«Dreams» του Μίτσελ Φράνκο: Ευγενικός ρυθμός, άγριο φινάλε

«Dreams» του Μίτσελ Φράνκο: Ευγενικός ρυθμός, άγριο φινάλε Facebook Twitter
Η Τσαστέιν φορά για λίγο το πάλλευκο, γυάλινο δέρμα της Ιζαμπέλ Ιπέρ.
0



ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ
τον όρο νέος μεξικανικός κινηματογράφος, η αγία τριάδα των Ινιάριτου - Κουαρόν - Ντελ Τόρο έρχεται αμέσως στο μυαλό, αν και μεγαλουργεί εδώ και δεκαετίες πλέον. Τους γνωρίζουμε από τα φεστιβάλ, κυρίως από τα πάρα πολλά Όσκαρ που έχουν κατακτήσει –πέντε σκηνοθεσίας (!) μέσα σε οκτώ χρόνια στα ’10s– και τη διεθνή απήχηση που έχουν αποκτήσει με τις ισπανόφωνες και αγγλόφωνες δημιουργίες τους. Μπορούμε μόνο να υποψιαστούμε τι γνώμη έχει γι’ αυτούς τους φίλους και αλληλέγγυους σωματοφύλακες μια άλλη τριάδα, πιο εναλλακτική, προσανατολισμένη στο σινεμά εντός των συνόρων του Μεξικού, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και με πιο δύσβατες θεματικές διαδρομές – σε μια αναζήτηση που κάνει τους άσπονδους συμπατριώτες τους να φαντάζουν παραδομένοι στο σύστημα, για να μην πούμε ξεπουλημένοι στο μεγάλο κεφάλαιο.

Ο στρυφνότερος Άματ Εσκαλάντε (βραβείο σκηνοθεσίας διά χειρός Σπίλμπεργκ στις Κάννες για το Heli), ο πιο «spiritual» Κάρλος Ρεϊγάδας και ο πολιτικότερος, συγκρουσιακός Μίτσελ Φράνκο αρνούνται κατηγορηματικά να ενδώσουν σε streaming πλατφόρμες και κυρίως να παραχωρήσουν το final cut τους για χάρη οποιουδήποτε studio, προτιμώντας να υπογράφουν καλλιτεχνικές ταινίες αποκλειστικά για φεστιβάλ και για όσους είναι πρόθυμοι να τους ακολουθήσουν. Ο Φράνκο, ωστόσο, θέτει έναν μικρό αλλά σημαντικό αστερίσκο: «Καλούς ηθοποιούς έχουμε στο Μεξικό, αλλά το πραγματικά βαρύ οπλοστάσιο υποκριτικής βρίσκεται στις ΗΠΑ», έχει δηλώσει, θαυμάζοντας τους Αμερικανούς σταρ, και το έχει αποδείξει έμπρακτα, με τον Τιμ Ροθ στο Chronic και την Τζέσικα Τσαστέιν στο Memory, εκεί όπου την παράσταση έκλεψε ο Πίτερ Σάρσγκαρντ, αποσπώντας βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ο Φράνκο ισορροπεί θαυμαστά τον ερωτισμό και το δράμα στο Dreams, χτίζοντας την πολιτική διάσταση της γνώριμης, πάντα πολύπλοκης υπόθεσης με υπομονή και εγκράτεια που σε απορροφά.

Στο Dreams, που διεκδικεί τη Χρυσή Άρκτο στην 75η Berlinale, συμπράττει ξανά με την κάτοχο του Όσκαρ για τα Μάτια της Τάμι Φέι, στον ρόλο της Τζένιφερ, «γαλαζοαίματης» φιλανθρώπου, μέλους της καλής κοινωνίας του Σαν Φρανσίσκο, κληρονόμου της προσανατολισμένης στις τέχνες και τον ανθρωπισμό αυτοκρατορίας του πατέρα Μακάρθι (όχι τυχαίο το βαρύ επώνυμο), μιας οργανωμένης, άκαμπτης και φαινομενικά άσπιλης γυναίκας, που υποθάλπει έναν νεαρότερό της Μεξικανό. Ο Φερνάντο πέρασε τα σύνορα με μεγάλο ρίσκο για μια ακόμη φορά, πεινασμένος και άυπνος, για να τη συναντήσει. Κάνουν σεξ, μοιάζουν συμβατοί, ζουν ένα πάθος δυνατά, κρυφά και διακεκομμένα.

Αυτός θέλει να συνεχίσουν, στην Αμερική κατά προτίμηση, να προσπαθήσει ξανά να πάρει άδεια παραμονής, που παλιότερα του την είχαν αρνηθεί, να ενταχθεί στη σχολή ενός καλού της φίλου – είναι ένα μεγάλο χορευτικό ταλέντο, που αισθάνεται πως δεν έχει μέλλον στη χώρα του. Εκείνη φοβάται, με έναν τρόπο που δεν είναι ορατός στην αρχή, αλλά αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τη δυναμική της με τον πατέρα και τον αδελφό της, αλλά και τη στάση της στον χώρο, μια διστακτικότητα να σπάσει το βολικό κέλυφος μιας παρενθετικής αμαρτίας.

Ο Φερνάντο δείχνει χαρακτήρα, παρά τη μειονεκτική του θέση. Αντέχει στην ταλαιπωρία και ποντάρει στο στοίχημα της αφοσιωμένης σχέσης, ή της οριστικής διακοπής της ούτως ή άλλως προβληματικής σχέσης τους. Η Τζένιφερ κινείται μέσα στο πλαίσιο και τις polite, κομψές συνήθειές της. Έχει να προτείνει μερικές λύσεις, αλλά δεν είμαστε σίγουροι αν συμπεριφέρεται με γνώμονα τον πόθο, την κεκτημένη ταχύτητα του αλτρουισμού, ή κοιτάζοντας μπροστά, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον κλοιό μιας κανονισμένης ζωής.

Dreams Facebook Twitter
Ισαάκ Χερνάντεζ και Ρούπερτ Φρεντ στην ταινία του Μίτσελ Φράνκο.

Η Τσαστέιν φορά για λίγο το πάλλευκο, γυάλινο δέρμα της Ιζαμπέλ Ιπέρ: το ανέκφραστο φιζίκ της δεν προδιαθέτει αποφασιστικά για κάτι συγκεκριμένο, αφήνοντας πολλά υπονοούμενα για μια ανατροπή. Ωστόσο, ο χαρακτήρας που υποδύεται τής δίνει χώρο για μια διφορούμενη δοτικότητα: όταν καίγεται από επιθυμία, έστω και για λίγο χάνεται αυθεντικά, χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις. Όμως έχει μάθει να είναι συγκαταβατική, μια επαγγελματίας φιλάνθρωπος στην υπηρεσία του γλυκομίλητου καπιταλισμού, με τη συμπάθεια προς το καταφρονεμένο ανθρώπινο είδος, γενικά, να λειαίνει αφοπλιστικά και απελπιστικά κάθε της αιχμή.

Ο Φερνάντο (τον υποδύεται πειστικότατα ο Ισαάκ Χερνάντεζ, πρώτος χορευτής στο Μεξικό και, ειρωνικά, ο πρώτος από τη χώρα του που προσκλήθηκε επίσημα από το American Ballet Theater) τρέχει με άλλες ταχύτητες και βλέπει διαφορετικά τον ορίζοντα, όποτε έχει χρόνο να τον διακρίνει καθαρότερα από τα στενά περιθώρια που έχει κάθε φορά να αντιμετωπίσει. Έχει όνειρα, και θεωρεί πως η καψούρα του για την Τζένιφερ και η ευκαιρία του στην Αμερική είναι δυο τόποι της φαντασίας του που συμπίπτουν. Αντίθετα, για την Τζένιφερ Μακάρθι, ο μικρός της εραστής παραμένει βασικά μια φαντασίωση, μια ασυνήθιστη περιπέτεια που χρήζει σοβαρότητας. Και ο Φράνκο ισορροπεί θαυμαστά τον ερωτισμό και το δράμα στο Dreams, χτίζοντας την πολιτική διάσταση της γνώριμης, πάντα πολύπλοκης υπόθεσης με υπομονή και εγκράτεια που σε απορροφά.

Στο New Order του 2020 δεν δίστασε να τα κάνει λίμπα, σε μια ταξική μετωπική χωρίς ομήρους. Στο Dreams, το κεφάλαιο εξακολουθεί να πηδάει τον μετανάστη, πόσο μάλλον η τσαντισμένη Αμερική το σαλταδόρικο Μεξικό, αλλά παρά τον ευγενικό ρυθμό της, η πιο φιλική στον αμύητο στο σινεμά του Φράνκο θεατή ταινία επιφυλάσσει το άγριο φινάλε που ταιριάζει σε μια παρά φύσιν αντι-σαπουνόπερα.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ