Τυχαίνει λοιπόν που και που να πάρω τις φίλες μου και να βρεθούμε σε κάποιες κοινωνικές συναντήσεις όπως πχ χαλαρά πάρτυ.
Ξεκινάω έχοντας κάθε διάθεση να είμαι ανοιχτή, να μοιραστώ και να συνδεθώ με νέους ανθρώπους ή να έρθω πιο κοντά στους γνωστούς.
Κάπου εδώ να πω ότι το έχω ανάγκη αυτό γιατί είμαι κάπως μόνη μου σε σχέση με τις φιλίες, οι φίλοι μου εγκατέλειψαν η έχουν σκοπό να εγκαταλειψουν την κωμόπολη που ζω.
Όταν με το καλό φτάνουμε στα πάρτυ,είμαι στο "γειά σας, τι λέει" και σκαλωνω εκεί.Αφοσιωνομαι στις φίλες μου, όπου νιώθω ασφάλεια, αλλά αργότερα βλέπω ότι οι φίλες ανοίγονται και επικοινωνούν και με άλλους ανθρώπους.Εκει ίσως κάπου να προσπαθώ να συμμετέχω αλλά συνήθως με αγνοούν και δημιουργούν ένα δικό τους bonding που δεν υπάρχω εγω.
Αργότερα, έχοντας λάβει αυτά τα σημάδια απορρίψης συνήθως θα μείνω για λίγο μόνη, σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Γυρνωντας στο σπίτι μου κουβαλάω ένα βαρύ συναίσθημα μοναξιάς. Γνωρίσω ότι λόγω της εσωστρέφειας μου, δε θα γίνω ποτέ σαν εκείνους τους έξτρα κοινωνικούς τύπους, αλλά δυσκολεύομαι πολύ έστω και με τα μικρά βήματα, δεν ξέρω τι ερωτήσεις να κάνω, δεν ξέρω πως να δημιουργήσω μια ροή στην κουβέντα, αγχώνομαι για το τι θα απαντήσω νιώθω σαν outsider, παρόλο που συνήθως σε αυτές τις περιστάσεις οι άνθρωποι είναι "του στυλ μου".
Όλο αυτό γενικά μου ρίχνει τη αυτοπεποίθηση και θα ήθελα να αποκτήσω Καλύτερα κοινωνικά skills. Κάθε βοήθεια δεκτή!