«Apollo 10½: A Space Age Childhood»: Τα διαστημικά pop '60s που ενέπνευσαν τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Apollo 10½: A Space Age Childhood Facebook Twitter
Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του.
0

Ο δημιουργός του Dazed and Confused και της Before… ρομαντικής τριλογίας δεν είναι σταρ για να γνωρίζουμε με λεπτομέρειες στοιχεία της προσωπικής του ζωής και της παιδικής του ηλικίας. Ωστόσο λάβαμε μια γενναία αυτοβιογραφική πληροφόρηση για τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ από το αριστούργημά του, το Boyhood.

Στο Apollo 10½, που, όπως μας προειδοποιεί από το ξεκίνημα, προκύπτει από τη φαντασία του (αντί να αναγράφει το τυπικό credit της σκηνοθεσίας), ο Στάνλεϊ, που του μοιάζει πολύ, είναι ένα αθλητικό, θετικό, φιλομαθές αγόρι που γεννήθηκε το 1960 στο Χιούστον. Δεν είναι το μοναχοπαίδι που μεγάλωσε με τη χωρισμένη μητέρα και τον πατριό, που γνωρίσαμε στο υπέροχο δράμα ενηλικίωσης του 2013, αλλά ο βενιαμίν μιας οικογένειας με έξι παιδιά και μονοιασμένους γονείς.

Ένα δίδυμο ερευνητών της NASA τον ξεχωρίζει στο σχολείο του και του εμπιστεύεται, υποτίθεται, μια πειραματική αποστολή στη Σελήνη, ακριβώς την ίδια περίοδο που ο κόσμος κρατά την ανάσα του το καλοκαίρι του 1969, όταν η Αμερική ετοιμάζεται πυρετωδώς για την εκτόξευση του διαστημόπλοιου Απόλλων 11.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

Σε αυτήν ακριβώς τη χώρα, που η κοινωνία της παρατηρούσε τηλεσκοπικά τη σπουδαία στιγμή υπερηφάνειας, καταμεσής του ντροπιαστικού, διχαστικού πολέμου στο Βιετνάμ, με τον Ψυχρό Πόλεμο να παρατείνεται έξω από τον πλανήτη, ο Λινκλέιτερ βουτά μικροσκοπικά μέσα στη γειτονιά του και στις προσλαμβάνουσες που είχε, τα βιώματα και τις επιθυμίες, για να επισκεφθεί ένα φαντασιακό και συνάμα αληθινό μεγάλωμα, ονειρικό χρονικό και κάψουλα της περιόδου που δεν μοιάζει με καμία, γιατί μας ανήκει τόσο έντονα, που βρίσκουμε όλα τα αντικειμενικά κριτήρια να την αναδείξουμε στη «μοναδικότερη» σε σύγκριση με τις άλλες.

apollo 10 Facebook Twitter
Είναι μακριά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ.

Ο δικός του Απόλλων, «μισός» στην ονομασία του, αλλά εξίσου ορμητικός και σημαντικός στη σύλληψη, μεταξύ του δέκατου που έληξε άδοξα και τραγικά και του καλού και αξέχαστου ενδέκατου, είναι η συλλογική φαντασίωση όλων των παιδιών που μεγαλώσαμε εκείνη τη δεκαετία, στην κορωνίδα του space age με τη συναρπαστική προοπτική ενός καινούργιου κόσμου και των απεριόριστων δυνατοτήτων για το υπέροχο άγνωστο.

Κι ενώ οι περισσότεροι βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του ατρόμητου μαχητή των αιθέρων της επιλογής και του γούστου μας ή ενός φασκιωμένου αστροναύτη που όμως θα είχε το προνόμιο να πατήσει πρώτος στο υπερπέραν, και μείναμε στο όνειρο της νεότητας, ο Λινκλέιτερ μπόρεσε να μεταφράσει τη νοερή εμπειρία σε δροσερό αλλά και επιμορφωτικό sci-fi κινουμένων σχεδίων, στην υπερρεαλιστική τεχνοτροπία του δικού του Waking Life, όχι όμως ψυχεδελικής απόληξης. 

Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν. Ο πατέρας του είναι υπάλληλος γραφείου στη NASA και η μητέρα ένα ελκυστικό κράμα νοικοκυράς που αναλαμβάνει τη φροντίδα πολυμελούς οικογένειας και της γυναίκας που βλέπει στα '60s την ευκαιρία να απελευθερώσει τις προοδευτικές απόψεις της.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

apollo Facebook Twitter
Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν.

Είναι μακρά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ: από τα χιτάκια της τσιχλόφουσκας που άκουγαν οι μικρότερες αδελφές του Σταν και την ψαγμένη ψυχεδέλεια των Τζέφερσον και τους Beatles που πρότεινε η μεγαλύτερη της φαμίλια, ως τα ατελείωτα b-movies στα drive-in και τη Μελωδία της Ευτυχίας που τους έβαζε να παρακολουθούν ad nauseam η καλόκαρδη γιαγιά τους – η άλλη τούς αράδιαζε ακατάσχετες θεωρίες συνωμοσίας, σαν παραμυθάκια με σασπένς και παράνοια.

Κυρίως παρελαύνουν όλες οι τηλεοπτικές σειρές που κυριάρχησαν στα '60s, από τις πολύ γνωστές ως τις άτυχες που κόπηκαν άδοξα. Το οπτικοακουστικό μωσαϊκό του παιδιού που μεγάλωσε στις αλάνες και τη μικρή οθόνη, σαν να ανήκε στην τηλεοπτική Brady Bunch, δίπλα στο πρωτοποριακό Astrodome, και βρισκόταν σε μια ρόδα φουτουριστικού λούνα παρκ όταν το μικρό βήμα για τον άνθρωπο άλλαξε τον κόσμο, μερικά χιλιόμετρα μακριά από τις εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της εκτόξευσης, γίνεται το επίκεντρο ενός ιδιότυπου docu-comedy που δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις σκληρές τιμωρίες στο σχολείο καθώς και στις δυσάρεστες στιγμές που έζησε η Αμερική.

Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του. Αναμένω, όποτε ολοκληρωθεί, το επόμενο μεγαλεπήβολο σχέδιό του, το Merrily we roll along, που βασίζεται στην αρχικά αποτυχημένη, αλλά στη συνέχεια αποκατεστημένη στα μάτια των κριτικών και του κοινού μουσική κωμωδία των Στίβεν Σοντχάιμ και Τζορτζ Φερθ από το 1981, που ο Λινκλέιτερ θα μεταφέρει στο ίδιο χρονικό μοτίβο που επιχείρησε και στο Boyhood, κάνοντας τακτικά γυρίσματα με τους ίδιους ηθοποιούς, όποτε βρίσκουν ευκαιρία ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις τους. 

Το «Apollo 10½: A Space Age Childhood» προβάλλεται στο Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ