ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

«Dreams» του Μίτσελ Φράνκο: Ευγενικός ρυθμός, άγριο φινάλε

«Dreams» του Μίτσελ Φράνκο: Ευγενικός ρυθμός, άγριο φινάλε Facebook Twitter
Η Τσαστέιν φορά για λίγο το πάλλευκο, γυάλινο δέρμα της Ιζαμπέλ Ιπέρ.
0



ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ
τον όρο νέος μεξικανικός κινηματογράφος, η αγία τριάδα των Ινιάριτου - Κουαρόν - Ντελ Τόρο έρχεται αμέσως στο μυαλό, αν και μεγαλουργεί εδώ και δεκαετίες πλέον. Τους γνωρίζουμε από τα φεστιβάλ, κυρίως από τα πάρα πολλά Όσκαρ που έχουν κατακτήσει –πέντε σκηνοθεσίας (!) μέσα σε οκτώ χρόνια στα ’10s– και τη διεθνή απήχηση που έχουν αποκτήσει με τις ισπανόφωνες και αγγλόφωνες δημιουργίες τους. Μπορούμε μόνο να υποψιαστούμε τι γνώμη έχει γι’ αυτούς τους φίλους και αλληλέγγυους σωματοφύλακες μια άλλη τριάδα, πιο εναλλακτική, προσανατολισμένη στο σινεμά εντός των συνόρων του Μεξικού, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και με πιο δύσβατες θεματικές διαδρομές – σε μια αναζήτηση που κάνει τους άσπονδους συμπατριώτες τους να φαντάζουν παραδομένοι στο σύστημα, για να μην πούμε ξεπουλημένοι στο μεγάλο κεφάλαιο.

Ο στρυφνότερος Άματ Εσκαλάντε (βραβείο σκηνοθεσίας διά χειρός Σπίλμπεργκ στις Κάννες για το Heli), ο πιο «spiritual» Κάρλος Ρεϊγάδας και ο πολιτικότερος, συγκρουσιακός Μίτσελ Φράνκο αρνούνται κατηγορηματικά να ενδώσουν σε streaming πλατφόρμες και κυρίως να παραχωρήσουν το final cut τους για χάρη οποιουδήποτε studio, προτιμώντας να υπογράφουν καλλιτεχνικές ταινίες αποκλειστικά για φεστιβάλ και για όσους είναι πρόθυμοι να τους ακολουθήσουν. Ο Φράνκο, ωστόσο, θέτει έναν μικρό αλλά σημαντικό αστερίσκο: «Καλούς ηθοποιούς έχουμε στο Μεξικό, αλλά το πραγματικά βαρύ οπλοστάσιο υποκριτικής βρίσκεται στις ΗΠΑ», έχει δηλώσει, θαυμάζοντας τους Αμερικανούς σταρ, και το έχει αποδείξει έμπρακτα, με τον Τιμ Ροθ στο Chronic και την Τζέσικα Τσαστέιν στο Memory, εκεί όπου την παράσταση έκλεψε ο Πίτερ Σάρσγκαρντ, αποσπώντας βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ο Φράνκο ισορροπεί θαυμαστά τον ερωτισμό και το δράμα στο Dreams, χτίζοντας την πολιτική διάσταση της γνώριμης, πάντα πολύπλοκης υπόθεσης με υπομονή και εγκράτεια που σε απορροφά.

Στο Dreams, που διεκδικεί τη Χρυσή Άρκτο στην 75η Berlinale, συμπράττει ξανά με την κάτοχο του Όσκαρ για τα Μάτια της Τάμι Φέι, στον ρόλο της Τζένιφερ, «γαλαζοαίματης» φιλανθρώπου, μέλους της καλής κοινωνίας του Σαν Φρανσίσκο, κληρονόμου της προσανατολισμένης στις τέχνες και τον ανθρωπισμό αυτοκρατορίας του πατέρα Μακάρθι (όχι τυχαίο το βαρύ επώνυμο), μιας οργανωμένης, άκαμπτης και φαινομενικά άσπιλης γυναίκας, που υποθάλπει έναν νεαρότερό της Μεξικανό. Ο Φερνάντο πέρασε τα σύνορα με μεγάλο ρίσκο για μια ακόμη φορά, πεινασμένος και άυπνος, για να τη συναντήσει. Κάνουν σεξ, μοιάζουν συμβατοί, ζουν ένα πάθος δυνατά, κρυφά και διακεκομμένα.

Αυτός θέλει να συνεχίσουν, στην Αμερική κατά προτίμηση, να προσπαθήσει ξανά να πάρει άδεια παραμονής, που παλιότερα του την είχαν αρνηθεί, να ενταχθεί στη σχολή ενός καλού της φίλου – είναι ένα μεγάλο χορευτικό ταλέντο, που αισθάνεται πως δεν έχει μέλλον στη χώρα του. Εκείνη φοβάται, με έναν τρόπο που δεν είναι ορατός στην αρχή, αλλά αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τη δυναμική της με τον πατέρα και τον αδελφό της, αλλά και τη στάση της στον χώρο, μια διστακτικότητα να σπάσει το βολικό κέλυφος μιας παρενθετικής αμαρτίας.

Ο Φερνάντο δείχνει χαρακτήρα, παρά τη μειονεκτική του θέση. Αντέχει στην ταλαιπωρία και ποντάρει στο στοίχημα της αφοσιωμένης σχέσης, ή της οριστικής διακοπής της ούτως ή άλλως προβληματικής σχέσης τους. Η Τζένιφερ κινείται μέσα στο πλαίσιο και τις polite, κομψές συνήθειές της. Έχει να προτείνει μερικές λύσεις, αλλά δεν είμαστε σίγουροι αν συμπεριφέρεται με γνώμονα τον πόθο, την κεκτημένη ταχύτητα του αλτρουισμού, ή κοιτάζοντας μπροστά, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον κλοιό μιας κανονισμένης ζωής.

Dreams Facebook Twitter
Ισαάκ Χερνάντεζ και Ρούπερτ Φρεντ στην ταινία του Μίτσελ Φράνκο.

Η Τσαστέιν φορά για λίγο το πάλλευκο, γυάλινο δέρμα της Ιζαμπέλ Ιπέρ: το ανέκφραστο φιζίκ της δεν προδιαθέτει αποφασιστικά για κάτι συγκεκριμένο, αφήνοντας πολλά υπονοούμενα για μια ανατροπή. Ωστόσο, ο χαρακτήρας που υποδύεται τής δίνει χώρο για μια διφορούμενη δοτικότητα: όταν καίγεται από επιθυμία, έστω και για λίγο χάνεται αυθεντικά, χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις. Όμως έχει μάθει να είναι συγκαταβατική, μια επαγγελματίας φιλάνθρωπος στην υπηρεσία του γλυκομίλητου καπιταλισμού, με τη συμπάθεια προς το καταφρονεμένο ανθρώπινο είδος, γενικά, να λειαίνει αφοπλιστικά και απελπιστικά κάθε της αιχμή.

Ο Φερνάντο (τον υποδύεται πειστικότατα ο Ισαάκ Χερνάντεζ, πρώτος χορευτής στο Μεξικό και, ειρωνικά, ο πρώτος από τη χώρα του που προσκλήθηκε επίσημα από το American Ballet Theater) τρέχει με άλλες ταχύτητες και βλέπει διαφορετικά τον ορίζοντα, όποτε έχει χρόνο να τον διακρίνει καθαρότερα από τα στενά περιθώρια που έχει κάθε φορά να αντιμετωπίσει. Έχει όνειρα, και θεωρεί πως η καψούρα του για την Τζένιφερ και η ευκαιρία του στην Αμερική είναι δυο τόποι της φαντασίας του που συμπίπτουν. Αντίθετα, για την Τζένιφερ Μακάρθι, ο μικρός της εραστής παραμένει βασικά μια φαντασίωση, μια ασυνήθιστη περιπέτεια που χρήζει σοβαρότητας. Και ο Φράνκο ισορροπεί θαυμαστά τον ερωτισμό και το δράμα στο Dreams, χτίζοντας την πολιτική διάσταση της γνώριμης, πάντα πολύπλοκης υπόθεσης με υπομονή και εγκράτεια που σε απορροφά.

Στο New Order του 2020 δεν δίστασε να τα κάνει λίμπα, σε μια ταξική μετωπική χωρίς ομήρους. Στο Dreams, το κεφάλαιο εξακολουθεί να πηδάει τον μετανάστη, πόσο μάλλον η τσαντισμένη Αμερική το σαλταδόρικο Μεξικό, αλλά παρά τον ευγενικό ρυθμό της, η πιο φιλική στον αμύητο στο σινεμά του Φράνκο θεατή ταινία επιφυλάσσει το άγριο φινάλε που ταιριάζει σε μια παρά φύσιν αντι-σαπουνόπερα.

Οθόνες
0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ