Ξεκινώντας, θα ήθελα να σας πω ότι έχω μια υπέροχη ανάμνηση από την πρώτη φορά που είδα live σας, στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Πέτρου στο Λονδίνο, το 1995. Παίζατε με ένα Κουαρτέτο Φωνητικών. Ακόμα θυμάμαι μια μαγεία στην ατμόσφαιρα.
Ήταν με το Hilliard Ensemble. Νομίζω ότι ο ίδιος ο Καθεδρικός εκπέμπει μια μαγεία! Χαίρομαι που το θυμάστε ακόμα!

Ας κάνουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο flashback! Θυμάστε κάποιο από τα παιδικά σας όνειρα;
Για να είμαι ειλικρινής, σαν παιδί δε θα έλεγα ότι είχα κάποια ιδιαίτερα όνειρα ή ευχές, ή κάτι για το οποίο θα έπρεπε να παλέψω για να καταφέρω. Στο γυμνάσιο ξεκίνησαν να έλκουν το ενδιαφέρον μου οι ξένες γλώσσες. Ένας καθηγητής μού ενέπνευσε αυτό το ενδιαφέρον για τη μελέτη των ξένων γλωσσών. Τότε έκανα και το πρώτο μου σχέδιο, το οποίο ήταν να σπουδάσω γλωσσολόγος και να επικεντρωθώ στη συγκριτική Γλωσσολογία. Βέβαια όταν αργότερα μπήκα στο πανεπιστήμιο, ξεκίνησα πολύ σύντομα να περιοδεύω τον περισσότερο καιρό σαν μουσικός παρά να σπουδάζω κι έτσι παράτησα τις σπουδές κι αφοσιώθηκα στη μουσική.

Θεωρείτε τη μουσική μια προέκταση αυτού του ενδιαφέροντός σας για τις γλώσσες;
Πάρα πολύ! Στην πραγματικότητα η μουσική δεν είναι παρά ένα είδος γλώσσας. Και μάλιστα ίδιας αξίας με κάθε άλλη γλώσσα. Το ενδιαφέρον είναι να παρατηρείς το πώς αναπτύσσονται και σχετίζονται ή δεν σχετίζονται οι διάφορες μουσικές «διάλεκτοι» ανά τον κόσμο. Και αυτό θα ήταν και το μέλλον μου στη γλωσσολογία εάν ακολουθούσα αυτή την επαγγελματική κατεύθυνση.

Γίνατε ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη συνεργασία σας με την Ελένη Καραΐνδρου. Θυμάστε πώς γνωριστήκατε και πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Θυμάμαι ότι ξεκίνησε κάπως αδέξια. Δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα να γίνει αυτή η συνεργασία, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από την Ελλάδα που μου ζητούσε πολύ ευγενικά να παίξω σαξόφωνο στο σάουντρακ που συνέθετε η Ελένη Καραΐνδρου. Φυσικά τότε δεν είχα ακούσει τίποτε για την ίδια ή για τη μουσική της και ήμουν κάπως επιφυλακτικός. Τότε ήρθε εδώ και με συνάντησε η ίδια η Ελένη, έχοντας μαζί της το σάουντρακ, οπότε ήταν αδύνατο να της αρνηθώ να ακούσω τη μουσική της, αφού είχε κάνει τόσο δρόμο! Και όντως έπαιξε το κομμάτι και ήταν τόσο υπέροχη η μελωδία, που συμφώνησα μετά χαράς να συμμετάσχω. Έτσι ταξίδεψα μέχρι την Ελλάδα και ηχογράφησα τα μέρη μου με την ορχήστρα. Το αποτέλεσμα ήταν η μουσική που ακούγεται στην ταινία Ο Μελισσοκόμος του Θ. Αγγελόπουλου.

Με ποια κριτήρια αποδέχεστε ή αρνείστε μια συνεργασία; Έχει ποτέ αρνηθεί κάποια πρόταση που σας έχει γίνει;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω αρνηθεί. Εάν αισθανθώ ότι δεν μπορώ να συνεισφέρω σε προσωπικό επίπεδο, τότε θα απορρίψω μια πρόταση. Βέβαια σε αυτό μπορεί να παίξουν ρόλο και άλλοι λόγοι. Ακόμα και πρακτικοί. Αλλά η απάντηση είναι ναι, έχω αρνηθεί κάποιες συνεργασίες.

Θα μου μιλήσετε λίγο για τις επιρροές σας; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει τον τρόπο που συνθέτετε ή ερμηνεύετε τη μουσική σας;
Βεβαίως και υπάρχουν! Συγκεκριμένα, είναι ο Τζον Κολτρέιν και ο Μάιλς Ντέιβις. Αυτοί οι δύο είναι οι μεγαλύτερες επιρροές στη μουσική μου.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη λεγόμενη μοντέρνα κλασική μουσική; Μπορείτε να μου αναφέρετε μερικούς σημαντικούς συνθέτες;
Προσωπικά μου άρεσε πολύ η δουλειά του Στιβ Ράιχ τη δεκαετία του '70 και η εξέλιξή της προς τον μινιμαλισμό. Επιπλέον υπάρχουν μουσικοί σαν τον Άρβο Περτ, ο οποίος έφερε στο φως μια διαφορετική όψη του μινιμαλισμού και συχνά χρησιμοποίησε τις χρονικές παύσεις και τη σιωπή με αξιοθαύμαστο τρόπο. Και βέβαια υπάρχει και ο Πιερ Μπουλέζ με τις πολύπλοκες και πολύχρωμες συνθέσεις του. Και πολλοί άλλοι, εννοείται, αλλά προσωπικά στέκομαι στο έργο αυτών των τριών.

Έχετε καλή σχέση με την τεχνολογία; Πώς πιστεύετε ότι επηρέασε την εξέλιξη της σύγχρονης κλασικής μουσικής ή τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν μουσική οι νέοι σήμερα;
Στη λεγόμενη σύγχρονη κλασική μουσική δεν νομίζω ότι χρησιμοποιείται πλέον η τεχνολογία και πιστεύω ότι δεν την επηρέασε ιδιαίτερα. Σίγουρα υπήρξε εκτενές ενδιαφέρον για τον ηλεκτρονικό ήχο κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60, κυρίως από τον Στοκχάουζεν και κάποιους γάλλους συνθέτες, αλλά νομίζω ότι οι συνθέτες της λεγόμενης σύγχρονης κλασικής ενδιαφέρονται περισσότερο για την ορχηστρική μουσική ή τη μουσική δωματίου και τον τρόπο που αυτή θα παιχτεί από φυσικά κλασικά όργανα. Όμως ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της τεχνολογίας σε σχέση με τη μουσική είναι ότι, με τη βοήθεια των ακουστικών μέσων -του L.P., του CD- η αναπαραγωγή και διάθεση της μουσικής έγινε προσιτή στον καθένα.

Έχουν περάσει 6 χρόνια από την τελευταία επίσκεψή σας στην Αθήνα. Θυμάστε κάτι ιδιαίτερο από την πόλη; Έχετε κάποιο αγαπημένο σημείο;
Έχω ζήσει μερικές πολύ ξεχωριστές στιγμές στην Αθήνα, αλλά εν συντομία θα αναφερθώ σε μία από αυτές. Θυμάμαι ήμουν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου που βρίσκεται στο λόφο του Λυκαβηττού και έβλεπα έξω από το παράθυρο την Ακρόπολη να βρίσκεται στο ίδιο οπτικό επίπεδο με μένα και λίγο πιο πίσω το ηλιοβασίλεμα. Το θέαμα ήταν αξέχαστο. Αυτό είναι και το αγαπημένο μου μέρος στην Αθήνα! Τόσο για μένα όσο και για τη γυναίκα μου η οποία με ακολουθεί σε κάθε μου επίσκεψη. Είναι μια υπέροχη πόλη και ανυπομονώ να ξαναβρεθώ και να παίξω εκεί.

Πιστεύετε ότι η Αθήνα έχει κάποιο προτέρημα ή κάποιο ελάττωμα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;
Μου είναι δύσκολο να απαντήσω. Αγαπώ την κάθε πόλη που επισκέπτομαι εξαιτίας του ξεχωριστού της χαρακτήρα, και η Αθήνα έχει έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα και ταυτότητα. Σίγουρα οι περισσότερες μεγαλουπόλεις αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η ρύπανση και το κυκλοφοριακό και στην Αθήνα νομίζω ότι αναλογεί ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο από αυτά.

Υπάρχει κάτι το οποίο φοβάστε; Ποιος είναι μεγαλύτερός σας φόβος;
Ο μεγαλύτερος φόβος μου; Όπως συνηθίζω να λέω, φοβάμαι το «άγνωστο». Μου προκαλεί τρόμο ο φυσικός, σωματικός πόνος και αυτό είναι κάτι που απεύχομαι να μου συμβεί. Ας πούμε ότι φοβάμαι τα γερατειά και τον πόνο.