Γειά σε όλους, είμαι πλέον ανδρας 28 χρονών ο οποίος δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω τον ευατό μου να ερωτευτεί ξανά, δεν μου αρέσει η μοναξία αλλα δεν θέλω απλα να έχω μια κοπέλα δίπλα μου για να την έχω, είχα 2 σχεσεις που τερματισαν στα 3 χρόνια επειδη είχα βαρεθεί και δεν έδειχνα τον ίδιο ζήλο , με αποτέλεσμα και οι κοπέλες να απογοητευονται στο τέλος και να τελειώνουν όλα άδοξα, στην αρχή μιας νέας γνωριμίας πάντα υπερ ενθουσιάζομαι (αυτο μπορει να είχε είτε φουλ θειτκη είτε φουλ αρνητικη κατάληξη btw) και μετα πέφτω.Δεν νίωθω ότι έχω βρει εκείνη την κοπέλα που θα έκλανα τα παντα για αυτη, που θα τρελενόμουν που θα σκεφτόμουν μόνο αυτή, όπως βλέπω σε ένα tv show και ερωτευεσαι αυτό τον χαρακτηρα τόσο που στεναχωριεσαι που κάνει κατι με άλλον ακομα και αν είναι ολα ένα σενάριο.Δεν ξέρω τι μου φταιει, ίσως πρεπει να αντιμετωπίσω την μοναξία για ένα μεγάλο διαστημα γιατι απο τα 20μου είμαι μονιμα σε σχέσεις-φάσεις , (ασχετως που τωρα νιωθω πάλι οτι είμαι στο 0) και να απορροφήσω τον πόνο αυτό γιατι φαίνεται οτι επειδη ψάχνω την γρηγορη επιβαιωση χάνω το νοήμα.Δεν ξέρω πως αλλα μακάρι να βρεθεί αυτη η κοπέλα που να με κάνει να σκεφτομαι τόσο μακροχρόνια και αυτο μου δίνει τόσο κίνητρο στο να τα κάνω ολα καλα στην ζωη μου, η απλά να το αποφασισω ότι ίσως δεν είναι γι α μένα ο έρωτας και ότι κάποιο δεν θα βρούμε ποτε αυτο που ονειρευόμαστε και με την πιέση που ήδη υπάρχει απο τον περίγυρο θα εξαναγκαστουμε στο να ειμαστε απλα με καποιον που ξέμεινε όπως εγω.
Υ,Σ ίσως το high school sweethearts που λένε και οι φίλοι μου οι αμερικανοί είναι ο μόνος τρόπος να σαι για πάντα ερωτευμενος.