Ο διευθυντής της Tate Modern μιλάει στη LΙFO

Ο διευθυντής της Tate Modern μιλάει στη LΙFO Facebook Twitter
Είναι ο υπεύθυνος για τη σύλληψη και την εκτέλεση του προγράμματος των εκθέσεων, καθώς και για την εκπροσώπηση της Tate στο εσωτερικό και στο εξωτερικό...
0


Ο Dercon συνέβαλε σημαντικά στο «άνοιγμα» της Tate σε διεθνή προγράμματα, στις παραστατικές τέχνες και στον κινηματογράφο, προσελκύοντας ευρύτερο κοινό. Με καινοτόμο και επιχειρηματικό πνεύμα καταφέρνει να διοργανώνει πειραματικές παραστάσεις και μεγάλα blockbusters ταυτόχρονα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του πραγματοποιήθηκε η επέκταση του κτιρίου και το άνοιγμα των Δεξαμενών ως μόνιμου χώρου για τις live παραστάσεις. Είναι ο υπεύθυνος για τη σύλληψη και την εκτέλεση του προγράμματος των εκθέσεων, καθώς και για την εκπροσώπηση της Tate στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Λίγο πριν προσγειωθεί στην Αθήνα, απάντησε στις ερωτήσεις μας.

— Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε θαυμάσει τα μουσεία ως κτίρια, τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό αλλά και την επιβλητική παρουσία τους στις πόλεις. Πώς βλέπετε ένα σύγχρονο μουσείο σήμερα;

Στο παρελθόν συνηθίζαμε να θαυμάζουμε την αρχιτεκτονική του κτιρίου, να βλέπουμε το κέλυφος ενός μουσείου εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Ο τρόπος που το βλέπουμε σήμερα έχει αλλάξει οριστικά. Δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική που μας αφορά αλλά και ο περιβάλλων χώρος, το τοπίο, ακόμα και τα έπιπλα. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Το μουσείο σήμερα είναι ένα πρόγραμμα σε συνάρτηση και συνδεδεμένο με το κοινό, ανοιχτό στην κοινωνία. Η Tate Modern, ως παράδειγμα, είναι ένα σύνολο αυτών των στοιχείων. Πριν από δέκα χρόνια τα περιοδικά έγραφαν για την όψη των μουσείων, αργότερα για το πρόγραμμα και στο τέλος ανέφεραν και το κοινό. Σήμερα αντιμετωπίζουμε το κοινό ως το πιο σημαντικό στοιχείο των μουσείων. Το κοινό συμμετέχει, αυτό είναι το καταπληκτικό. Οι εγκαταστάσεις των μουσείων γίνονται όλο και πιο ευχάριστες και τα μουσεία έχουν γίνει ναοί της απόλαυσης. Όλες οι αλλαγές σήμερα γίνονται προς όφελος του κοινού. Επίσης, σήμερα πάνω απ' όλα είναι ο άνθρωπος, καθώς οι οικονομικές συνθήκες διεθνώς δεν επιτρέπουν να ασχοληθούμε μόνο με το περίβλημα. Τη σύγχρονη εποχή, πολλά μουσεία είναι άδεια διότι δεν υπάρχουν χρήματα για εκθέσεις. Στο μέλλον τα μουσεία θα γίνουν πιο ευέλικτα. Οπότε, θα αλλάξει και η άλλη «αρχιτεκτονική», η δομή του μουσείου. Όχι εύκολα. Αυτό χρειάζεται μακροχρόνια προσπάθεια.

Το κοινό έρχεται στο μουσείο για την πνευματικότητα, το συναίσθημα, τη γνώση, αλλά, πάνω απ' όλα, για να συναντήσει άλλους ανθρώπους, άλλες ιδέες. Είναι ένας δημόσιος χώρος, ένας χώρος συζήτησης και αυτογνωσίας.


— Με την παρουσία σας και υπό τη διεύθυνσή σας η Tate Modern όχι μόνο παρουσίασε μια σειρά μεγάλων εκθέσεων αλλά και μια σειρά σημαντικών παράλληλων δράσεων, με χρήση κυρίως της τεχνολογίας. Πώς πιστεύετε ότι ένα μουσείο μπορεί να συνδεθεί με τον κόσμο, πέρα από τον φυσικό του χώρο;

Εκτός από τον φυσικό τους χώρο, τα μουσεία σήμερα έχουν και ψηφιακό χώρο και δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς αυτόν, είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά. Εκτός από το «υλικό», οι καλλιτέχνες θέλουν να εκτίθεται και το «ά-υλο» κομμάτι της δημιουργίας τους. Σήμερα υπάρχουν διαδραστικά προγράμματα σύνδεσης με το κοινό, προβολές και περφόρμανς που συμπληρώνουν τις εκθέσεις. Ακόμα και η ποπ μουσική μπαίνει σε όλα τα μουσεία του κόσμου με όλη την τεχνολογία που αυτή συνεπάγεται. Αναζητάμε συνεχώς νέους τρόπους έκφρασης για να βελτιωνόμαστε, καθώς οι προσδοκίες του κοινού έχουν αλλάξει και το ίδιο επιθυμεί να εκφραστεί επίσης μέσα από ένα μουσείο.


— Ισχύει ότι το κοινό προσελκύεται περισσότερο από τους μεγάλους καλλιτέχνες; Και με ποιον τρόπο μπορείτε να το προσελκύσετε σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και νεότερων καλλιτεχνών;

Η σύγχρονη τέχνη έχει αλλάξει τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν πρέπει να μιλάμε για σύγχρονη τέχνη αλλά για σύγχρονες τέχνες. Ανακαλύπτουμε και επεκτεινόμαστε διαρκώς σε διαφορετικά κέντρα, νοήματα και περιοχές. Η σύγχρονη τέχνη ήταν διαφορετική όχι μόνο σε κάθε δεκαετία αλλά και σε κάθε περιοχή του πλανήτη. Δεν ισχύει ότι το κοινό θέλει μόνο μεγάλους καλλιτέχνες. Υπάρχουν πολύ επιτυχημένες εκθέσεις –και έχουμε τα παραδείγματα– καλλιτεχνών που το έργο τους δεν είναι μεγαλειώδες. Ανακαλύπτουμε συνεχώς γυναίκες, παραγνωρισμένους ή απαγορευμένους καλλιτέχνες που επηρεάζουν το κοινό και το ενδιαφέρον γι' αυτούς μεγαλώνει όλο και περισσότερο.


— Θα μπορούσαν τα μουσεία σήμερα να διοργανώνουν μεγάλες εκθέσεις και εκδηλώσεις χωρίς την υποστήριξη χορηγών;

Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε εκθέσεις, όπως αυτή του Ματίς στην Tate Modern, χωρίς χορηγούς. Αυτές οι εκθέσεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ούτε στη Μ. Βρετανία ούτε πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα μουσεία παίρνουν ολοένα και λιγότερα χρήματα από το κράτος και πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο να χρηματοδοτούνται οι εκθέσεις. Πολλοί ξεκινούν οικονομικές καμπάνιες στις οποίες συμμετέχει το κοινό, κάτι που δεν θεωρώ πολύ καλή ιδέα. Το κοινό δεν πρέπει να χορηγεί με τέτοιο τρόπο ένα μουσείο. Πρέπει να βρούμε δημόσιους χορηγούς. Από την άλλη, η σχέση των ιδιωτών χορηγών με τα μουσεία είναι πολύ σύνθετη, γιατί βλέπουν τη χορηγία ως συμπαραγωγή, ενώ δεν είναι καθόλου έτσι. Δημόσια χρηματοδότηση και ιδιωτικές δωρεές είναι ένας ισορροπημένος συνδυασμός, ώστε το μουσείο να μην εξαρτάται μόνο από τους ιδιώτες.

Ο πολιτισμός δεν πρέπει να είναι απλώς ένα δημόσιο αγαθό αλλά ένα κοινό αγαθό. Είναι κάτι που πρέπει να μοιραζόμαστε και να το επαναπροσδιορίσουμε, τόσο με την έννοια της συνεργασίας όσο και με αυτήν της αλληλεγγύης.


— Ποια είναι τα πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά ενός μουσείου του μέλλοντος;

Το μουσείο του μέλλοντος θα είναι ένας τόπος παγκόσμιας συνάντησης. Το κοινό έρχεται στο μουσείο για την πνευματικότητα, το συναίσθημα, τη γνώση, αλλά, πάνω απ' όλα, για να συναντήσει άλλους ανθρώπους, άλλες ιδέες. Είναι ένας δημόσιος χώρος, ένας χώρος συζήτησης και αυτογνωσίας. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη και διαρκής δημόσια συζήτηση και ζηλεύω τον χώρο που δίνεται στη συζήτηση, ειδικά σε τόσο δύσκολες για τη χώρα εποχές. Ο πολιτισμός δεν πρέπει να είναι απλώς ένα δημόσιο αγαθό αλλά ένα κοινό αγαθό. Είναι κάτι που πρέπει να μοιραζόμαστε και να το επαναπροσδιορίσουμε, τόσο με την έννοια της συνεργασίας όσο και με αυτήν της αλληλεγγύης. Και γι' αυτό σας λέω και πάλι ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, και στην Αθήνα, είναι σημαντικό αυτές τις εποχές.


— Αν ξεκινούσατε ένα μουσείο σήμερα από την αρχή, πώς θα θέλατε να είναι;

Θα ήθελα να είναι ευέλικτο, θα ήταν μια άλλη έκδοση της Tate Modern. Πολύς χώρος, για διαφορετικές μεταξύ τους δραστηριότητες. Θα ήταν ένας μεγάλος χώρος για το κοινό.


— Το 2017 αναλαμβάνετε τη διεύθυνση όχι ενός μουσείου αλλά ενός ιστορικού θεάτρου στο Βερολίνο, της Volksbühne. Η επιλογή σας πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου διαμάχη στον κόσμο του θεάτρου. Θέλετε να μας πείτε γιατί την αποφασίσατε και ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζετε;

Είναι καταπληκτικό, καταρχάς, το ότι με ζήτησαν από το Βερολίνο. Στο Βερολίνο σε ζητούν, δεν κάνεις αίτηση για να πας. Είναι μια εκπληκτική πρόκληση γιατί είναι μια πόλη που αλλάζει και μεταλλάσσεται διαρκώς και μπορεί να προχωρήσει προς το μέλλον, αποφεύγοντας τα λάθη του Λονδίνου. Εννοώ τους κατασκευαστές που καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χώρο, σε αντίθεση με τους καλλιτέχνες και τα δρώμενα που καταλαμβάνουν όλο και λιγότερο. Το Βερολίνο πρέπει να διδαχτεί από αυτή την καταστροφή του Λονδίνου. Πρέπει να στηριχτεί ακόμα και στους τουρίστες με το σακίδιο, γιατί και αυτοί αποτελούν μια τεράστια δύναμη για τον πολιτισμό, που με τη σειρά του είναι κι αυτός μια τεράστια και αναπτυσσόμενη δύναμη. Ο πολιτισμός στο Βερολίνο λειτουργεί με πολύ δημοκρατικούς όρους, αφού όλοι μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτόν, αναζητώντας πάντα καινοτόμα πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος που θέλω να πάω εκεί, να πειραματιστώ κυρίως με νέες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και εκδηλώσεων.


— Οι Βερολινέζοι αναρωτήθηκαν τι ζητάει ένας διευθυντής μουσείου, ένας επιμελητής, σε ένα ιστορικό θέατρο, και μάλιστα ως διευθυντής. Περιμένατε αυτή την αντίδραση;

Όντως αυτό έγινε, αλλά δεν εξεπλάγην. Μαθαίνουμε από τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις. Φοβήθηκαν ότι εγώ είμαι μέρος του τυπικού λονδρέζικου συστήματος, αλλά αν κατανοήσετε ότι η Tate Modern είναι στην ουσία ένα μοντέρνο θέατρο για ένα ζωντανό κοινό, θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω πολλά στο Βερολίνο. Ένας επιμελητής είναι κάποιος που θεραπεύει, προβλέπει, νοιάζεται, δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτό. Από την άλλη, δεν είμαι ένας αυταρχικός διευθυντής μουσείου. Βλέπω τον εαυτό μου περισσότερο ως διαχειριστή των ανθρώπινων πόρων, ως έναν παραγωγό που θέλει να δουλεύει ομαδικά, οριζόντια, και αυτό ταιριάζει στη Volksbühne, η οποία αποτελείται από μια ομάδα αυτόνομων καλλιτεχνών που εναλλάσσονται και συνδημιουργούν. Όλα επαναπροσδιορίζονται διαρκώς. Δεν μπορείς να κάνεις θέατρο χωρίς ηθοποιούς, για παράδειγμα, αλλά ο ηθοποιός του σήμερα πρέπει επίσης να χορεύει και να τραγουδά. Χωρίς αυτό, τίποτα δεν λειτουργεί. Θα δούμε πολύ θέατρο και χορό στη Volksbühne και θα πρέπει να σκεφτούμε τι σημαίνουν όλα αυτά στο μέλλον. Εγώ θέλω να χρησιμοποιήσω την εμπειρία που έχω από παλιά και να συνδέσω το κοινό με τις νέες μορφές θεάματος.


— Ο Frank Castorf, όταν ανέλαβε τη Volksbühne, είπε: «Θα μας μάθουν σε τρία χρόνια ή θα χαθούμε». Εσείς τι θα λέγατε;

Αυτά είναι πολύ σοφά λόγια. Στον πολιτισμό δεν έχεις πολύ χρόνο. Η Tate Modern σε τρία χρόνια έγινε ιδιαίτερα επιτυχημένη και σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι ανοίχτηκε στο κοινό. Δεν είναι μόνο μια γκαλερί, αλλά ένας αστικός χώρος στου οποίου τους κήπους μπορείς να έρθεις και να κάνεις πικνίκ. Αυτό εμένα μου πήρε τρία χρόνια. Φαίνεται πως όλα τα καλά έρχονται πάνω στα τρία.

Το μουσείο του μέλλοντος
Ομιλία με τον Chris Dercon
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Νεοφύτου Δούκα 4, Auditorium, 5ος όροφος
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου
19:00 -20:30
www.cycladic.gr

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ