Το Greek yoghurt κατακτά την Αμερική

Facebook Twitter
1

Κι όμως, υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν εξαγωγές προς Κίνα

Η Κίνα, με πληθυσμό 1.3 δις και πολλά στόματα να θρέψει, χρειάζεται περισσότερα τσοπ στικς από όσα παράγει η ίδια. Για να λύσει το πρόβλημα, πήγε κατευθείαν στην πηγή, εκεί όπου τα κατάλληλα δέντρα γι’αυτή τη δουλειά (sweet gum tree, poplar tree, όποιος ξέρει τις ελληνικές ονομασίες ας ενημερώσει) φυτρώνουν σαν αγριόχορτα. Έτσι δημιουργήθηκε η εταιρία Georgia Chopstick, η οποία λειτουργεί από τον περασμένο Μάιο. Το εργοστάσιο είναι ανοιχτό 24 ώρες την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα και κατασκευάζει δύο εκατομμύρια τσοπ στικς την ημέρα, τα οποία αποστέλλονται στην Κίνα, στην Ιαπωνία και στην Κορέα. Όχι μόνο αυτό αλλά η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς το εργοστάσιο σκοπεύει να παράγει δέκα εκατομμύρια τσοπ στικς την ημέρα. Να δούμε για πόσο θα φυτρώνουν αυτά τα δέντρα σαν αγριόχορτα ακόμα. Κι επίσης: μόνο τσοπ στικς μίας χρήσης υπάρχουν;

Στο βίντεο, η αλόγιστη σπατάλη με κάνει να σκέφτομαι τις δικές μας χαρτοπετσέτες.

Θέλετε να εντυπωσιάσετε το ανιψάκι σας;

Θυμόσαστε τότε που όλοι έλεγαν ότι αν βάλεις mentos σε κόκα κόλα το μπουκάλι θα ανατιναχτεί; (Εγώ το δοκίμασα, και ισχύει). Ελπίζω να ξεκινήσω νέο τρεντ με το εξής βίντεο: γάλα, μπογιά και υγρό πιάτων δημιουργούν ένα καλειδοσκόπιο που τον 16ο αιώνα θα ήταν αρκετό για να σας κάψουν ως μάγισσες.

Αύξηση πωλήσεων κατά 2500% του στραγγιστού (ελληνικού) γιαουρτιού στην Αμερική

Τελικά ισχύει: έξω πάμε καλά. Το «ελληνικό» γιαούρτι κάνει πάταγο επειδή είναι θρεπτικό, διατίθεται και με χαμηλά λιπαρά ενώ φαίνεται κρεμώδες και πλούσιο-ταυτόχρονα, έχει και καλή γεύση. Υπάρχουν πολλές εταιρίες που πουλάνε Greek yoghurt κι ευτυχώς, κάποιες από αυτές είναι ελληνικές. Οι πωλήσεις διπλασιάζονται κάθε χρόνο και φαίνεται ότι πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο το οποίο έχει αναφερθεί και στους New York Times. Μιλάμε για κέρδη 1.5 δις δολαρίων το χρόνο, και μιλάμε για την χειρότερη πενταετία οικονομικά εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη χώρα που διεκδικεί το προϊόν (που να το φανταστούν άλλωστε) και o χαρακτηρισμός «Greek» φαίνεται ότι θα μείνει. Αυτό σημαίνει πολλές διαφημίσεις με κλισέ. Ακολουθεί μία με τον John Stamos, ο οποίος αντί να φέρει κρασί σε δείπνο διαλέγει κάτι ακόμα πιο αισθησιακό, μαντέψτε τι:

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια