Από τον Μπρους ΛαΜπρούς μέχρι το «Blair Witch Project»: Οι παράπλευρες προβολές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Από τον Μπρους ΛαΜπρούς μέχρι το «Blair Witch Project»: Οι παράπλευρες προβολές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Είδαμε πρώτοι (και... τελευταίοι) το «La Terza Madre» του Ντάριο Αρτζέντο.
0

Ok, δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω ένα γκέι ζευγάρι στον κινηματογράφο, τίποτα δεν δείχνει παράξενο, μέχρι που ο ένας «λύνει» το πρόσθετο πόδι του και το ακρωτηριασμένο άκρο βρίσκει «δρόμο» στο πιο λάθος μέρος. Είναι Νοέμβριος του 1996, βρίσκομαι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και παρακολουθώ το Hustler White ή αλλιώς Νοικιασμένα Κορμιά, μια και έτσι μεταφράστηκε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ τούτο εδώ το φιλμ του Μπρους ΛαΜπρούς. Γιατί το 1996 δεν θα μπορούσες να ανακαλύψεις κάποια ιδιαίτερα ονόματα του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου αν απουσίαζες από τις προβολές των Νέων Οριζόντων.

Και φυσικά υπάρχει πάντα η «ταινία-έκπληξη». Συνήθως ταινία του Φανταστικού. Είδαμε πρώτοι απ' όλους (στην Ελλάδα) το Blair Witch Project και φύγαμε με την ουρά στα σκέλια. Είδαμε επίσης πρώτοι (και... τελευταίοι) το La Terza Madre του Ντάριο Αρτζέντο, το πολυαναμενόμενο (δεύτερο) σίκουελ της Suspiria, και φύγαμε κρατώντας την κοιλιά μας από τα γέλια, με την κόρη του, την Άζια, να μας περιμένει στις Αποθήκες με ένα ισοπεδωτικό DJ set.

Αυτό που έκανε –και κάνει– το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τόσο ξεχωριστό είναι η αγάπη του για το σινεμά εκείνο που δεν εκτιμούν και τόσο οι «ακαδημαϊκοί» της έβδομης τέχνης.

Υπήρχε πάντως ένα διαφορετικό κλίμα εκείνα τα πρώτα χρόνια «διεθνοποίησης» του θεσμού. Τα πάρτι ήταν πιο αχαλίνωτα, οι πόζες και οι καταναγκαστικές συστάσεις λιγότερες, οι έκρυθμες καταστάσεις πιο έντονες. Η διαδικτυακή «ανταλλαγή» ταινιών ήταν κάτι ανύπαρκτο εκείνα τα χρόνια, και πρέπει να σας πω εδώ πως από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έμαθε η Ελλάδα τον Ατόμ Εγκογιάν και τον Χαλ Χάρτλεϊ. Ήταν θες και το κλίμα εκείνης της δεκαετίας, η αίσθηση πως όλα ήταν δυνατά. Μπορούσες για παράδειγμα να δεις το Totally fucked up του Γκρεγκ Αράκι και να πέσεις επάνω στον ίδιο τον σκηνοθέτη σε πάρτι στη στοά Μοδιάνο, και σε εξίσου... ακραίες καταστάσεις.

Από τον Μπρους ΛαΜπρούς μέχρι το «Blair Witch Project»: Οι παράπλευρες προβολές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Ντάρεν Αρονόφσκι και Καμάρα Άντα στο πάρτι των Νέων Οριζόντων στον Μύλο της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια του 39ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1998.

Άλλες φορές, η προσβασιμότητα κάποιων ανθρώπων έρχεται ως ανάμνηση αλλά και ως υπενθύμιση του πού βρίσκονται τώρα: Θυμάμαι τον Ντάρεν Αρονόφσκι να μετρά αγχωμένος τα κεφάλια στην προβολή του π και να μου διηγείται πόσο «φεσωμένος» είναι από τα γυρίσματα της ταινίας που καλύφθηκαν μέσω των (υπερχρεωμένων) πιστωτικών του καρτών. Όχι σε κάποια δημοσιογραφική συνέντευξη, στην είσοδο του σινεμά, παρέα με τον κόσμο. Μιλώντας για ανερχόμενα ταλέντα και πιστωτικές κάρτες, το 1998 βλέπαμε σε πρώτη προβολή το ασπρόμαυρο, φτηνό και ακατέργαστο Following με ήρωα έναν διαρρήκτη που ζει με κλεμμένες κάρτες. «Έχει μέλλον αυτός» σκεφτήκαμε – και ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν μας διέψευσε! Αξέχαστη όμως παραμένει και η πρώτη, «μυστική» προβολή του ανολοκλήρωτου ακόμα Σπιρτόκουτου του Γιάννη Οικονομίδη, που είδαμε ασπρόμαυρο, δίχως να γνωρίζουμε το παραμικρό για την ταινία, και φυσικά μείναμε με το στόμα ανοιχτό.

Σε ό,τι αφορά το ελληνικό σινεμά, είχαμε τις ταινίες που κοβόντουσαν από το διαγωνιστικό τμήμα, κι εμείς προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι ενόχλησε τόσο στο Ράδιο Μόσχα του Νικόλα Τριανταφυλλίδη ή στον εξίσου αδικαιολόγητα κομμένο Χαμένο Θησαυρό του Χουρσίτ Πασά του Σταύρου Τσιώλη. Βέβαια τώρα θυμάμαι και όλα αυτά τα ελληνικά «τέρατα» που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια, και σκέφτομαι πως θα είχε πλάκα μια ρετροσπεκτίβα με τις ταινίες που οι Έλληνες θεατές δεν είδαν ποτέ, τις ταινίες εκείνες που είδαμε μονάχα εμείς, οι θαμώνες του Φεστιβάλ, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα ταλαίπωρα εκείνα πειραματόζωα στα οποία τεστάρονται πρώτα τα πιο σκληρά φάρμακα...

Αυτό όμως που έκανε –και κάνει– το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τόσο ξεχωριστό είναι η αγάπη του για το σινεμά εκείνο που δεν εκτιμούν και τόσο οι «ακαδημαϊκοί» της έβδομης τέχνης.

Από τον Μπρους ΛαΜπρούς μέχρι το «Blair Witch Project»: Οι παράπλευρες προβολές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
«Hustler White» του Μπρους ΛαΜπρούς

Αξέχαστη, για παράδειγμα, θα μείνει η «τρισδιάστατη» βραδιά, πολύ πριν ο Τζέιμς Κάμερον και το Avatar επαναφέρουν το 3D στη μόδα, όπου, φορώντας τα απαραίτητα χάρτινα γυαλιά, είδαμε το Σάρκα για τον Φρανκενστάιν του 1973 σε παραγωγή του Άντι Γουόρχολ, απολαμβάνοντας το θέαμα ενός Ούντο Κιέρ να εκτοξεύει σπλάχνα προς το μέρος μας. Την ίδια νύχτα είδαμε –πάντα σε 3D– το Amytiville 3D και ένα κινέζικο καράτε με τίτλο Η εκδίκηση των θηλυκών Σογκούν! Καράτε του συρμού αλλά ξεκαρδιστικό, με το τέλος της προβολής να μας βρίσκει σχεδόν μαστουρωμένους μετά από έξι συνεχείς ώρες τρισδιάστατης θέασης.

Το φετινό αφιέρωμα στις ταινίες που επέλεξε ο Τζον Γουότερς προβλέπεται να ξυπνήσει τα ίδια άγρια ένστικα ενός σινεφιλικού κοινού που προσέχει να μην παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Και κάτι τέτοιο, πιστέψτε μας, είναι απαραίτητο όταν βγαίνεις από μια 16ωρη προβολή ολόκληρου του Berlin Alexanderplatz στο Ολύμπιον, και έχεις τους πρωινούς σαλεπιτζήδες να σε παρατηρούν με βλέμμα έκπληκτου ανθρωπολόγου.

Από τον Μπρους ΛαΜπρούς μέχρι το «Blair Witch Project»: Οι παράπλευρες προβολές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Στο «Σάρκα για τον Φρανκενστάιν» του 1973, σε παραγωγή του Άντι Γουόρχολ, απολαύσαμε το θέαμα ενός Ούντο Κιέρ να εκτοξεύει σπλάχνα προς το μέρος μας.
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τζον Γουότερς: Ένα «αμετανόητο φρικιό» μιλά στη LiFO για όσα τον έκαναν τόσο λατρεμένα απαράδεκτο

Οθόνες / Τζον Γουότερς: Ένα «αμετανόητο φρικιό» μιλά στη LiFO για όσα τον έκαναν τόσο λατρεμένα απαράδεκτο

Η «Αυτού Ρυπαρότητα», ο ισοπεδωτικός συγγραφέας, καλλιτέχνης και πρωτοπόρος του ανεξάρτητου σινεμά που ο Ουίλιαμ Μπάροουζ χαρακτήρισε «ποντίφικα του trash» είναι φέτος το τιμώμενο πρόσωπο του 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου παρουσιάζει και τη stand up comedy «This filthy world».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αφιέρωμα στις ταινίες της Joanna Hogg στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Η γοητεία της αφαίρεσης

Οθόνες / Αφιέρωμα στις ταινίες της Joanna Hogg στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Η γοητεία της αφαίρεσης

Η πρωτοπόρος του νέου ρεύματος κοινωνικού ρεαλισμού του βρετανικού σινεμά θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα που ετοίμασε το 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στις ταινίες της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ