Φεστιβάλ Δράμας: Οι ελληνικές ταινίες που ξεχωρίσαμε

Από το Μπαλκόνι Facebook Twitter
Από το Μπαλκόνι
0

Πέραν του Ελληνικού, του Διεθνούς Διαγωνιστικού και του Διεθνούς Σπουδαστικού Διαγωνιστικού, συντρέχουν 3 παράλληλα τμήματα, το oικολογικής ευαισθησίας Short and Green, το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Animation και το Cinematherapy, μια πρωτότυπη δράση με επικεφαλής την ψυχοθεραπεύτρια Ντενίζ Νικολάκου που παντρεύει το σινεμά με την ψυχοθεραπεία. 

Το Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα αποτελεί, παραδοσιακά, την αιχμή του δόρατος, το τμήμα που ενδιαφέρει περισσότερο την επαγγελματική και τη σινεφίλ κοινότητα, καθώς μέσα από αυτό διακρίνονται τα ταλέντα του μέλλοντος. 30 ταινίες διέθετε η φετινή σοδειά, με τις γυναίκες δημιουργούς να καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος – μετρήσαμε 19 γυναικείες υπογραφές.  

Η ταινία που ξεχώρισε φέτος κι αγάπησαν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι το Από το Μπαλκόνι του Άρη Καπλανίδη, ένα animation που εξελίσσεται σε μια γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Με μια λεπτοδουλεμένη, ταχύτατη πρόζα και άξονα μια γειτόνισσα που παρατηρεί από το μπαλκόνι της τους πάντες και τα πάντα ο Καπλανίδης ξεδιπλώνει μια σειρά από γνώριμους νεοελληνικούς ανθρωπότυπους σε ένα φιλμ με τόσα λεκτικά και οπτικά ευρήματα που απαιτεί επαναληπτικές προβολές, ώστε να τα αφομοιώσεις όλα. Το λαϊκό σάουντρακ, η άψογη δουλειά του φωνητικού καστ, ο γρήγορος ρυθμός, η επιμέλεια στο σκίτσο και ένα φινάλε που έρχεται από το πουθενά για να κάνει όλο το σώμα σου να μουδιάσει συγκροτούν μία από τις καλύτερες δουλειές που είδαμε τα τελευταία χρόνια από έλληνα μικρομηκά. Πραγματικά, πολλά συγχαρητήρια.

Η ταινία που ξεχώρισε φέτος κι αγάπησαν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι το «Από το Μπαλκόνι» του Άρη Καπλανίδη, ένα animation που εξελίσσεται σε μια γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας.

Στο Βανκούβερ της Άρτεμης Αναστασιάδου, όπου παρά τη διάρκεια, δεν πετάς ούτε δράμι φιλμ, σε κερδίζει πρωτίστως η χημεία ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Βασίλη Κουτσογιάννη, που έχει ευλογηθεί με κινηματογραφική φάτσα, και τη μικρή Μαργιάννα Καρβουνιάρη, μια ανήλικη ηθοποιό που παίζει σαν ενήλικη και δίνει κανονικότατη ερμηνεία – δεν της την «κλέβει» η σκηνοθεσία με reaction shots. Η αδερφική αγάπη προκύπτει μέσα από μικρές, φευγαλέες χειρονομίες, προϊόντα πότε ενός ακατέργαστου (και άρα κινηματογραφικά ιδανικού), υφιστάμενου ερμηνευτικού ενστίκτου και πότε σκηνοθετικού δαιμονίου. Κρατάμε και την αλαφροΐσκιωτη νυχτερινή σεκάνς.

Βανκούβερ Facebook Twitter
Βανκούβερ

Στο Soul Food του Νίκου Τσεμπερόπουλου ένας πιτσιρικάς που μετακομίζει σε πολυκατοικία με τη μητέρα του και τον σύντροφό της βρίσκει μια άλλη οικογένεια στο πρόσωπο μιας σαραντάχρονης που, λόγω της ροκ εμφάνισής της, γίνεται αντικείμενο χλεύης στη γειτονιά. Ήδη από το αρχικό του μονοπλάνο το φιλμ σε πείθει για τη δεξιοτεχνία και την κατασκευαστική του αρτιότητα, στη συνέχεια σε κερδίζει (και) ο ρεαλισμός του. Οι πιτσιρικάδες μιλούν σαν πιτσιρικάδες, ενώ οι μικρές στιγμές καθημερινού φασισμού έχουν την τραχύτητα της πραγματικότητας αντί για τη στιλιζαρισμένη κινηματογραφική σκληρότητα. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανερχόμενο ταλέντο, αλλά με έτοιμο δημιουργό.

Μια ιπτάμενη κατσίκα, αθερίνες που κολυμπούν στο τηγάνι, το φάντασμα ενός παππού που χαιρετά τον εγγονό του σε έναν κατασκότεινο χωματόδρομο είναι μερικές από τις εικόνες που στοιχειώνουν το Απαλλού του Νίκου Αυγουστίδη, όπου το φανταστικό και το πραγματικό συνυπάρχουν με τον τρόπο της παραδοσιακής ελληνικής μυθοπλασίας. Φροντισμένη παραγωγή, ιδιαίτερη κινηματογραφική ματιά και συμπαγής ατμόσφαιρα, στην οποία συνδράμουν τα πνευστά και τα έγχορδα του soundtrack του Λευτέρη Βενιάδη. 

Soul Food Facebook Twitter
Soul Food

Στο Μετά το Μεσημέρι του Αλέξη Κουκιά-Παντελή δύο εραστές συναντιούνται καιρό μετά τον χωρισμό τους εν μέσω πανδημίας. Τα κοντινά πλάνα υπογραμμίζουν την εγγύτητα της συνάντησης, η σημειακή δραματουργία (υπερ)καλύπτεται από ένα στιγμιότυπο αμηχανίας (και ένα επακόλουθο τρυφερότητας) που σχεδόν σπάει την τεχνητότητα του μέσου – κατά ένα μέρος νιώθεις σαν να παραβιάζεις μια τρομερά ιδιωτική στιγμή.

Σε ανάλογα ανθρώπινο και εξομολογητικό μήκος κύματος, αλλά με μεγαλύτερη οικονομία και, πιθανότατα, την καλύτερη (και πιο κινηματογραφική) ερμηνεία του τμήματος –εκείνη της Ρομάννα Λόμπατς– ,το λιτό Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα αφορά δυο αδερφές που μιλούν στο τηλέφωνο, καθώς προετοιμάζονται για την κηδεία της μητέρας τους. Η περιγραφικότητα των διαλόγων ίσως ξενίσει κάποιους, αποτυπώνει, όμως, με ακρίβεια την αποστασιοποίηση ανθρώπων που είχαν την ατυχία να έχουν όλο τον χρόνο να προετοιμαστούν για τη φυγή ενός αγαπημένου –μας το πιστοποιεί μια αναφορά σε χημειοθεραπεία–, πάντα μέχρι την ώρα της συνειδητοποίησης, για την οποία ποτέ δεν είσαι έτοιμος. 

Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα Facebook Twitter
Η Ρομάννα Λόμπατς στο «Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα».

Το Exploitation της Μαρίνας Συμεού με τη δυτικότροπη αισθητική και τη noir αφήγηση λειτουργεί καλύτερα ως άσκηση ύφους, παρά ως φεμινιστική δήλωση, η οποία εξαντλείται σε έναν στείρο ρεβανσισμό και κερδίζει αρκετά από την κωμική στόφα του Γιάννη Δρακόπουλου σε εκείνη τη σκηνή που δίνει μια ταραντινική νότα στο επαρχιακό καφενείο μιας παρατημένης ελληνικής κωμόπολης.

Αν υπάρχει ένας κοινός τόπος ανάμεσα στις περισσότερες ταινίες της φετινής σοδειάς, είναι οι εικόνες εγκατάλειψης από την ελληνική επαρχία. Ακόμα και στο ευφορικών διαθέσεων φιλμάκι του Μιχάλη Μαθιουδάκη με τίτλο Στο Αεροδρόμιο ο πρωταγωνιστής είναι υπεύθυνος στο αεροδρόμιο ενός νησιού που δεν πατάει ποτέ κανείς. Ευτράπελα όπως η εισβολή αμνοεριφίων στον αεροδιάδρομο διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα της κωμωδίας, η διάρκειά του κλέβει λίγο από τις θετικότατες εντυπώσεις, σε κάθε περίπτωση αιώνια ευγνωμοσύνη γιατί μας σύστησε το τραγούδι «Εγώ δεν είμαι σαν τους Μπιτλς» του Βαγγέλη Περπινιάδη, που αγνοούσαμε εντελώς. 

Exploitation Facebook Twitter
Exploitation

Ένα τραγούδι που επίσης αγνοούσαμε μας συστήνει η Αθηνά Γεωργία Κουμελά στο πιο πειραματικό Γιαφ Γιουφ. Πρόκειται για ένα παλιό, ομώνυμο ρεμπέτικο γύρω από το οποίο η Κουμελά στήνει ένα αρμοστά μαύρο (αν και ελαφρώς επαναλαμβανόμενο) animated «βιντεοκλίπ». Το τραγούδι περιγράφει την εμπειρία της φυλακής από τη γυναικεία σκοπιά, σπάνιο φαινόμενο στο εν λόγω μουσικό είδος, το οποίο έχει δοξάσει την ανδρική εμπειρία της φυλάκισης μέσα από τραγούδια όπως οι «Φυλακές του Ωρωπού» του Γιωργου Μπάτη.

Υπό μια ευρεία έννοια μουσικού ενδιαφέροντος είναι και το Βαθύκοφτο της Ιωάννας Κρυωνά, όπου ένα misheard lyric στέκεται η αφορμή για να ξεσπάσει καβγάς ανάμεσα σε δύο φίλες στο Βερολίνο. Κινητικό, εύθυμο, ολότελα αβαρές –για μας αυτό δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα–, με βερολινέζικο ρεπεράζ, δυο φωτογενέστατες και ικανότατες πρωταγωνίστριες, γνώση του κώδικα της γυναικείας φιλίας και μια αυθάδη στιχουργική διόρθωση του επίμαχου άσματος στο φινάλε, το Βαθύκοφτο ήταν, για μας, από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές συμμετοχές.  

Στο Αεροδρόμιο Facebook Twitter
Στο Αεροδρόμιο

Μια παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε είναι ότι, παρά τη θεωρητικά εγγενή οικονομία του φορμά μικρού μήκους, αρκετές συμμετοχές υπερέβαιναν τη δέουσα διάρκεια –το δέον κρίνεται πάντοτε ad hoc– ακροβατώντας ανάμεσα στην ξεχειλωμένη μικρού μήκους και την ελλιπή μεγάλου. Ναι, η δουλειά στο δωμάτιο του μοντάζ είναι σωστή σπαζοκεφαλιά, κατανοούμε και τη συναισθηματική δυσκολία της όποιας αφαίρεσης, η οικονομία, όμως, είναι δομικό στοιχείο του καλού σινεμά. Και στο φετινό διαγωνιστικό είδαμε δείγματα τέτοιου, είδαμε και υποσχέσεις τέτοιου. Και ο δρόμος για να μειωθεί η  απόσταση από την «υπόσχεση» στο «δείγμα» ίσως να είναι (και) η αφαίρεση.

Και του χρόνου.

Βαθύκοφτο Facebook Twitter
Βαθύκοφτο
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Οθόνες / Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Η σκηνοθέτις της αριστουργηματικής ταινίας μικρού μήκους «Bella», που απέσπασε εξαιρετικά σχόλια και τον Χρυσό Διόνυσο στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, μιλά για την αληθινή ιστορία αγάπης που την ενέπνευσε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Parallel Mothers

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Παράλληλες Μητέρες»: Η ώριμη μητριαρχία του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Οι υπέροχα ουσιαστικές «Παράλληλες Μητέρες» του Πέδρο Αλμοδόβαρ εγκαινίασαν το 78ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και εμβαθύνουν στο σύμπαν των αποφασιστικών, ατελών γυναικών του Ισπανού δημιουργού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μαγιού Τρικεριώτη «ντύνει» τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ που γυρίζεται στην Αθήνα

Οθόνες / Η Μαγιού Τρικεριώτη «ντύνει» τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ που γυρίστηκε στην Αθήνα

Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Βογιατζής και ο Μαρμαρινός, ενώ έντυσε τον Βίγκο Μόρτενσεν, την Κρίστερν Στιούαρτ και 500 κομπάρσους στο νέο δυστοπικό φιλμ «Crimes of the Future» του αγαπημένου Καναδού σκηνοθέτη, που θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

10 όχι και τόσο προβλέψιμες ερωτικές ιστορίες για streaming

Οθόνες / 10 όχι και τόσο προβλέψιμες ερωτικές ιστορίες για streaming

Ξεψαχνίσαμε τον κατάλογο που προσφέρουν οι πλατφόρμες streaming και σας παρουσιάζουμε δέκα ταινίες κατάλληλες για την πιο αγαπησιάρικη μέρα του χρόνου, ώστε να μη χρειαστεί να καταφύγετε ξανά στις συνηθισμένες επιλογές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Oscar Stories: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Pulp Fiction / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Οι οσκαρικές φιλοδοξίες του Netflix για το Emilia Pérez έπεσαν στο κενό, καθώς η πρώτη τρανς υποψήφια στην ιστορία του θεσμού κατηγορείται για πολιτική ανορθογραφία και εξοστρακίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Οθόνες / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Το να είσαι τρανς είναι ζήτημα προσωπικής ταυτότητας, όχι πολιτικών πεποιθήσεων. Και το να προϋποθέτουμε ότι τα τρανς άτομα είναι μονολιθικά στις απόψεις τους ή ανίκανα να έχουν συντηρητικές ή αντιδραστικές απόψεις, είναι απλά παράλογο.
THE LIFO TEAM
Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Νέα στήλη/ Κριτική τηλεόρασης / Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Κριτική της Πόπης Διαμαντάκου για το αστυνομικό θρίλερ του Star, για μια ελληνική παραγωγή που προσπαθεί να ανεβάσει τον πήχη και να συγκριθεί με ξένες παρόμοιες.
ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ
«Θολός βυθός», μια ταινία για τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης

Οθόνες / Οι παιδουπόλεις της Φρειδερίκης γίνονται ταινία

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ατζακά, η νέα ταινία της Ελένης Αλεξανδράκη «Θολός Βυθός» είναι μια βουτιά στις ζωές των παιδιών που έγιναν έρμαια της προπαγάνδας και πιόνια σε έναν πόλεμο που δεν καταλάβαιναν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στη Νέα Υόρκη με τον Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Εικαστικά / Το θρυλικό «Koyaanisqatsi» αναβιώνει στη Νέα Υόρκη μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Το ψηφιακό έργο του Τζον Φιτζέραλντ «The Vivid Unknown», μια από τις φετινές συμμετοχές του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ «Under the Radar», συνομιλεί εκ νέου με την εμβληματική ταινία του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ξεχωριστές οικιακές προβολές, από το διαχρονικό μυστήριο του «Ονόματος του Ρόδου» ως τον ξεσηκωτικό χορό του «Αnother Round» κι από τις weird κωμικές αναζητήσεις του «Chevalier» ως το τρυφερό ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Μουσική / 67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Η Beyoncé έδειξε να εκπλήσσεται όταν άκουσε το όνομά της από τα χείλη τής πάλαι ποτέ country artist και νυν βασίλισσας της pop, Τέιλορ Σουίφτ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν έκπληκτοι από μια γυμνή εμφάνιση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Μυθολογίες / Ένα Dogville με Vanilla sky: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Εκτός από το «Dogville» του Τρίερ, ο τραγουδοποιός θυμάται πού, πότε και με ποιους έχει δει τις αγαπημένες του ταινίες. Θυμάται επίσης ότι, αν και στην αρχή βαρέθηκε τη «Συνεκδοχή» του Κάουφμαν, εκ των υστέρων συνειδητοποίησε πως η ταινία μιλάει για τους αξεδιάλυτους εφιάλτες μας.
Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ