Δεν θα σε κατακρίνω που ερωτεύτηκες κάποιον παντρεμένο, αλλά γνωρίζεις πως αυτό δεν θα οδηγούσε πουθενά και να το γνώριζε αυτός. Η ευτυχία σε ξένο πόνο απλά δεν χτίζεται. Περνάς έμμεσα το μήνυμα πως οι γυναίκες άνω των τριάντα που δεν έχουν αποκατασταθεί είναι κατεστραμμένες, διότι τονίζεις τη δυσαρέσκειά σου που όντας 33 δεν σου έχει συμβεί και αποκαλείς με τόσο μη αυτοσεβασμό εσένα ''κατεστραμμένη''. Είμαι 35 οπότε την ίδια άποψη θα έχεις και για μένα που είμαι ελεύθερη. Υπάρχουμε αρκετές γυναίκες που δεν στερούμε σε κάτι. Είμαστε εμφανίσιμες, μορφωμένες, έχουμε καλό χαρακτήρα και όμως μόνες είμαστε. Βασικά το ίδιο αισθάνομαι, μια αδικία γιατί προσωπικά θεωρώ πως αξίζω ωραία πράματα και γω αλλά δεν συμβαίνουν. Τι να κάνω; Να νιώθω μια αποτυχημένη που δεν παντρεύτηκα ακόμα; Αυτή είναι η αποτυχία δηλαδή; Νιώθω μία λύπη αλλά όχι αποτυχία. Τη ζήλια να την αποβάλλεις, γιατί σε βαραίνει ψυχικά. Δεν έχω καθόλου κύκλο για να σε παρηγορήσω και είμαι μόνη μου κυριολεκτικά σε αυτό τον κόσμο έχοντας εμένα, τη μαμά μου και το Θεό. Πηγαίνω στη δουλειά και από εκεί στο σπίτι και κάποιες μέρες στο νεκροταφείο να δω το μπαμπά μου. Ασχολούμαι με τη τέχνη ως δραστηριότητα και μου αρέσει να δημιουργώ. Παίρνω μία δύναμη και τροφή στη ψυχή μου να προχωρήσω. Όταν κάθεσαι και ανακυκλώνεις συνεχώς τις σκέψεις σου και ζηλεύεις τις ζωές των άλλων, απλώς αυτοκαταστρέφεσαι. Η μοναξιά δυστυχώς υπάρχει και θα λυθεί όταν όντως έρθει στη ζωή μας κάποιος σύντροφος σωστός που θα είναι και φίλος και εραστής μας. Αυτή είναι η άποψή μου. Αλλά μην ξεχνάς πως και πάλι δεν πρέπει να κρατιέσαι από κανέναν. Νομίζουμε πως όταν έρθει κάποιος στη ζωή μας θα αποκτήσει και νόημα. Μέγα λάθος, διότι μη περιμένεις κανέναν πρίγκιπα να σε σώσει...