ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

προφανώς θ πρέπει ν χωρίσεις χθές, τ υπόλοιπα είναι κορδέλες

Συγγνώμη στη δουλειά της το ίδιο λέει και κάνει; Θα σας πω πότε μπορώ και θα δούμε; Αν δεν το κάνει στην εργασία της, που τη χρειάζεται, σε σένα γιατί το κάνει; Δεν σε χρειάζεται;
Μια φορά πήγε να μου το κάνει κι ο δικός μου (που δεν είναι καθόλου έτσι ως άνθρωπος, το αντίθετο θα έλεγα) επειδή είχε πάει στους δικούς του κι ήθελαν να τον δουν και με έπαιρνε τηλέφωνο για να το κάνουμε "λίγο αργότερα" δύο τρεις φορές, προσπαθώντας να τα προλάβει όλα . Ξέρεις τι είπα από μέσα μου; "Τι είμαι εγώ για να με έχει στο περίμενε;" Είχα σχολάσει κι από τη δουλειά μου και δεν ήξερα τι να κάνω, ενώ δεν πρότεινα καν εγώ να βγούμε εκείνη την ημέρα, εκεινος ήθελε πολύ να βγαίνουμε κάθε μέρα.Έδειξα με τον τρόπο μου ότι ενοχλήθηκα και δεν το έκανε ξανά από τότε, ενώ κατευθείαν είπε ακριβή ώρα συνάντησης. Δεν ξέρω, ίσως να είμαι υπερβολική και να μην ανέχομαι πολλά πολλά όσο περνάνε τα χρόνια. Και στο λέω εγώ αυτό που έχω πολύ κακή σχέση με τον χρόνο και τον προγραμματισμό γενικότερα κι είναι κάτι που με ταλαιπωρεί στη ζωή μου. Ενώ έχω μακροχρόνια ένα σταθερό πρόγραμμα ζωής το οποίο ακολούθησα κι ακολουθώ, στην καθημερινότητά μου δεν έχω καταφέρει να τηρήσω ούτε μια μέρα ένα πρόγραμμα και με θλίβει γενικά και μόνο η ιδέα του προγράμματος. Ποτέ όμως μα ποτέ δεν έχω αφήσει κάποιον στο περίμενε, λέγοντάς του "θα δω και θα σου πω". Γιατί να με περιμένουν οι άλλοι και να τους δεσμεύω τις ώρες; Δεν πάει έτσι...
Και κάτι που θυμήθηκα. Η αδερφή μου πριν λίγο καιρό έβγαινε με κάποιον. Της έστελνε μήνυμα για να βγουν το απόγευμα, απαντούσε θετικά εκείνη και ρωτούσε την ώρα και της έλεγε ο κύριος "τι σε νοιάζει; Θα δούμε, αφού το κλείσαμε". Λες κι η αδερφή μου δεν είχε άλλα πράγματα να κάνει, υποχρεώσεις, ασχολίες, έπρεπε να περιμένει αυτόν. Σημειωτέον ο τύπος δεν υπολόγιζε το γυναικείο φύλο γενικά, αντιθέτως το υποτιμούσε, όπως αποδείχτηκε αργότερα. Εσύ στην προκειμένη περίπτωση μην κολλάς στο "γυναικείο φύλο" αλλά στο "υποτιμούσε" και στο "δεν υπολόγιζε". Γιατί αυτή είναι η πραγματική αιτία της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου που νομίζει ότι του χρωστάνε όλοι.
Όσο για το τι να κάνεις, πες της το ξεκάθαρα ότι σε ενοχλεί και σε δυσκολεύει αυτή η συμπεριφορά, εφόσον είναι κάτι που επαναλαμβάνεται κι ότι δείχνει έλλειψη εκτίμησης και σεβασμού. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα πρακτικά ζητήματα που δημιουργεί η εν λόγω συμπεριφορά, αλλά και από πού απορρέει...
Αν της μιλήσεις και σε θέλει στη ζωή της γιατί σε θεωρεί σημαντικό, θα αλλάξει ή έστω θα βελτιώσει τη συμπεριφορά της. Όχι προς όλους φυσικά, τουλάχιστον προς εσένα.
ΥΓ: όταν ήμουν στο λύκειο κάναμε ιδιαίτερα γερμανικά με την αδελφή μου με μια καθηγήτρια η οποία αργούσε διαρκώς έως και μια ώρα. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις φορές μέχρι που η μητέρα μας νευρίασε και μας λέει "όταν θα έρθει θα της πείτε ότι θα κάνετε μια ώρα μάθημα αντί για δύο, καθώς έχουμε να φύγουμε μετά αμέσως και η μία ώρα του μαθήματος χάθηκε λόγω της αργοπορίας της". Εκείνη ουσιαστικά πήρε λιγότερα χρήματα για εκείνο το μάθημα, καθώς πληρώθηκε μια ώρα αντί για δύο που ήταν κανονικά. Φυσικά δεν άργησε ξανά...

Εσύ υποστηρίζεις πως υπάρχει αγάπη μεταξύ σας,που ίσως ισχύει.Ομως αυτή η συμπεριφορά εκ μέρους της,μου δίνει την εντύπωση πως σε θεωρεί δεδομένο και σε έχει συνδέσει με το Καιρό.Απο τα γραφόμενα σου,συγχωρα με αν κάνω λάθος,κατάλαβα πως στηρίζεις το πρόγραμμα σου και την διεκπαιρεωση των υποχρεώσεων σου,με βάση το πότε θα σου απαντήσει η θα σου στείλει μέιλ η καλή σου.Ε αυτό γίνεται άμμεσα αντιληπτό,μπαίνεις όπως σου είπα στην κατηγορία του δεδομένου.Και ο δεδομένος,όπως όλοι μας ξέρουμε,δεν περνάει ποτέ καλά σε μια σχέση.Ετσι χύμα είναι ας πούμε και με τους φίλους της,την οικογένεια της,τους συναδέλφους της;Η μόνο μαζί σου;Αν είναι μόνο μαζί σου,μάλλον πρέπει να αλλάξεις γραμμή πλευσης!

Να της κάνεις μία κουβέντα και να της το επισημάνεις. Να προσπαθήσετε εν τέλει να το βρείτε κάπου στη μέση, ούτε αυτή να αλλάξει εντελώς την νοοτροπία της ούτε εσύ τη δική σου. Αμοιβαίος συμβιβασμός για να είστε χαλαροί και οι δύο.

Φυσικά και το να είσαι σε σχέση μαζί της επί 2 χρόνια σημαίνει πως την αγαπάς και το αντέχεις/υπομένεις αυτό που κάνει (φαντάζομαι δηλαδή δεν το άρχισε ξαφνικά τώρα τελευταία αλλιώς θα το ανέφερες στην εξομολόγησή σου). Καταλαβαίνω πως είναι αυτό, και η πρώην μου το έκανε (δεν χωρίσαμε για αυτό αν αναρωτιέσαι) και ώρες ώρες με νευρίαζε πολύ. Δεν κατάφερα να της αλλάξω νοοτροπία και δεν νομίζω να μπορείς και εσύ. Φαντάζομαι δεν τα πάει καλά γενικά με τον χρόνο μπορεί να το αισθάνεται ως πίεση όλο αυτό, πάντως δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπία οι άνθρωποι και σίγουρα θα δοκίμασες επανειλημμένα να της εξηγήσεις ψύχραιμα και με λογική γιατί είναι σπαστικό αυτό που κάνει και δεν άλλαξε κάτι. Μερικά πράματα είναι take it or leave it. Όλοι θα θέλαμε να κάνουμε μικροαλλαγές στη συμπεριφορά και νοοτροπία του σύντροφού μας, όμως αυτό δεν γίνεται με το ζόρι, πρέπει να το θέλει δηλαδή και ο άλλος να αλλάξει και αυτό για να γίνει πρέπει να του δώσεις μία γεύση από αυτό που σου κάνει ώστε έτσι ίσως να τον ευαισθητοποιήσεις. Π.χ. μπορείς να δοκιμάσεις ακριβώς το ίδιο, να απαντάς γενικά και αόριστα όταν σε ρωτάει πότε θα βρεθείτε, τι ώρα, και που. Στην αρχή σίγουρα δεν θα το παρεξηγήσει που θα απαντάς αόριστα (αφού και η ίδια συνήθισε με αυτό) όμως από ένα σημείο και μετά κάτι θα αρχίσει να επαναστατεί μέσα της και όταν κάποια στιγμή σε ρωτήσει "ναι αλλά με αυτά που κάνεις δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, δεν βγάζουμε άκρη" , θύμησέ της πόσες φορές έκανε το ίδιο. Ίσως έτσι να την "ταρακουνήσεις" λίγο, ίσως και όχι. Δεν χάνεις κάτι να το δοκιμάσεις πάντως. Καλή τύχη!

Δε νομίζω ότι μπορείς να της αλλάξεις αυτό το χαρακτηριστικό, επειδή δεν είναι θέμα νοοτροπίας. Είναι θέμα ρυθμών, που είναι πιο αργοί από τους δικούς σου.
Και δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν υπήρχαν και μερικά διαστήματα που "αφαιρενόταν" εντελώς ακόμα και όταν είστε μαζί.
Είχα ένα φίλο -πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα- που όχι μόνο αργούσε στα ραντεβού και με έστηνε, αλλά 2-3 φορές το είχε ξεχάσει εντελώς. Συνήθιζε επίσης να κοιμάται αργά τα βράδια και να ξυπνάει αργά τα πρωινά.
Το αναφέρω, επειδή δεν ξέρω αν είχε κάποια σχέση με τις αργοπορίες του...
Μία δύο το είπα, φώναξα, μετά προσαρμόστηκα και το συνήθισα. Ήταν φανερό, δεν το έκανε επίτηδες.
Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να της το θέσεις ευγενικά ότι είναι κάτι βασικό και σε ενοχλεί. Εξηγώντας της τους λόγους όπως μας τους λες εδώ.
Ίσως δεις μία βελτίωση. Και αν σε πειράζει πολύ, ή θα προσαρμοστείς εσύ ή θα κόψεις.