«Θέλω πάρα πολύ να ταξιδέψω, να ζήσω κάποιο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό, να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Ίσως να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό, δεν ξέρω ακόμα. Θα ήθελα το Σεπτέμβριο να μην είμαι εδώ, να πάω κάπου...» λέει ηΕιρήνη Μίγα, η νεαρή καλλιτέχνιδα που εκθέτει αυτόν τον καιρό τα έργα της στην γκαλερί The Breeder. Είναι η πρώτη ατομική της έκθεση στην Αθήνα και μιλάει με ενθουσιασμό για τα έργα της, 9 σχέδια και 5 γλυπτά που εκτίθενται στο ισόγειο της γκαλερί. «Τα ετοίμαζα εδώ και ένα χρόνο», μου λέει, «και αφορούν τις σχέσεις των ανθρώπων, τους φόβους που προκύπτουν μέσα απ' αυτές, τα θέλω, το πάθος, την αγάπη. Μέσα απ' αυτό το concept προσπάθησα κι έκανα τα συγκεκριμένα έργα, που είναι λίγο σουρεαλιστικά, λίγο παιχνιδιάρικα».

Ο τίτλος της έκθεσης «Wittingly Sparkling Greedy Dimples», ο οποίος σε προετοιμάζει γι' αυτό που θα δεις, παραπέμπει σε κάτι χαρούμενο και ζωηρό. «Όταν έκανα τα γλυπτά μού προκαλούσαν πολύ γέλιο, φανταζόμουν την αντίδραση του θεατή μπροστά τους» εξηγεί. «Νομίζω ότι το γέλιο είναι κάτι που λείπει. Μου αρέσει οι τίτλοι να κάνουν έναν ήχο, ακόμα και οι τίτλοι απ' τα σχέδια έχουν τον ήχο που θα ήθελα να έχει το κάθε έργο, με παρηχήσεις και τέτοια διάφορα». Της ζητάω να μου περιγράψει τα γλυπτά, φτιαγμένα από λευκό πηλό με γυαλί και πυροχρώματα, στολισμένα με φτερά, στρας, κορδέλες και κομμάτια ξύλων: «Ένα από τα γλυπτά είναι ουσιαστικά διπλό. Δυο βουνά, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό που επικοινωνούν μεταξύ τους με μια γέφυρα από λεπτές αλυσίδες, τα οποία λιώνουν και προσπαθούν το ένα να ακουμπήσει το άλλο. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένας άντρας και μια γυναίκα. Υπάρχουν επίσης μια τούρτα με δύο άλογα, έναν μονόκερο και μια μικρή φοράδα, κι ένα άλλο γλυπτό με τα βάρη της Εύας, το οποίο ουσιαστικά είναι τα ταξίδια που κάνει και τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει. Έχει το μήλο που το έχει δαγκώσει και το προσφέρει... Μετά είναι ο θηλυκός ποιμένας, το μπούστο μιας κοπέλας που πρόσφερε την καρδιά της κι από τότε άλλαξαν διάφορα πράγματα μέσα της, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα πάντα. Τα βάθρα στα γλυπτά είναι συνέχεια των έργων, το κάθε ένα ειδικά σχεδιασμένο για το κάθε γλυπτό, σαν προέκταση. Τα σχέδια που είναι φτιαγμένα από ξυλομπογιές σε χαρτί έχουν άμεση σχέση με το concept».

Η Ειρήνη έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (στο Χρατς! στο Μουσείο Μπενάκη, στη Helexpo, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στην Πάτρα), ενώ έχει κάνει μια ατομική έκθεση στο Τόκιο τον περασμένο Φεβρουάριο. «Αισθάνομαι πολύ τυχερή που κατάφερα να κάνω αυτό που ονειρευόμουν. Μερικές φορές νιώθω ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ και το προσπαθήσεις και δουλέψεις πάνω σ' αυτό, θα σου έρθει κάποια στιγμή. Εμένα ήρθε τη στιγμή ακριβώς που τελείωσα τη σχολή μου. Μικρή, απ' το γυμνάσιο ακόμα, είχα αποφασίσει ότι θέλω να κάνω αυτό: να ζωγραφίζω. Σκεφτόμουν πώς θα είναι η ζωή μου μετά από χρόνια και ήταν το μόνο που θα ήθελα να κάνω».

Τη ρωτάω αν την απασχολεί το τι εισπράττει ο κάθε επισκέπτης της έκθεσης από τα έργα της, τι σχόλια ακούει. «Μου αρέσει πάρα πολύ όταν ο καθένας πλάθει τη δική του ιστορία. Νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο. Μερικές φορές μου ζητάνε να τους εξηγήσω τι έχω φτιάξει και τους λέω, αλλά ακούω και τη δική τους εκδοχή. Αυτό είναι που ζωντανεύει το έργο νομίζω. Δηλαδή, το ότι ο καθένας στο μυαλό του το ερμηνεύει διαφορετικά, οπότε μπορεί να έχει πολλές διαστάσεις». Τα ερεθίσματα για να δημιουργήσει έρχονται από παντού. Από τις σχέσεις της με τους ανθρώπους, τις εικόνες της τηλεόρασης, των περιοδικών, τις εικόνες της πόλης. «Μου αρέσει η Φωκίωνος» λέει. «Έχει πολλά παιδιά που παίζουν, ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτισμούς, βλέπεις κυρίες της αστικής τάξης, παλιές Αθηναίες με ροζ κραγιόν και γούνα, που ντύνονται στην τρίχα για να πάνε στο σουπερμάρκετ. Με έχει εντυπωσιάσει μια παρέα από τέτοιες κυρίες με ξανθό, πολύ φουντωτό μαλλί, ντυμένες με έντονα χρώματα, που βγάζουν τα κανίς βόλτα όλες μαζί και συχνάζουν στα Goody's».

Χαρίζεις έργα σου σε φίλους; «Όχι πια. Όταν ήμουν μικρότερη έδινα πάρα πολλά, τώρα πια όμως δεν χαρίζω. Σταμάτησα να δίνω όταν ανακάλυψα ότι δεν ήξεραν ούτε πού είχαν το έργο που τους είχα χαρίσει...».