Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης

Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης Facebook Twitter
Γράφω μουσική γιατί τριγυρνάνε συνεχώς μελωδίες μέσα στο μυαλό μου και θέλω με κάποιον τρόπο να τις αποτυπώσω και να τις μοιραστώ. Νομίζω ότι είναι ο αποδοτικότερος τρόπος για να δώσω στον άλλον να καταλάβει τι έχω μέσα στο κεφάλι μου. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Ο Inner.D. (Διαμαντής Αδαμαντίδης) είναι ηθοποιός και μουσικός παραγωγός. Μουσικά ενεργός από το 2009, η διαδρομή του περιλαμβάνει συμμετοχές σε συγκροτήματα, μουσικές συνθέσεις για θέατρο και ταινίες μικρού μήκους. Από το 2019 συνεργάζεται με τον ράπερ Ταφ Λάθος και το Full Band project του, παίζοντας μπάσο. Το πρώτο αγγλόφωνο άλμπουμ του «Slaves», που κυκλοφορεί την 1η Οκτωβρίου, αποτελείται από εννιά κομμάτια διαφορετικά μεταξύ τους (και ως ήχος και ως ύφος) που τα συνδέει κοινή αισθητική, δημιουργημένα τον καιρό της απομόνωσης.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Έχω μια ετεροθαλή αδελφή, αλλά δεν μεγαλώσαμε μαζί, οπότε ουσιαστικά είμαι μοναχοπαίδι», λέει. «Κατά τα άλλα, ένα κλασικό ελληνικό μοντέλο οικογένειας, ο πατέρας μου εργαζόταν τα πρωινά, η μητέρα μου στο σπίτι.

Θυμάμαι να έχω τη μουσική από πάντα στη ζωή μου. Πάντα μια κιθάρα τριγυρνούσε στο σαλόνι, έπαιζε ραδιόφωνο, δίσκοι, κασέτες στο σπίτι, στο αυτοκίνητο. Ήταν ένα σπίτι όπου δεν φοβόμασταν να τραγουδήσουμε. Οι γονείς μου ανήκουν σε αυτήν τη γενιά της οποίας τα ακούσματα περιλάμβαναν από Deep Purple, Beatles, Pink Floyd και David Bowie μέχρι Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Γιώργο Νταλάρα και αδελφούς Κατσιμίχα. Είχα μια παλέτα και διάλεξα τι μου άρεσε και τι όχι. Όταν έφτασε η ώρα να επιλέξω εγώ το τι θα ακούσω, στράφηκα περισσότερο στη μαύρη μουσική και στο χιπ-χοπ. Άκουγα Eminem, Dre, Ημισκούμπρια και τα σχετικά. Βέβαια, η πρώτη κασέτα που άκουσα στο πρώτο μου walkman ήταν οι «Πατάτες» του Χάρρυ Κλυνν.

Το γεγονός ότι μείναμε τόσο καιρό κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και το ότι απείχα από τους κουραστικούς ρυθμούς της ζωής και του θεάτρου ελευθέρωσε κάπως τη σκέψη και τη φαντασία μου. Ουσιαστικά, αυτά τα κομμάτια είναι ιδέες ετών, μπλεγμένες με σκέψεις της περιόδου του εγκλεισμού. Ένα μείγμα οργής, αγανάκτησης αλλά και ωρίμανσης πάνω σε κάποια θέματα.

Παρατηρώντας την κλίση μου στη μουσική, οι γονείς μου με έγραψαν στο ωδείο. Έμεινα τρία χρόνια, δεν μπόρεσα να χωνέψω ότι η δημιουργικότητά μου έπρεπε να μπει σε τόσο μικρά κουτάκια. Αυτά στο δημοτικό. Σήμερα, που είμαι τριάντα, ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Πέρα από αυτά τα χρόνια στο ωδείο, όλα τα υπόλοιπα όργανα τα έμαθα μόνος μου. Ακόμη και τη μουσική στον υπολογιστή και το producing. Ένα καινούργιο σύμπαν γεννήθηκε όταν ο πατέρας μου αγόρασε ένα midi καλώδιο και συνέδεσε ένα αρμόνιο με τον υπολογιστή του σπιτιού. Όλα αυτά συνέβησαν γύρω στο 2004. Ήταν μια καλή χρονιά και για μένα, όπως και για όλη τη χώρα.

Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης Facebook Twitter
Ονόμασα το άλμπουμ “Slaves”, γιατί η ιδέα του όλου concept στηρίχτηκε στο ομώνυμο κομμάτι. Όλοι σκλάβοι των πάντων και τα πάντα σκλάβοι μας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία, στα δεκαεφτά, με επηρέασε πάρα πολύ. Ουσιαστικά πήρα τα ερεθίσματα και μετά έμεινα μόνος μου, να δω τι θα τα κάνω. Όταν συνέβη, λοιπόν, αποφάσισα να δώσω κατευθείαν εξετάσεις για τη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, γιατί και το θέατρο ήταν κάτι που αγαπούσα από μικρός. Τα τρία χρόνια στη σχολή διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου και την αισθητική μου, προφανώς και σε σχέση με τη μουσική που κάνω. Ουσιαστικά το ένα τροφοδοτεί το άλλο όλη μου τη ζωή. Έκανα μια θεατρική ομάδα με ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούσα και δώσαμε τη δική μας οπτική στα πράγματα. Όταν έλυσα μέσα μου τα θέματα περί ομαδικότητας και ατομικότητας, αποφάσισα να προχωρήσω και λίγο παρακάτω ως Inner.D. Σε αυτό το κομμάτι με βοήθησε πολύ ‒χωρίς να το γνωρίζει απαραίτητα‒ ο Παναγιώτης (Ταφ Λάθος), που διατηρεί μια εξαιρετική στάση ως σόλο καλλιτέχνης αλλά και ως μέλος μια μπάντας, καθώς και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που παίζουμε παρέα και απαρτίζουν το Full Band Project. Πέρα από φίλοι, είναι και πηγή έμπνευσης με έναν ανεξήγητο και αδιόρατο τρόπο. Ο Γιάννης, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, ο Δημήτρης, ο Λάμπρος, ο Μάνος, ο Γιώργος.

Το γεγονός ότι μείναμε τόσο καιρό κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και το ότι απείχα από τους κουραστικούς ρυθμούς της ζωής και του θεάτρου ελευθέρωσε κάπως τη σκέψη και τη φαντασία μου. Ουσιαστικά, αυτά τα κομμάτια είναι ιδέες ετών, μπλεγμένες με σκέψεις της περιόδου του εγκλεισμού. Ένα μείγμα οργής, αγανάκτησης αλλά και ωρίμανσης πάνω σε κάποια θέματα.

Όταν ανακοινώθηκε ότι έπρεπε να κλειστούμε ξανά στα σπίτια μας τον Νοέμβριο του 2020, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή μου και άρχισα να συγκεντρώνω υλικό που θεωρούσα ότι μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός άλμπουμ. Ήθελα ‒και έπρεπε‒ να κρατήσω το μυαλό μου ξύπνιο και σε εγρήγορση. Έκτοτε συνέχισα να γράφω και να ηχογραφώ στο σπίτι μου ασταμάτητα μέχρι να καταλήξω σε ένα μεγάλο ποσοστό του τελικού υλικού. Οι αρχικές μου βλέψεις ήταν να κυκλοφορήσει στις αρχές του ’21, όμως μπήκαμε πιο βαθιά στη διαδικασία και μας πήρε περισσότερο καιρό ‒ ήταν για καλό, τελικά. Στον δίσκο συμμετέχει σε αρκετά κομμάτια στο φωνητικό μέρος η Κατερίνα Πλεξίδα, η οποία αγκάλιασε και υποστήριξε αυτό το πρότζεκτ όσο κι εγώ ‒ την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι’ αυτό, γιατί η συμβολή της υπήρξε πολύτιμη. Στον δίσκο υπάρχει επίσης το «Long live the patience», ένα κομμάτι που έχουμε φτιάξει παρέα με τον Μάνο Αγγελάκη, έναν ταλαντούχο άνθρωπο με τον οποίο ήθελα να συνεργαστώ και πέρα από τα όρια της μπάντας και ένιωθα ότι έτσι όπως είχα γράψει αυτό το κομμάτι, έπρεπε να ειπωθεί και από τους δυο μας. Tέλος, θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη, τον DJ Micro, που υπογράφει τη μeίξη και το mastering αυτού του δίσκου και ήταν εκεί έναν ολόκληρο χειμώνα και ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να κάνει αυτά τα εννιά κομμάτια να ακούγονται όπως εγώ ονειρεύτηκα, βάζοντας κι αυτός καταλυτικά την ταυτότητά του και την υπογραφή του σε όλα. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει αυτόν τον δίσκο καλύτερα από εμένα.

Ονόμασα το άλμπουμ “Slaves”, γιατί η ιδέα του όλου concept στηρίχτηκε στο ομώνυμο κομμάτι. Όλοι σκλάβοι των πάντων και τα πάντα σκλάβοι μας.

Θα έλεγε κανείς πως είμαι τόσο απαισιόδοξος, που τελικά φτάνω στο άλλο άκρο και αγγίζω τις παρυφές της απόλυτης αισιοδοξίας. Θεωρώ ότι ως λαός βρισκόμαστε σε ένα τέλμα αισθητικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό. Ωραία τα λέμε στα τραγούδια, αλλά πρέπει σε κάποια φάση να καταλάβουμε τι θα πει “πολιτεύομαι”. Δεν πολιτεύομαι μόνο μπροστά στην κάλπη ‒ασχολίαστο το πώς‒ αλλά και μπροστά στον καθρέφτη. Παίρνω θέση κοινωνικά με όλη μου την ύπαρξη, όπως αυτή έχει δομηθεί. Τι ακούω, τι βλέπω, τι διαβάζω, τι τρώω, τι πίνω, πώς μιλάω, πώς αγαπάω, πώς ερωτεύομαι, πώς συμπεριφέρομαι στον αδύναμο, στις γυναίκες, στα ζώα. Υστερούμε σε πολλά πράγματα. Πρωτίστως προσπαθώ να το επισημαίνω αυτό στον εαυτό μου και χρησιμοποιώ ως αφετηρία τη μουσική και το θέατρο που κάνω για να εξυγιάνω και τα υπόλοιπα στοιχεία του χαρακτήρα μου. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αλλά προσπαθώ.

Inner.D. feat. Manos Angelakis - Long Live The Patience

To άλμπουμ «Slaves» του Inner.D. κυκλοφορεί από την Bashment Records σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

www.instagram.com/innerdofficial

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ταφ Λάθος πουλί

Οι Αθηναίοι / Ταφ Λάθος: «Η μάνα μου είναι η πρώτη ακροάτρια των τραγουδιών μου ακόμα και σήμερα»

Μουσικός, ράπερ. Γεννήθηκε στο Μαρούσι, ζει στην Ηλιούπολη. Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται για ένα live με full band στο Gazarte και συμμετέχει στο πρότζεκτ «200 χρόνια δημοτικό τραγούδι» του Σταύρου Ξαρχάκου.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ