«Apollo 10½: A Space Age Childhood»: Τα διαστημικά pop '60s που ενέπνευσαν τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Apollo 10½: A Space Age Childhood Facebook Twitter
Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του.
0

Ο δημιουργός του Dazed and Confused και της Before… ρομαντικής τριλογίας δεν είναι σταρ για να γνωρίζουμε με λεπτομέρειες στοιχεία της προσωπικής του ζωής και της παιδικής του ηλικίας. Ωστόσο λάβαμε μια γενναία αυτοβιογραφική πληροφόρηση για τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ από το αριστούργημά του, το Boyhood.

Στο Apollo 10½, που, όπως μας προειδοποιεί από το ξεκίνημα, προκύπτει από τη φαντασία του (αντί να αναγράφει το τυπικό credit της σκηνοθεσίας), ο Στάνλεϊ, που του μοιάζει πολύ, είναι ένα αθλητικό, θετικό, φιλομαθές αγόρι που γεννήθηκε το 1960 στο Χιούστον. Δεν είναι το μοναχοπαίδι που μεγάλωσε με τη χωρισμένη μητέρα και τον πατριό, που γνωρίσαμε στο υπέροχο δράμα ενηλικίωσης του 2013, αλλά ο βενιαμίν μιας οικογένειας με έξι παιδιά και μονοιασμένους γονείς.

Ένα δίδυμο ερευνητών της NASA τον ξεχωρίζει στο σχολείο του και του εμπιστεύεται, υποτίθεται, μια πειραματική αποστολή στη Σελήνη, ακριβώς την ίδια περίοδο που ο κόσμος κρατά την ανάσα του το καλοκαίρι του 1969, όταν η Αμερική ετοιμάζεται πυρετωδώς για την εκτόξευση του διαστημόπλοιου Απόλλων 11.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

Σε αυτήν ακριβώς τη χώρα, που η κοινωνία της παρατηρούσε τηλεσκοπικά τη σπουδαία στιγμή υπερηφάνειας, καταμεσής του ντροπιαστικού, διχαστικού πολέμου στο Βιετνάμ, με τον Ψυχρό Πόλεμο να παρατείνεται έξω από τον πλανήτη, ο Λινκλέιτερ βουτά μικροσκοπικά μέσα στη γειτονιά του και στις προσλαμβάνουσες που είχε, τα βιώματα και τις επιθυμίες, για να επισκεφθεί ένα φαντασιακό και συνάμα αληθινό μεγάλωμα, ονειρικό χρονικό και κάψουλα της περιόδου που δεν μοιάζει με καμία, γιατί μας ανήκει τόσο έντονα, που βρίσκουμε όλα τα αντικειμενικά κριτήρια να την αναδείξουμε στη «μοναδικότερη» σε σύγκριση με τις άλλες.

apollo 10 Facebook Twitter
Είναι μακριά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ.

Ο δικός του Απόλλων, «μισός» στην ονομασία του, αλλά εξίσου ορμητικός και σημαντικός στη σύλληψη, μεταξύ του δέκατου που έληξε άδοξα και τραγικά και του καλού και αξέχαστου ενδέκατου, είναι η συλλογική φαντασίωση όλων των παιδιών που μεγαλώσαμε εκείνη τη δεκαετία, στην κορωνίδα του space age με τη συναρπαστική προοπτική ενός καινούργιου κόσμου και των απεριόριστων δυνατοτήτων για το υπέροχο άγνωστο.

Κι ενώ οι περισσότεροι βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του ατρόμητου μαχητή των αιθέρων της επιλογής και του γούστου μας ή ενός φασκιωμένου αστροναύτη που όμως θα είχε το προνόμιο να πατήσει πρώτος στο υπερπέραν, και μείναμε στο όνειρο της νεότητας, ο Λινκλέιτερ μπόρεσε να μεταφράσει τη νοερή εμπειρία σε δροσερό αλλά και επιμορφωτικό sci-fi κινουμένων σχεδίων, στην υπερρεαλιστική τεχνοτροπία του δικού του Waking Life, όχι όμως ψυχεδελικής απόληξης. 

Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν. Ο πατέρας του είναι υπάλληλος γραφείου στη NASA και η μητέρα ένα ελκυστικό κράμα νοικοκυράς που αναλαμβάνει τη φροντίδα πολυμελούς οικογένειας και της γυναίκας που βλέπει στα '60s την ευκαιρία να απελευθερώσει τις προοδευτικές απόψεις της.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

apollo Facebook Twitter
Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν.

Είναι μακρά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ: από τα χιτάκια της τσιχλόφουσκας που άκουγαν οι μικρότερες αδελφές του Σταν και την ψαγμένη ψυχεδέλεια των Τζέφερσον και τους Beatles που πρότεινε η μεγαλύτερη της φαμίλια, ως τα ατελείωτα b-movies στα drive-in και τη Μελωδία της Ευτυχίας που τους έβαζε να παρακολουθούν ad nauseam η καλόκαρδη γιαγιά τους – η άλλη τούς αράδιαζε ακατάσχετες θεωρίες συνωμοσίας, σαν παραμυθάκια με σασπένς και παράνοια.

Κυρίως παρελαύνουν όλες οι τηλεοπτικές σειρές που κυριάρχησαν στα '60s, από τις πολύ γνωστές ως τις άτυχες που κόπηκαν άδοξα. Το οπτικοακουστικό μωσαϊκό του παιδιού που μεγάλωσε στις αλάνες και τη μικρή οθόνη, σαν να ανήκε στην τηλεοπτική Brady Bunch, δίπλα στο πρωτοποριακό Astrodome, και βρισκόταν σε μια ρόδα φουτουριστικού λούνα παρκ όταν το μικρό βήμα για τον άνθρωπο άλλαξε τον κόσμο, μερικά χιλιόμετρα μακριά από τις εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της εκτόξευσης, γίνεται το επίκεντρο ενός ιδιότυπου docu-comedy που δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις σκληρές τιμωρίες στο σχολείο καθώς και στις δυσάρεστες στιγμές που έζησε η Αμερική.

Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του. Αναμένω, όποτε ολοκληρωθεί, το επόμενο μεγαλεπήβολο σχέδιό του, το Merrily we roll along, που βασίζεται στην αρχικά αποτυχημένη, αλλά στη συνέχεια αποκατεστημένη στα μάτια των κριτικών και του κοινού μουσική κωμωδία των Στίβεν Σοντχάιμ και Τζορτζ Φερθ από το 1981, που ο Λινκλέιτερ θα μεταφέρει στο ίδιο χρονικό μοτίβο που επιχείρησε και στο Boyhood, κάνοντας τακτικά γυρίσματα με τους ίδιους ηθοποιούς, όποτε βρίσκουν ευκαιρία ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις τους. 

Το «Apollo 10½: A Space Age Childhood» προβάλλεται στο Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πόσο θα τα έσπαγε/γαμάτη θα ήταν μια θρησκεία με θεό τον Νίκολας Κέιτζ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ / «Αν μοιραστώ μαζί σου την ταινία που αγαπάω, μόνο αγάπη έχω να σου δώσω»

Μυθολογίες / «Φαντάζεστε μια θρησκεία με θεό τον Κέιτζ;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ

Από το After Hours του Σκορσέζε, που την απελευθέρωσε, μέχρι τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, που τη σημάδεψε με τη μουσική της, η ηθοποιός μοιράζεται μια ετερόκλητη κινηματογραφική λίστα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ