Πιστεύω στη συνταγματική ετεροφυλία

Πιστεύω στη συνταγματική ετεροφυλία Facebook Twitter
0

Στπ Raspberry Reich λάτρεψα τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποίησες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας σεξουαλικά pop είδωλα. Πώς επιλέγεις τη φόρμα και το περιεχόμενο;

Κοίτα, αν είναι να κάνεις μια ταινία που αφορά τη σεξουαλική επανάσταση θα «πρέπει να βάλεις το μαρξισμό στο στόμα», όπως έλεγε και η Γκέρτρουντ στην ταινία και θα πρέπει να μπορείς να υποστηρίξεις το περιεχόμενο. Για μένα έχει νόημα να το κάνεις με σκληρό σεξ. Μ’ αυτό τον τρόπο προβάλλεται ένα επιχείρημα πιο στέρεο για τη σεξουαλική επανάσταση. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που η Susanne Sachsse (Γκέρτρουντ), που είναι μια θεατρική ηθοποιός, ερμήνευε αυτές τις σκληρές σκηνές. Για μένα ήταν ένα είδος εξάσκησης των πιστεύω μου. Είναι αυτό που πολλοί τύποι, που το παίζουν ακαδημαϊκοί, δεν μπαίνουν πότε στον κόπο να κάνουν.

Έχω βάλει στο desktop μου την ατάκα από την ταινία που λέει ότι «το ετεροφυλικό σεξ είναι αντι-επαναστατικό».

Τι; Α, θα εννοείς αυτή που λέει ότι «το ετεροφυλικό σεξ είναι το όπιο για τις μάζες». Κοίτα, είμαι κάπως φροϊδικός και πιστεύω στη συνταγματική ετεροφυλία. Όλοι έχουν τη δυνατότητα να είναι ετερόφυλοι όταν γεννιούνται και το γεγονός ότι όλη η κουλτούρα μας κλίνει προς την ετεροφυλία είναι τελικά μια ιδεολογία που μας επιβάλλεται. Έτσι λοιπόν, για να μπορέσεις να βιώσεις τη σεξουαλική απελευθέρωση, θα πρέπει να είσαι πιο ανοιχτόμυαλος, να πειραματιστείς με τη σεξουαλικότητά σου. Δυστυχώς, σε αυτό το σημείο, κι εγώ δεν εφαρμόζω αυτό που κηρύσσω, διότι είμαι τελείως ομοφυλόφιλος και δεν πειραματίζομαι.

Έχουμε διαβάσει ότι η νέα σου ταινία Otto; Οr up with Dead People έχει να κάνει με ζόμπι. Να υποθέσουμε ότι χρησιμοποιείς το αίμα αντί για το σεξ;

Γενικώς, χρησιμοποιώ πολύ το αίμα. Πρόσφατα έκανα μια έκθεση στη Βαρκελώνη όπου χρησιμοποίησα το αίμα ως μοτίβο. Επίσης, κάνω πολλές ζωντανές περφόρμανς όπου οι άνθρωποι που έρχονται για να δουν το σόου πιτσιλίζονται με αίμα. Έχω τρεις άντρες μοντέλα ντυμένους επαναστάτες-ζόμπι. Είναι ντυμένοι με στρατιωτικά, αλλά είναι ζόμπι και υπάρχουν οι θεατές που φωνάζουν «γδυθείτε», οπότε τα ζόμπι τους πετάνε αίμα μπροστά στη σημαία της Καταλονίας, που επίσης γεμίζει με αίμα. Κατά κάποιο τρόπο αυτό δρα απελευθερωτικά για τους ανθρώπους. Το αίμα είναι ένα πολύ δυνατό σύμβολο, είναι η ουσία της ζωής. Είναι κάτι που όλοι έχουμε μέσα μας και είναι τόσο κοντά στην επιφάνεια, αλλά κάπως καταπιεσμένο. Είναι μια ανακούφιση για τους ανθρώπους η εικόνα του αίματος. Αλλά το να συμμετέχεις σε μια τελετουργία όπου νιώθεις το αίμα στο δέρμα σου λειτουργεί τελικά ως απομυθοποίηση της βίας.

Μπορείς να θυμηθείς κάποιο σχόλιο θεατή που έδωσε άλλη προοπτική στη δουλειά σου;

Πολλοί μου είπαν ότι ήταν μια έκπληξη γι’ αυτούς να βλέπουν μια συναισθηματική ταινία από μένα. Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω, διότι πιστεύω ότι όλες μου οι ταινίες ήταν συναισθηματικές. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να δουν μόνο το προφανές: τα θέματα με τα οποία συνήθως ασχολούμαι, που είναι ακραία και σκληρά όπως οι υποκουλτούρες, τα φετίχ, οι νεοναζί, το αίμα. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν όλα αυτά, είναι όμως μόνο η επιφάνεια. Μια κριτική που πήρα από ένα γαλλικό έντυπο έλεγε πως σε έναν κόσμο γεμάτο με τα πιο σκληρά και βάναυσα φετίχ και με βία, το μόνο ταμπού που μένει είναι η τρυφερότητα.

Πώς επιλέγεις ηθοποιούς;

Όταν ξεκίνησα να κάνω ταινίες που είχαν και πορνογραφικό περιεχόμενο είχα πάντα μια αρχή: να μη ζητήσω από κανέναν να κάνει κάτι που δεν θα έκανα εγώ σε μια ταινία. Γι’ αυτό και εμφανίστηκα κι εγώ στις τρεις πρώτες μου ταινίες. Γι’ αυτό και έκανα κι εγώ σεξ στις ταινίες. Γιατί πίστευα ότι δεν θα ήταν δίκαιο να ζητάω από άλλους ανθρώπους να κάνουν σεξ - κάτι που είναι ταμπού στην κουλτούρα μας. Έτσι, αν αυτοί ήταν πρόθυμοι να το κάνουν για τις ταινίες μου, θα έπρεπε να το κάνω κι εγώ. Mε τη Susanne Sachsse, στο Raspberry Reich για παράδειγμα, η απόφαση ήταν όλη δική της. Το ότι θέλησε να κάνει σκηνές σκληρού σεξ ήταν δικό της θέμα, δεν ήταν όρος στο συμβόλαιο. Το ίδιο και με τον Jey Crisfar που ενσαρκώνει τον Otto στην τελευταία μου ταινία. Στην αρχή ήταν σύμφωνος να γυρίσουμε τέτοιες σκηνές, αλλά όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα ξαφνικά δεν ένιωθε άνετα να το κάνει μπροστά σε ένα μεγάλο συνεργείο. Το σεξ δεν αποτέλεσε ποτέ όρο για να πάρει το ρόλο. Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες στο έργο που είχαν ξανακάνει πορνό και δεν είχαν πρόβλημα.

Γιατί χρησιμοποιείς το Βερολίνο στις τελευταίες σου ταινίες;

Η Γερμανία έχει μια πιο χαλαρή στάση απέναντι στο σεξ και στο γυμνό γενικότερα. Υπάρχει δημόσια γύμνια στα πάρκα για παράδειγμα, κάτι που δεν θα βρεις στη Βόρεια Αμερική. Γενικά στην Ευρώπη οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην πορνογραφία φαίνονται να το ευχαριστιούνται. Συνήθως εξασκούν άλλα επαγγέλματα, αλλά συμμετέχουν και σε πορνό ταινίες, επειδή τους αρέσει και επειδή βλέπουν το όλο θέμα χαλαρά. Στην Καλιφόρνια, όμως, όπου παράγεται το 90% της παγκόσμιας πορνογραφίας, συναντάς σταρ του πορνό. Προτιμώ να εργάζομαι στην Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι έχουν μια πιο ώριμη στάση.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ