Κάνεις το λάθος που κάνουν πολλοί, το νεανικό ενθουσιασμό/πόθο που αρχικά νοιώθεις για μία γυναίκα, να τον ταυτίζεις με τον έρωτα :
- "Δε νοιώθω ότι έχω βρει εκείνη την κοπέλα που θα έκανα τα πάντα για αυτή, που θα τρελαινόμουν, που θα σκεφτόμουν μόνο αυτή..."
- "...ερωτεύεσαι αυτό το χαρακτήρα τόσο, που στεναχωριέσαι που κάνει κατι με άλλον, ακόμα και αν είναι όλα ένα σενάριο".
Όμως, αυτά τα δύο ακριβώς είναι ο έρωτας. Και όπως γράφεις, δεν τα έχεις νοιώσει στη ζωή σου ακόμα.
- "...φαίνεται ότι επειδή ψάχνω τη γρήγορη επιβεβαίωση χάνω το νόημα".
Έχεις βρει λοιπόν τί συμβαίνει. Και όσο πιο γρήγορα κυνηγάς την πρόσκαιρη επιβεβαίωση, τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεται ο έρωτας πάνω στο αντικείμενο του πόθου σου.
Η δική μου γνώμη είναι να χαλαρώσεις και να μην επιζητάς μανιωδώς την επιβεβαίωση του εαυτού σου, όπως και να μην αγχώνεσαι για κάθε είδους πίεση που σου ασκεί ο περίγυρος. Μην το σκέφτεσαι συνέχεια.
Κάποια στιγμή θα σου χτυπήσει και σένα ο έρωτας την πόρτα.
Και μάλιστα, απροειδοποίητα.