οι οποιοι φοβούνται να κλείσουν κάποια ονόματα, ακόμα κι αν είναι πολύ γνωστά, γιατί δεν θα μάζευαν κόσμο μόνα τους. Θεωρούν ότι για να τα κλείσουν πρέπει να βάλουν ένα πολύ δυνατό ελληνικό support, δηλαδή ο Έλληνας ο ράπερ θα φέρει το κοινό. Στον 6ix9ine π.χ. support ήταν ο Snik, που έχει πιο μεγάλο κοινό απ' αυτόν στην Ελλάδα».
Και είναι ένα κοινό που δεν χρειάζεται τα παραδοσιακά μίντια, δεν τους ενδιαφέρουν, γιατί έχουν άλλους τρόπους να ενημερωθούν, όπως και οι ράπερ για να προωθήσουν τη δουλειά τους. Αυτό είναι κακό για τα παραδοσιακά media, γιατί μεγαλώνει το χάσμα που τα χωρίζει από το νεανικό κοινό και τα νέα πράγματα, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τι συμβαίνει. Κάποτε περνούσαν όλα μέσα από τα media για να μπορούν να υπάρχουν και να φτάνουν στον κόσμο, τώρα τα media απλώς παρακολουθούν αυτό που συμβαίνει. Ή δεν τολμούν καν να το παρακολουθήσουν.
«Η νοοτροπία στη μουσική έχει αλλάξει» λέει ο Χρήστος Κορτσέλης, ο director της Feelgood Records. «Ο δίσκος βγαίνει και υπάρχει κατευθείαν στο Spotify, υπάρχει άμεση πρόσβαση κατευθείαν, δεν περιμένεις κανέναν να σ' τον προμοτάρει, τον βρίσκεις μόνος σου. Το θέμα είναι ότι αυτή η χιπ-χοπ κουλτούρα έχει εισβάλει πια σε όλα, στο ντύσιμο, στον χορό, στον τρόπο που μιλάνε τα πιτσιρίκια. Βλέπω στον δρόμο παιδάκια που ακούνε χιπ-χοπ, όπως ήταν παλιά το boombox. Και είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό, αυτό δεν το είχαμε ξαναδεί ποτέ, ειδικά από τόσο πιτσιρικάδες. Το ενδιαφέρον είναι ότι ελληνική παραγωγή αυτήν τη στιγμή δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παραγωγές του εξωτερικού. Και όχι μόνο η Αθήνα, όλη η Ελλάδα.
Όταν βγάζεις έναν δίσκο, μιλάς και με εμπορικούς όρους, αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει να εκμεταλλευτούμε μια τρέχουσα κατάσταση. Αυτό που θέλουμε είναι είναι να βγάλουμε κάτι που να αρέσει πρώτα σ' εμάς και θα μας αντιπροσωπεύει και ως ακροατές αλλά και ως Feelgood και Black Athena. Επίσης, θέλουμε να καταφέρουμε να υποστηρίξουμε ένα είδος στο οποίο πιστεύουμε, πέρα από την οποιαδήποτε εμπορική αξία του. Στην Ελλάδα, μέχρι πριν από δυο-τρια χρόνια το χιπ-χοπ ως κουλτούρα ήταν μια απομίμηση, περνούσε στα μπουζούκια ως opening act ή ήταν πολύ στο περιθώριο. Αργήσαμε καμιά δεκαριά χρόνια μέχρι να περάσει όλο αυτό στους πιτσιρικάδες και στο mainstream, να γίνει μαζικό. Στην ιστορία της μουσικής το τελευταίο μαζικό κίνημα είναι το χιπ-χοπ κι εμείς εδώ πέρα το είχαμε στο περιθώριο».
«Η συλλογή ακόμα δεν έχει όνομα» λέει ο Κωστής. «Τα δύο πρώτα κομμάτια της που θα κυκλοφορήσουν σε single είναι ένα αγγλόφωνο, το "The Hustle" του Wizzel Badazz, και ένα με ελληνικό στίχο, ο "Παλμός" του MC Yinka.
O Wizzel είναι ένα πολύ ταλαντούχο παιδί που έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα, έχει έρθει από την Γκάνα στην Ελλάδα μόνος του, χωρίς την οικογενειά του, και υπό πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Προσπαθεί να "παίξει το παιχνίδι" και γι' αυτό το πρώτο του κομμάτι λέγεται "The Hustle", γιατί ένα hustle είναι όλη του η ζωή. Το beat είναι ενός 15χρονου παραγωγού, ο οποίος μου έχει δώσει μερικά από τα καλύτερα beat που έχουμε ακούσει.
Το δεύτερο κομμάτι είναι από έναν άνθρωπο που είναι ένας πραγματικός OG της Αθήνας, από τον MC Yinka, τον οποίο τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια, από τότε που έπαιζε στο παλιό Guru, όταν έκανε MC πάνω από φανταστικούς DJs. Του έχω ιδιαίτερο σεβασμό, οπότε χαίρομαι πάρα πολύ που δέχτηκε να είναι στη συλλογή. Έχει γράψει ένα κομμάτι που σε αγγίζει πάρα πολύ, με έντονο το ελληνικό στοιχείο.
Τα βιντεοκλίπ είναι έτοιμα και για τα δύο. Το πρώτο θα βγει το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Η συλλογή ολοκληρώνεται, τον Δεκέμβρη θα κάνουμε μια παρουσίαση-πάρτι, συνδυάζοντάς το με το launch του mixtape. Από κει και πέρα, θα ακολουθήσουν κι άλλα events με βάση τη συλλογή, αλλά ο προγραμματισμός λέει ότι θα βγει λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Θα βγει ψηφιακά αλλά και σε βινύλιο».
