ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.4.2021 | 18:55

στα οριά μου

Εξομολογούμαι οτι νιώθω τοση μοναξιά που θα τρελαθώ. Δεν εχω ουτε μία φίλη. Ποτέ δεν ειχα ως ενηλικη δυστυχως,γιατί στερούμαι των απαραίτητων κοινωνικών δεξιοτήτων αλλα και γιατί δεν ετυχε να κολλησω με καποια. Για πρώτη φορα λαχταρώ να μιλησω σε μια φίλη μου αν ειχα! Μακάρι να ειχα μια φιλη να της μιλουσα χωρίς να με κρίνει! Ποσο κριμα :( Το αισθημα μοναξιάς μου επιτείνεται απο το οτι ερωτευτηκα δυστυχώς εναν παντρεμένο και τον βλεπω κάθε τρεις και λιγο με γυναίκα και παιδάκι και νιώθω ποσο ομορφα περνά κανείς οταν εχει την δική του οικογένεια και ζηλεύω αφάνταστα. Θα τρελαθώ πραγματικά. Ποσες στιγμές ζει αυτο το "λατρεμενο "μου ζευγάρι, στιγμές δεν ξερω αν θα εχω εγώ ποτέ.. Πού να τα πω αυτα ομως.. Θα με κρίνουν ασχημα πολύ. Ειμαι σε μια ηλικία που θα επρεπε να εχω τη δικη μου οικογένεια στα 33 μου αλλα νιώθω κατεστραμμένη. Οι γονείς μου με βρίζουν, κανείς δεν με καταλαβαίνει. Το μυαλο μου το είχα ολο στο διάβασμα και περασαν τα χρόνια ουτε που το κατάλαβα πώς εφτασα εδω και δεν έχω τίποτα και κανέναν να με μιλήσω. Στα γενέθλιά μου δεν χτυπά το τηλεφωνο ποτέ. Αν φύγω απο τη χωρα κανείς δεν θα με αναζητησει πέραν της μαμας μου και του αδελφού μου. Σκέφτομαι να τα βροντήξω ολα και να φύγω στο εξωτερικο. Μόνη μου. Να αρχίσω απο την αρχή, γιατί υποφέρω πολύ εδω. Πεθαίνω απο την ζήλεια και τη μοναξιά μου :(
9
 
 
 
 
σχόλια

Αυτα καθεσαι και τα σκεφτεσαι τι θελεις και τι σε ικανοποιει και αναλογα πας προς τα εκει που θελεις,το προσπαθεις τουλαχιστον.Η μοναξια ειναι μια δυσκολη κατασταση αλλα πιστευω οτι υπαρχουν ευκαιριες για γνωριμια οταν καποιος ψαχνει,βρισκει.Εσυ μηπως εβαλες ως επικεντρο της ζωης σου ολης τον παντρεμενο με την τακτοποιημενη του ζωη και καπου εχασες τη μπαλα απο το να οργανωσεις τη δικια σου ζωη?
Ξεκινα να κανεις αυτα που θες.
Και ας αντιδρουν καποιοι.Εσυ θα κανεις αυτο που θες.
Αρα ισως πρεπει να βρεις τι θελεις σε αυτη τη φαση που εισαι.Ασε το παρελθον,κοιταξε τωρα να βρεις τι θελεις και να το κυνηγησεις.

Είμαστε πολλοί κοπελιά, κ γω αυτό θέλω να κάνω, να τα βροντηξω κ να φύγω εξωτερικό αλλα η μάνα μου λέει μονος σου που θα πας, τουλάχιστον να ήσουν παντρεμένος να πάτε μαζί, εντωμεταξυ εγώ είμαι γκέι, έχει δίκιο, εξωτερικό κ μόνος δεν θα είναι καλύτερα,

Δε χρειάζεται να φύγεις στο εξωτερικό για να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα. Μπορείς και εδώ. Αν η σχέση με τον παντρεμένο σε φθείρει και σε χαλάει, εγκατάλειψέ την. Μπες σε φόρουμ όπως το Α ΜΠΑ που οργανώνει συναντήσεις αναγνωστών και ξεκίνα να αλληλεπιδρας. Υπομονή, αισιοδοξία και πίστη στον εαυτό σου και τις δυνατότητές σου. Όλα θα πάνε καλύτερα.

Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να απευθυνθείς σε κάποιο ψυχολόγο. Αμέσως μετά, μην σου πω ταυτόχρονα βγάλε από τη ζωή σου ανθρώπους που επιβαρύνουν την ψυχολογική σου κατάσταση. ΝΑΙ ακόμη κι αν είναι οι γονείς σου αυτοί. Ελπίζω να δουλεύεις και να είσαι ανεξάρτητη. Αλλιώς κάνε κάτι γι αυτό.

Έχεις εστιάσει στο ότι είσαι ερωτευμένη με κάποιον που δεν μπορείς να έχεις, γιατί κάποιες φορές δημιουργούμε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μας, προκειμένου να μην ασχοληθούμε με τα πραγματικά μας προβλήματα που είναι πολύ πιο περίπλοκα να τα λύσουμε. Έτσι εστιάζουμε σε καταστάσεις που δεν θα μας απασχολούσαν καν, αν όλα τα υπόλοιπα στη ζωή μας ήταν εντάξει. Είναι ένα είδος άμυνας του οργανισμού μας,, να καλύπτουμε έναν βαθύτερο πόνο με έναν επιφανειακότερο.

Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να βρεις την εσωτερική σου γαλήνη και σε αυτό μόνο ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει. Μετά σιγά σιγά όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Και οι κοινωνικές σου δεξιότητες και όλα.

ΥΓ Φυσικά και μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά ενώ βρίσκεσαι στο εξωτερικό ;)

Δεν θα σε κατακρίνω που ερωτεύτηκες κάποιον παντρεμένο, αλλά γνωρίζεις πως αυτό δεν θα οδηγούσε πουθενά και να το γνώριζε αυτός. Η ευτυχία σε ξένο πόνο απλά δεν χτίζεται. Περνάς έμμεσα το μήνυμα πως οι γυναίκες άνω των τριάντα που δεν έχουν αποκατασταθεί είναι κατεστραμμένες, διότι τονίζεις τη δυσαρέσκειά σου που όντας 33 δεν σου έχει συμβεί και αποκαλείς με τόσο μη αυτοσεβασμό εσένα ''κατεστραμμένη''. Είμαι 35 οπότε την ίδια άποψη θα έχεις και για μένα που είμαι ελεύθερη. Υπάρχουμε αρκετές γυναίκες που δεν στερούμε σε κάτι. Είμαστε εμφανίσιμες, μορφωμένες, έχουμε καλό χαρακτήρα και όμως μόνες είμαστε. Βασικά το ίδιο αισθάνομαι, μια αδικία γιατί προσωπικά θεωρώ πως αξίζω ωραία πράματα και γω αλλά δεν συμβαίνουν. Τι να κάνω; Να νιώθω μια αποτυχημένη που δεν παντρεύτηκα ακόμα; Αυτή είναι η αποτυχία δηλαδή; Νιώθω μία λύπη αλλά όχι αποτυχία. Τη ζήλια να την αποβάλλεις, γιατί σε βαραίνει ψυχικά. Δεν έχω καθόλου κύκλο για να σε παρηγορήσω και είμαι μόνη μου κυριολεκτικά σε αυτό τον κόσμο έχοντας εμένα, τη μαμά μου και το Θεό. Πηγαίνω στη δουλειά και από εκεί στο σπίτι και κάποιες μέρες στο νεκροταφείο να δω το μπαμπά μου. Ασχολούμαι με τη τέχνη ως δραστηριότητα και μου αρέσει να δημιουργώ. Παίρνω μία δύναμη και τροφή στη ψυχή μου να προχωρήσω. Όταν κάθεσαι και ανακυκλώνεις συνεχώς τις σκέψεις σου και ζηλεύεις τις ζωές των άλλων, απλώς αυτοκαταστρέφεσαι. Η μοναξιά δυστυχώς υπάρχει και θα λυθεί όταν όντως έρθει στη ζωή μας κάποιος σύντροφος σωστός που θα είναι και φίλος και εραστής μας. Αυτή είναι η άποψή μου. Αλλά μην ξεχνάς πως και πάλι δεν πρέπει να κρατιέσαι από κανέναν. Νομίζουμε πως όταν έρθει κάποιος στη ζωή μας θα αποκτήσει και νόημα. Μέγα λάθος, διότι μη περιμένεις κανέναν πρίγκιπα να σε σώσει...

Να σου πω την αλήθεια, η ιδέα του εξωτερικού είναι πολύ, πάρα πολύ καλή! Σκέψου το για Δυτική ή Β.Δ. Ευρώπη ειδικά. Τι κι αν τους λένε κρυόκ*λους, σε πληροφορώ ότι σαν άνθρωποι έχουν πολύ λιγότερες προκαταλήψεις και κολλήματα από τα δικά μας τα θαυμαστά ελληνάκια (που κοιτούν να κόψουν ό,τι κεφάλι προεξέχει ψηλότερο ή ν' απομονώσουν το διαφορετικό). Εκεί σου φέρονται σαν σε ίσο, ακόμα κι αν έχεις φανερό πρόβλημα στις κοινωνικές σου δεξιότητες. Σε εντάσσουν γιατί ξέρουν ότι ο καθένας μπορεί να περνά δύσκολα, και αν έχεις όρεξη να δουλέψεις και να προσαρμοστείς, αυτό τους κερδίζει. Να τα μαζέψεις και να φύγεις για μια νέα αρχή. Ειδικά εφόσον δεν έχεις ν' αφήσεις πίσω σου φιλίες ή άλλες "άγκυρες" να σε κρατούν στον τόπο αυτόν.

Κοπέλα μου κανείς δεν θα σε κρίνει για τιποτε ..πάρε λίγο τα πάνω σου γιατί έχεις μηδενικό σεβασμό σε εσένα και ίσως μεγάλο ρόλο σε αυτό να έπαιξε ότι οι γονείς σου σε βρίζουν..αν θέλεις παρέα η κάποιον να μιλήσεις βάλε αναζήτηση στη δίπλα στήλη να μιλήσουμε από μειλ αν θέλεις φυσικά είμαι κοινωνική γενικότερα οπότε είμαι θετική στο να μιλήσω