Η ΜΕΛΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ και οι τρεις μουσικοί που τη συνοδεύουν στο Melina Paxinos Quartet παίζουν Greek jazz, δηλαδή σύγχρονη τζαζ με ελληνικά στοιχεία που τονίζουν τα μουσικά όργανα, όπως η λύρα του Ross Daly, γκεστ στο περσινό, δεύτερο άλμπουμ της, που ήταν αφιερωμένο στην Αθήνα (το όνομα του άλμπουμ, όπως και όλοι οι τίτλοι των κομματιών, ήταν «Αθήνα»!). Το πρώτο, το «Circle of Oddness», είχε κυκλοφορήσει επίσης στην MachenMachenMachen (Plaza Plasa) του μουσικού παραγωγού Franz Plasa.
Η Μελίνα είναι μία από τις σαξοφωνίστριες της γενιάς της που ξεχωρίζουν παγκοσμίως και μουσικοσυνθέτρια με πολύ σημαντική πορεία στον χώρο της τζαζ. Αυτή την άνοιξη, εν μέσω πανδημίας και απομόνωσης, κυκλοφόρησε μια συνεργασία της με τη Λένα Πλάτωνος που έχει προκαλέσει ήδη μεγάλη αίσθηση. Το remix album «Melina Paxinos & Lena Platonos REMIXES EP (coop. Stergios T.)» βασίζεται σε τέσσερις συνθέσεις των δύο άλμπουμ της και παντρεύει (πολύ πετυχημένα) το σύμπαν της Λένας Πλάτωνος με την τζαζ.
«Η Λένα Πλάτωνος έχει συνδυάσει τρεις μουσικούς κόσμους, την ελληνική τζαζ, την ethnic και την ηλεκτρονική μουσική» εξηγεί η Μελίνα. «Σε συνεργασία με τον μουσικό και παραγωγό Στέργιο Τσιρλιάγκο δημιούργησε μοναδικούς ήχους, όπου το σαξόφωνο και η ηλεκτρονική μουσική συνυπάρχουν αρμονικά».
Η Μελίνα Παξινού έχει γεννηθεί από Έλληνες γονείς στο Αμβούργο της Γερμανίας. Εκεί μεγάλωσε και σπούδασε μουσική, αλλά σήμερα ζει «μεταξύ Βερολίνου, Αμβούργου και Αθήνας» ‒ τουλάχιστον μέχρι πριν από τον κορωνοϊό. «Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι στην Αθήνα, γιατί λατρεύω την Ελλάδα και το φως της χώρας» λέει. «Η καταγωγή μου από τη μεριά της μαμάς μου είναι τρικαλινή και μετσοβίτικη και από τη μεριά του μπαμπά μου πειραιώτικη.
Στη μουσική μου βρίσκονται όλα όσα νιώθω και όλα όσα είμαι. Μεγάλωσα με τη μουσική, με μεγάλωσε κι αυτή. Συμβιώσαμε πολλά χρόνια μαζί και εξακολουθούμε να συμβιώνουμε πολύ όμορφα.
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν στην αγκαλιά τον γονιών μου, όταν ήμουν νεογέννητη, και από τότε βίωνα μαζί τους κάθε μουσική βραδιά που οργάνωναν στο σπίτι στο Αμβούργο. Η μαμά μου τραγουδούσε, ο μπαμπάς μου έπαιζε πιάνο ή μπουζούκι και τραγουδούσε και ο κόσμος που μπαινόβγαινε θα τραγουδούσε ή θα έπαιζε κάποιο όργανο. Εμένα συνήθως με έπαιρνε ο ύπνος στην κόκκινη φόδρα της θήκης του μπουζουκιού του πατέρα μου, οπότε αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με ήχους.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική, με τα ακούσματα του Χατζιδάκι, του ρεμπέτικου και με πολλή αγάπη. Στα επτά μου άρχισα να παίζω πιάνο. Τα πρώτα μαθήματα τα έκανα με τον μπαμπά μου, ο οποίος μου μάθαινε κομμάτια ‒ έπαιζε τα ακόρντα στο πιάνο κι εγώ τις μελωδίες. Συνέχισα με μαθήματα πιάνου στη Yamaha Music School Hamburg, όπου στην ηλικία των εννέα πήρα μια υποτροφία για σύνθεση. Στα δέκα μου ήρθε η επαφή με την τζαζ μουσική, η σχέση μου με το σαξόφωνο και την τζαζ big band του μουσικού σχολείου Wilhelm Gymnasium του Αμβούργου.
Το 2013 άρχισα τις σπουδές μου πάνω στη μουσική παραγωγή, σύνθεση και ενορχήστρωση στην SRH Hochschule der populaeren Kuenste στο Βερολίνο, όπου τελείωσα με τον τίτλο του Bachelor of Arts.
Η μουσική ικανοποιεί την ανάγκη μου από τη μία για μοναχικότητα και από την άλλη για ομαδικότητα. Όταν συνθέτω, είμαι φουλ επικεντρωμένη σ' εμένα, δεν σκέφτομαι πολλά, μόνο τη μουσική και την πρόοδο του κομματιού που γράφω. Όταν παίζω με τους αγαπημένους μου μουσικούς είναι τόσο ωραίο το συναίσθημα και υπάρχει αυτή η επικοινωνία βάσει των κομματιών, που όμως ακολουθεί και την δική μας πορεία ως ομάδας. Στη μουσική μου βρίσκονται όλα όσα νιώθω και όλα όσα είμαι. Μεγάλωσα με τη μουσική, με μεγάλωσε κι αυτή. Συμβιώσαμε πολλά χρόνια μαζί και εξακολουθούμε να συμβιώνουμε πολύ όμορφα.
Melina Paxinos Quartet
Το σαξόφωνο το διάλεξα διότι πήγα σε ένα μουσικό σχολείο όπου υπήρχαν ήδη πολλοί πιανίστες και για να με πάρουνε στην τζαζ big band του σχολείου έπρεπε να μάθω κάποιο δεύτερο όργανο. Με εντυπωσίασαν μάλλον ο ήχος και το σχήμα του, στοιχεία που βρήκα αρχικά στο πρόσωπο της ολλανδικής καταγωγής σαξοφωνίστριας Candy Dulfer και μετά στον αγαπημένο μου σαξοφωνίστα Kenny Garrett. Η ιδέα να συνεργαστώ με τη Λένα Πλάτωνος ξεκίνησε από τη διπλωματική μου εργασία, μέσω της έρευνας που έκανα για τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως ο Γάλλος μηχανικός και συνθέτης Pierre Schaeffer και η Βρετανή συνθέτρια και εφευρέτρια Daphne Oram. Σκοπός ήταν να ερευνήσω αφενός την προέλευση της εγγραφής, αποθήκευσης και αναπαραγωγής ήχου και, αφετέρου, την εξέλιξη της «musique concrète» και των εκπροσώπων της, μεταξύ άλλων την πρωτοπόρο και εφευρέτρια Daphne Oram.
Η Daphne Oram συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής στο Ηνωμένο Βασίλειο, λανσάροντας το BBC Radiophonic Workshop, εργαζόμενη ως μηχανικός ήχου για το BBC και ιδρύοντας το δικό της στούντιο το 1959. Επιπλέον, τη δεκαετία του 1950, στην ανδροκρατούμενη κοινωνία της Μεγάλης Βρετανίας, σχεδίασε μια μοναδική γεννήτρια ήχου που ονομάζεται "The Oramics". Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το πατριαρχικό μοντέλο της κοινωνίας εκείνη την περίοδο κυριαρχούσε και στον μουσικό χώρο. Η Oram, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, αξίζει πολύ περισσότερη αναγνώριση απ' όση έλαβε ποτέ εν ζωή. Αυτός είναι και ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους αναζήτησα, στο όνομα της Daphne Oram, τους ζωντανούς θρύλους και πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής και έφτασα στη θρυλική Λένα Πλάτωνος. Το 2018 προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί της, στέλνοντας ένα e-mail στη δισκογραφική εταιρεία Dark Entries Records, η οποία ήταν υπεύθυνη για την επανέκδοση των άλμπουμ της "Μάσκες Ηλίου", "Γκάλοπ" και "Λεπιδόπτερα". Η επαφή πραγματοποιήθηκε και τον Απρίλιο του 2019 βρέθηκα στο σπίτι της Λένας, προκειμένου να συζητήσουμε τα διαδικαστικά για την έκδοση του remix album.
Αυτό δημιούργησε μια νοσταλγική και ατμοσφαιρική διάθεση με δυναμικές μουσικές στιγμές και χαίρομαι πάρα πολύ που πραγματοποιήθηκε αυτή η συνεργασία με μία από τις πρώτες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες που άνοιξαν τον δρόμο για την ηλεκτρονική μουσική της Ελλάδας τη δεκαετία του '90. Το αναλογικό συνθεσάιζερ, η αφηγηματική διήγηση, οι μελωδίες και συγχορδίες που παραπέμπουν στην κλασική μουσική της παιδεία έγιναν το σήμα κατατεθέν της. Εκτός από πρωτοποριακή, η μουσική της Λένας παρέμεινε και διαχρονική, αφού συνθέσεις της επιλέχθηκαν να κοσμήσουν μουσικά τις επιδείξεις μόδας των οίκων Hermès (Paris A/W 2016), Chanel (Cruise 2018) και Christian Dior (Spring Couture PFW 2016)».
Το lockdown βρήκε τη Μελίνα στην Αθήνα. «Σε γενικές γραμμές, πέρασα πολύ καλά» λέει. «Υπήρχε πολύς χρόνος που έπρεπε να μάθεις να τον διαχειρίζεσαι σε σχέση με τον περιορισμένο που είχαμε συνηθίσει. Άκουγα πολλή μουσική του Ryuichi Sakamoto, του Shigeru Umebayashi, του Abel Korzeniowski και του Philippe Sarde. Έγραψα κάποια καινούργια κομμάτια και αφιέρωσα πολύ χρόνο στον τομέα της μουσικής παραγωγής. Δεν πιστεύω πως με έχει αλλάξει και πάρα πολύ ως Μελίνα όλο αυτό. Σίγουρα είναι μια μεγάλη αλλαγή σχετικά με τις νέες συνθήκες στον εργασιακό μου χώρο, που φέρνει μεγάλες αλλαγές στην προβολή της μουσικής και στη απόλαυσή της. Μέχρι και πριν από την έλευση του κορωνοϊού, με το τζαζ τρίο μας (σαξόφωνο, πιάνο και μπάσο) παίζαμε κάθε Τετάρτη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία τζαζ στάνταρ, δικά μου κομμάτια και Χατζιδάκι σε τζαζ μορφή. Πρόσφατα, που βρέθηκα στο κέντρο, είδα τα ξενοδοχεία με σβηστά φώτα και ήταν πολύ στενόχωρη η εικόνα. Επίσης, με την μπάντα μου "Melina Paxinos Quartet" είχαμε στο πρόγραμμα να παίξουμε ξανά στο υπέροχο Θέατρο Απόλλων της Σύρου, όπως και άλλα ωραία live που ακυρωθήκαν, δυστυχώς. Οπότε, σίγουρα μου έχει λείψει να παίζω ζωντανά τη μουσική μου με τους αγαπημένους μου μουσικούς. Αυτό που μου έχει λείψει, όμως, περισσότερο, είναι η οικογένεια και οι φίλοι μου, οι οποίοι βρίσκονται σε άλλες χώρες. Έμαθα ότι η απουσία είναι η πιο δυνατή παρουσία. Όμως, σίγουρα θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη παρουσία σε αυτό που θέλουμε και σε αυτό κάνουμε.
Είναι δύσκολη περίοδος για όλους τους καλλιτέχνες, όμως είμαι αρκετά αισιόδοξη και θέλω να πιστεύω πως θα είναι παροδική αυτή η κατάσταση. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς την ομορφιά κάθε τέχνης. Θα πρέπει να προσέξουμε να μη μονιμοποιηθεί ο φόβος που έχει προκαλέσει αυτή η κατάσταση που ζήσαμε σχετικά με την απομόνωση και τη στασιμότητα, οικονομική αλλά και καλλιτεχνική. Ας πάρουμε παράδειγμα από τη φύση. Μέσα σε αυτό το στενόχωρο σενάριο κανείς δεν μπορεί να φρενάρει την άνοιξη τριγύρω μας, που ανθίζει.
Προσωπικά και επαγγελματικά ήταν για εμένα μια πολύ έντονη και δημιουργική φάση. Αυτό που με βοήθησε πιο πολύ, όμως, ήταν το να μη βλέπω τακτικά ειδήσεις. Μία φορά την εβδομάδα μού έφτανε ως "δόση φόβου", την οποία αντιμετώπισα κάνοντας γυμναστική στο σπίτι. Για το μέλλον βλέπω πως περισσότερα πράγματα θα γίνουν διαδικτυακά, όμως πιστεύω πως η ανθρώπινη επαφή θα ισχυροποιηθεί ακόμα πιο πολύ.
Δύναμη μου δίνει η αυτογνωσία, η πίστη στον άνθρωπο και στις ικανότητές του, οι σχέσεις μου με την οικογένειά μου, με τον σύντροφό μου και πιο πολύ η σχέση με τον εαυτό μου.
Circle of Oddness (Lena Platonos Remix coop. Stergios T.) - Melina Paxinos
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου μού δίδαξε τα 9/8. Όταν με έπαιρνε στην αγκαλιά του χτυπούσε την πλάτη μου σε ρυθμό 9/8. Πολλά χρόνια μετά, το 2018, στον πρώτο μου δίσκο, βρέθηκε το κομμάτι "Circle of Oddness", βασισμένο στα 9/8, μαζί με μοντέρνα τζαζ. Πιστεύω πως αυτή η μετάδοση, σε συνδυασμό με το τώρα, είναι μια υπέροχη μορφή εξέλιξης. Το μπουζούκι του Βασίλη Τσιτσάνη και το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά είναι μεγάλος πλούτος για μένα. Οι άνθρωποι χρειάζονται ρίζες για να βγάλουν φτερά.
Μια ιδανική συνέχεια για εμένα θα ήταν να έρθω πιο κοντά στους μακροπρόθεσμους στόχους μου, οι οποίοι περιέχουν τη σύνθεση μουσικής για ντοκιμαντέρ και ταινίες ‒ έχω ξεκινήσει ήδη κάποιες συνεργασίες προς αυτή την κατεύθυνση. Τα κοντινά σχέδια περιέχουν τη σύνθεση μουσικής για τον επόμενο τζαζ δίσκο με το κουαρτέτο μου‚ Melina Paxinos Quartet. Επίσης, γράφω τη μουσική για το παιδικό μυθιστόρημα Τα οχτώ ψαράκια και η χρονομηχανή της μαμάς μου της Στέλλας Τσιάνιου και του Δημήτρη Αθανασίου, πάνω σε στίχους της Βάσως Χριστοδούλου.
Γνωρίζω πως οι επιπτώσεις του κορωνοϊού έχουν πατήσει το κουμπί της παύσης για τα live κοντσέρτα, όμως θέλω να πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου να αλλάξει προς το καλύτερο όλο αυτό που συμβαίνει. Πιστεύω πως μια χώρα σαν την Ελλάδα, με όλες τις ομορφιές που προσφέρει, χρειάζεται να υποστηρίξει, ειδικά τώρα, ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους που συνεισφέρουν στον τωρινό και μελλοντικό πολιτισμό της χώρας. Γιατί ο πολιτισμός είναι η κληρονομιά και περιουσία της Ελλάδας και αν την χάσουμε, "δεν είμαστε κανείς", όπως έλεγε και η αξέχαστη Μέλινα Μερκούρη!
Αυτό που έχω μάθει είναι πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα έχουμε, να ζούμε πιο συνειδητά στο τώρα, να έχουμε πειθαρχία και υπομονή και, όπως λέει και η γιαγιά μου, η οποία είναι πρότυπο γυναικείας δύναμης για μένα, "όλα τα προβλήματα λύνονται"».
σχόλια