Πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση. Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο

Πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση. Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο Facebook Twitter
Πριν καιρό διάβασα μια συνέντευξη του Τζακ Νίκολσον. Τον ρωτάνε πώς γίνεται σε τόσο προχωρημένη ηλικία να έχει τόσο ωραίο κώλο και απαντάει σαρκαστικά «πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση».
5

Αν δεν ακολουθείς τις μοντερνιές της εποχής, σωστές ή όχι, στους άλλους φαίνεσαι περίεργος. Κι εγώ που ήμουν από μικρός περίεργο παιδί, και τώρα μεγάλος πια για νέα κόλπα, πρέπει να φαίνομαι πολύ περίεργος.

 

Μου λέει ο γιατρός «αν θες να ζήσεις κομμένο το κρέας, θα τρως λαχανικά». Του λέω «αν είναι να ζήσω με λαχανικά, δεν θέλω να ζήσω». Μια ζωή μεγάλωσα σαν σκύλος με ένα κομμάτι κρέας την ημέρα. Αν δεν φάω κρέας αισθάνομαι νηστικός. 

 

Ένας φίλος πιάστηκε από τα λόγια του γιατρού να μου δώσει κι αυτός τα φώτα του, «καλά σου είπε, και να περπατάς». «Πού να πάω;» απόρησα. Δεν θα πάρω σαν τρελός τους δρόμους χωρίς λόγο. Ούτε θα ανέβω σαν χάμστερ σε κυλιόμενο διάδρομο. «Θα χάσεις και κιλά» επέμενε ο φίλος. «Δεν χρειάζεται, όταν έπρεπε ήμουν κυπαρισσάκι. Τώρα πάει, μου πέρασε και η ωραιοπάθεια».

 

Έπινα έναν από τους πολλούς καφέδες της μέρας, σε ένα από αυτά τα υπαίθρια καφέ και φυσικά κάπνιζα. Στάθηκε από πάνω μου ένας πρώην υπουργός, που δεν γνώριζα προσωπικά, και μου λέει με θράσος και διάθεση χειραγώγησης, «ξέρεις πόσο κακό σου κάνει αυτό;». Του απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα «δεν πας να φύγεις να μ’ αφήσεις να χαρώ το τσιγάρο μου;». Έφυγε θιγμένος.

 

Ο ηλίθιος που θεωρεί εσένα ηλίθιο. Δεν μου αναγνώριζε έστω τη πιθανότητα μετά από τόσα χρόνια αντικαπνιστικής εκστρατείας, να έχω ακούσει κι εγώ κάτι, για τις όντως βλαβερές συνέπειες του καπνού. Κι αν την είχε σκεφτεί, παρόλα αυτά ένιωθε την υποχρέωση να με επαναφέρει στην τάξη.

 

Πριν καιρό διάβασα μια συνέντευξη του Τζακ Νίκολσον.

 

Τον ρωτάνε πώς γίνεται σε τόσο προχωρημένη ηλικία να έχει τόσο ωραίο κώλο και απαντάει σαρκαστικά «πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση».

 

Κι άλλος περίεργος.

 

Πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση. Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο Facebook Twitter

Στήλες
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Στο προηγουμενο σχολιό μου αναφερομουν στο θεμα της διατροφης, θα ηθελα ομως να σχολιασω και το θεμα του καπνισματος.Στο θεμα της κρεωφαγιας επικαλειστε τη δυναμη της συνηθειας και της πεινας. Στο θεμα του καπνισματος αντιλαμβανεστε μεν το ρισκο, ομως το καπνισμα σας προκαλει χαρα («να χαρω το τσιγαρο μου»). Δεν γνωριζω ποσο καπνιζετε, ομως απο τα λεγομενα («φυσικα καπνιζα») υποθετω οτι δεν ειστε περιστασιακος καπνιστης. Σ' αυτην την περιπτωση του συχνου καπνιστη, δεν μπορειτε να πεισετε κανεναν οτι απολαμβανετε το καπνισμα, διοτι ως γνωστον το καπνισμα προκαλει εθισμο. Ας το φουσκωσουμε παραπανω, κι ας φανταστουμε ενα πρεζονι να μας λεει οτι απολαμβανει την ηρωινη. Εχει θεληση ενα πρεζονι; Θα μας επειθε οτι την απολαμβανει; Προφανως και οχι. Η ηρωινη - θα λεγαμε - μιλαει, οχι το πρεζονι. Το εχει στο χερι της. Το ξεφουσκωνουμε και φτανουμε στον καπνιστη. Πώς μπορειτε να μας πεισετε, οτι οντως απολαμβανετε το τσιγαρο; Οτι δηλ. δεν ειστε εσεις αυτος που γραφετε, παρα η νικοτινη που χρησιμοποιει τα ματια και τα δαχτυλα σας; Οτι δηλ. δεν ειστε θυμα για να σας λυπομαστε, αλλα ενας ανθρωπος που χαιρεται τη ζωη του;
Πολυ ενδιαφερον κειμενο. Παρουσιαζει μια προσωπικη σταση ζωης που παει εναντια στο ρευμα και προτιμα το ρισκο εναντι μιας αχαρης μακρας ζωης που στηριζεται σε υγιεινη διατροφη και ασκηση (ισον μοντερνιά). Και για στηριξη αυτης της θεσης χρησιμοποιειται η παρομοια σταση ενος γνωστου ηθοποιου του Χολιγουντ.Η παλια γενια μεγαλωσε με το «φαε παιδι μου». Η σημερινη γενια με το «φαε παιδι μου υγιεινα». Και η επομενη πιθανοτατα θα μεγαλωσει με την κυριολεκτικη εφαρμογη του ρητου ενος γνωστου γκουρού του μανατζμεντ που καποτε ειπε «stay hungry». Ειναι ομως αυτο μοντερνιά; Αιωνες ορθοδοξου μοναχισμου κι ενα καρο φιλοσοφιες διδασκουν πως καλο ειναι να μην χορταινεις εντελως, ωστε το κενο να πληρωθει με θεία τροφη. Ομως ειναι διαφορετικο να τιθασευεις την πεινα εχοντας την δυνατοτητα αμεσης καλυψης και αλλο με το να μην εχεις. Το πρωτο ειναι πραγματικη Ασκηση, το δευτερο, φτώχεια και αναγκη. Ο σημερινος ανθρωπος αναζητα την Ασκηση, αυτη ειναι η φυσικη εξελιξη μετα τη μαλθακοτητα της αφθονίας, δεν ειναι μοντερνιά/μοδα.Προσωπικα σας συγχαιρω για την επιλογη (;) σας να ζησετε με ρισκο απολαμβανοντας τη ζωη σας. Ομως καντε το συνειδητα, γιατι ετσι θελετε, οχι γιατι σας μεγαλωσαν σαν σκυλο. Απο πεποιθηση, οχι απο κακομοιριά που προκαλει οικτο και συμπονοια παρα αναγνωριση της συγκεκριμενης στασης ζωης.
με το συμπαθειο αλλα κανω και γω τα ιδια..ειμαστε cool τυποι σε cult ταινιες και αξιολυπητοι αυτοκαταστροφικοι στην πραγματικοτητα (στην δικια μου τουλαχιστο)ας φαω ενα σοκολατακι..