Γιάννης Οικονομίδης: «Η "Μπαλάντα" άνοιξε στις 5 Μαρτίου, έγινε ο κακός χαμός, και στις 11 ήρθε το lockdown»

Γιάννης Οικονομίδης: «Η "Μπαλάντα" άνοιξε στις 5 Μαρτίου, έγινε ο κακός χαμός, και στις 11 ήρθε το lockdown» Facebook Twitter
0



ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΟΥ μου συνέβη το 2020 ήταν που έχασα τον πατέρα μου και έφυγε και η πολύ κοντινή φίλη και συνεργάτις Ιουλία Σταυρίδου. Ήταν μια κακή χρονιά με όλα αυτά που έγιναν, θανατικό, απελπισία, καταστροφή. Για τον καθέναν, όμως, μένουν και μικρά πράγματα που είναι δικά του και τα κρατάει ακόμα και όταν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γύρω του.


Μετά από έξι χρόνια έντασης και περιπέτειας, στις 5 Μαρτίου βγήκε σε μία μόνο αίθουσα η «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς». Τη στρατηγική που θα ακολουθούσαμε τη συζητούσαμε πάρα πολύ καιρό, αν θα ανοίγαμε σε πολλές αίθουσες, πανελλαδικά, ή μόνο σε μία. Η δική μου γνώμη ήταν να βγει μόνο σε μία, προσπαθώντας να επαναλάβουμε το «μπαμ» που είχε κάνει η «Ψυχή στο στόμα» στον Μικρόκοσμο, 11 εβδομάδες σερί.

Τελικά αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στη μία και μοναδική κεντρική αίθουσα και να διεκδικήσουμε διάρκεια. Έκλεισε η συνεργασία με το Άστυ και πήραμε και κάποιες εγγυήσεις ότι αν η ταινία κάνει κάποια εισιτήρια και πάνω θα μείνει στην αίθουσα για καιρό.

Πίστευα στην ταινία μου, ήξερα ότι θα έχει άμεση ανταπόκριση, ότι θα αρέσει στον κόσμο, ότι θα περάσει καλά, θα διασκεδάσει, θα γελάσει, θα σκεφτεί, θα συγκινηθεί, θα θέλει να την ξαναδεί. Ήξερα τι ταινία έχω φτιάξει.

Χαίρομαι, πάντως, που σε αυτή τη συγκυρία έκανα μια ταινία η οποία, πέρα απ' όλα αυτά που θέλει να πει, που είναι η δική μου έρευνα πάνω στον Έλληνα, πάνω στον άνθρωπο, πάνω στην Ελλάδα, είναι και μια feelgood ταινία, μια ταινία που σου δίνει χαρά, σου δίνει ομορφιά, σου δίνει ευφορία. 


Ανοίγει Πέμπτη 5 Μαρτίου και γίνεται ο κακός χαμός από την πρώτη προβολή. Ουρές. Κι όλοι έβγαιναν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, μια ευφορία, μια ανάταση και ένα αίσθημα ομορφιάς και πληρότητας – ότι είδαν κάτι που τους γέμισε και ήταν ικανοποιημένοι. Λέω «η ταινία πια έχει τελειώσει, θα πάρει τον δρόμο της, δεν υπάρχει θέμα». Και όντως έτσι έγινε. Όλες οι προβολές ήταν sold-out, δεν έβρισκες θέση. Φαινόταν ότι πάει για μεγάλη επιτυχία.

Όλο αυτό, όμως, κράτησε μόλις μία εβδομάδα. Στις 11 του μήνα ήρθε το lockdown. Ήταν σοκαριστικό, μια πολύ καλή στιγμή δίπλα σε μια πολύ άσχημη. Βέβαια η άσχημη στιγμή ήταν ένα καθολικό ζήτημα, δεν ήταν μόνο για τη δική μου την ταινία, αφορούσε όλη την κοινωνία, όλους τους ανθρώπους, επαγγελματίες, εργαζόμενους. Καταστροφή.

Άρχισα να κάνω άλλες σκέψεις, «πάλι καλά που πρόλαβα και ολοκλήρωσα την ταινία». Έκανε κι ένα ξεκίνημα, έστω μια βδομάδα. Κάτι ήταν κι αυτό, ακούστηκε, κάτι έγινε. Άρχισα να αναλογίζομαι άλλες εκδοχές. Ότι μπορεί να μην είχα καταφέρει να την ολοκληρώσω με όλα αυτά που ακολούθησαν, αν με έπιανε κάπως στη μέση του post production. Τουλάχιστον είχα μια ταινία στα χέρια μου.


Το lockdown το πέρασα όπως όλος ο κόσμος. Επιβιώσαμε. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο του να επιβιώσει. Το θέμα είναι ότι με την πληθώρα των προσφορών, με θεάματα στον υπολογιστή, στην τηλεόραση, streaming κ.λπ., άρχισε να γίνεται μια πολύ μεγάλη συζήτηση, αν θα ήταν σώφρον να έβγαινε η ταινία online, εκείνη την περίοδο, στο πρώτο lockdown. Με τη φόρα που είχε πάρει, η αλήθεια είναι ότι το διερευνήσαμε για λίγο.

Εγώ είχα, βέβαια, μεγάλες ενστάσεις, δεν μου ακουγόταν καλό. Τις ταινίες τις κάνουμε πρώτα για το σινεμά. Υπάρχει κόσμος που είναι αφοσιωμένος στο να πάει στον κινηματογράφο και αυτόν τον κόσμο πρέπει να τον τιμήσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και το σινεμά είναι η αφετηρία μας, είναι ο λόγος που κάνουμε αυτό που κάνουμε. Οπότε, είπα «ας περιμένουμε να βγει το καλοκαίρι στα θερινά, θα πάει ένα μέρος του κόσμου να τη δει».


Και βγήκε στα θερινά και πήγε πάρα πολύ καλά, τηρουμένων των αναλογιών, και με όλον αυτόν τον φόβο και τον τρόμο που πλανιόταν πια στην ατμόσφαιρα. Η «Μπαλάντα» έκανε τον κύκλο της στο σινεμά και τώρα είναι η φυσιολογική της στιγμή, αντί να βγει σε βιντεοκασέτα, σε DVD και σε Blu-Ray, που αυτά πια μάλλον τελειώνουν, να βγει online. Είναι εκεί, να τη δουν, να την ξαναδούν, αυτοί που δεν κατάφεραν να τη δουν στα θερινά και στο Άστυ.

Και πάλι φροντίζω να δώσω τις καλύτερες προδιαγραφές και προϋποθέσεις, δηλαδή να έχει μια χρονική άνεση να δει ο άλλος την ταινία, να έχει πολύ καλή ανάλυση η εικόνα, να υπάρχουν κάποια στάνταρ που να μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό θεατή. Έτσι κι αλλιώς, το σινεμά το ίδιο είναι. Ο τρόπος που το βλέπουμε σιγά σιγά αλλάζει.


Ποιος ξέρει, αν δεν ζούσαμε αυτή την πανωλεθρία, αυτή την απίστευτη κατάσταση, πώς θα ήταν τα πράγματα όσον αφορά τη μοίρα της «Μπαλάντας». Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μπορεί να πει. Με τόσο μεγάλο κακό που έχει συντελεστεί και συνεχίζει να έρχεται πάνω στους ανθρώπους, η μοίρα μιας ταινίας περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Χαίρομαι, πάντως, που σε αυτή τη συγκυρία έκανα μια ταινία η οποία, πέρα απ' όλα αυτά που θέλει να πει, που είναι η δική μου έρευνα πάνω στον Έλληνα, πάνω στον άνθρωπο, πάνω στην Ελλάδα, είναι και μια feelgood ταινία, μια ταινία που σου δίνει χαρά, σου δίνει ομορφιά, σου δίνει ευφορία. Κι εύχομαι αυτά που ζούμε να τελειώσουν όσο πιο σύντομα είναι δυνατόν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η πανδημία πάνω απ' όλα. Αλλά και άνθρωποι που φεύγουν, ζωές που αλλάζουν, χαρές και επιτυχίες, μοναξιά, οι ιστορίες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, η ελάχιστη χάρη του φετινού καλοκαιριού, το πρώτο μάθημα μπροστά σε μια οθόνη, μια παράσταση χωρίς θεατές, ταινίες που δεν προβλήθηκαν, έργα τέχνης που αναρτήθηκαν σε κλειστές γκαλερί, ταξίδια που ακυρώθηκαν, μια καθημερινή αρρωστημένη σχεδόν σχέση με τις αναγγελίες θανάτου. Και η γέννηση ενός παιδιού. ― ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιάννης Οικονομίδης: «Έχει σπάσει ο τσαμπουκάς του Έλληνα, είναι φοβισμένος, έχει διαψευστεί 100 φορές»

Συνέντευξη / Γιάννης Οικονομίδης: «Έχει σπάσει ο τσαμπουκάς του Έλληνα, είναι φοβισμένος, έχει διαψευστεί 100 φορές»

Ο Γιάννης Οικονομίδης στη χοάνη της αβάσταχτης ελληνικής επαρχίας των κωλόμπαρων και των συμπλεγμάτων. Μια συζήτηση με τον ιδιοφυή σκηνοθέτη με αφορμή την πρεμιέρα της νέας του ταινίας, «Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς».
ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ