Συγγνώμη στη δουλειά της το ίδιο λέει και κάνει; Θα σας πω πότε μπορώ και θα δούμε; Αν δεν το κάνει στην εργασία της, που τη χρειάζεται, σε σένα γιατί το κάνει; Δεν σε χρειάζεται;
Μια φορά πήγε να μου το κάνει κι ο δικός μου (που δεν είναι καθόλου έτσι ως άνθρωπος, το αντίθετο θα έλεγα) επειδή είχε πάει στους δικούς του κι ήθελαν να τον δουν και με έπαιρνε τηλέφωνο για να το κάνουμε "λίγο αργότερα" δύο τρεις φορές, προσπαθώντας να τα προλάβει όλα . Ξέρεις τι είπα από μέσα μου; "Τι είμαι εγώ για να με έχει στο περίμενε;" Είχα σχολάσει κι από τη δουλειά μου και δεν ήξερα τι να κάνω, ενώ δεν πρότεινα καν εγώ να βγούμε εκείνη την ημέρα, εκεινος ήθελε πολύ να βγαίνουμε κάθε μέρα.Έδειξα με τον τρόπο μου ότι ενοχλήθηκα και δεν το έκανε ξανά από τότε, ενώ κατευθείαν είπε ακριβή ώρα συνάντησης. Δεν ξέρω, ίσως να είμαι υπερβολική και να μην ανέχομαι πολλά πολλά όσο περνάνε τα χρόνια. Και στο λέω εγώ αυτό που έχω πολύ κακή σχέση με τον χρόνο και τον προγραμματισμό γενικότερα κι είναι κάτι που με ταλαιπωρεί στη ζωή μου. Ενώ έχω μακροχρόνια ένα σταθερό πρόγραμμα ζωής το οποίο ακολούθησα κι ακολουθώ, στην καθημερινότητά μου δεν έχω καταφέρει να τηρήσω ούτε μια μέρα ένα πρόγραμμα και με θλίβει γενικά και μόνο η ιδέα του προγράμματος. Ποτέ όμως μα ποτέ δεν έχω αφήσει κάποιον στο περίμενε, λέγοντάς του "θα δω και θα σου πω". Γιατί να με περιμένουν οι άλλοι και να τους δεσμεύω τις ώρες; Δεν πάει έτσι...
Και κάτι που θυμήθηκα. Η αδερφή μου πριν λίγο καιρό έβγαινε με κάποιον. Της έστελνε μήνυμα για να βγουν το απόγευμα, απαντούσε θετικά εκείνη και ρωτούσε την ώρα και της έλεγε ο κύριος "τι σε νοιάζει; Θα δούμε, αφού το κλείσαμε". Λες κι η αδερφή μου δεν είχε άλλα πράγματα να κάνει, υποχρεώσεις, ασχολίες, έπρεπε να περιμένει αυτόν. Σημειωτέον ο τύπος δεν υπολόγιζε το γυναικείο φύλο γενικά, αντιθέτως το υποτιμούσε, όπως αποδείχτηκε αργότερα. Εσύ στην προκειμένη περίπτωση μην κολλάς στο "γυναικείο φύλο" αλλά στο "υποτιμούσε" και στο "δεν υπολόγιζε". Γιατί αυτή είναι η πραγματική αιτία της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου που νομίζει ότι του χρωστάνε όλοι.
Όσο για το τι να κάνεις, πες της το ξεκάθαρα ότι σε ενοχλεί και σε δυσκολεύει αυτή η συμπεριφορά, εφόσον είναι κάτι που επαναλαμβάνεται κι ότι δείχνει έλλειψη εκτίμησης και σεβασμού. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα πρακτικά ζητήματα που δημιουργεί η εν λόγω συμπεριφορά, αλλά και από πού απορρέει...
Αν της μιλήσεις και σε θέλει στη ζωή της γιατί σε θεωρεί σημαντικό, θα αλλάξει ή έστω θα βελτιώσει τη συμπεριφορά της. Όχι προς όλους φυσικά, τουλάχιστον προς εσένα.
ΥΓ: όταν ήμουν στο λύκειο κάναμε ιδιαίτερα γερμανικά με την αδελφή μου με μια καθηγήτρια η οποία αργούσε διαρκώς έως και μια ώρα. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις φορές μέχρι που η μητέρα μας νευρίασε και μας λέει "όταν θα έρθει θα της πείτε ότι θα κάνετε μια ώρα μάθημα αντί για δύο, καθώς έχουμε να φύγουμε μετά αμέσως και η μία ώρα του μαθήματος χάθηκε λόγω της αργοπορίας της". Εκείνη ουσιαστικά πήρε λιγότερα χρήματα για εκείνο το μάθημα, καθώς πληρώθηκε μια ώρα αντί για δύο που ήταν κανονικά. Φυσικά δεν άργησε ξανά...