Μόνικα Βίτι (1931-2022): Η αγέρωχη κυρία και μοιραία κωμική ηθοποιός του ιταλικού σινεμά Facebook Twitter
Σκηνή από το «Μόντεστι Μπλέιζ» του 1966. Φωτο: 20th Century-Fox/Getty Images

Μόνικα Βίτι (1931-2022): Η αγέρωχη κυρία και μοιραία κωμική ηθοποιός του ιταλικού σινεμά

0

«Ό,τι κι αν νομίζει ο κόσμος από την κινηματογραφική μου εικόνα, δεν είμαι καθόλου μονότονη ή βαρετή», δήλωσε με ένσταση για τη δημόσια περσόνα της η γυναίκα που, όχι πολύ νωρίτερα, υποστήριζε πως το πρωί που ξυπνά, μοιάζει με τις ταινίες του Αντονιόνι, θλιμμένη και άκεφη.

Η Μόνικα Βίτι μεγάλωσε στη σκιά δυο αυστηρών γονιών, που πίστευαν πως το παλκοσένικο θα της διέφθειρε την ψυχή, και δυο αδελφών που θεωρούσε δυνατούς και ανεξάρτητους.

Ανήσυχη και νευρική, ξεχύθηκε στο θέατρο, σε πείσμα της οικογένειας και του χαρακτήρα της, παίρνοντας τον πρώτο της ρόλο στα 14 της, στο έργο La Nemica. Η φύση που έκρυβε, αυτή της χαρωπής και ενεργητικής κοπέλας, αποκαλύφθηκε στη σκηνή – την έβλεπε σαν πολύχρωμο πάρκο. Αισθανόταν ελεύθερη να κλάψει και να γελάσει, ακόμη και να γίνει αόρατη σε ένα πολυπληθές επιτελείο ηθοποιών.

Στη δεκαετία του '50 δοκίμασε την τύχη της και στο σινεμά, και πρόλαβε να ξεχωρίσει στο Le Dritte (1958), του Μάριο Αμεντόλα, ενός σκηνοθέτη κωμωδιών και μελοδραμάτων.

Με το τρίπτυχο των χαρακτήρων που υποδύθηκε στην «Περιπέτεια», τη «Νύχτα» και την «Έκλειψη», την Αποξένωση, τον Πειρασμό και την Απογοήτευση σε αντιστοιχία, κατάφερε να εκπληρώσει απόλυτα την πρόθεση του Αντονιόνι να μιλήσει ο ίδιος μέσα από τον ψυχισμό μιας γυναίκας, αντί να αποπειραθεί να μετατοπίσει το ανδρικό βλέμμα σε γυναικεία συμπεριφορά.

Παραδόξως, ο Μικελάντζελο Αντονιόνι τη γνώρισε δια του θεάτρου, και πιο συγκεκριμένα στο δικό του Teatro Nuovo di Milano, και μετά από ένα σύντομο ντουμπλάζ στην Κραυγή, την έπεισε να γίνει η πρωταγωνίστριά του σε κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι εκείνη είχε στον νου της.

Τον ξετρέλανε ο αυχένας της: στο πίσω μέρος του αριστοκρατικού λαιμού της διέκρινε το flip side της γεωγραφίας ενός αινιγματικού προσώπου που θα χρησιμοποιούσε μοναδικά, σαν μεγάφωνο της απελπισμένης κραυγής, στην τριλογία που ξεκίνησε το 1960, με την Περιπέτεια. Εκεί, η Βίτι υποδύεται την Κλαούντια που τα φτιάχνει με τον φίλο της εξαφανισμένης Άνα, στην έρημη, ασπρόμαυρη, πολλαπλά μελαγχολική από τη μουσική του Τζιοβάνι Φούσκο, Λίσκα Μπιάνκα, έξω από τη Σικελία.

Μια λίστα από ενυπόγραφες επιστολές στήριξης δημιουργών και καλλιτεχνών την επομένη της καταστροφικής, σε βαθμό γιουχαΐσματος, πρεμιέρας στο Φεστιβάλ Καννών, παρηγόρησαν τον εμβρόντητο Αντονιόνι και την καταρρέουσα Βίτι, η οποία είχε εγκαταλείψει την αίθουσα στα μισά της προβολής, πνιγμένη σε αναφιλητά. 

Μόνικα Βίτι (1931-2022): Η αγέρωχη κυρία και μοιραία κωμική ηθοποιός του ιταλικού σινεμά Facebook Twitter
Η Μόνικα Βίτι και ο Μικελάντζελο Αντονιόνι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, τον Σεπτέμβριο του 1962. Φωτο: Keystone/Hulton Archive/Getty Images

Το πείραμα συνεχίστηκε την αμέσως επόμενη χρονιά με τη Νύχτα, όπου η κοσμική, φιλοπαίγμων, ασυμμάζευτη Βαλεντίνα Γκεραρντίνι της Βίτι ενεργοποιεί τη σειρήνα του καταλυτικού ερωτισμού της, φωτίζοντας τη λανθάνουσα αλλά πραγματική κενότητα της σχέσης του ζεύγους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι-Ζαν Μορό.

Στην Έκλειψη του 1962, ούτε τα χρήματα, ούτε η ομορφιά της, ούτε ο Αλέν Ντελόν της χαρίζουν την ευτυχία – η αποστροφή της προς την επιθυμία είναι δηλωτική ήδη από την αφίσα της ταινίας, ενώ το αξέχαστο φινάλε ενσωματώνει με αυτοπεποίθηση και δεξιοτεχνία το όραμα του σκηνοθέτη για την εκκωφαντική έλλειψη συνείδησης στο κομψό αστικό περιβάλλον.

Παρότι δεν πρόδωσε την παγωνιά στον σιωπηλό πυρήνα αλλά και το φροντισμένο περίβλημα της τριλογίας του, η θερμοκρασία για το έργο του είχε στο μεταξύ ανεβεί κατακόρυφα και η Έκλειψη έγινε δεκτή με ανυπομονησία και επαίνους στις Κάννες, αποσπώντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

Η Βίτι χρίσθηκε επίσημη μούσα του, το ζεύγος εντός και εκτός πλατό συνέχισε τη συνεργασία με την αφαιρετική και πρώτη έγχρωμη ταινία του Αντονιόνι, Κόκκινη Έρημο (εκεί όπου εκστόμισε την απίστευτη ατάκα «πονάνε τα μαλλιά μου, τα μάτια, ο λαιμός, το στόμα μου!»), μέχρι το σαφώς πιο αφηγηματικό Μυστήριο του Όμπερβαλντ, στον ρόλο μιας γαλαζοαίματης, ταιριαστό με τον τίτλο της παγωμένης βασίλισσας του υπαρξιακού αδιέξοδου. 

Μόνικα Βίτι (1931-2022): Η αγέρωχη κυρία και μοιραία κωμική ηθοποιός του ιταλικού σινεμά Facebook Twitter
Στη «Νύχτα» η κοσμική, φιλοπαίγμων, ασυμμάζευτη Βαλεντίνα Γκεραρντίνι της Βίτι ενεργοποιεί τη σειρήνα του καταλυτικού ερωτισμού της.

Με το τρίπτυχο των χαρακτήρων που υποδύθηκε στην Περιπέτεια, τη Νύχτα και την Έκλειψη, την Αποξένωση, τον Πειρασμό και την Απογοήτευση σε αντιστοιχία, κατάφερε να εκπληρώσει απόλυτα την πρόθεση του Αντονιόνι να μιλήσει ο ίδιος μέσα από τον ψυχισμό μιας γυναίκας, αντί να αποπειραθεί να μετατοπίσει το ανδρικό βλέμμα σε γυναικεία συμπεριφορά.

Ως alter ego του, η Βίτι υπηρέτησε απέριττα και εκφραστικά έναν πρωτόφαντο μοντερνισμό στο σινεμά: δεν παρέκκλινε από τη φύση των ηρωίδων, δεν υπεξέφυγε του προβλήματος. Στάθηκε στο κέντρο, κοίταξε την κάμερα, (συνήθως λίγο πλάγια από το φακό) με στοχασμό και βαρύτητα, συναισθανόμενη μια δραματική αφήγηση που στηρίζεται οπτικά, κι όχι διαλογικά- εξαιρετικό δύσκολο επίτευγμα για μια ηθοποιό που προερχόταν από κλασικές σχολές, ακαδημαϊκά έργα, πολυλογάδικες κομεντί, και μηδενικές προσλαμβάνουσες αβάν γκαρντ

Το κορίτσι που διασκέδαζε τα μέλη της οικογένειάς της με αυτοσχέδιο κουκλοθέατρο όταν έπεφταν οι βόμβες στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο συνέχισε να γυρίζει κωμωδίες κυρίως με σκηνοθέτη τον Μάριο Μονιτσέλι αλλά και τον Πιέτρο Τζέρμι και συμπρωταγωνιστή τον εξαιρετικά δημοφιλή Αλμπέρτο Σόρντι.

Η λιτή της ενδυματολογία στα πρώτα χρόνια της καριέρας της, μια ψηλόλιγνη φιγούρα με στερεωμένα, άψογα ξανθά μαλλιά, απλά πουλόβερ και γεωμετρικά παλτό, έγινε εικόνισμα μόδας και σημείο αναφορά για το στιλ των '60s, όπως και η πολύχρωμη, υπερσέξι και, σε μια ριζική μεταμόρφωση για τον ρόλο, εντελώς χυμώδης και επικίνδυνη εγκληματίας Μόντεστι Μπλέιζ (1966) που βασίζεται στο ομώνυμο εξωφρενικό κόμικ και παρωδεί τις περιπέτειες κατασκοπίας της εποχής.

Η Βίτι δεν φάνηκε πρόθυμη να παραδοθεί στο Χόλιγουντ, ίσως επηρεασμένη από τον ορισμό που είχε δώσει για την πρωτεύουσα του σινεμά ο μέντορας Μικελάντζελο: «Είναι σα να βρίσκεσαι στο πουθενά και να μη μιλάς με κανέναν, για τίποτε». Άλλωστε η Σοφία Λόρεν και δευτερευόντως η Καρντινάλε και η Λολομπριτζίτα την πρόλαβαν, με κυμαινόμενα αποτελέσματα.

Μόνικα Βίτι (1931-2022): Η αγέρωχη κυρία και μοιραία κωμική ηθοποιός του ιταλικού σινεμά Facebook Twitter
Με τον Αλέν Ντελόν στην «Έκλειψη» (1962). Φωτο: FilmPublicityArchive/United Archives via Getty Images

Εκείνη προτίμησε την ασφάλεια της Ιταλίας και των ανθρώπων που γνώριζε και εμπιστευόταν. Είχε χτίσει το προφίλ της προσβάσιμης διανοούμενης ή, αν θέλετε, της μοιραίας κωμικού, όπως την είχε βαφτίσει ο Μονιτσέλι, της ηθοποιού που κέρδισε με σκληρή δουλειά και με σοφά υπολογισμένη έκθεση στα media την άδεια να αριστεύει σε μια σεξιστική μπαλαφάρα όπως το Βοήθησε με Αγάπη μου, να συμμετέχει αβρόχοις ποσί σε πολυπρόσωπες ευρωπαϊκές συμπαραγωγές όπως το Sweet and Sour του Ζακ Μπαρατιέ, να μην έχει κανένα πρόβλημα σε crime κωμωδίες αλά «Κύριος και Κυρία Σμιθ», όπως το Σκότωσε με Γρήγορα, Κρυώνω του Φρντσέσκο Μαζέλι ή σπονδυλωτά, μοδάτα φληναφήματα όπως το Κουαρτέτο του Σεξ, και μετά να μας εκπλήσσει κοιτάζοντας νευρικά και φιλήδονα άσχετες ποστάλ στο Φάντασμα της Ελευθερίας του Μπουνιουέλ. 

Τα τελευταία 20 χρόνια υποχώρησε σταδιακά, φόρεσε τα υπερμεγέθη, σήμα κατατεθέν γυαλιά της, μάζεψε τα τιμητικά βραβεία της και αποσύρθηκε οριστικά από το προσκήνιο πριν από μια δεκαετία, όταν η νόσος Αλτσχάιμερ προχώρησε και η Μόνικα Βίτι σταμάτησε να θυμάται, αφήνοντας σ’ εμάς τις ωραιότερες αναμνήσεις για την αξιοθαύμαστη ομορφιά της, την εντυπωσιακή της συνεισφορά της στον ορισμό της μοντέρνας κινηματογραφικής ηρωίδας και τη συνολική εικόνα μιας αγέρωχης, διακριτικής και στοχαστικής γυναίκας.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Περιφρόνηση»: Το αριστούργημα του Γκοντάρ

Οθόνες / «Περιφρόνηση»: Το αριστούργημα του Γκοντάρ

Επηρεασμένη από το καταπληκτικό 45λεπτο Méditerranée των Πολέ/Σλέντορφ, η «Περιφρόνηση» είναι το πρώτο ολοκληρωτικά meta-φιλμικό γεγονός που δεν ξοδεύεται σε υπαρξιακούς μαιάνδρους. Πνίγει τη λύπη του στη Μεσόγειο, κάνει διάλειμμα για ηλιοθεραπεία και κλείνει πονηρά το μάτι στο Χόλιγουντ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάολο Ντι Πάολο: Ο πιο σπουδαίος φωτογράφος της Ρώμης την εποχή της «Ντόλτσε Βίτα»

Φωτογραφία / Πάολο Ντι Πάολο: Ο πιο σπουδαίος φωτογράφος της Ρώμης την εποχή της «Ντόλτσε Βίτα»

Μια μεγάλη έκθεση στη Ρώμη αποκαλύπτει τον «χαμένο κόσμο» του μεγάλου εικαστικού φωτογράφου, ο οποίος αφού τράβηξε μερικές από τις πιο εξαίσιες φωτογραφίες της «χρυσής ιταλικής εποχής», εγκατέλειψε για πάντα την κάμερά του εξαιτίας της επέλασης των παπαράτσι
Ζαν Μορό: η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ζαν Μορό: Η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έζησε με έμπνευση και ενέργεια για το παρόν και πέθανε σαν σήμερα το 2017 απεχθανόταν τις μελό αναδρομές στο παρελθόν, τις γενικές ερωτήσεις και την ανοησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ