Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης

Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης Facebook Twitter
Γράφω μουσική γιατί τριγυρνάνε συνεχώς μελωδίες μέσα στο μυαλό μου και θέλω με κάποιον τρόπο να τις αποτυπώσω και να τις μοιραστώ. Νομίζω ότι είναι ο αποδοτικότερος τρόπος για να δώσω στον άλλον να καταλάβει τι έχω μέσα στο κεφάλι μου. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Ο Inner.D. (Διαμαντής Αδαμαντίδης) είναι ηθοποιός και μουσικός παραγωγός. Μουσικά ενεργός από το 2009, η διαδρομή του περιλαμβάνει συμμετοχές σε συγκροτήματα, μουσικές συνθέσεις για θέατρο και ταινίες μικρού μήκους. Από το 2019 συνεργάζεται με τον ράπερ Ταφ Λάθος και το Full Band project του, παίζοντας μπάσο. Το πρώτο αγγλόφωνο άλμπουμ του «Slaves», που κυκλοφορεί την 1η Οκτωβρίου, αποτελείται από εννιά κομμάτια διαφορετικά μεταξύ τους (και ως ήχος και ως ύφος) που τα συνδέει κοινή αισθητική, δημιουργημένα τον καιρό της απομόνωσης.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Έχω μια ετεροθαλή αδελφή, αλλά δεν μεγαλώσαμε μαζί, οπότε ουσιαστικά είμαι μοναχοπαίδι», λέει. «Κατά τα άλλα, ένα κλασικό ελληνικό μοντέλο οικογένειας, ο πατέρας μου εργαζόταν τα πρωινά, η μητέρα μου στο σπίτι.

Θυμάμαι να έχω τη μουσική από πάντα στη ζωή μου. Πάντα μια κιθάρα τριγυρνούσε στο σαλόνι, έπαιζε ραδιόφωνο, δίσκοι, κασέτες στο σπίτι, στο αυτοκίνητο. Ήταν ένα σπίτι όπου δεν φοβόμασταν να τραγουδήσουμε. Οι γονείς μου ανήκουν σε αυτήν τη γενιά της οποίας τα ακούσματα περιλάμβαναν από Deep Purple, Beatles, Pink Floyd και David Bowie μέχρι Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Γιώργο Νταλάρα και αδελφούς Κατσιμίχα. Είχα μια παλέτα και διάλεξα τι μου άρεσε και τι όχι. Όταν έφτασε η ώρα να επιλέξω εγώ το τι θα ακούσω, στράφηκα περισσότερο στη μαύρη μουσική και στο χιπ-χοπ. Άκουγα Eminem, Dre, Ημισκούμπρια και τα σχετικά. Βέβαια, η πρώτη κασέτα που άκουσα στο πρώτο μου walkman ήταν οι «Πατάτες» του Χάρρυ Κλυνν.

Το γεγονός ότι μείναμε τόσο καιρό κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και το ότι απείχα από τους κουραστικούς ρυθμούς της ζωής και του θεάτρου ελευθέρωσε κάπως τη σκέψη και τη φαντασία μου. Ουσιαστικά, αυτά τα κομμάτια είναι ιδέες ετών, μπλεγμένες με σκέψεις της περιόδου του εγκλεισμού. Ένα μείγμα οργής, αγανάκτησης αλλά και ωρίμανσης πάνω σε κάποια θέματα.

Παρατηρώντας την κλίση μου στη μουσική, οι γονείς μου με έγραψαν στο ωδείο. Έμεινα τρία χρόνια, δεν μπόρεσα να χωνέψω ότι η δημιουργικότητά μου έπρεπε να μπει σε τόσο μικρά κουτάκια. Αυτά στο δημοτικό. Σήμερα, που είμαι τριάντα, ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Πέρα από αυτά τα χρόνια στο ωδείο, όλα τα υπόλοιπα όργανα τα έμαθα μόνος μου. Ακόμη και τη μουσική στον υπολογιστή και το producing. Ένα καινούργιο σύμπαν γεννήθηκε όταν ο πατέρας μου αγόρασε ένα midi καλώδιο και συνέδεσε ένα αρμόνιο με τον υπολογιστή του σπιτιού. Όλα αυτά συνέβησαν γύρω στο 2004. Ήταν μια καλή χρονιά και για μένα, όπως και για όλη τη χώρα.

Inner.D: Ηλεκτρονικές ροκ ελεγείες από τις μέρες της απομόνωσης Facebook Twitter
Ονόμασα το άλμπουμ “Slaves”, γιατί η ιδέα του όλου concept στηρίχτηκε στο ομώνυμο κομμάτι. Όλοι σκλάβοι των πάντων και τα πάντα σκλάβοι μας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία, στα δεκαεφτά, με επηρέασε πάρα πολύ. Ουσιαστικά πήρα τα ερεθίσματα και μετά έμεινα μόνος μου, να δω τι θα τα κάνω. Όταν συνέβη, λοιπόν, αποφάσισα να δώσω κατευθείαν εξετάσεις για τη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, γιατί και το θέατρο ήταν κάτι που αγαπούσα από μικρός. Τα τρία χρόνια στη σχολή διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου και την αισθητική μου, προφανώς και σε σχέση με τη μουσική που κάνω. Ουσιαστικά το ένα τροφοδοτεί το άλλο όλη μου τη ζωή. Έκανα μια θεατρική ομάδα με ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούσα και δώσαμε τη δική μας οπτική στα πράγματα. Όταν έλυσα μέσα μου τα θέματα περί ομαδικότητας και ατομικότητας, αποφάσισα να προχωρήσω και λίγο παρακάτω ως Inner.D. Σε αυτό το κομμάτι με βοήθησε πολύ ‒χωρίς να το γνωρίζει απαραίτητα‒ ο Παναγιώτης (Ταφ Λάθος), που διατηρεί μια εξαιρετική στάση ως σόλο καλλιτέχνης αλλά και ως μέλος μια μπάντας, καθώς και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που παίζουμε παρέα και απαρτίζουν το Full Band Project. Πέρα από φίλοι, είναι και πηγή έμπνευσης με έναν ανεξήγητο και αδιόρατο τρόπο. Ο Γιάννης, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, ο Δημήτρης, ο Λάμπρος, ο Μάνος, ο Γιώργος.

Το γεγονός ότι μείναμε τόσο καιρό κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και το ότι απείχα από τους κουραστικούς ρυθμούς της ζωής και του θεάτρου ελευθέρωσε κάπως τη σκέψη και τη φαντασία μου. Ουσιαστικά, αυτά τα κομμάτια είναι ιδέες ετών, μπλεγμένες με σκέψεις της περιόδου του εγκλεισμού. Ένα μείγμα οργής, αγανάκτησης αλλά και ωρίμανσης πάνω σε κάποια θέματα.

Όταν ανακοινώθηκε ότι έπρεπε να κλειστούμε ξανά στα σπίτια μας τον Νοέμβριο του 2020, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή μου και άρχισα να συγκεντρώνω υλικό που θεωρούσα ότι μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός άλμπουμ. Ήθελα ‒και έπρεπε‒ να κρατήσω το μυαλό μου ξύπνιο και σε εγρήγορση. Έκτοτε συνέχισα να γράφω και να ηχογραφώ στο σπίτι μου ασταμάτητα μέχρι να καταλήξω σε ένα μεγάλο ποσοστό του τελικού υλικού. Οι αρχικές μου βλέψεις ήταν να κυκλοφορήσει στις αρχές του ’21, όμως μπήκαμε πιο βαθιά στη διαδικασία και μας πήρε περισσότερο καιρό ‒ ήταν για καλό, τελικά. Στον δίσκο συμμετέχει σε αρκετά κομμάτια στο φωνητικό μέρος η Κατερίνα Πλεξίδα, η οποία αγκάλιασε και υποστήριξε αυτό το πρότζεκτ όσο κι εγώ ‒ την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι’ αυτό, γιατί η συμβολή της υπήρξε πολύτιμη. Στον δίσκο υπάρχει επίσης το «Long live the patience», ένα κομμάτι που έχουμε φτιάξει παρέα με τον Μάνο Αγγελάκη, έναν ταλαντούχο άνθρωπο με τον οποίο ήθελα να συνεργαστώ και πέρα από τα όρια της μπάντας και ένιωθα ότι έτσι όπως είχα γράψει αυτό το κομμάτι, έπρεπε να ειπωθεί και από τους δυο μας. Tέλος, θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη, τον DJ Micro, που υπογράφει τη μeίξη και το mastering αυτού του δίσκου και ήταν εκεί έναν ολόκληρο χειμώνα και ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να κάνει αυτά τα εννιά κομμάτια να ακούγονται όπως εγώ ονειρεύτηκα, βάζοντας κι αυτός καταλυτικά την ταυτότητά του και την υπογραφή του σε όλα. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει αυτόν τον δίσκο καλύτερα από εμένα.

Ονόμασα το άλμπουμ “Slaves”, γιατί η ιδέα του όλου concept στηρίχτηκε στο ομώνυμο κομμάτι. Όλοι σκλάβοι των πάντων και τα πάντα σκλάβοι μας.

Θα έλεγε κανείς πως είμαι τόσο απαισιόδοξος, που τελικά φτάνω στο άλλο άκρο και αγγίζω τις παρυφές της απόλυτης αισιοδοξίας. Θεωρώ ότι ως λαός βρισκόμαστε σε ένα τέλμα αισθητικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό. Ωραία τα λέμε στα τραγούδια, αλλά πρέπει σε κάποια φάση να καταλάβουμε τι θα πει “πολιτεύομαι”. Δεν πολιτεύομαι μόνο μπροστά στην κάλπη ‒ασχολίαστο το πώς‒ αλλά και μπροστά στον καθρέφτη. Παίρνω θέση κοινωνικά με όλη μου την ύπαρξη, όπως αυτή έχει δομηθεί. Τι ακούω, τι βλέπω, τι διαβάζω, τι τρώω, τι πίνω, πώς μιλάω, πώς αγαπάω, πώς ερωτεύομαι, πώς συμπεριφέρομαι στον αδύναμο, στις γυναίκες, στα ζώα. Υστερούμε σε πολλά πράγματα. Πρωτίστως προσπαθώ να το επισημαίνω αυτό στον εαυτό μου και χρησιμοποιώ ως αφετηρία τη μουσική και το θέατρο που κάνω για να εξυγιάνω και τα υπόλοιπα στοιχεία του χαρακτήρα μου. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αλλά προσπαθώ.

Inner.D. feat. Manos Angelakis - Long Live The Patience

To άλμπουμ «Slaves» του Inner.D. κυκλοφορεί από την Bashment Records σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

www.instagram.com/innerdofficial

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ταφ Λάθος πουλί

Οι Αθηναίοι / Ταφ Λάθος: «Η μάνα μου είναι η πρώτη ακροάτρια των τραγουδιών μου ακόμα και σήμερα»

Μουσικός, ράπερ. Γεννήθηκε στο Μαρούσι, ζει στην Ηλιούπολη. Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται για ένα live με full band στο Gazarte και συμμετέχει στο πρότζεκτ «200 χρόνια δημοτικό τραγούδι» του Σταύρου Ξαρχάκου.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT