«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται.
1

Μετά από 21 ταινίες και 3 φάσεις, το αναπόφευκτα γιγαντιαίο blockbuster αυτής της δεκαετίας συνοψίζεται σε ένα, κομβικό για την ύπαρξή του, οριστικό φιλμ που σε όλη τη διάρκειά του δείχνει να κατανοεί τον ρόλο που έχει, όχι μόνο στην αφηγηματική συνέχεια των ταινιών αλλά και στη σημασία που του αποδίδεται από εξωκινηματογραφικούς παράγοντες.

Το «Endgame», γυρισμένο σε ένα χρονικό σημείο που η Ντίσνεϊ κυριαρχεί αλλά ετοιμάζει βαρύ πυροβολικό για τον πόλεμο του μέλλοντος που λέγεται streaming, αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη, λίγο πριν οι ήρωες και οι διάδοχοί τους ακολουθήσουν νέα μονοπάτια και διακλαδωθούν σε περισσότερες προσωπικές ιστορίες ενός multi-platform σύμπαντος.

Οι Άντονι και Τζο Ρούσο, που ξεκίνησαν ως διεκπεραιωτές ενός μέρους αυτού του project και κατέληξαν να βρίσκονται ανάμεσα στους καθοδηγητές του, μοιάζουν στο «Endgame» απαλλαγμένοι από το άγχος να ενώσουν ανόμοιες ταινίες.

Το «Endgame» μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

Αυτό έκαναν πέρυσι στο «Infinity War» όπου γήινοι, εξωγήινοι, φύλακες του διαστήματος, αφεντικά του Χρόνου, Ασγκαρντινοί, Γουακαντινοί, νάνοι και γίγαντες μάχονταν όχι για το καλό ή το κακό του πλανήτη μας αλλά για να έχουν ισότιμο χρόνο σε μια ιδέα που σε καμία περίπτωση δεν τους χωρούσε όλους και μάλλον τους στρίμωχνε.

Το φινάλε, σπάνιο ακόμη και για ταινία που ξέρουμε ότι έχει συνέχεια, εξαφάνισε, πέρα από τον μισό πλανήτη, και πολύ από τον κόσμο που μετέτρεπε την αφηγηματική δομή του «Infinity War» σε σπαζοκεφαλιά, δίνοντας την ευκαιρία στους δύο σκηνοθέτες να παίξουν πλέον με άλλους κανόνες.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών.

Η ανάσα αυτή σε συνδυασμό με τη θέση της ταινίας στον κόσμο που υπηρετεί γέννησαν κάτι που, αν θυμάμαι σωστά, βλέπουμε για πρώτη φορά στο MCU και πιθανά θα ευθύνεται αν το «Endgame» θα παραμείνει η δυνατότερη ανάμνηση όσων στο μέλλον μνημονεύουν όλο το σύμπαν της Marvel.

Είναι η ταινία που αφήνει πίσω της την πάγια τακτική των προηγούμενων να λειτουργούν πρωταρχικά ως preview της επόμενης, κάτι που ξεκίνησε ως παιχνίδι με τις post-credits σκηνές και κατέληξε, ειδικά στην τρίτη φάση να καταπλακώνει την αυτοτελή φύση της κάθε ταινίας, μετατρέποντάς την καθεμιά σε αναπόφευκτο επεισόδιο που έχει ύπαρξη μέχρι την ημέρα που κάνει πρεμιέρα το επόμενο.

Εξαιτίας αυτής της λογικής, είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών για τη συνέχεια του αγαπημένου τους παραμυθιού.

Το «Endgame» λοιπόν μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το «Endgame» αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη.

Λειτουργεί συναισθηματικά και ρεβιζιονιστικά, αναπολώντας την ιστορία του σύμπαντος με μια παράλληλη ανάγκη να την απομυθοποιήσει (κάτι που υποστηρίζουν εξαιρετικά οι ηθοποιοί, ειδικά όσοι παίζουν για τελευταία φορά τον ήρωά τους), και έχει μια ξεκάθαρη αποστολή κατά τη διάρκειά του, την οποία θέλει να λύσει τώρα και όχι σε μερικούς μήνες, κάτι που θα αντιληφθεί κάποιος και με το «αστειάκι» μετά τα τελικά credits.

Και όσο το κάνει, καταφέρνει να διώξει μικρότερες παθογένειες που για χρόνια συμβάδιζαν με το MCU. Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται με βάση όσα συμβαίνουν μέσα στην ταινία, ενώ οι μάχες (ή μάλλον η Μάχη) προσφέρει αξιομνημόνευτες σκηνές και δεν σχετίζεται με το πανηγύρι θορύβου που ουκ ολίγες φορές είχε επιστρατευτεί.

Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό στα όσα έγιναν, ένα διακριτικό καλωσόρισμα στο αύριο και μια ταινία στη μέση που «επιτέλους ξεκουράζεται και απολαμβάνει τον ήλιο να ανατέλλει σε ένα υπέροχο σύμπαν».

Η ατάκα του Thanos από το «Infinity War» είναι ίσως η ιδανικότερη να περιγράψει αυτό το κλείσιμο για ένα κινηματογραφικό σύμπαν-σίριαλ που δεν ήταν πάντα υπέροχο, υπήρξε αγχωμένο και κουραστικό, όμως στο φινάλε του (όπως οφείλει να κάνει ένα καλό σίριαλ) κάνει σκόνη τις κακές αναμνήσεις.

 

Το τρέιλερ του «Avengers: Endgame»

Info

Avengers: Endgame

Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσο, Τζο Ρούσο

Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κρις Έβανς, Μαρκ Ράφαλο, Κρις Χέμσγουορθ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέρεμι Ρένερ, Ντον Τσιντλ, Πολ Ραντ, Μπρι Λάρσον, Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζος Μπρόλιν

Διάρκεια: 181'

Η ταινία προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από την Τετάρτη 24 Απριλίου.

 

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια