Η RAAAF (Rietveld-Architecture-Art-Affordances) είναι μια ομάδα Ολλανδών αρχιτεκτόνων, που ιδρύθηκε το 2006 και τα τελευταία χρόνια έχει ξεχωρίσει με τη δουλειά της, η οποία συνδυάζει τον σχεδιασμό, με μια φιλοσοφία που αναδεικνύει τα φλέγοντα κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα. Σύμφωνα με την ομάδα, που αποτελείται από τους αδελφούς Ronald και Erik Rietveld και την Arna Mačkić, «Για τη RAAAF κάθε έργο είναι μανιφέστο από μόνο του. Οι παρεμβάσεις μας είναι αποτέλεσμα μιας ανεξάρτητης στάσης κι ενός ερευνητικού προγράμματος, που ξεκινούν από αυτά που μας γοητεύουν, καθώς τα φέρνουμε αντιμέτωπα με επείγοντα κοινωνικά ζητήματα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το πώς θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν ελεύθεροι από τα συμβατικά όρια. Πώς θα ήταν τα νέα μοντέλα σκέψης, αν ζούσαμε με ένα διαφορετικό σύνολο κανόνων. Το να δείξουμε αυτά τα οράματα, είναι ο στόχος του κάθε έργου».
Χαρακτηριστική αυτής της αντίληψης είναι η εγκατάσταση The End of Sitting για την οποία η ομάδα κέρδισε το Great Indoor Award 2015. Πρόκειται για μια διαδραστική εγκατάσταση που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την καλλιτέχνη Barbara Visser και έρχεται να επανασχεδιάσει το εργασιακό περιβάλλον. Είναι μία πρόταση και ένα μοντέλο σκέψης που αμφισβητεί την αναγκαιότητα της καθιστικής κοινωνίας, στην οποία εξακολουθούμε να ζούμε, παρόλο που η ιατρική έρευνα υποστηρίζει ότι η καθιστική ζωή είναι ανθυγιεινή. Οι επισκέπτες καλούνται να εξερευνήσουν διαφορετικές θέσεις και στάσεις σε ένα πειραματικό εργασιακό τοπίο, με κεκλιμένες και ανώμαλες επιφάνειες. Σύμφωνα με τον Ronald Rietveld, η ιδέα ήταν «να προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία από επιλογές, ώστε να ενεργοποιούνται οι άνθρωποι από τις πολλαπλές δυνατότητες να εργαστούν σε διάφορες στάσεις, ιδανικά παρακινώντας τους να αλλάζουν στάση κάθε τριάντα λεπτά».
Ενώ το σύγχρονο αστικό περιβάλλον είναι γεμάτο με εγκαταλελειμμένα χωράφια και κτίρια, χωματερές και σκουπίδια, καθώς και ψυχοφθόρα γραφεία, σχολεία και εμπορικά κέντρα, αυτό ακριβώς το μεταβιομηχανικό τοπίο είναι που χρησιμεύει ως σημείο εκκίνησης για τα έργα της RAAAF, αφού δεν το βλέπει ως τόπο τραγωδίας αλλά ως πιθανή πηγή ενέργειας, παραγωγικότητας και απόλαυσης. Το υπόβαθρο της ομάδας συντελεί προς αυτήν την κατεύθυνση: Ο Ronald είχε εργαστεί στο παρελθόν ως αρχιτέκτονας τοπίου, ο Erik μελέτησε σε βάθος τη φιλοσοφία της εφαρμοσμένης γνωσιακής επιστήμης, παίρνοντας τελικά διδακτορικό, ενώ η Mačkić, που συμπλήρωσε την ομάδα το 2009, έχει ολοκληρώσει εκτεταμένη έρευνα σχετικά με την αστική καταστροφή στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Το έργο της RAAAF έχει δημοσιευθεί σε παγκόσμια κλίμακα και έχει πάρει μέρος σε κορυφαίες Μπιενάλε τέχνης και αρχιτεκτονικής, όπως αυτές του Σάο Πάολο, της Κωνσταντινούπολης και της Βενετίας. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία, ανάμεσά τους το Prix de Rome Architecture 2006, το Rotterdam Design Prize 2011 και το Architectural Review Award 2013. Το 2013 η ομάδα κέρδισε το βραβείο του Νέου Ριζοσπάστη και Ολλανδού Αρχιτέκτονα της Χρονιάς.
Γράφει για την RAAAF ο Aaron Betsky (Η Εφημερίδα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, 2013): «Αυτό που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα σχετικά με το έργο της εταιρείας είναι ότι έχει επιλέξει να κάνει ή να προτείνει, ακριβώς το είδος των έργων που νομίζω ότι είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του δομημένου περιβάλλοντος μας. Σε όλες τους τις εργασίες οι αδελφοί Rietveld και η Mačkić χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχει ό,τι είναι κενό, αχρησιμοποίητο ή απόν. Ίσως είναι εξαιτίας της προοπτικής του τοπίου του Ronald, αλλά αυτό που προσφέρουν είναι απλό αλλά ανεκτίμητο.[…] Στα κενά, μετατρέποντάς τα σε προσωρινά αντικείμενα ή σημειώνοντάς τα, μπορούμε να βρούμε τι θα μπορούσε να λείπει, σε έναν κόσμο τόσο γεμάτο με πράγματα και εικόνες. Η RAAAF φέρνει μια αναγκαία ποίηση της απουσίας, σε έναν κόσμο γεμάτο με οικοδομημένα κλισέ και περιττά αντικείμενα».
