«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται.
1

Μετά από 21 ταινίες και 3 φάσεις, το αναπόφευκτα γιγαντιαίο blockbuster αυτής της δεκαετίας συνοψίζεται σε ένα, κομβικό για την ύπαρξή του, οριστικό φιλμ που σε όλη τη διάρκειά του δείχνει να κατανοεί τον ρόλο που έχει, όχι μόνο στην αφηγηματική συνέχεια των ταινιών αλλά και στη σημασία που του αποδίδεται από εξωκινηματογραφικούς παράγοντες.

Το «Endgame», γυρισμένο σε ένα χρονικό σημείο που η Ντίσνεϊ κυριαρχεί αλλά ετοιμάζει βαρύ πυροβολικό για τον πόλεμο του μέλλοντος που λέγεται streaming, αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη, λίγο πριν οι ήρωες και οι διάδοχοί τους ακολουθήσουν νέα μονοπάτια και διακλαδωθούν σε περισσότερες προσωπικές ιστορίες ενός multi-platform σύμπαντος.

Οι Άντονι και Τζο Ρούσο, που ξεκίνησαν ως διεκπεραιωτές ενός μέρους αυτού του project και κατέληξαν να βρίσκονται ανάμεσα στους καθοδηγητές του, μοιάζουν στο «Endgame» απαλλαγμένοι από το άγχος να ενώσουν ανόμοιες ταινίες.

Το «Endgame» μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

Αυτό έκαναν πέρυσι στο «Infinity War» όπου γήινοι, εξωγήινοι, φύλακες του διαστήματος, αφεντικά του Χρόνου, Ασγκαρντινοί, Γουακαντινοί, νάνοι και γίγαντες μάχονταν όχι για το καλό ή το κακό του πλανήτη μας αλλά για να έχουν ισότιμο χρόνο σε μια ιδέα που σε καμία περίπτωση δεν τους χωρούσε όλους και μάλλον τους στρίμωχνε.

Το φινάλε, σπάνιο ακόμη και για ταινία που ξέρουμε ότι έχει συνέχεια, εξαφάνισε, πέρα από τον μισό πλανήτη, και πολύ από τον κόσμο που μετέτρεπε την αφηγηματική δομή του «Infinity War» σε σπαζοκεφαλιά, δίνοντας την ευκαιρία στους δύο σκηνοθέτες να παίξουν πλέον με άλλους κανόνες.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών.

Η ανάσα αυτή σε συνδυασμό με τη θέση της ταινίας στον κόσμο που υπηρετεί γέννησαν κάτι που, αν θυμάμαι σωστά, βλέπουμε για πρώτη φορά στο MCU και πιθανά θα ευθύνεται αν το «Endgame» θα παραμείνει η δυνατότερη ανάμνηση όσων στο μέλλον μνημονεύουν όλο το σύμπαν της Marvel.

Είναι η ταινία που αφήνει πίσω της την πάγια τακτική των προηγούμενων να λειτουργούν πρωταρχικά ως preview της επόμενης, κάτι που ξεκίνησε ως παιχνίδι με τις post-credits σκηνές και κατέληξε, ειδικά στην τρίτη φάση να καταπλακώνει την αυτοτελή φύση της κάθε ταινίας, μετατρέποντάς την καθεμιά σε αναπόφευκτο επεισόδιο που έχει ύπαρξη μέχρι την ημέρα που κάνει πρεμιέρα το επόμενο.

Εξαιτίας αυτής της λογικής, είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών για τη συνέχεια του αγαπημένου τους παραμυθιού.

Το «Endgame» λοιπόν μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το «Endgame» αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη.

Λειτουργεί συναισθηματικά και ρεβιζιονιστικά, αναπολώντας την ιστορία του σύμπαντος με μια παράλληλη ανάγκη να την απομυθοποιήσει (κάτι που υποστηρίζουν εξαιρετικά οι ηθοποιοί, ειδικά όσοι παίζουν για τελευταία φορά τον ήρωά τους), και έχει μια ξεκάθαρη αποστολή κατά τη διάρκειά του, την οποία θέλει να λύσει τώρα και όχι σε μερικούς μήνες, κάτι που θα αντιληφθεί κάποιος και με το «αστειάκι» μετά τα τελικά credits.

Και όσο το κάνει, καταφέρνει να διώξει μικρότερες παθογένειες που για χρόνια συμβάδιζαν με το MCU. Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται με βάση όσα συμβαίνουν μέσα στην ταινία, ενώ οι μάχες (ή μάλλον η Μάχη) προσφέρει αξιομνημόνευτες σκηνές και δεν σχετίζεται με το πανηγύρι θορύβου που ουκ ολίγες φορές είχε επιστρατευτεί.

Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό στα όσα έγιναν, ένα διακριτικό καλωσόρισμα στο αύριο και μια ταινία στη μέση που «επιτέλους ξεκουράζεται και απολαμβάνει τον ήλιο να ανατέλλει σε ένα υπέροχο σύμπαν».

Η ατάκα του Thanos από το «Infinity War» είναι ίσως η ιδανικότερη να περιγράψει αυτό το κλείσιμο για ένα κινηματογραφικό σύμπαν-σίριαλ που δεν ήταν πάντα υπέροχο, υπήρξε αγχωμένο και κουραστικό, όμως στο φινάλε του (όπως οφείλει να κάνει ένα καλό σίριαλ) κάνει σκόνη τις κακές αναμνήσεις.

 

Το τρέιλερ του «Avengers: Endgame»

Info

Avengers: Endgame

Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσο, Τζο Ρούσο

Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κρις Έβανς, Μαρκ Ράφαλο, Κρις Χέμσγουορθ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέρεμι Ρένερ, Ντον Τσιντλ, Πολ Ραντ, Μπρι Λάρσον, Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζος Μπρόλιν

Διάρκεια: 181'

Η ταινία προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από την Τετάρτη 24 Απριλίου.

 

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια