Ό,τι απομένει είναι η μουσική

Ό,τι απομένει είναι η μουσική Facebook Twitter
0
Ό,τι απομένει είναι η μουσική Facebook Twitter
Τα θολά, σχεδόν επινοημένα θραύσματα μιας σύντομης ζωής. (Ως επίλογος του IN-EDIT Thessaloniki Edition 2016)

  

Το Montage of Heck/ μια χαμένη ιστορία του Σάλιντζερ/ τη μια είναι σαν όνειρο/ την άλλη σαν εφιάλτης/ και διαρκώς προξενεί μια αίσθηση αποξένωσης/ αποπροσωποποίησης/ οι άνθρωποι που μιλάνε/ με την εξαίρεση του Κρις Νοβοσέλικ/ μοιάζουν να απουσιάζουν/ κάποιοι είναι τόσο παγωμένοι/ τόσο αποστασιοποιημένοι από τον Κομπέιν/ ακόμα και σήμερα/ η μάνα του κι ο πατέρας του ας πούμε/ που αναρωτιέσαι τι σκατά/ τρέχει μες στις φλέβες τους/ είναι έπειτα η ίδια η φιγούρα του Κερτ/ σε παλιά home-made ταινιάκια ή ως animation/ μόνος ενάντια σ’ όλους τους κάλπηδες του κόσμου/ η εντύπωση πως κανείς δεν τον κατάλαβε/ που φέρνει στο νου τον Χόλντεν και τον Σίμορ/ κι είναι κι αυτό το άλυτο αίνιγμα/ το αδιαπέραστο σκοτάδι που περιβάλλει την ιδιοφυΐα του/ το τραγικό του τέλος/ εκ των υστέρων/ όλα μπορεί να διαβαστούν ως σημάδια/ μα ακόμα κι αν βάλεις τα υποτιθέμενα στοιχεία δίπλα δίπλα/ πάλι δε βγαίνει άθροισμα/ το Montage of Heck/ ξανά με τον τρόπο του Σάλιντζερ/ δεν επιχειρεί κάποια ερμηνεία/ άλλωστε δεν πρόκειται καλά καλά για ντοκιμαντέρ/ περισσότερο για μια ιστορία εμπνευσμένη/ από την τέχνη και τη ζωή του Κομπέιν/ όμως τα γεγονότα που παρουσιάζει/ έχουν συμβεί πραγματικά/ βασική διαφορά/ στην περίπτωση του Σάλιντζερ/ κλείνεις το βιβλίο και ξεχνάς/ και τον Χόλντεν/ και τον Σίμορ/ και την τρελάρα τους/ με το Montage of Heck/ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά/

Ό,τι απομένει είναι η μουσική Facebook Twitter

Πότε θα πάψουν οι Nirvana/ να με κάνουν να νιώθω αμήχανα;/ όταν τους πρωτογνώρισα/ πιτσιρίκι/ δεν ήξερα τι ήταν αυτό που άκουγα/ δεν ήταν πανκ/ δεν ήταν μέταλ/ ούτε και ροκ έτσι απλά το έλεγες/ αργότερα θα μάθαινα πως ήταν γκραντζ/ και τι υποτίθεται πως ήταν αυτό;/ γκραντζ ήταν κι οι Pearl Jam/ κι οι Soundgarden/ κι οι Alice in Chains/ κι ένα σωρό παλιοροκάδες/ που δεν είχαν καμία σχέση με τους Nirvana/ μα ανεξάρτητα από ταμπέλες/ δεν ήταν πολύ κουλ έτσι κι αλλιώς/ να παραδέχεσαι πως σ’ αρέσει η μπάντα του Κομπέιν/ μέχρι την αυτοκτονία του/ ήτανε “corporate rock whores”/ 

για έναν έφηβο που έσκαβε όλο και πιο underground/ για να βρει την αλήθεια/ μπα/ δε μου έφταναν οι Sex Pistols/ ήταν μάλλον αντιφατικό/ να είναι φαν των Nirvana/ κι άλλωστε Nirvana/ ακόμα και το όνομα δεν ήταν κουλ/ έπειτα η ρετσινιά του πουλημένου έσβησε/ μα σ’ αυτά τα τραγούδια/ προστέθηκε βαρύτερο φορτίο/ της αυτοχειρίας/ τραγούδια που γούσταρες/ που τραγούδησες/ που χόρεψες/ στο κάτω κάτω ροκ εν ρολ ήταν/ αποκτούσαν τώρα άλλο νόημα/ να παραδεχτείς ότι ακούς Nirvana/ σήμαινε ότι ήσουν και λιγάκι/ μανιοκαταθλιπτικός/ αυτοκαταστροφικός/ κτλ τύπος/ πέρασαν κάμποσα χρόνια/ έγκριτοι μουσικομπουρδολόγοι/ αποφάνθηκαν πως οι Nirvana/ δε γνώρισαν επιτυχία χάρη στους δίσκους τους/ ήταν ένα σημείο των καιρών/ τα τραγούδια τους δεν άντεξαν στο χρόνο/ για όλα φταίει το MTV/ και πάει λέγοντας/ βλ. π.χ. το Pitchfork/ που ανακήρυξε σημαντικότερη μπάντα των ’90s/ τους Pavement/

Ό,τι απομένει είναι η μουσική Facebook Twitter

Αυτά και άλλα πολλά στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου/ ενώ ακόμα παρακολουθούσα/ το πρώτο μισάωρο του Montage of Heck/ το κομμάτι που αφορά/ την παιδική και εφηβική ηλικία του Κομπέιν/ εικόνες περνούσαν και χάνονταν/ με αστραπιαία ταχύτητα/ κι εγώ σκεφτόμουν πως όλη η τέχνη του/ στηρίχτηκε σ’ αυτή την απόχρωση/ την αμηχανία/ το embarrassment αν θέλετε/ για να χρησιμοποιήσω μια λέξη/ της μητρικής του γλώσσας/ ο Κερτ καθώς μεγάλωνε/ ήταν embarrassment για όλους/ για τη μάνα του/ τον πατέρα του/ τα αδέρφια του/ τον περίγυρό τους/ και ένιωθε embarrassed διαρκώς/ τον έκαναν να νιώθει έτσι/ το διαζύγιο των γονιών του/ στην ηλικία των εννιά/ οι ταπεινώσεις και οι εξευτελισμοί/ κάθε μέρα στο σχολείο/ ο διωγμός από το σπίτι/ και η απόρριψη απ’ όλο το συγγενολόι/ θείοι και θείες/ παππούδες και γιαγιάδες/ μητριές και θετά αδέρφια/ δεν άντεχαν να τον φιλοξενήσουν/ πάνω από μερικούς μήνες/ άλλο ένα θέμα από τον Σάλιντζερ/ το ευτυχισμένο αμερικάνικο σπιτικό/ ως χαμένος παράδεισος/ κι οι φίλοι/ ποιοι φίλοι;/ δεν είχε κανέναν/ πριν από τους Nirvana/ όσο για τους πρώτους έρωτες/ αυτούς έπρεπε να τους επινοήσει/ για να μην περιθωριοποιηθεί περισσότερο/ “Come as you are” θα τραγουδούσε/ κάποια χρόνια αργότερα/ μα είχε προηγηθεί τουλάχιστον μια δεκαετία/ όπου κανείς δεν τον δεχόταν/ έτσι όπως ήταν/

Ό,τι απομένει είναι η μουσική Facebook Twitter

Η αμηχανία δε λιγόστεψε/ καθώς το ντοκιμαντέρ προχωρούσε/ ξαφνικά ήρθε η δόξα/ και το χρήμα/ ο Κομπέιν στο ημερολόγιό του έγραφε συγγνώμη/ “Δεν ήθελα να γίνω διάσημος”/ “Ο κόσμος θέλει να πεθάνω γιατί έτσι θα γραφτεί μια κλασική ροκ εν ρολ ιστορία”/ τόσα χρόνια δεν είχα διαβάσει/ δεν είχα δει τίποτα σχετικά με το θέμα/ κάτι ήξερα/ κι άλλες στιγμές αμηχανίας/ οι σκηνές με τη μικρή Φράνσις/ θα μπορούσε να ζήσει ευτυχισμένος/ θα μπορούσε λες;/ έχω χάσει το λογαριασμό/ πόσες φορές έχω βουρκώσει/ τι διάλο/ απ’ το πρώτο λεπτό/ τις εικόνες από super 8/ που έδειχναν τον Κερτ δύο χρονών/ με μια πλαστική κιθάρα/ σαν ένα βίντεο των Nirvana/ που δε γυρίστηκε ποτέ/ όχι/ δεν είναι ευχάριστο θέαμα/ αυτό το ντοκιμαντέρ/ δεν προσφέρεται για ποπ κορν και κόκα κόλα/ ευτυχώς υπάρχει η μουσική/ κι αυτή τη φορά είναι ό,τι απομένει/ στο Montage of Heck/ παίζει σχεδόν ολόκληρο το Nevermind/ και τα τραγούδια του/ είχα κάμποσο καιρό να τ’ ακούσω/ μου φάνηκαν/ ωμά/ δυνατά/ ζωντανά/ καθαρτήρια/ ο Κερτ Κομπέιν είναι ο μεγαλύτερος ροκ μουσικός/ που πέρασε από τον πλανήτη/ τα τελευταία είκοσι χρόνια/ και βάλε/ η φωνή του είναι συγκλονιστική/ όταν τραγουδάει/ όταν ουρλιάζει/ όταν ψιθυρίζει/ οι στίχοι του είναι ανοιχτοί/ τους ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει/ την ίδια στιγμή/ που τα λένε έξω απ’ τα δόντια/ οι συνθέσεις του/ οι ιδέες που είχε πάνω στην κιθάρα/ ιδιοφυείς/ έχουν δικιά τους φύση/ πώς το λένε/ γι’ αυτό άλλωστε δεν είχε κανέναν άξιο συνεχιστή/ μόνο κακούς μιμητές/ αν αφαιρέσεις από τα τραγούδια του/ τα ντράιβ και τα εφέ/ ήταν μια σκέψη που έκανα από παλιά/ αποδείχτηκε με το Unplugged/ η μαγεία/ η μαγεία αυτών των τραγουδιών/ αν τ’ απογυμνώσεις/ δε χάνεται/ αυξάνει//

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «requel» ενός θρίλερ των 90s και 8 ακόμη λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το requel ενός θρίλερ των ΄90s και 7 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Η ανάσταση του «I Know What You Did Last Summer», η νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, η έκπληξη των Καννών «Sorry Baby» και η ταινία που εδραίωσε το άστρο της Μόνικα Μπελούτσι - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ