ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΑΜΙΩΤΗ
Φτάσαμε αρκετά αργότερα από την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες στο Fuzz, με μεγάλη λαχτάρα να δούμε επιτέλους από κοντά τους τρισμέγιστους Νορβηγούς Dodheimsgard, μια μπάντα ορόσημο για όσους αγαπούν το avant-garde/πειραματικό black metal. Η αναμονή ήταν τεράστια, απ’ ό,τι αντιλήφθηκα μάλλον λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η ώρα πέρναγε βασανιστικά αργά και στον χώρο υπήρχαν μόνο οι support μπάντες που ακόμη έκαναν soundcheck. Λίγη ώρα αργότερα, το live επιτέλους ξεκινούσε. Τα φώτα χαμήλωσαν, το κοινό πήρε και αυτό την θέση του και επί σκηνής ήταν η πρώτη support μπάντα, ονόματι Shibalba.
Δεν γνώριζα απολύτως τίποτα για αυτούς παρά μόνο το γεγονός ότι πρόκειται να παίξουν κάποιο μυστηριώδες ritual black metal. Τα 4 μέλη της μπάντας, ντυμένοι με μανδύες και κουκούλες ξεκίνησαν μια συγκλονιστική τελετουργία, ενώ το ύφος του ήχου τους κινούνταν σε ambient μονοπάτια, με την συμμετοχή πολύ παράξενων πνευστών οργάνων. Το απόγειο της δημιουργικότητας και της τέχνης. Δυνατά drones, όργανα κατασκευασμένα από κόκκαλα, φωνές και ήχοι βγαλμένοι απ' τα βάθη της κολάσεως, είναι μόνο μερικές λεπτομέρειες για την performance που εκτυλίχθηκε στο stage του Fuzz. Μόνο το μέλλον μένει για να δούμε ακόμη περισσότερα από αυτούς.
Για την συνέχεια περιμέναμε τους έλληνες Thy Darkened Shade. Πρόκειται για μια αρκετά αξιόλογη μπάντα στον χώρο του black metal, με επιρροές απο Deathspell Omega, παλιούς Satyricon κλπ. μεγαθήρια του ήχου. Οι Thy Darkened Shade έδωσαν την ψυχή τους σε ένα πραγματικά δυνατό set. Άρτιοι τεχνικά, καλογραμμένες συνθέσεις, bestial φωνητικά και με πολύ καλό drummer. Κοπανήθηκα σε όλα τα κομμάτια που έπαιξαν και η μουσική τους ήταν το πρώτο πράγμα που έψαξα το πρωί με τον καφέ μου. Νιώθω ότι τους περιμένει ένα λαμπρό μέλλον και είναι κάτι που πραγματικά αξίζουν. Και μετά απ' αυτά -που ομολογουμένως- είχαν ήδη ταλαιπωρήσει τα πόδια κ την σπονδυλική μου στήλη μεταξύ άλλων, έφτασε η ώρα για τους πολυαναμενόμενους Nορβηγούς.
Ήταν η πρώτη φορά που θα τους έβλεπα και αναρωτιόμουν πώς θα κατάφερναν να μεταφέρουν επί σκηνής όλη αυτή την στουντιακή τους πολυπλοκότητα. Ξεκίνησαν με το "God Protocol" από την τελευταία τους κυκλοφορία "An Umbra Omega", με το κοινό να είναι διχασμένο ανάμεσα σε αυτούς που προσπαθούσαν να μπουν στο νόημα και αυτούς που ήδη έκαναν μανιασμένο headbanging. Για την συνέχεια μια μεγάλη έκπληξη περίμενε όλους μας, κ αυτή ήταν το "En krig å seire" απ’ το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο. Συνέχισαν με κομματάρες όπως "Symptom", "Crystal Specter", "Vendetta Assassin", "Ion Storm" και το αγαπημένο μου "When Heavens End". Κάπου εδώ προς το κλείσιμο, θα ήθελα να δηλώσω ότι αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν ίσως απ τις καλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο είδος, στη χώρα μας. Μια μοναδική εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη σε όλους τα καταφέραμε να παρευρεθούμε. Όταν έφτασα σπίτι σκεφτόμουν πως αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα ταξίδευα να τους ξαναδώ και στην Θεσσαλονίκη, αλλά τώρα μπορώ μόνο να ελπίζω ότι θα μας ξαναεπισκεφθούν.
