Γιάννης Οικονομίδης: «Η "Μπαλάντα" άνοιξε στις 5 Μαρτίου, έγινε ο κακός χαμός, και στις 11 ήρθε το lockdown»

Γιάννης Οικονομίδης: «Η "Μπαλάντα" άνοιξε στις 5 Μαρτίου, έγινε ο κακός χαμός, και στις 11 ήρθε το lockdown» Facebook Twitter
0



ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΟΥ μου συνέβη το 2020 ήταν που έχασα τον πατέρα μου και έφυγε και η πολύ κοντινή φίλη και συνεργάτις Ιουλία Σταυρίδου. Ήταν μια κακή χρονιά με όλα αυτά που έγιναν, θανατικό, απελπισία, καταστροφή. Για τον καθέναν, όμως, μένουν και μικρά πράγματα που είναι δικά του και τα κρατάει ακόμα και όταν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γύρω του.


Μετά από έξι χρόνια έντασης και περιπέτειας, στις 5 Μαρτίου βγήκε σε μία μόνο αίθουσα η «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς». Τη στρατηγική που θα ακολουθούσαμε τη συζητούσαμε πάρα πολύ καιρό, αν θα ανοίγαμε σε πολλές αίθουσες, πανελλαδικά, ή μόνο σε μία. Η δική μου γνώμη ήταν να βγει μόνο σε μία, προσπαθώντας να επαναλάβουμε το «μπαμ» που είχε κάνει η «Ψυχή στο στόμα» στον Μικρόκοσμο, 11 εβδομάδες σερί.

Τελικά αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στη μία και μοναδική κεντρική αίθουσα και να διεκδικήσουμε διάρκεια. Έκλεισε η συνεργασία με το Άστυ και πήραμε και κάποιες εγγυήσεις ότι αν η ταινία κάνει κάποια εισιτήρια και πάνω θα μείνει στην αίθουσα για καιρό.

Πίστευα στην ταινία μου, ήξερα ότι θα έχει άμεση ανταπόκριση, ότι θα αρέσει στον κόσμο, ότι θα περάσει καλά, θα διασκεδάσει, θα γελάσει, θα σκεφτεί, θα συγκινηθεί, θα θέλει να την ξαναδεί. Ήξερα τι ταινία έχω φτιάξει.

Χαίρομαι, πάντως, που σε αυτή τη συγκυρία έκανα μια ταινία η οποία, πέρα απ' όλα αυτά που θέλει να πει, που είναι η δική μου έρευνα πάνω στον Έλληνα, πάνω στον άνθρωπο, πάνω στην Ελλάδα, είναι και μια feelgood ταινία, μια ταινία που σου δίνει χαρά, σου δίνει ομορφιά, σου δίνει ευφορία. 


Ανοίγει Πέμπτη 5 Μαρτίου και γίνεται ο κακός χαμός από την πρώτη προβολή. Ουρές. Κι όλοι έβγαιναν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, μια ευφορία, μια ανάταση και ένα αίσθημα ομορφιάς και πληρότητας – ότι είδαν κάτι που τους γέμισε και ήταν ικανοποιημένοι. Λέω «η ταινία πια έχει τελειώσει, θα πάρει τον δρόμο της, δεν υπάρχει θέμα». Και όντως έτσι έγινε. Όλες οι προβολές ήταν sold-out, δεν έβρισκες θέση. Φαινόταν ότι πάει για μεγάλη επιτυχία.

Όλο αυτό, όμως, κράτησε μόλις μία εβδομάδα. Στις 11 του μήνα ήρθε το lockdown. Ήταν σοκαριστικό, μια πολύ καλή στιγμή δίπλα σε μια πολύ άσχημη. Βέβαια η άσχημη στιγμή ήταν ένα καθολικό ζήτημα, δεν ήταν μόνο για τη δική μου την ταινία, αφορούσε όλη την κοινωνία, όλους τους ανθρώπους, επαγγελματίες, εργαζόμενους. Καταστροφή.

Άρχισα να κάνω άλλες σκέψεις, «πάλι καλά που πρόλαβα και ολοκλήρωσα την ταινία». Έκανε κι ένα ξεκίνημα, έστω μια βδομάδα. Κάτι ήταν κι αυτό, ακούστηκε, κάτι έγινε. Άρχισα να αναλογίζομαι άλλες εκδοχές. Ότι μπορεί να μην είχα καταφέρει να την ολοκληρώσω με όλα αυτά που ακολούθησαν, αν με έπιανε κάπως στη μέση του post production. Τουλάχιστον είχα μια ταινία στα χέρια μου.


Το lockdown το πέρασα όπως όλος ο κόσμος. Επιβιώσαμε. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο του να επιβιώσει. Το θέμα είναι ότι με την πληθώρα των προσφορών, με θεάματα στον υπολογιστή, στην τηλεόραση, streaming κ.λπ., άρχισε να γίνεται μια πολύ μεγάλη συζήτηση, αν θα ήταν σώφρον να έβγαινε η ταινία online, εκείνη την περίοδο, στο πρώτο lockdown. Με τη φόρα που είχε πάρει, η αλήθεια είναι ότι το διερευνήσαμε για λίγο.

Εγώ είχα, βέβαια, μεγάλες ενστάσεις, δεν μου ακουγόταν καλό. Τις ταινίες τις κάνουμε πρώτα για το σινεμά. Υπάρχει κόσμος που είναι αφοσιωμένος στο να πάει στον κινηματογράφο και αυτόν τον κόσμο πρέπει να τον τιμήσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και το σινεμά είναι η αφετηρία μας, είναι ο λόγος που κάνουμε αυτό που κάνουμε. Οπότε, είπα «ας περιμένουμε να βγει το καλοκαίρι στα θερινά, θα πάει ένα μέρος του κόσμου να τη δει».


Και βγήκε στα θερινά και πήγε πάρα πολύ καλά, τηρουμένων των αναλογιών, και με όλον αυτόν τον φόβο και τον τρόμο που πλανιόταν πια στην ατμόσφαιρα. Η «Μπαλάντα» έκανε τον κύκλο της στο σινεμά και τώρα είναι η φυσιολογική της στιγμή, αντί να βγει σε βιντεοκασέτα, σε DVD και σε Blu-Ray, που αυτά πια μάλλον τελειώνουν, να βγει online. Είναι εκεί, να τη δουν, να την ξαναδούν, αυτοί που δεν κατάφεραν να τη δουν στα θερινά και στο Άστυ.

Και πάλι φροντίζω να δώσω τις καλύτερες προδιαγραφές και προϋποθέσεις, δηλαδή να έχει μια χρονική άνεση να δει ο άλλος την ταινία, να έχει πολύ καλή ανάλυση η εικόνα, να υπάρχουν κάποια στάνταρ που να μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό θεατή. Έτσι κι αλλιώς, το σινεμά το ίδιο είναι. Ο τρόπος που το βλέπουμε σιγά σιγά αλλάζει.


Ποιος ξέρει, αν δεν ζούσαμε αυτή την πανωλεθρία, αυτή την απίστευτη κατάσταση, πώς θα ήταν τα πράγματα όσον αφορά τη μοίρα της «Μπαλάντας». Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μπορεί να πει. Με τόσο μεγάλο κακό που έχει συντελεστεί και συνεχίζει να έρχεται πάνω στους ανθρώπους, η μοίρα μιας ταινίας περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Χαίρομαι, πάντως, που σε αυτή τη συγκυρία έκανα μια ταινία η οποία, πέρα απ' όλα αυτά που θέλει να πει, που είναι η δική μου έρευνα πάνω στον Έλληνα, πάνω στον άνθρωπο, πάνω στην Ελλάδα, είναι και μια feelgood ταινία, μια ταινία που σου δίνει χαρά, σου δίνει ομορφιά, σου δίνει ευφορία. Κι εύχομαι αυτά που ζούμε να τελειώσουν όσο πιο σύντομα είναι δυνατόν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η πανδημία πάνω απ' όλα. Αλλά και άνθρωποι που φεύγουν, ζωές που αλλάζουν, χαρές και επιτυχίες, μοναξιά, οι ιστορίες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, η ελάχιστη χάρη του φετινού καλοκαιριού, το πρώτο μάθημα μπροστά σε μια οθόνη, μια παράσταση χωρίς θεατές, ταινίες που δεν προβλήθηκαν, έργα τέχνης που αναρτήθηκαν σε κλειστές γκαλερί, ταξίδια που ακυρώθηκαν, μια καθημερινή αρρωστημένη σχεδόν σχέση με τις αναγγελίες θανάτου. Και η γέννηση ενός παιδιού. ― ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιάννης Οικονομίδης: «Έχει σπάσει ο τσαμπουκάς του Έλληνα, είναι φοβισμένος, έχει διαψευστεί 100 φορές»

Συνέντευξη / Γιάννης Οικονομίδης: «Έχει σπάσει ο τσαμπουκάς του Έλληνα, είναι φοβισμένος, έχει διαψευστεί 100 φορές»

Ο Γιάννης Οικονομίδης στη χοάνη της αβάσταχτης ελληνικής επαρχίας των κωλόμπαρων και των συμπλεγμάτων. Μια συζήτηση με τον ιδιοφυή σκηνοθέτη με αφορμή την πρεμιέρα της νέας του ταινίας, «Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς».
ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ