Η Maria Nguyen ενσωματώνει με την τέχνη της εξωπραγματικά στοιχεία μέσα σε οικείες καταστάσεις. Συνεχίζει να δημιουργεί παρά τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες της. Και αυτός είναι ο λόγος που ίσως θα πρέπει να περιμένουμε πολλά περισσότερα από τις δουλειές της στο μέλλον. Την ακούμε στην συνέντευξη που παραχώρησε στο LIFO.gr
— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background
Είμαι μια Καναδή με καταγωγή από το Βιετνάμ εικονογράφος η οποία τελευταία μένει στην Mississauga. Οι γονείς μου πήραν ένα ρίσκο παίζοντας τις ζωές τους σε αυτό, μπαίνοντας σε μια βάρκα για το Hong Kong από το Βιετνάμ. Συναντήθηκαν σε ένα προσφυγικό καταυλισμό του Hong Kong και πρόεκυψα εγώ. Ήρθαμε στον Καναδά όταν ήμουν 18 μηνών και από τότε μένουμε εδώ.
H καλλιτεχνική επιτυχία για εμένα είναι να ανακαλύψω την ισορροπία ανάμεσα στο να κάνω δουλειά που την απολαμβάνω και να είμαι ευτυχισμένη με αυτή και στο να ζω από αυτή.
— Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Είχα έναν φανταστικό φίλο όταν ήμουν παιδί. Θυμάμαι έναν γιγαντιαίο φίλο μου να αιωρείται πάνω από το μπαλκόνι μου να με ρωτάει εάν έχει έρθει η ώρα να παίξουμε. Θυμάμαι επίσης να παίζω με τις αδερφές μου και να δημιουργούμε καθημερινά πολλά προβλήματα.
— Πιστεύεις ότι η κοινωνία έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στους καλλιτέχνες;
Δεν γνωρίζω πραγματικά. Πιστεύω ότι η κοινωνία αλλάζει συνεχώς μορφή. Όταν η οικονομία πάει καλά, η κοινωνία έχει περισσότερο χρόνο και χρήμα για να αφιερώσει σε ένα καλλιτέχνη. Οι προτεραιότητες αλλάζουν όταν συμβεί μια καταστροφή. Είμαι εντάξει με αυτό. Προσωπικά, αισθάνομαι ότι οι καλλιτέχνες έχουν υποχρέωση στην κοινωνία- έτσι ώστε να δημιουργούν δουλειές που πιθανόν ή και όχι να έχουν σχέση με τα χρόνια που διανύουμε. Ακόμα και όταν οι καλλιτέχνες μέσω των έργων τους αντανακλούν μια διαφορετική χρονική περίοδο από αυτή που ζούμε, η τέχνη τους αποτελεί ένα κομμάτι των καιρών που ζούμε. Ίσως στο μέλλον τα έργα τους να αντανακλούν την κοινωνία μιας άλλης εποχής. Ελπίζω να κάνουν αίσθηση τότε!
— Ποιοι είναι οι ήρωες σου;
Οι γονείς μου είναι οι ήρωες μου. Όποιες θυσίες και εάν έχω κάνει στην μέχρι τώρα ζωή μου, θα τους θυμάμαι πάντα να στέκονται στις ακτές του Don Son και να αναρωτιούνται τι θα έπαιρναν μαζί τους σε μια βάρκα μαζί με άλλους πενήντα ανθρώπους ώστε να αφήσουν πίσω τους το Βιετνάμ. Οι γονείς μου πήραν αυτή την απόφαση ώστε να έχουν μια καλύτερη ζωή οι οικογένειες τους που άφηναν πίσω, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος μου έκαναν το δώρο να μην αναγκαστώ να πάρω η ίδια αυτή την μεγάλη απόφαση.
— Ένα top5 με τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες;
1. Charles Dana Gibson
2. Utagawa Kuniyoshi
3. Takeshi Obata
4. Hayao Miyazaki
5. Jungi
— Ποιος είναι ο ιδανικός θεατής της δουλειάς σου;
O καθένας ακόμα και αυτός που δεν απολαμβάνει την δουλειά μου.
— Θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας την μεγαλύτερη σου αποτυχία και ένα μάθημα που πήρες από αυτή;
Η μεγαλύτερη μου αποτυχία είναι ότι είμαι πολύ επιφυλακτική και δεν αρπάζω την ευκαιρία επειδή παραλύω από την αυτομαστίγωση μου. Έχω χάσει πολλές ευκαιρίες επειδή δεν πίστεψα στον εαυτό μου. Τα τελευταία χρόνια είμαι σε μια διαρκή διαδικασία ώστε να παίρνω ρίσκα και να μαθαίνω να μην υποβιβάζω τον εαυτό μου ακόμα και όταν αυτά τα ρίσκα δεν μου βγαίνουν όπως τα έχω σχεδιάσει. Αυτό μου έχει διδάξει ότι είμαι πολύ δυνατότερη και περισσότερο ανθεκτική από την αυτοτιμωρία που έχω στο κεφάλι μου.
— Πως ορίζεις την καλλιτεχνική επιτυχία;
H καλλιτεχνική επιτυχία για εμένα είναι να ανακαλύψω την ισορροπία ανάμεσα στο να κάνω δουλειά που την απολαμβάνω και να είμαι ευτυχισμένη με αυτή και στο να ζω από αυτή.
— Τι είναι δυστυχία για εσένα;
Είναι η εσωτερική φωνή που μου λέει ότι δεν είμαι αρκετά καλή. Η ίδια φωνή είναι το κίνητρο μου για να τις αποδείξω ότι κάνει λάθος.
— Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα ήθελα να δημιουργήσω περισσότερες δουλειές και να βρω χώρο για αυτές. Μπορεί να είναι σε καμβά, αφίσα, περιοδικό, κόμικ κ.τ.λ.
— Μπορείς να μου στείλεις μια φωτογραφία σου με κάτι που αγαπάς;
