Και εγώ εσωστρεφής είμαι και όχι σούπερ κοινωνικός οπότε θα πω καταρχάς πως το οφείλεις στον εαυτό σου να σε αγαπάς όπως είσαι, ειδάλλως όλοι και όλες είμασταν σαν τις φίλες σου. Δεν είναι δηλαδή κακό να νιώθεις έτσι. Σε δεύτερο βαθμό θα πω πως με έχει βοηθήσει απίστευτα κάτι που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο (εν θυμάμαι ποιο επειδή έχει αρκετό καιρό που το διάβασα) αυτοβοήθειας/εσωτερισμού που έλεγε κάτι σε στυλ "προσεγγίζουμε ακούσια ανθρώπους που εκούσια θέλουν να είναι με άτομα ίδια με αυτούς" εννοώντας πως δεν ισχύει αυτό το "τα ετερωνυμα έλκονται" σε απόλυτο βαθμό, αν δεν υπάρχει κάποια ταύτιση με άλλον άνθρωπο στο χαρακτήρα σου, δύσκολα θα ταιριάξεις στην αρχή αλλά και θα κρατήσετε επικοινωνία (όχι απλή τυπική αλλά κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο) στη συνέχεια. Πρέπει να βρεις ανθρώπους σαν εσένα, που να είναι εντάξει με το να είναι όπως είναι χωρίς να προσπαθείς να τους αλλάξεις ή αυτοί εσένα. Γράφεις χαρακτηριστικά: ""δεν ξέρω τι ερωτήσεις να κάνω, δεν ξέρω πως να δημιουργήσω μια ροή στην κουβέντα, αγχώνομαι για το τι θα απαντήσω νιώθω σαν outsider"" και όλο αυτό εγώ το μεταφράζω ως έλλειψη αυτοεκτίμησης/αυτοπεποίθησης, σαν να νιώθεις πως υστερείς κάπου ενώ δεν υστερείς πουθενά, απλά είσαι διαφορετική από αυτούς/ες. Το να νιώθεις σαν την μύγα μες στο γάλα και να μην ξέρεις τι κινήσεις να κάνεις για bonding σημαίνει πως το προσπάθησες επανειλημμένως και δεν σου βγήκε αλλιώς δεν θα το έγραφες έτσι, δηλαδή δεν ήταν να πεις μία φορά που πήγες σε ένα πάρτυ, δεν είχες τι να συζητήσεις με κάποιον/α, ένιωσες άβολα και έξω από το comfort zone σου και είπες ""τα παρατάω, τέλος, δεν είμαι για πάρτυ και κοινωνικοποίηση εγώ"". Το προσπάθησες επομένως αρκετές φορές και δεν σου βγήκε που σημαίνει ότι ίσως να μην είσαι τύπος των πάρτυ όμως δεν γνωρίζεις άλλες εναλλακτικές επιλογές και αφήνεις τις φίλες/φίλους σου να σε επηρεάσουν (και στη συνέχεια το ενισχύεις από μόνη σου αυτό κάνοντας αυθυποβολή) λες και είναι 2 οι επιλογές μόνο, ή πάρτυ μέχρι το ξημέρωμα ή σπίτι και με την μοναξιά σου, σαν να ζεις στα '90s, πριν το διαδίκτυο. Τρεις συμβουλές έχω να δώσω επί του θέματος που πιστεύω πως θα σε βοηθήσουν επειδή και εγώ τις δοκίμασα αλλά και γνωρίζω αρκετά άτομα σαν εμάς (εσωστρεφή) που τις δοκίμασαν και κάπως άλλαξε το τοπίο (δεν είναι συνταγές επιτυχίας, δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, απλά ίσως να σε βοηθήσουν). 1ον να γίνεις μέλος σε διάφορες ομάδες στο fb (για ίνστα δε γνωρίζω πως λειτουργούν οι ομάδες, φαντάζομαι θα ισχύει κάτι και εκεί) που σχετίζονται με ασχολίες/δραστηριότητες που σου αρέσουν πραγματικά, π.χ. αν ακούς συγκεκριμένο είδος μουσικής και γίνεις μέλος σε μία τέτοια ελληνική ομάδα στο fb, θα έχεις πάρα πολλά να σχολιάζεις/ποστάρεις και θα έχεις προκαταβολικά κάποιο κοινό με όποιον/α γνωρίσεις από εκεί. Υπάρχουν επίσης πολλές τοπικές ομάδες, π.χ. εγώ που μένω Θεσσαλονίκη, έχω κάνει αρκετές αξιόλογες γνωριμίες όταν έγινα μέλος σε τοπικές ομάδες για ζωόφιλους, περιβαλλοντολογικές, σινεφίλ, μουσικόφιλων, βιβλιόφιλων κτλπ. Δεν λέω να γίνεις μέλος απλά για να κάνεις γνωριμίες , αλλά να σου αρέσει κιόλας το περιεχόμενο/ο χαρακτήρας της ομάδας που θα γίνεις μέλος. 2ον, να πηγαίνεις και μόνη σου βόλτες και σε φεστιβάλ/εκδηλώσεις, χωρίς κάποιον/α φίλο/η σου. Αυτό θα σε βοηθήσει πάρα πολύ (περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι) επειδή όταν πηγαίνουμε σε πάρτυ με παρέα που ξέρουμε από πριν, ακόμα και αν δεν περνάμε καλά και νιώθουμε άβολα ή καθόμαστε σε μια γωνιά μόνοι μας, δύσκολα θα πάρουμε απόφαση να φύγουμε από εκεί, και επειδή σκεφτόμαστε πως θα φανεί στους υπόλοιπους (λες και τους προδίδεις) αλλά και επειδή η ανάγκη μας για έυρεση παρέας πνίγει την απαισιοδοξία μας εκείνη την στιγμή (γι' αυτό και μετά το πάρτυ, "στο τέλος της ημέρας" που λένε, είναι που θα καθόμαστε και θα σκεφτόμασε "τι έπρεπε να κάνω τότε" , "τι έκανα λάθος" , πιθανότητες, παράλληλα σύμπαντα και όλη αυτή την υπερανάλυση που όλοι εμείς οι ευαίσθητοι εσωστρεφείς συνήθως κάνουμε όταν θα είμασε μόνοι μας στο σπίτι/safe zone μας). Αν βγαίνεις μόνη σου θα γνωρίσεις μία απόλυτη αίσθηση ελευθερίας που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Μη φοβάσαι την μοναξιά ή την απόρριψη, αν βγεις 10 φορές θα κάνεις σίγουρα περισσότερες γνωριμίες αν βγεις 5 φορές, είναι απλά μαθηματικά/στατιστικές/πιθανότητες. Όταν θα νιώσεις έτοιμη, μπορείς να ρωτήσεις τον οποιονδήποτε ό,τι σου έρθει, δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι με "πρέπει" , ό,τι σου βγει εκείνη την στιγμή. Κατά προτίμηση πλησίασε κάποιο άτομο που κάθεται μόνο του σε κάποια γωνιά, κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκεται στην ίδια θέση με σένα. Οι εσωστρεφείς άνθρωποι σμίγουν απίστευτα πιο εύκολα μεταξύ τους απ' ότι με το άλλο άκρο και είναι λογικό. Αν δεν θέλεις να είσαι άλλο εκεί, μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή, μην το βλέπεις σε φάση "μπήκα στο χορό και θα χορέψω' , εσύ αποφασίζεις αν θα χορέψεις ή όχι (μεταφορικά μιλώντας) , δεν σε αναγκάζει κανείς. 3ον, δοκίμασε να μπαίνεις σε ελληνικά διαδικτυακά φόρουμ (π.χ. σαν το e-steki) και να μιλάς διαδικτυακά με άτομα με τα οποία έχετε μερικά κοινά ενδιαφέροντα ή απόψεις. Μπορεί να μη χτίζεις έτσι το από κοντά όμως αποκτάς μία οικειότητα με την επικοινωνία, θα σου βγαίνει π.χ. να ρωτάς πράματα, να τοποθετείσαι επί του θέματος, γενικά αυτή η διαδικασία του να ακούς/διαβάζεις τι λέει κάποιος, να μιλάς/γράφεις τι θέλεις να πεις εσύ και να υπάρχει ο διάλογος που σιγά σιγά χτίζει την βαθύτερη επικοινωνία.Αυτό σίγουρα θα σε βοηθήσει με τις ερωτήσεις, θα σου δώσει έμπνευση/boost να "ανοίγεσαι" περισσότερο προς τον άλλον. Μην βιάζεσαι να βρεις άτομα, μην αγχώνεσαι άμα δε γίνει αμέσως, το καλό πράμα αργεί και φαντάζομαι πως εκτιμάς περισσότερο το βαθύτερο/ουσιαστικό (όπως οι περισσότεροι εσωστρεφείς και hopeless romantic) από το επιφανειακό χαβαλετζίδικο παρεάκι που γρήγορα φτιάχνεται και γρήγορα χάνεται. Όλα καλά θα πάνε, υπομονή, καλή θέληση και trust the process!
Και εγώ εσωστρεφής είμαι και όχι σούπερ κοινωνικός οπότε θα πω καταρχάς πως το οφείλεις στον εαυτό σου να σε αγαπάς όπως είσαι, ειδάλλως όλοι και όλες είμασταν σαν τις φίλες σου. Δεν είναι δηλαδή κακό να νιώθεις έτσι. Σε δεύτερο βαθμό θα πω πως με έχει βοηθήσει απίστευτα κάτι που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο (εν θυμάμαι ποιο επειδή έχει αρκετό καιρό που το διάβασα) αυτοβοήθειας/εσωτερισμού που έλεγε κάτι σε στυλ "προσεγγίζουμε ακούσια ανθρώπους που εκούσια θέλουν να είναι με άτομα ίδια με αυτούς" εννοώντας πως δεν ισχύει αυτό το "τα ετερωνυμα έλκονται" σε απόλυτο βαθμό, αν δεν υπάρχει κάποια ταύτιση με άλλον άνθρωπο στο χαρακτήρα σου, δύσκολα θα ταιριάξεις στην αρχή αλλά και θα κρατήσετε επικοινωνία (όχι απλή τυπική αλλά κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο) στη συνέχεια. Πρέπει να βρεις ανθρώπους σαν εσένα, που να είναι εντάξει με το να είναι όπως είναι χωρίς να προσπαθείς να τους αλλάξεις ή αυτοί εσένα. Γράφεις χαρακτηριστικά: ""δεν ξέρω τι ερωτήσεις να κάνω, δεν ξέρω πως να δημιουργήσω μια ροή στην κουβέντα, αγχώνομαι για το τι θα απαντήσω νιώθω σαν outsider"" και όλο αυτό εγώ το μεταφράζω ως έλλειψη αυτοεκτίμησης/αυτοπεποίθησης, σαν να νιώθεις πως υστερείς κάπου ενώ δεν υστερείς πουθενά, απλά είσαι διαφορετική από αυτούς/ες. Το να νιώθεις σαν την μύγα μες στο γάλα και να μην ξέρεις τι κινήσεις να κάνεις για bonding σημαίνει πως το προσπάθησες επανειλημμένως και δεν σου βγήκε αλλιώς δεν θα το έγραφες έτσι, δηλαδή δεν ήταν να πεις μία φορά που πήγες σε ένα πάρτυ, δεν είχες τι να συζητήσεις με κάποιον/α, ένιωσες άβολα και έξω από το comfort zone σου και είπες ""τα παρατάω, τέλος, δεν είμαι για πάρτυ και κοινωνικοποίηση εγώ"". Το προσπάθησες επομένως αρκετές φορές και δεν σου βγήκε που σημαίνει ότι ίσως να μην είσαι τύπος των πάρτυ όμως δεν γνωρίζεις άλλες εναλλακτικές επιλογές και αφήνεις τις φίλες/φίλους σου να σε επηρεάσουν (και στη συνέχεια το ενισχύεις από μόνη σου αυτό κάνοντας αυθυποβολή) λες και είναι 2 οι επιλογές μόνο, ή πάρτυ μέχρι το ξημέρωμα ή σπίτι και με την μοναξιά σου, σαν να ζεις στα '90s, πριν το διαδίκτυο. Τρεις συμβουλές έχω να δώσω επί του θέματος που πιστεύω πως θα σε βοηθήσουν επειδή και εγώ τις δοκίμασα αλλά και γνωρίζω αρκετά άτομα σαν εμάς (εσωστρεφή) που τις δοκίμασαν και κάπως άλλαξε το τοπίο (δεν είναι συνταγές επιτυχίας, δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, απλά ίσως να σε βοηθήσουν). 1ον να γίνεις μέλος σε διάφορες ομάδες στο fb (για ίνστα δε γνωρίζω πως λειτουργούν οι ομάδες, φαντάζομαι θα ισχύει κάτι και εκεί) που σχετίζονται με ασχολίες/δραστηριότητες που σου αρέσουν πραγματικά, π.χ. αν ακούς συγκεκριμένο είδος μουσικής και γίνεις μέλος σε μία τέτοια ελληνική ομάδα στο fb, θα έχεις πάρα πολλά να σχολιάζεις/ποστάρεις και θα έχεις προκαταβολικά κάποιο κοινό με όποιον/α γνωρίσεις από εκεί. Υπάρχουν επίσης πολλές τοπικές ομάδες, π.χ. εγώ που μένω Θεσσαλονίκη, έχω κάνει αρκετές αξιόλογες γνωριμίες όταν έγινα μέλος σε τοπικές ομάδες για ζωόφιλους, περιβαλλοντολογικές, σινεφίλ, μουσικόφιλων, βιβλιόφιλων κτλπ. Δεν λέω να γίνεις μέλος απλά για να κάνεις γνωριμίες , αλλά να σου αρέσει κιόλας το περιεχόμενο/ο χαρακτήρας της ομάδας που θα γίνεις μέλος. 2ον, να πηγαίνεις και μόνη σου βόλτες και σε φεστιβάλ/εκδηλώσεις, χωρίς κάποιον/α φίλο/η σου. Αυτό θα σε βοηθήσει πάρα πολύ (περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι) επειδή όταν πηγαίνουμε σε πάρτυ με παρέα που ξέρουμε από πριν, ακόμα και αν δεν περνάμε καλά και νιώθουμε άβολα ή καθόμαστε σε μια γωνιά μόνοι μας, δύσκολα θα πάρουμε απόφαση να φύγουμε από εκεί, και επειδή σκεφτόμαστε πως θα φανεί στους υπόλοιπους (λες και τους προδίδεις) αλλά και επειδή η ανάγκη μας για έυρεση παρέας πνίγει την απαισιοδοξία μας εκείνη την στιγμή (γι' αυτό και μετά το πάρτυ, "στο τέλος της ημέρας" που λένε, είναι που θα καθόμαστε και θα σκεφτόμασε "τι έπρεπε να κάνω τότε" , "τι έκανα λάθος" , πιθανότητες, παράλληλα σύμπαντα και όλη αυτή την υπερανάλυση που όλοι εμείς οι ευαίσθητοι εσωστρεφείς συνήθως κάνουμε όταν θα είμασε μόνοι μας στο σπίτι/safe zone μας). Αν βγαίνεις μόνη σου θα γνωρίσεις μία απόλυτη αίσθηση ελευθερίας που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Μη φοβάσαι την μοναξιά ή την απόρριψη, αν βγεις 10 φορές θα κάνεις σίγουρα περισσότερες γνωριμίες αν βγεις 5 φορές, είναι απλά μαθηματικά/στατιστικές/πιθανότητες. Όταν θα νιώσεις έτοιμη, μπορείς να ρωτήσεις τον οποιονδήποτε ό,τι σου έρθει, δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι με "πρέπει" , ό,τι σου βγει εκείνη την στιγμή. Κατά προτίμηση πλησίασε κάποιο άτομο που κάθεται μόνο του σε κάποια γωνιά, κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκεται στην ίδια θέση με σένα. Οι εσωστρεφείς άνθρωποι σμίγουν απίστευτα πιο εύκολα μεταξύ τους απ' ότι με το άλλο άκρο και είναι λογικό. Αν δεν θέλεις να είσαι άλλο εκεί, μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή, μην το βλέπεις σε φάση "μπήκα στο χορό και θα χορέψω' , εσύ αποφασίζεις αν θα χορέψεις ή όχι (μεταφορικά μιλώντας) , δεν σε αναγκάζει κανείς. 3ον, δοκίμασε να μπαίνεις σε ελληνικά διαδικτυακά φόρουμ (π.χ. σαν το e-steki) και να μιλάς διαδικτυακά με άτομα με τα οποία έχετε μερικά κοινά ενδιαφέροντα ή απόψεις. Μπορεί να μη χτίζεις έτσι το από κοντά όμως αποκτάς μία οικειότητα με την επικοινωνία, θα σου βγαίνει π.χ. να ρωτάς πράματα, να τοποθετείσαι επί του θέματος, γενικά αυτή η διαδικασία του να ακούς/διαβάζεις τι λέει κάποιος, να μιλάς/γράφεις τι θέλεις να πεις εσύ και να υπάρχει ο διάλογος που σιγά σιγά χτίζει την βαθύτερη επικοινωνία.Αυτό σίγουρα θα σε βοηθήσει με τις ερωτήσεις, θα σου δώσει έμπνευση/boost να "ανοίγεσαι" περισσότερο προς τον άλλον. Μην βιάζεσαι να βρεις άτομα, μην αγχώνεσαι άμα δε γίνει αμέσως, το καλό πράμα αργεί και φαντάζομαι πως εκτιμάς περισσότερο το βαθύτερο/ουσιαστικό (όπως οι περισσότεροι εσωστρεφείς και hopeless romantic) από το επιφανειακό χαβαλετζίδικο παρεάκι που γρήγορα φτιάχνεται και γρήγορα χάνεται. Όλα καλά θα πάνε, υπομονή, καλή θέληση και trust the process!