Το ήθος της στάνης

Το ήθος της στάνης Facebook Twitter
8

Ανηφόριζα την Πανεπιστημίου το μεσημέρι του Σαββάτου και, αντί να χαρώ με το θέαμα του αχανούς «πεζόδρομου», μ’ έπιασε μελαγχολία / ήταν η ημέρα που ο δρόμος έκλεισε «συμβολικά» για την Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο / δεν ξέρω αν είχα επιτρέψει να με επηρεάσει η θλιβερή εικόνα της Ακαδημίας Αθηνών / το πιο ευγενικό κτίριο που έθρεψε ο αθηναϊκός κλασικισμός, γεμάτο συνθήματα και γκράφιτι / μάντρα εργοστασίου στην Πέτρου Ράλλη θα έχει λιγότερα / ανυπεράσπιστο και μονάχο, σε έναν ωκεανό βαρβαρότητας / και θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει σε ένα δοκίμιο του Ράμφου, που μίλαγε για το «ήθος στάνης» που έκανε τις πόλεις μας αυτό που είναι σήμερα / και σκέφτομαι, ποιο ήταν περισσότερο «αληθινό» εκείνο το Σάββατο που η Αθήνα έλαμπε; / η μουντζουρωμένη Ακαδημία ή τα new age δρώμενα με τους ποδηλάτες, τα σκέιτ και την επίφαση «αστικού πολιτισμού» που απλωνόταν με κάποια αμηχανία σε μια πόλη που ξέρουμε πολύ καλά πως τη φτιάξαμε έτσι για να μας μισεί (γιατί την καταστρέψαμε και την καταστρέφουμε κάθε μέρα) και να τη μισούμε (επειδή μας θυμίζει κάθε μέρα ποιοι είμαστε) /

δεν θέλω να καταντήσω ένας ακόμα πικρόχολος, αλλά ο καταναγκαστικός συμβιβασμός με τις δύο παράλληλες πραγματικότητες της Αθήνας κάποιες μέρες καταντάει μεγάλο ζόρι / από τη μία, το χαρούμενο πλήθος του απομεσήμερου με τους τριαντάρηδες μπαμπάδες, τα πολύ καλόγουστα καρότσια κι εμάς, τους αιώνιους εφήβους, πάνω σε καλογυαλισμένα ποδήλατα, να νομίζουμε ξαφνικά ότι η ξεχαρβαλωμένη πόλη μας έγινε Βαρκελώνη / και από την άλλη, τα ποικιλώνυμα τάγματα του μίσους (που αίφνης ανακαλύψαμε ψευτο-σοκαρισμένοι) να απεχθάνονται κάθε χαραμάδα χαράς, ευζωίας και γαλήνης / ελπίζω οι πρώτοι ή, τέλος πάντων, όσοι από τους πρώτους ήταν χθες στις πορείες να μην έκαναν τη χάρη στους δεύτερους / και ό,τι διαβάζετε σήμερα να μη μοιάζει με αφελές δοκίμιο ψαγμένου μαθητή της Έκτης Δημοτικού /

άκουγα τον γενικό γραμματέα του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, τον κ. Ηλία Βλαχάκη, να λέει (στο ραδιόφωνο του Σκάι, αν δεν κάνω λάθος) μερικά αυτονόητα πράγματα, που η δημοσιογραφία του χαρτομάντηλου αποφεύγει να προβάλλει / ότι, δηλαδή, είναι όντως πολύ στενόχωρο να βλέπεις μαγαζιά να κλείνουν, αλλά τα προηγούμενα χρόνια, τότε που ήταν πιο εύκολο να πάρεις δάνειο από το να πετύχεις άδειο ταξί, είχαμε γεμίσει με εμπορικά  αταστήματα, που στην πραγματικότητα δεν χρειαζόμασταν / αλλά τα δάνεια επέτρεπαν και σε αυτούς να τα φτιάξουν και σε εμάς να αγοράζουμε αβέρτα / και τώρα που η βρύση δεν βγάζει πια νερό βλέπουμε την ιστορία από την ανάποδη / μου αρέσει αυτή η μισονυχτερινή μακέτα με το έτοιμο Φιξ / δεν πρέπει να υπάρχει πιο «γκαζωμένο» εργοτάξιο αυτή την εποχή στην Αθήνα / η αλήθεια είναι πως και ο ανταγωνισμός δεν δείχνει μεγάλος / ο εργολάβος έδωσε και ημερομηνία παράδοσης του έργου / 13 Οκτωβρίου 2013 / πολλά «13» μαζεύτηκαν και δεν μου αρέσει, αλλά και πικρόχολος και προληπτικός σε ένα και μόνο σημείωμα πάει πολύ!

Αθήνα
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
Είναι τόσο όμορφη η Αθήνα που πραγματικά η ασχήμια της Ακαδημίας βγάζει μάτι, και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τη γκρεμίσουμε και να χτίσουμε κάτι για κομιστές και τέτοια, πολύ καλή ιδέα...
Πού ακριβώς εντοπίζεται η καλαισθησία της Ακαδημίας Αθηνών; Δεν πρόκειται καν για νεοκλασσικό μνημείο αλλά για μια αρχαιοελληνική ρέπλικα, παραστολισμένη και ξεβρασμένη σε λάθος σημείο τη λάθος εποχή -χρονικός αποπροσανατολισμός. Πακτωμένο στην Αθήνα από Γερμανό αρχιτέκτονα εμμονικό με το παρελθόν αθηναϊκό μεγαλείο.Σημειολογικά ενδεχομένως να πρεσβεύει την -παραδοσιακή μας- προσκόλληση στο παρελθόν και όχι τη δημιουργία και αναγέννησή μας πατώντας πάνω του (πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς κοιτώντας απλώς το γειτονικό κτήριο, εκείνο του Πανεπιστημίου).Από αυτή την οπτική, οι "ανορθόδοξες" επιγραφές μπορεί να είναι κομιστές σύγχρονων αναγκών και τάσεων σε μεγαλύτερο βαθμό από το ίδιο το μνημείο.
"Από αυτή την οπτική, οι "ανορθόδοξες" επιγραφές μπορεί να είναι κομιστές σύγχρονων αναγκών και τάσεων σε μεγαλύτερο βαθμό από το ίδιο το μνημείο." πιο postmodern γινεσαι postmortem
Τέτοια μέτρα είναι μόνο για να κοροϊδεύουν και να χλευάζουν τους Αθηναίους. Οταν τα πεζοδρόμια είναι ανύπαρκτα, κακοποιημένα, κατηλημενα από αμάξια μηχανάκια πραματειες ελιές θάμνους και δε ξερω κ εγω τι αλλο, όταν η οδήγηση στους Αθηναικους δρόμους ειναι σαν ένα παρατεταμένο περασμα από το καβο ντορο, πόσο αστεία μπορεί να είναι μια μέρα αφιερωμενη στους πεζούς.. Είναι να κλαιει κανεις από τα γέλια με τέτοιες πρωτοβουλιες.. Και οι φωτογραφιες από την συγκεκριμενη μερα δείχναν αυτο ακριβως, ένα πλήθος ζαλισμενο από την απλα, αλλαλιασμενο.Είπαμε η κοροϊδια του εξυπνάκια είναι στο αίμα μας.
Ειναι γεγονος οτι την εποχη του "παρτυ" γεμισαμε εμπορικα καταστηματα. Ηταν και αυτο μια οψη της εντελως στρεβλης αντιληψης του ελληνα για την εργασια. Κανενας δεν θελησε να κουραστει για να παραγει. Η συντριπτικη πλειοψηφια των ελληνων εργαζομενων πουλαει υπηρεσιες(αερα κοπανιστο δηλαδη): Καταστηματα, σχολες, κομμωτηρια, θεατρα, δικηγορια, δημοσιογραφια κλπ.... Η παραγωγη απουσιαζει μονιμα.Το εχουν πει αλλοι πολυ πριν απο μενα: Αν ενα μεγαλο μερος του ελληνικου πληθυσμου δεν το παρει αποφαση να αλλαξει δουλεια(μετακινουμενο στην παραγωγη) η χωρα δεν προκειται να ορθοποδησει!(δεν πιστευω καθολου οτι οποιος αρνειται να αρνηθει την πραγματικοτητα ειναι πικροχολος, δε νομιζω οτι χρειαζεται να νοιωθετε ενοχες...)