Γιατί είναι κολλημένοι οι Έλληνες τόσα χρόνια με το post-rock;

Γιατί είναι κολλημένοι οι Έλληνες τόσα χρόνια με το post-rock; Facebook Twitter
Ξαφνικά, μπάντες όπως οι Mogwai άρχισαν να χτίζουν μια πολύ μεγάλη βάση οπαδών από το πουθενά.
2

To post-rock είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μουσικά είδη. Η ετυμολογία της λέξης μέχρι το ποιες μπάντες θεωρείται ότι παίζουν αυτό το στυλ έχουν κατά διαστήματα αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα σε ακροατές και συγκροτήματα. Όπως αναφέρει χιουμοριστικά αλλά και πολύ στοχευμένα το FACT σε ένα άρθρο του: «Ο Νο 1 κανόνας του post-rock είναι πως σε καμία περίπτωση δεν το αποκαλείς post-rock».


Το ρεύμα έφτασε στις πιο ένδοξες μέρες του τέλη της δεκαετίας του 1990 και από τότε αργοπεθαίνει: η ηχητική του φόρμουλα έχει εξελιχθεί ελάχιστα και οι πραγματικά σπουδαίοι δίσκοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ωστόσο, στη χώρα μας άρχισε να αποκτά σημαντικό κοινό αρκετά χρόνια μετά την εμφάνισή του − και δεν το έχασε ποτέ. Σήμερα, ενάντια στην πτωτική πορεία που ακολουθεί παγκοσμίως, εξακολουθεί να είναι ένα πάρα πολύ διαδεδομένο είδος με πιστούς φίλους στην εγχώρια σκηνή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τον χαμό που επικρατεί κάθε φορά που επισκέπτονται τα μέρη μας μπάντες όπως οι Mogwai, οι Explosions In The Sky, οι God is An Astronaut κ.ά.

Τα ονειρικά ηχοτοπία που πλάθει η κινηματογραφική αύρα που αποπνέει και η κλισέ ιδέα της μουσικής ως soundtrack της ζωής που υπηρετεί ο post-rock ήχος είναι στοιχεία που ταιριάζουν γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ακροατή.

Ο όρος «post-rock» περιγράφει ουσιαστικά έναν κατά κύριο λόγο ορχηστρικό ήχο –όχι ότι απαγορεύονται οι στίχοι, αλλά πολύ λίγες μπάντες του είδους τούς χρησιμοποιούν−, ο οποίος βασίζεται στο κλασικό τρίπτυχο της ροκ «κιθάρα - μπάσο - κρουστά». Πολλές μπάντες, όμως, χρησιμοποιούν κι άλλα όργανα, όπως πλήκτρα, βιολιά, τρομπέτες, σαξόφωνα. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα από πολλά παρακλάδια της ροκ και όχι μόνο (punk, space rock, ηλεκτρονική μουσική, κλασική μουσική, τζαζ), ενώ το χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι πως οι συνθέσεις ακολουθούν μια ελεύθερη φόρμα και χτίζονται υπομονετικά γύρω από μία κεντρική ιδέα, η οποία εξελίσσεται σταδιακά, αλλάζει ρυθμό, ύφος και δυναμικές, καταλήγοντας συνήθως σε επικά φινάλε.

Γιατί είναι κολλημένοι οι Έλληνες τόσα χρόνια με το post-rock; Facebook Twitter
Sigur Rós

H ιστορία θέλει τη λέξη «post-rock» να χρησιμοποιείται επίσημα το 1994 για να περιγράψει αυτό τον ήχο από τον μουσικό αναλυτή Simon Reynolds σε μια κριτική του για έναν δίσκο-ορόσημο του ρεύματος (το «Hex» των Bark Psychosis). Ο ίδιος, αργότερα, την εντόπισε και σε άλλα, προγενέστερα κείμενα συναδέλφων του, αυτός όμως ήταν που την καθιέρωσε.


Βέβαια, υπήρχαν μπάντες που έπαιζαν κάτι πολύ κοντινό στο post-rock πριν καν εμφανιστεί αυτή η ορολογία. Οι πρωτοποριακοί This Heat θεωρούνται οι βασικοί πρόδρομοι του είδους, ενώ οι μουσικοί ιστορικοί αναγνωρίζουν τους δίσκους «Laughing Stock» των Talk Talk και «Spiderland» των Slint –κυκλοφόρησαν και οι δύο το 1991– ως τα πιο επιδραστικά δείγματα για τη μετέπειτα διαμόρφωση και εξέλιξη του post-rock ήχου. Μπαίνοντας βαθύτερα στη δεκαετία, άρχισαν να δημιουργούνται όλο και περισσότερες μπάντες που υιοθετούσαν αυτό τον τόσο μοντέρνο, υβριδικό ήχο. Ο δίσκος «Millions now living will never die» (1996) των Αμερικανών Tortoise θεωρείται ιστορικός για το είδος και υπήρξε καθοριστικός για την πρώτη φουρνιά συγκροτημάτων, την οποία εκπροσωπούσαν κυρίως μπάντες που προέρχονταν από το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως οι Disco Inferno, οι Seefeel και οι Mogwai, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν συγκροτήματα από το Σικάγο και περισσότερο από το Moντρεάλ, στο οποίο είχε την έδρα της η θρυλική για το είδος Constellation Records. Στο ρόστερ της τελευταίας ανήκαν σημαντικά σχήματα, όπως οι Godspeed You! Black Emperor, οι Silver Mt. Zion, οι Pan Am, οι Do Make Say Think κ.ά.


Η κορύφωση του ρεύματος ήρθε με την κυκλοφορία τριών δίσκων, του «Young Team» (1997) των Mogwai, του «F# A#» (1997) των Godspeed You! Black Emperor και του «Agaetis Byrjum» (1999) των Sigur Rós. Από αυτό το σημείο κι έπειτα το post-rock άρχισε να νοθεύεται, χάνοντας τον πειραματικό του χαρακτήρα λόγω μιας πιο πoπ κατεύθυνσης, ενώ η κατάχρηση του όρου από μουσικοκριτικούς έκανε θρυλικά συγκροτήματα του ήχου να μη θέλουν να έχουν σχέση πια με την «ετικέτα». Με την έλευση της νέας χιλιετίας, οι δίσκοι των Explosions In The Sky, 65daysofstatic και Mogwai διέθεταν πολλά πιασάρικα ηλεκτρονικά στοιχεία και οδήγησαν το είδος προς ένα πιο mainstream κοινό, χωρίς όμως να προσθέτουν πραγματικά κάτι ενδιαφέρον στο ηχητικό του μείγμα. Η δημοτικότητα της post-rock σταδιακά αυξήθηκε και στην Ελλάδα, σε εντυπωσιακό βαθμό μάλιστα.

 

Godspeed You! Black Emperor - F# A# ∞ (Full Album)

Γενικά, το πρόβλημα με το συγκεκριμένο μουσικό είδος είναι πως ενώ οι δυνατότητές του είναι απεριόριστες, στο τέλος γίνεται προβλέψιμο και βαρετό. Αν δεν κόβεις φλέβες γι' αυτό τον ήχο, από ένα σημείο και μετά όλα τα κομμάτια ακούγονται τα ίδια. Στη χώρα μας όμως λατρεύτηκε και η αντοχή του στον χρόνο είναι εντυπωσιακή, καθώς σήμερα, που αντικειμενικά το post-rock απασχολεί ελάχιστα τον υπόλοιπο πλανήτη (ο τελευταίος δίσκος που συζητήθηκε βγήκε πριν από πέντε χρόνια), στη χώρα μας έχει αναλογικά πολύ περισσότερους φανατικούς οπαδούς που το στηρίζουν με κάθε ευκαιρία. Θεωρώ πως το post-rock ευδοκίμησε στα μέρη μας για δύο βασικούς λόγους, που επέδρασαν συνδυαστικά. Πρώτον, λόγω του ότι εκείνη την περίοδο δεν συνέβαινε τίποτα ενδιαφέρον και φρέσκο στο ρoκ −μόνο η αναβίωση του garage και του post-punk, αλλά αυτό ήταν ξαναζεσταμένο φαγητό– και δεύτερον επειδή, όταν έφτασε εδώ ο συγκεκριμένος ήχος, συγκέντρωνε πολλά διαφορετικά μουσικά στοιχεία σε μια πιο προσιτή φόρμα, τα οποία συντέλεσαν στη στροφή μιας μεγάλης μερίδας κοινού που προερχόταν από διάφορες μουσικές φυλές σχετικές με το post-rock. Ξαφνικά, μπάντες όπως οι Mogwai και οι Sigur Rós άρχισαν να χτίζουν μια πολύ μεγάλη βάση οπαδών από το πουθενά. Η παγίωσή του, όμως, ως ενός από τα πιο δημοφιλή παρακλάδια της ροκ στην Ελλάδα οφείλεται σε κάτι ακόμα πιο ριζωμένο στη μουσική μας κουλτούρα απ' ό,τι οι παραπάνω λόγοι. Τα ονειρικά ηχοτοπία που πλάθει η κινηματογραφική αύρα που αποπνέει και η κλισέ ιδέα της μουσικής ως soundtrack της ζωής που υπηρετεί ο post-rock ήχος είναι στοιχεία που ταιριάζουν γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ακροατή.

Και παρά το ότι το μέλλον της post-rock μοιάζει αβέβαιο, αυτόν το μήνα κυκλοφόρησαν νέους δίσκους δύο από τα πιο ιστορικά σχήματα της ιστορίας του, οι Mogwai και οι Godspeed You! Black Emperor. Καλοί δίσκοι, αν και δεν έχουν να πουν τίποτα καινούργιο πραγματικά. Στη χώρα μας η εικόνα είναι διαμετρικά αντίθετη. Νέα, ντόπια σχήματα (Afformance, Tuber, We.Own.The.Sky κ.ά.) αναπαράγουν τον post-rock ήχο με αξιόλογα αποτελέσματα, γνωστά ονόματα του ήχου έρχονται συχνά για συναυλίες που γίνονται sold-out και γενικά το κοινό του όχι μόνο παραμένει πιστό στην αγάπη του αλλά ανανεώνεται συνεχώς. Μπορεί γι' ακόμα μία φορά να μη συγχρονιζόμαστε με το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις πόσο ανθεκτική στον χρόνο μπορεί να αποδειχτεί η αληθινή αγάπη για τη μουσική.


 

Mogwai - Every Country's Sun

 
Σημ (M.Hulot): Το post-rock ήταν το είδος που υιοθέτησαν κυρίως οι μουσικοί στην Ελλάδα, είτε έφτιαχναν ήδη είτε είχαν σκοπό να φτιάξουν μουσική. Για χρόνια «κατέστρεφε» τον ήχο και ακόμα τον «καταστρέφει», με την έννοια ότι με επιρροές post-rock κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν μερικά από τα πιο βαρετά κομμάτια που έχουν βγει ποτέ στην Ελλάδα. Υπήρξε μια περίοδος που οι περισσότεροι μουσικοί άκουγαν post-rock και έπαιζαν post-rock −ήταν κυρίως «η μουσική των μουσικών»−, φίλοι μας, γνωστοί μας, άνθρωποι του κύκλου μας. Πάνω στην τούρλα της εποχής (από το τέλος των '90s μέχρι το τέλος των '00s) όλα αυτά μπορoύσες να τα υποφέρεις (εντάξει, δεν ήταν σωστό να πεις στον κολλητό σου που έφτιαχνε μουσική με τόσο μεγάλο ενθουσιασμό «σε ακούω και νυστάζω», αλλά τώρα που έχει περάσει καιρός μπορώ να πω ότι, ναι, οι post-rock πειραματισμοί των περισσότερων σήμερα δεν ακούγονται (δεν αντέχονται) και εν τέλει αποδεικνύεται ότι υιοθετήθηκε ως ήχος γιατί ήταν εύκολο να τον παίξεις, ακόμα και αν ήσουν εντελώς ατάλαντος. Και για να λέμε και καμιά αλήθεια πού και πού, υπήρξαν πολλοί ατάλαντοι στον χώρο. Βέβαια, σε όλα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά δεν θέλω να κάνω namedropping. Τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ κάποια φορά που επιχείρησα να φτιάξω μουσική, post-rock ήταν...

Μουσική
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tso: η βυζαντινή μουσική, το τραπ και η σύγχρονη electronica όπως δεν τα έχεις ξανακούσει

Μουσική / Tso: «Δεν με έχωσε η μάνα μου κάπου, ούτε ήταν διάσημη η γιαγιά μου»

Από τη συνεργασία του με τη Μαρίνα Σάττι κατάλαβε πως, για να πας μπροστά, πρέπει να σπάσεις κανόνες. Δεν αποδέχεται την ταμπέλα της queer ποπ για τη μουσική του ενώ προσπάθησε να κάνει τραπ που να είναι respectful προς τις γυναίκες. Ο Tso είναι, σαφώς, μια κατηγορία από μόνος του, δημιουργώντας ένα χαρμάνι με στοιχεία που δύσκολα θα τολμούσε να συνδυάσει κάποιος άλλος. Το πρώτο του single, «ZOMETSO», δίνει μια γεύση από όσα θα ακολουθήσουν.
M. HULOT
Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

σχόλια

2 σχόλια
" Τα ονειρικά ηχοτοπία που πλάθει η κινηματογραφική αύρα που αποπνέει Πηγή: www.lifo.gr"Στην Ελλαδα αν ρωτησεις καποιον τι μουσικη ακουει, ειτε ειναι σκυλας, ειτε εντεχνος, ειτε ροκας, ειτε ποπας, θα σου πεταξει ενα "Aκουω και soundtrack". Soundtrack σου λεει, λες και ειναι μουσικο ειδος. Καθολου εντυπωση δε μου κανει που το κοινο αυτο εχει κολλησει στους Mogwai και στους GYBE.Ελπιζω μονο οι νεοτεροι να μην κολλησουν με αυτους, οπως οι δικες μας γενιες ειχαν κολλησει με τους Scorpions.
<< Τα ονειρικά ηχοτοπία που πλάθει η κινηματογραφική αύρα που αποπνέει και η κλισέ ιδέα της μουσικής ως soundtrack της ζωής που υπηρετεί ο post-rock ήχος είναι στοιχεία που ταιριάζουν γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ακροατή. Πηγή: www.lifo.gr >>Για να μην προσβάλω το εθνικό φρόνημα των υπολοίπων, θα συμπεράνω ότι μάλλον εγώ δεν είμαι "Έλληνας ακροατής". Αλλά, εφόσον στην Ελλάδα έχει κοινό το έdεχνο, τι άλλο να περιμένει κανείς; Ούτε δικό της ροκ έχει η Ελλάδα ούτε πρόκειται ποτέ, γιατί είναι άλλες οι επιρροές και η γλώσσα είναι ακατάλληλη. Οποιοσδήποτε αξιόλογος έλληνας ρόκερ θέλει να προκόψει στον τομέα, την κάνει για εξωτερικό.