ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.9.2016 | 19:00

Τι να κάνω ;

Είμαι παντρεμένος εδώ και 4 χρόνια. Τη γυναίκα μου τη πρωτογνώρισα πριν 11 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια με έχει στηρίξει σε πολλούς τομείς. Επαγγελματική αποκατάσταση στο παρελθόν, δίπλα μου σε σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχω και πολλά άλλα. Απο τη πλευρά μου πάλι τα τελευταία 2 - 3 χρόνια έχω αρχίσει να " απομακρύνομαι " από τη σχέση μας. Τώρα που περιμένουμε και δεύτερο παιδί, με την έλλειψη του σεξ, τη επιπλέον γκρίνια και τις οικονομικές δυσκολίες, όλο πάει και προς το χειρότερο. Σε πολλούς θα φανώ αχάριστος για όσα μου έχει προσφέρει να κάνω τώρα πίσω. Θα πει κάποιος ( ρε φίλε τι το ήθελες το δεύτερο παιδί ; ) Χρόνο με το χρόνο το πράγμα όλο και πάει πρός το χειρότερο. Σκέφτομαι πολλές φορές πως αν χώριζα αύριο δε θα με πείραζε. Ή αγάπη έχει ξεθωριάσει. Σκέφτομαι πως θα χάσω το παιδί από κοντά μου. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ήταν λάθος από την αρχή. Κάνει πράγματα πολλές φορές που ξενερώνω και σκέφτομαι πως αν είναι έτσι τώρα σε 20 χρόνια από τώρα πως θα είμαστε ; Ξέρω πώς αν την αφήσω θα μελαγχολήσει. Είναι πολύ ευαίσθητη. Να συνεχίσω έτσι ; Είμαι 37. Δε ξερω.
19
 
 
 
 
σχόλια
Επί χρόνια κάθε φορά που περπατούσαμε μαζί της κρατούσα πάντα το χέρι μη τύχον και πέσει ( είναι λίγο χοντρούλα και αυτό τη κάνει ανισόρροπη ). Το τελευταίο χρόνο " πιάνω " τον εαυτό μου να την έχω αφήσει πίσω και να περπατάει μόνη της. Το πρωί που ξυπνούσα πάντα τη φύλαγα πριν φύγω για δουλειά, κάτι που πλέον δε γίνεται και πάντα μου το χτυπάει. Ή ρουτίνα έχει μπει για τα καλά ανάμεσά μας. Από τώρα που είμαστε ακόμα νέοι εκτός του σεξ στο κρεβάτι έχει χαθεί και ή σωματική επαφή. Ανέκαθεν το βράδυ κοιμόμασταν αγκαλιά ( στάση κουτάλι ) και τώρα πλέον για να κοιμηθώ της γυρνάω τη πλάτη. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Δε ξέρω, ίσως να είναι στα φυσιολογικά πλαίσια αλλά όλα μου δείχνουν ότι σε δέκα ή είκοσι χρόνια θα κοιμόμαστε σε διαφορετικές κρεβατοκάμαρες, κάτι που βλέπω σε φίλους και το κοροιδεύω. Ανέκαθεν θεωρούσα το θέμα της συνεύρεσης ίσως το σημαντικότερο πράγμα μέσα στη σχέση και αυτό όσο πάει και φθήρει. Θέλω να δω το μετά της εγκυμοσύνης. Πολλοί λένε οτι υπάρχει θέμα κρίσης στο ζευγάρι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα γιατί δε θα ήθελα να χάσω όλα αυτά που πέρασα τόσα χρόνια μαζί τής αλλά επίσης και τη λατρεμένη μου κόρη που θα έκανα τα πάντα για αυτήν. Ευχαριστώ όλους ανεξαιρέτως για τα σχόλια τους.
απο ο,τι βλεπω δεν εχεις διαθεση να αλλαξεις κατι οποτε καλυτερα βρες τη δυναμη και κανε το τωρα με πολυ προσοχη ομως...ολο για το τι δε κανεις λες και οχι για το οτι θελεις να κανεις κατι για να το αλλαξεις...εφοσον δε θελεις φυγε...θα την κανει και εκεινη πιο δυνατη και θα μαθει να περπαταει μονη της στο δρομο χωρις να την κραταει καποιος απο το χερι..αλλα ηδη το κανει αυτο οποτε μηπως ειναι περισσοτερο δυνατη απο ο,τι νομιζεις και για αυτο εχει επομισθει τα περισσοτερα οικογενειακα βαρη πανω της;
Κοιτα μωρα στο σπιτι συνεπαγεται κριση στη σχεση στη συντριπτικη πλειοψηφια των περιπτωσεων.. Καποια στιγμη οσο ειχα τα δικα μου πολυ μωρα, ισως ενος και τριων, δε θυμαμαι ακριβως, ειχα βρεθει με μια φιλη και ελεγα, ελεγα... Καταφερομουν εναντιον του αντρα μου... Ειχα τρελη ενταση.. Καποια στιγμη με διακοπτει κ με ρωταει, σκεφτεσαι να χωρισεις
? Οχι ρε λεω, αλιμονο.. Κ μου λεει οταν το μικρο σου παιδι γινει τρια η σχεση σου με τον αντρα σου θα γινει οκ. Και πραγματι ετσι εγινε κ ισως και μετα τα δυο πρωτα χρονια του μωρου.. Συμφωνω μαζι σου στο θεμα της εγγυτητας, της τρυφεροτητας κ της σωματικης επαφης, αλλα ισως δε φταις μονο εσυ για αυτη την αποξενωση, αλλα και η γυναικα σου που με τις αντιληψεις της περι θηλασμου εχει αντικαταστησει στο κρεβατι εσενα με το παιδι. Αυτο θα επρεπε να εχει αλλαξει ισως μετα τον πρωτο χρονο του παιδιου...
? Οχι ρε λεω, αλιμονο.. Κ μου λεει οταν το μικρο σου παιδι γινει τρια η σχεση σου με τον αντρα σου θα γινει οκ. Και πραγματι ετσι εγινε κ ισως και μετα τα δυο πρωτα χρονια του μωρου.. Συμφωνω μαζι σου στο θεμα της εγγυτητας, της τρυφεροτητας κ της σωματικης επαφης, αλλα ισως δε φταις μονο εσυ για αυτη την αποξενωση, αλλα και η γυναικα σου που με τις αντιληψεις της περι θηλασμου εχει αντικαταστησει στο κρεβατι εσενα με το παιδι. Αυτο θα επρεπε να εχει αλλαξει ισως μετα τον πρωτο χρονο του παιδιου...
είμαι σε παρόμοια φάση άλλα ευτυχώς δεν έχω κάνει παιδια, είμε 4 χρόνια παντρεμένηαπο τα μόλις 21 μου άλλα προσπαθώ γιατι δεν ξέρω τι θα βρώ εκει έξω αν χορίσω,βέβαια δεν μπορώ να σου δώσω κάποια συμβουλή εφόσον βρίσκεται στην ίδια φάση με σένα άλλα μόνο αυτό ..πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια, το οφείλεις στα παιδιά σου όσο δύσκολα και να περνάς!
Αφησε την να γεννησει πρωτα..μεινε μαζι της τους πρωτους μηνες του μωρου..Θα χρειαζεται βοηθεια..Μολις το μωρο παει εναμιση χρονων πες της να χωρισετε
Η εξομολόγηση αναδεικνύει το πρόβλημα των μακροχρόνιων σχέσεων που οδηγούνται σε γάμο από ''υποχρέωση'' και γιατί ''πρέπει'', αυτό συμπεραίνω. Όπως γράφει ο εξομολογούμενος, 4 χρόνια είναι παντρεμένος και από τον πρώτο χρόνο ουσιαστικά (αφού λέει ότι η κατάσταση χειροτερεύει τα τελευταία 2-3 χρόνια) είχε φύγει από τη σχέση και αυτή πήγαινε προς το χειρότερο.Εξομολογούμενε, θεωρώ πως θα χωρίσετε στο τέλος, απλά να θυμάσαι ότι δε θα είσαι όπως ήσουν 26 ετών και αδέσμευτος.
Φίλτατε Διογένη θα είχες απόλυτο δίκιο αν ήταν έτσι αλλά υπάρχει η ουσιαστική λεπτομέρεια ότι έχουν δεσμό εδώ και 11 χρόνια. Είναι ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα του μεγαλώματος των παιδιών και η "αναγκαστική" προβληματική στις πιο μύχιες στιγμές τους είναι που έχει φέρει το πρόβλημα. Πάντως αναρωτιέμαι ποιά είναι αυτά τα πράγματα που εκείνη κάνει και τον ξενερώνει. (Υποθέτω αλλά θα ήθελα να μας πει ο εξομολογούμενος αν το επιθυμεί κι ο ίδιος. Ίσως είναι και διαφωτιστικό και διδακτικό για όλους μας).
Καραβάνα μου, θεωρώ ότι έχω δίκιο διότι αναφέρομαι σε ''μακροχρόνια'' σχέση, προϋπάρχουσα του γάμου. Ενίοτε αυτής της διάρκειας οι σχέσεις οδηγούνται σχεδόν ''αναγκαστικά'' σε γάμο λόγω της διάρκειάς τους και μόνο.
Υπό αυτήν την έννοια έχεις δίκιο. Όμως δεν σημαίνει κι ότι η σχέση ήταν ελαττωματική εξ αρχής αναγκαστικά! Τώρα την βλέπει ελαττωματική γιατί είναι εγκλωβισμένος. Αύριο αν ξαναβρεί το κέφι του κι οι υποχρεώσεις ελαφρύνουν (βρεθεί κάποιος να τους βοηθάει με το παιδί ή ελαφρύνει το οικονομικό ή αναζωογονηθούν σεξουαλικά) μπορεί να πάψει να το βλέπει έτσι. Οι μακροχρόνιες σχέσεις -ακόμα κι οι ιδανικότερες- περνούν από σαράντα κύματα. Είναι φυσικό επόμενο. Δεν σημαίνει ότι η σχέση είναι προβληματική ντε και καλά κι η "ιδανική σχέση" λειτουργεί πάντοτε παντού κι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ιδανικά. Κάθε σχέση αφορά δύο εξελισσόμενους ανθρώπους που δεν μένουν στατικοί αλλά διαμορφώνονται ανάλογα με τις συνθήκες και αλληλεπιδρούν και με το περιβάλλον τους. Αν εγκαταλείπαμε με το παραμικρό εις αναζήτησιν του πιθανόν καλύτερου ίσως να θυσιάζαμε ανθρώπους και βιώματα που αξίζουν αδίκως. Εφόσον υπάρχει σεβασμός και κοινοί στόχοι (και βεβαίως αγάπη) τα υπόλοιπα υπάρχουν τρόποι να βελτιωθούν. Φυσικά καλύτερα θα είναι ο εξομολογούμενος να μας διαφωτίσει. Εμείς απλώς μιλάμε ενώ αυτός κι η γυναίκα του τραβάνε το κουπί.
Η αγάπη έχει ξεθωριασει; Λάθος φίλε μου. Ο έρωτας σου και η έξαψη του νέου έχει ξεθωριασει (όταν λέω νέο εννοώ αυτό που σε κάνει να το περιμένεις, ειτε αυτο είναι ο γάμος ως τελετή, είτε ο ερχομός ενός παιδιού, είτε ενός δεύτερου κοκ). Αυτό είναι που σε ενοχλεί, και αν ψάξεις καλά μέσα σου εκεί θα καταλήξεις. Υποθέτω ότι αγαπάς τη γυναίκα σου (γι αυτο ενδιαφερεσια για τα συναισθήματα που πιθανόν να της προκαλέσεις) και αγαπας ακόμη περισσότερο το παιδί σου (αφού αναρωτιέσαι αν θα το βλέπεις συχνά). Σκέψου λοιπόν και μη βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα και φυσικά μην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις. Φιλικά πάντα.
Γιατί έλλειψη σεξ; Λόγω εγκυμοσύνης; Αν η γυναίκα σου δεν έχει πρόδρομο πλακούντα ή επαπειλούμενες συσπάσεις (πράγμα που θα ξέρατε γιατί θα την είχαν κρατήσει στο νοσοκομείο την πρώτη φορά που θα εμφανίζονταν) το σεξ όχι μόνο επιτρέπεται. Επιβάλλεται μην σου πω! Kαι σίγουρα κι η γυναίκα σου θα το θέλει και θα της λείπει.Πώς θα φέρετε δεύτερο παιδί στον κόσμο; Σαν να είστε συνιδιοκτήτες μεζονέτας;
Ή γυναίκα μου από τη στιγμή που κάναμε το πρώτο παιδί ήταν υπέρμαχος τού θηλασμού. Θα πει κανεις, καλό αυτό. Όταν όμως το παιδί έχει φτάσει 3 χρονών αυτό ξέρεις τι αποτέλεσμα έχει. Όλα τα βράδια το παιδί κοιμάται μαζί μας. Αυτο τι σημαίνει ; Ξεχνάς το σεξ ( εκτός αν βγαίνουνε στο σαλόνι για να μην ακουστούμε ), δε μπορούμε να δούμε τηλεόραση μη τύχον ξυπνήσει και ούτε καν να μιλήσουμε σα ζευγάρι στο κρεβάτι. Το αποτέλεσμα ; Εκείνη να κάθεται στο κρεβάτι με το παιδί και εγώ να βρίσκομαι σχεδόν κάθε βράδυ στο σαλόνι μόνος και να βλέπω τηλεόραση. Και τώρα με τη κοιλιά μέχρι το ταβάνι το σεξ μία φορά την εβδομάδα και αν..... Να γιατί δε μπορούμε.
Aγαπητέ άντρα εξομολογούμενενα πάτε και στο σαλόνι και στην κουζίνα και στο μπαλκόνι και στον φωταγωγό άμα λάχει. Είστε ΕΡΑΣΤΕΣ εκτός από γονείς. Έχετε υποχρέωση στην οικογένειά σας πάνω απ'όλα (και οι δύο) να είστε ευχαριστημένοι μέσα στην σχέση σας. Να κάνετε τις κινήσεις για να είστε ευχαριστημένοι. Τα έχω περάσει όλα αυτά που λες και το σεξ δεν κόπηκε ποτέ. Επίσης ο θηλασμός καυλώνει. Αγρίως. Η γυναίκα σου σίγουρα θέλει σεξ. Είναι απλά κουρασμένη. Ξεκούρασέ την λίγο. Προθυμοποιήσου να της κάνεις λίγο μασάζ στην μέση. Να της πλύνεις κάποιο πιάτο ένα βράδυ. Να της γεμίσεις μια μπανιέρα να κάνει ένα αφρόλουτρο. Μικρά πράγματα που δείχνουν ότι ενδιαφέρεσαι. Ανάλαβε και το μικρό για λίγο. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τον πατέρα τους. Επίσης αφού κάνετε μια φορά την εβδομάδα ενώ η κοιλιά είναι μέχρι το ταβάνι η κατάσταση σώζεται ακόμα. ΜΗΝ την αφήσετε να φτάσει στο απροχώρητο. Kάντε κανένα παιχνιδάκι στοματικό ή με χαϊδέματα κλπ. Η γυναίκα σου αξίζει ως άνθρωπος και σύντροφος από αυτά που μας λες. Κι εσύ πρέπει να την αγαπάς αφού λες ότι σε απασχολεί πώς αισθάνεται. Γιατί να το χαλάσετε για κάτι που μπορείτε με λίγη προσπάθεια να το σώσετε; Άντε. Πήγαινε τώρα πες της κάτι πρόστυχο στο αυτί ;)Και με το καλό το παιδάκι σας!
Μα γιατι θηλασε μονο τρια χρονια? Πα πα.. Πραγματα ειναι αυτα? Δεν μπορουσε να κανει λιγο ακομη υπομονη??? Λοιπον για να σοβαρευτουμε... Μανα ειμαι κι εγω.. Θηλασα κι εγω με δυσκολες συνθηκες ως αυτοαπασχολουμενη.. Ωστοσο αυτα ειναι υπερβολες. Επισης μωρο στο κρεβατι για πολυ καιρο φερνει προβληματα. Πρεπει να κρατιουνται καποιες ισορροπιες. Τωρα περαν τουτου, μηπως πρεπει να μιλησετε ανοιχτα με τη γυναικα σου, να της εξηγησεις τι ακριβως σε ενοχλει μπας κ μπορεσετε να σωσετε το γαμο σας? Αν πιστευεις ακομη πως μπορει να σωθει κ εχεις διαθεση να προσπαθησεις...
επειδη το πραγμα για εκει παει και το παραμυθι ειναι πολυφορεμενο εγω σου λεω να χωρισεις γιατι σε λιγους μηνες σε κοβω να ερχεσαι να λες οτι γεννησε ειμαστε χαρουμενοι με το νεο παιδακι μας αλλα περναω τελεια με μια αλλη...βλακεια σου απειρη το δευτερο παιδι αν και πιστευω οτι το ξερεις...λοιπον επειδη η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη εγω θα ελεγα να συμβουλευτεις εναν ειδικο για να σιγουρευτεις οτι οντως θελεις να χωρισετε και ισως αν θελεις να της προτεινεις να πατε σε συμβουλο γαμου..αν παλι αποφασισεις για το χωρισμο θα χρειαστεις οπωσδηποτε στηριξη ψυχολογικη γιατι οπως καταλαβαινεις ολο αυτο ειναι πολυ κουφο και πραγματικα πρεπει να προσεξεις ειδικα αν ειναι ευαισθητη για να μην επηρεαστει η υγεια της και του παιδου..μετα να βρεις και ενα πλανο για το πως θα μεγαλωσετε και το παιδι..παντως η αληθεια ειναι οτι οσα και να σου σουρει λιγα θα ειναι...παντως καλυτερα τωρα παρα πιο μετα που μπορει και να εχεις κανει τη λαδια σου και να προσπαθεις να το καλυψεις ή να καταπιεζεις καταστασεις και εκεινη να ζει σε ενα περιεργο κλιμα..