Η μουσική σταδιοδρομία του Βαγγέλη Βέκιου ξεκινάει ουσιαστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν, όντας έφηβος ντράμερ, εντάσσεται στις Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση. Για την ακρίβεια, εκείνος παίζει ντραμς στο ''Disco Tsoutsouni'', το θρυλικό ντεμπούτο του συγκροτήματος από το 1977, που έμελλε να πρωτοκυκλοφορήσει το 1980 σε κασέτα και πολλά χρόνια μετά - πρόσφατα δηλαδή - έως και σε CD premium σε εφημερίδα. Είχε προηγηθεί φυσικά η πρώτη ψηφιακή κυκλοφορία του ''Disco Tsoutsouni'' το 1996 μαζί με το βιβλίο του Πανούση, ''Υγιεινή Διαστροφή'' (εκδόσεις Όπερα).
Δική του ιδέα ήταν και ο ραδιοσταθμός Στο Κόκκινο 105,5 με αρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός ραδιοφώνου που δε θα έπαιζε τα ίδια και τα ίδια, τα ''σκυλοβαρετά άτεχνα έντεχνα'', όπως τα έλεγε.
Με τις Μουσικές Ταξιαρχίες ο Βέκιος συμμετείχε στο πρώτο, εξίσου θρυλικό, ομότιτλο άλμπουμ τους στην EMI το 1982. Ένα άλμπουμ για το οποίο τόνοι μελάνι έχουν χυθεί, με μία υψηλή θέση μέσα στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής. Δύο χρόνια μετά, οι Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση, με τον Βαγγέλη Βέκιο πάντα στα ντραμς, κυκλοφορούν στην ίδια εταιρεία το άλμπουμ ''Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν''. Στον τρίτο και τελευταίο δίσκο των Μουσικών Ταξιαρχίων, το live ''Hard Core'' (1985) από το Κύτταρο, ο Βέκιος είχε αποχωρήσει και στη θέση του έπαιζε ο Άκης Περδίκης. Τον επόμενο χρόνο, ο δίσκος ''Κάγκελα παντού'' θα είχε μόνο το όνομα του Τζίμη Πανούση στο εξώφυλλο.
Στις αρχές των 80s, σχεδόν ταυτόχρονα με τις Μουσικές Ταξιαρχίες, ο Βέκιος υπήρξε δεύτερος ντράμερ των Vavoura Band του Τζώνη Βαβούρα, ενός καταπληκτικού - κατά τη γνώμη μου - ελληνικού ροκ συγκροτήματος με φειδωλή, δυστυχώς, δισκογραφία. Ο άλλος ντράμερ ήταν ο Θάνος Παπαποστόλου και, όπως μού'χε αφηγηθεί κάποτε ο Βαγγέλης, υπεύθυνος για την εμπλοκή του με τους Vavoura Band ήταν ο κιθαρίστας τους, Γιάννης Δρόλαπας, ο οποίος επίσης έπαιζε κιθάρα στις Μουσικές Ταξιαρχίες.
Το 1986 ο Βαγγέλης Βέκιος εμφανίζεται για πρώτη φορά ως στιχουργός και συνθέτης με το συγκρότημα Ντέρτι και τον ομότιτλο μεγάλο δίσκο στην ΕΜΙ. Ουσιαστικά, ένας κοινός του δίσκος με την τότε κοπέλα του, την ταλαντούχα ηθοποιό και τραγουδίστρια Ιωάννα Τσιριγκούλη. Τους Ντέρτι αποτελούσαν ο Βαγγέλης στα ντραμς φυσικά, η Τσιριγκούλη στο τραγούδι, ο Θοδωρής Δήμος στις κιθάρες και ο Γιάννης Γρηγορίου στο μπάσο. Συμμετείχαν, όμως, και ο Γιάννης Μπιθικώτσης στα λαϊκά όργανα (μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς), όπως και ο συνθέτης Δημήτρης Λέκκας (κανονάκι, λύρα, πιάνο). Εννέα τραγούδια: Εφτά σε στίχους και μουσική του Βέκιου, ένα σε μουσική της Τσιριγκούλη και σε στίχους του Βέκιου και άλλο ένα παραδοσιακό (''Το φεγγάρι κάνει βόλτα'') διασκευασμένο. Περίεργος δίσκος με ένα πρωτοποριακό, για τη ροκ αισθητική των 80s, συνταξίδεμα ηλεκτρικών και λαϊκών οργάνων. Ίσως οι Ντέρτι να εξέφραζαν από εκείνα τα χρόνια τις κατοπινές θέσεις του Βέκιου περί ελληνικού - ελληνόφωνου ροκ και ίσως γι'αυτό εξάλλου ο ίδιος να παραδεχόταν σε μουσικό επίπεδο τους προγενέστερους του, Σαββόπουλο, Κωχ και Γκαϊφύλλια, οι οποίοι έφτιαξαν μια ροκ σκηνή με εθνικά χαρακτηριστικά. ''Δεν τα καταλαβαίνω τα αγγλόφωνα γκρουπ'' έλεγε συχνά ο Βαγγέλης μέχρι και πριν μερικά χρόνια. ''Πως να πείσεις στα αγγλικά, όταν απ' το πρωί ως το βράδυ αποκαλείς μαλάκα τον κολλητό σου;''
Το 1988 κυκλοφορεί ο δίσκος ενός συγκροτήματος με τον Βαγγέλη Βέκιο ως ντράμερ. Επρόκειτο για το ομότιτλο άλμπουμ των Blue Light με έμφαση στα ορχηστρικά κομμάτια και στα πλήκτρα του συνθέτη τους, Σωκράτη Παπαχατζή. Άλλη σημαντική περίπτωση ο Παπαχατζής, ίσως ο μοναδικός ''λόγιος'' συνθέτης με απόλυτη γνώση όλων των μουσικών τάσεων, από την ποπ και την ελεκτρόνικα μέχρι τη σύγχρονη μουσική.
Το άλμπουμ δεν είχε καλή τύχη, παρ' όλο που μουσικά παρουσιάζει ακόμη και σήμερα μεγάλο ενδιαφέρον. Κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη ''Δικαίωμα Διάβασης'', αλλά οι Blue Light με τον Βέκιο είχαν κάνει την πρώτη τους δισκογραφική έξοδο με δύο κομμάτια στη συλλογή ''Cicadas: An electric guide to the greek underground'' (1987).
Το 1989 σχηματίζονται οι ΣΕΛΑΝΑ με τον Βέκιο στα ντραμς, την Κρίστη Στασινοπούλου στο τραγούδι, τον Στάθη Καλυβιώτη στο μπάσο και τον έφηβο Κωστή Αναγνωστόπουλο στην κιθάρα. Από τις τάξεις τους είχε περάσει και ο κιθαρίστας Κλέονας Αντωνίου επίσης. Σύμφωνα με μαρτυρία της Κρίστης Στασινοπούλου, οι ΣΕΛΑΝΑ μπορεί να μην έκαναν δίσκο, άφησαν όμως καταπληκτικές ηχογραφήσεις, παίζοντας ένα πρωτοποριακό ιδίωμα γκαράζ σε ελληνικούς δρόμους. Συνήθως εμφανίζονταν σε μικρές μουσικές σκηνές με αξέχαστες κάποιες βραδιές πανσελήνου στο θεατράκι στο λόφο του Στρέφη.
Οι ΣΕΛΑΝΑ συμμετείχαν στο τρίτο φεστιβάλ ''Rock'n'Roll Beter New World'' της Μυκόνου εν έτει 1989, μια ιστορική στιγμή της ανεξάρτητης σκηνής στην Ελλάδα, αφού το παρόν έδωσαν περίπου 60 συγκροτήματα: Μεταξύ αυτών, οι Ριφιφί, ο Σταύρος Λογαρίδης, οι Purple Overdose, οι Metro Decay, οι Panx Romana και ο Τόλης Μαστρόκαλος πού'χε παίξει στο άλμπουμ ''Φλου'' της Σπυριδούλας. Ωστόσο, κορυφαία στιγμή στην πορεία των ΣΕΛΑΝΑ ήταν το opening που έκαναν στη συναυλία του Louis Tillet στο κλαμπ ''Cinema''.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1991, αλλά όλο το 1990 άνοιγε τις συναυλίες του Παύλου Σιδηρόπουλου στο κλαμπ ''ΑΝ''. Μάλιστα, την 6η Δεκεμβρίου του ΄90, την ημέρα που πέθανε ο Σιδηρόπουλος, είχαν προγραμματισμένη συναυλία, αλλά τους τηλεφώνησε ο Κουτσούμπας, ο ιδιοκτήτης του ''ΑΝ'', για να τους μεταφέρει τη δυσάρεστη είδηση.
Έκτοτε, ο Βαγγέλης Βέκιος συνέχισε να είναι δραστήριος, όχι ασχολούμενος αποκλειστικά με τα μουσικά. Αρθρογραφούσε στον ''ΗΧΟ'' κι εκεί, κοντά στις αρχές του 2000, έγινε υπεύθυνος ρεπερτορίου της δισκογραφικής Hitch-Hyke Records. Ο δίσκος ''Τα μυστικά των βράχων'' των Κρίστης Στασινοπούλου - Στάθη Καλυβιώτη το 2002 ήταν μια δική του πρόταση στην εταιρεία, ενδεικτικό του δεσίματός του με τους μουσικούς, τους φίλους και γενικότερα με τους ανθρώπους.
Δική του ιδέα ήταν και ο ραδιοσταθμός Στο Κόκκινο 105,5 με αρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός ραδιοφώνου που δε θα έπαιζε τα ίδια και τα ίδια, τα ''σκυλοβαρετά άτεχνα έντεχνα'', όπως τα έλεγε.
Ο Βέκιος είχε επεκταθεί και στη δημιουργία μουσικών σκηνών, μα όλοι γνωρίζουν πως δεν το έκανε για οικονομικούς λόγους, αλλά για να δίνει βήμα σε καλλιτέχνες, με τους οποίους αισθανόταν συγγενής αισθητικά. Αναφέρω το κλαμπ ''Χύμα'' στο Χολαργό, απ' όπου είχαν περάσει οι πάντες, και πιο πρόσφατα τη ''Μύγα'' στου Ψυρρή, στο ίδιο ακριβώς πνεύμα.
Στη δισκογραφία των τελευταίων χρόνων συνεργάστηκε ακόμη με τον Γιώργο Δημητριάδη (2000 - 2001) και τους Πυξ Λαξ (1993) ως ντράμερ, όπως και με τους Mode Plagal - Bosphorus ως παραγωγός στο άλμπουμ ''Του Βόσπορου το Πέρα'' (Hitch-Hyke Records, 2002).
Τελευταίο μουσικό του project ήταν το συγκρότημα Ελελεύ. Κυκλοφόρησαν ένα και μοναδικό άλμπουμ το 2007 στη Hitch-Hyke Records με τραγουδίστρια την 28χρονη τότε Κύπρια Μαρία Πανοσιάν. Τα άλλα μέλη ήταν ο Αλέκος Αράπης από τους Απροσάρμοστους του Σιδηρόπουλου στο μπάσο, ο Χρήστος Καψαλάκης στις κιθάρες και το ηλεκτρικό μπουζούκι και ο Βαγγέλης Βέκιος στα ντραμς. Έντεκα τραγούδια περιέχονταν στο άλμπουμ, τα περισσότερα σε μουσική και στίχους του Βέκιου, με έναν ήχο που άρεσε στον δημιουργό τους να τον χαρακτηρίζει ''ψυχεδελικό ρεμπέτικο ροκ''.
Πρόθεση του Βέκιου ήταν να ακολουθήσει ακόμη ένα CD single με τις διασκευές των Ελελεύ σε τέσσερα αγαπημένα του ελληνικά τραγούδια, τη ''Ζαΐρα'' και την ''Αχάριστη'' του Βασίλη Τσιτσάνη, το ''Καίγομαι - Καίγομαι'' των Σταύρου Ξαρχάκου/ Νίκου Γκάτσου και τον ''Εφιάλτη της Περσεφόνης'' των Μάνου Χατζιδάκι/ Νίκου Γκάτσου - για το τελευταίο, θυμάμαι ότι τον είχα αποθαρρύνει, καθώς θεωρούσα βέβαιο ότι ο υιός Χατζιδάκις δεν θα έδινε την άδεια. Να όμως που μαθαίνω ότι η άδεια δόθηκε τελικά και το δισκάκι μπορεί να κυκλοφορήσει ''ελεύθερα''. Μόνο που ο Βαγγέλης δεν θα είναι εδώ για να το ακούσουμε όλοι μαζί, σαν μια παρέα με την ίδια αγάπη για τη ροκ μουσική και τα παρακλάδια της.
* Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα του Τζίμη Πανούση και από το αρχείο των Κρίστης Στασινοπούλου/ Στάθη Καλυβιώτη.
σχόλια