Han Kang: "Το να γράφω για μια σφαγή ήταν εξουθενωτικό. Είμαι άνθρωπος που υποφέρω, όταν κάποιος πετάει μια μπριζόλα στο τηγάνι"

Han Kang: "Το να γράφω για μια σφαγή ήταν εξουθενωτικό. Είμαι άνθρωπος που υποφέρω, όταν κάποιος πετάει μια μπριζόλα στο τηγάνι" Facebook Twitter
Όμως, η Kang είναι πιο ήρεμη και μεθοδική ως ιδιοσυγκρασία, προτιμά δε τον βαθμό δυσκολίας στην επιλογή των θεμάτων της.
2

Ο θόρυβος γύρω από το όνομα και την τολμηρή, βίαιη, γλαφυρή γραφή της Han Kang είχε ξεκινήσει από τις αρχές του 2015, εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Άλλωστε, γιατί να γίνει τόσος ντόρος για ένα βιβλίο με τον τίτλο "The Vegetarian" που εστιάζει σε μια γυναίκα που αποφασίζει να πει όχι στο κρέας και κάπως έτσι να σκανδαλίσει την οικογένεια και τους φίλους της που εξισώσουν την απόφαση της, με ένα μεγάλο όχι στην ίδια τη ζωή; 

 

Η συγγραφέας, η οποία είναι και ποιήτρια και υπέρμαχος της μικρής φόρμας στα διηγήματα, φαίνεται ότι ήταν το καλά φυλαγμένο μυστικό μιας χώρας, τους συγγραφείς της οποίας δύσκολα αποφασίζουν να ακουμπήσουν οι μεταφραστές. Άλλωστε, γι' αυτό η μεταφράστρια της, Deborah Smith, τιμάται μαζί της: έμαθε την κορεατική πριν από 7 χρόνια και αγκάλιασε με πάθος τις ασιατικές εκδόσεις, κάνοντας άνοιγμα σε μία άγνωστη θάλασσα που παράγει σοβαρή λογοτεχνία, αλλά κανείς δεν τολμά να την προσεγγίσει, ακριβώς λόγω της γλωσσικής δυσκολίας.

 

Όσο για τη συγγραφέα; Ποια είναι αυτή η ήρεμη δύναμη που στα φετινά Booker κατάφερε να παραγκωνίσει ακόμη και τον νομπελίστα Ορχάν Παμούκ; 

 

Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να νιώσει τον πόνο όλων. Ακόμη και τον πόνο ενός κομματιού κρέας που πετάει κάποιος στο τηγάνι. Αλλά το κρέας δεν μπορεί να μιλήσει γιατί είναι νεκρό. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα να γίνω η φωνή του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το έκανα.

 

Κάποιοι τη συγκρίνουν ήδη με την Ντόνα Ταρτ ή τουλάχιστον με την αίσθηση που είχε προκαλέσει στα γράμματα η επίσης πολυβραβευμένη και πολυσυζητημένη "Καρδερίνα" της. 

 

Όμως, η Kang είναι πιο ήρεμη και μεθοδική ως ιδιοσυγκρασία, προτιμά δε τον βαθμό δυσκολίας στην επιλογή των θεμάτων της. Το αμέσως προηγούμενο βιβλίο της, το "Human Acts", ήταν ένα σκοτεινό πρελούδιο στη μαζική σφαγή διαδηλωτών φοιτητών στην Νότια Κορέα του 1980 και οι περιγραφές της δεν ήταν απλώς αληθοφανείς, ήταν μία δοκιμασία αντοχής των αναγνωστών σε μια ρεαλιστική βουτιά, αιματοβαμμένων περιγραφών, που όμως ούτε μια στιγμή δεν φλέρταρε με το σπλάτερ ή με την πρόκληση για την πρόκληση και μόνο. 

 

Στα 45 της, μητέρα ενός παιδιού και με πιστό αναγνωστικό κοινό εδώ και μερικά χρόνια, η Kang, επέλεξε αυτή τη φορά να πει μια ιστορία, με μάλλον σουρεαλιστικό τρόπο, για τις μορφές αντίστασης, για την ίδια την ύπαρξη που επιλέγει να ζήσει ως κάτι άλλο και για το πώς αυτή η ειρηνική απόφαση, μπορεί να προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις, πέρα από κάθε φαντασία. 

 

Γι' αυτό, άλλωστε, το "αλλόκοτο μείγμα ομορφιάς και φρίκης", όπως το χαρακτήρισε και η κριτική επιτροπή, την τίμησε και η επιτροπή του Booker. 

Η ιστορία, αν και αλληγορική, δοσμένη μέσα από τρεις διαφορετικούς αφηγητές, εστιάζει σε μία συνηθισμένη γυναίκα, που γίνεται χορτοφάγος, επειδή αναζητά έναν άλλο τρόπο για να υπάρξει, ακόμη κι αν χρειαστεί να ζήσει σαν δέντρο (!). Όμως, αυτή η απόφαση που διαταράσσει την διατροφική (και την παραγωγική εν γένει) αλυσίδα θα πυροδοτήσει τις βίαιες αντιδράσεις τόσο του συζύγου, όσο και του πατέρα της. 

Η συγγραφέας ζει μαζί με τον έφηβο γιο της, λίγο έξω από τη Σεούλ. Όπως δηλώνει, κάνει μία κανονική ήσυχη ζωή και της αρέσει να ερευνά εξονυχιστικά τα πάντα γύρω από αυτό με το οποίο θα καταπιαστεί πριν ξεκινήσει να γράφει. Όσο για τις βίαιες, αιματηρές σκηνές της αλληγορικής ιστορίας της που ενθουσίασε την επιτροπή του βραβείου Booker; 

Η Kang έχει άλλα να πει: "Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να νιώσει τον πόνο όλων. Ακόμη και τον πόνο ενός κομματιού κρέας που πετάει κάποιος στο τηγάνι. Αλλά το κρέας δεν μπορεί να μιλήσει γιατί είναι νεκρό. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα να γίνω η φωνή του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το έκανα"...  

Han Kang: "Το να γράφω για μια σφαγή ήταν εξουθενωτικό. Είμαι άνθρωπος που υποφέρω, όταν κάποιος πετάει μια μπριζόλα στο τηγάνι" Facebook Twitter

Με στοιχεία από Guardian, Telegraph 

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Να δώ πότε θα ακουστεί και η φωνή των φυτών που τα ξεριζώνουμε από το χώμα για να τα καταβροχθήσουμε αρνούμενοι ακόμα και να πιστέψουμε ότι είναι ζωντανά πλάσματα.