Oι άγριες μέρες μας: Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου

Δάφνη Πατακιά Facebook Twitter
Η Δάφνη Πατακιά, κοφτή, επιθετικά αλλεργική στους περιδεείς και τους ψεύτες, είναι το ατίθασο αγρίμι που επιτέλους εξημερώνεται από την εμπιστοσύνη των άλλων. Φωτ.: Δέσποινα Σπύρου
0



ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ
 στη Χώρα του Ποτέ, όπως την αποτυπώνει ο Βασίλης Κεκάτος, είναι παραβατικά λυκάκια που διασχίζουν με τροχόσπιτο την ελληνική επαρχία, μια παρέα σκαστών αγοριών και κοριτσιών που πλένουν και απλώνουν τα ρούχα των άλλων, με ειλικρινή συμπάθεια (αν και ως βιτρίνα) και ληστεύουν ενεχυροδανειστήρια με πολλαπλά ανταποδοτικά οφέλη, αλλά και δυσκολίες στην εκτέλεση – παίζει και να μην καταδικαστούν για ιδεαλισμό, λόγω αμφιβολιών. Εκτός από εναλλακτικοί ιεραπόστολοι/Ρομπέν των δασών και των δρόμων, θα μπορούσαν να είναι μοναχικά φαντασματάκια που τα κάλεσαν σε παιχνίδι πνευμάτων χωρίς να τους εξηγήσουν τους κανόνες, όπως θέλει να πιστεύει η Χλόη, η όψιμη προσθήκη στην ομάδα, voyou και μαγκάκι, «αρπαγμένη» και φοβισμένη ταυτόχρονα, όπως όλα τα μέλη του γκρουπ με τον τρόπο τους, μια δραπέτις τιμωρητικής οικογένειας, με απέχθεια στον αδελφό της και αδυναμία στη μητέρα.

Οι Άγριες μέρες μας, μια μορφή συλλογικής αντίστασης περισσότερο από μια συγκρουσιακή επανάσταση, κοντύτερα σε ένα νεοχίπικο πνεύμα, ανθρωποκεντρικά συγχυτικό, παρά μαντρωμένες σε αριστερό δογματισμό, δεν είναι τόσο αγριεμένες όσο υπονοεί ο τίτλος.

Η Δάφνη Πατακιά, κοφτή, επιθετικά αλλεργική στους περιδεείς και τους ψεύτες, φωτεινή σαν τον ήλιο όταν η τρυφερότητά της προκύπτει σαν ηλεκτροσόκ, είναι το ατίθασο αγρίμι που επιτέλους εξημερώνεται από την εμπιστοσύνη των άλλων. Με το συχνά έκθαμβο, πάντα καθαρό βλέμμα της, ο Βασίλης Κεκάτος, ένας ρομαντικός με οικονομία στον κινηματογραφικό του λόγο και πολιτική ματιά κάτω από την ανθρώπινη παρατήρηση, επισκέπτεται την άλλη πλευρά της Ελλάδας (δεν φοβάται τη λιακάδα, δεν κολλάει στις συννεφιές) σε ένα road movie για τη γενιά που έχει κάθε δικαίωμα να μιλάει πολύ αλλά όχι πάντα το προνόμιο να ακούγεται όπως επιθυμεί – σαν άτυπη συνέχεια του τηλεοπτικού του «Milky Way».  

Oι άγριες μέρες μας Facebook Twitter
Νικολάκης Ζεγκίνογλου. Φωτ.: Δέσποινα Σπύρου

Οι Άγριες μέρες μας, μια μορφή συλλογικής αντίστασης περισσότερο από μια συγκρουσιακή επανάσταση, κοντύτερα σε ένα νεοχίπικο πνεύμα, ανθρωποκεντρικά συγχυτικό, παρά μαντρωμένες σε αριστερό δογματισμό, δεν είναι τόσο αγριεμένες όσο υπονοεί ο τίτλος: περισσότερο συμβαίνουν στο μυαλό και τις καρδιές των παιδιών της παρέας, στη ζύμωση και την οργανική δυναμική τους, στις μικρές μαγικές στιγμές που ξεφυτρώνουν όταν πέφτουν οι άμυνες και η lingo πόζα.

Έχουν πλάκα στην περιπλανώμενη καθημερινότητά τους και ερωτισμό (υπέροχη η σκηνή στα… ρηχά) και μια πλοκή που οριακά αδυνατίζει τον στόχο της ταινίας – μερικές φορές διστάζει σε μια ρευστή αφηγηματικότητα ή μια ουτοπική ατμόσφαιρα, που ίσως λειτουργεί καλύτερα στη φαρέτρα του Κεκάτου.

Oι άγριες μέρες μας Facebook Twitter

Το σινεμά του έχει αυθάδεια και απαλότητα, command στον θίασο των ηθοποιών που έφτιαξε, καλό «αυτί» στη μουσική επιλογή, και η υπόσχεση του Χρυσού Φοίνικα μικρού μήκους για την Απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς παραμένει ατόφια με το ντεμπούτο του στη μυθοπλασία μεγάλου μήκους με τις Άγριες μέρες μας, που έκαναν παγκόσμια πρεμιέρα στην 75η Berlinale, στο τμήμα Generation 14plus.  

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ