ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να της κάνεις μία κουβέντα και να της το επισημάνεις. Να προσπαθήσετε εν τέλει να το βρείτε κάπου στη μέση, ούτε αυτή να αλλάξει εντελώς την νοοτροπία της ούτε εσύ τη δική σου. Αμοιβαίος συμβιβασμός για να είστε χαλαροί και οι δύο.

Φυσικά και το να είσαι σε σχέση μαζί της επί 2 χρόνια σημαίνει πως την αγαπάς και το αντέχεις/υπομένεις αυτό που κάνει (φαντάζομαι δηλαδή δεν το άρχισε ξαφνικά τώρα τελευταία αλλιώς θα το ανέφερες στην εξομολόγησή σου). Καταλαβαίνω πως είναι αυτό, και η πρώην μου το έκανε (δεν χωρίσαμε για αυτό αν αναρωτιέσαι) και ώρες ώρες με νευρίαζε πολύ. Δεν κατάφερα να της αλλάξω νοοτροπία και δεν νομίζω να μπορείς και εσύ. Φαντάζομαι δεν τα πάει καλά γενικά με τον χρόνο μπορεί να το αισθάνεται ως πίεση όλο αυτό, πάντως δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπία οι άνθρωποι και σίγουρα θα δοκίμασες επανειλημμένα να της εξηγήσεις ψύχραιμα και με λογική γιατί είναι σπαστικό αυτό που κάνει και δεν άλλαξε κάτι. Μερικά πράματα είναι take it or leave it. Όλοι θα θέλαμε να κάνουμε μικροαλλαγές στη συμπεριφορά και νοοτροπία του σύντροφού μας, όμως αυτό δεν γίνεται με το ζόρι, πρέπει να το θέλει δηλαδή και ο άλλος να αλλάξει και αυτό για να γίνει πρέπει να του δώσεις μία γεύση από αυτό που σου κάνει ώστε έτσι ίσως να τον ευαισθητοποιήσεις. Π.χ. μπορείς να δοκιμάσεις ακριβώς το ίδιο, να απαντάς γενικά και αόριστα όταν σε ρωτάει πότε θα βρεθείτε, τι ώρα, και που. Στην αρχή σίγουρα δεν θα το παρεξηγήσει που θα απαντάς αόριστα (αφού και η ίδια συνήθισε με αυτό) όμως από ένα σημείο και μετά κάτι θα αρχίσει να επαναστατεί μέσα της και όταν κάποια στιγμή σε ρωτήσει "ναι αλλά με αυτά που κάνεις δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, δεν βγάζουμε άκρη" , θύμησέ της πόσες φορές έκανε το ίδιο. Ίσως έτσι να την "ταρακουνήσεις" λίγο, ίσως και όχι. Δεν χάνεις κάτι να το δοκιμάσεις πάντως. Καλή τύχη!

Δε νομίζω ότι μπορείς να της αλλάξεις αυτό το χαρακτηριστικό, επειδή δεν είναι θέμα νοοτροπίας. Είναι θέμα ρυθμών, που είναι πιο αργοί από τους δικούς σου.
Και δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν υπήρχαν και μερικά διαστήματα που "αφαιρενόταν" εντελώς ακόμα και όταν είστε μαζί.
Είχα ένα φίλο -πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα- που όχι μόνο αργούσε στα ραντεβού και με έστηνε, αλλά 2-3 φορές το είχε ξεχάσει εντελώς. Συνήθιζε επίσης να κοιμάται αργά τα βράδια και να ξυπνάει αργά τα πρωινά.
Το αναφέρω, επειδή δεν ξέρω αν είχε κάποια σχέση με τις αργοπορίες του...
Μία δύο το είπα, φώναξα, μετά προσαρμόστηκα και το συνήθισα. Ήταν φανερό, δεν το έκανε επίτηδες.
Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να της το θέσεις ευγενικά ότι είναι κάτι βασικό και σε ενοχλεί. Εξηγώντας της τους λόγους όπως μας τους λες εδώ.
Ίσως δεις μία βελτίωση. Και αν σε πειράζει πολύ, ή θα προσαρμοστείς εσύ ή θα κόψεις.