Τέσσερις με μπλε στολές. Σιδερωμένες όπως και τα όνειρα τους. Βλέμμα αρπακτικού πίσω από την τζαμαρία. Παρατηρούν τα θηράματα να περπατούν στον πεζόδρομο. Αν πλησιάσεις την τζαμαρία σηκώνουν ψηλά τις μύτες τους.
Σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω. Ανιχνεύουν. Σκέφτονται: «Αυτή είναι ένα υποψήφιο θήραμα. Αυτός όχι». Διπλώνουν με κινήσεις ιεροτελεστίας τις παγίδες τους. Στο τέλος πάντα χαϊδεύουν την παγίδα. Της Ψιθυρίζουν: «Δάγκωσέ τους!»
Το πρώτο υποψήφιο θήραμα περνάει το face control του κρεοπωλείου. Μπαίνει μέσα. Στα τσιγκέλια κρέμεται φρέσκο κρέας. Ανοιξιάτικο. Χαμογελούν. Δεν χαρίζουν στον καθένα χαμόγελο. Κοστίζει η σύσπαση του μυ στον κόσμο τους. Μετά περιφέρουν το υποψήφιο θήραμα σε όλες τις παγίδες.
Παγίδα πρώτη: Βλέπεις αυτά τα μικρά λουλουδάκια πάνω στο καφέ δέρμα; Είναι η χαμένη σου άνοιξη. Το χαμένο σου, ατσαλάκωτο, δέρμα.
Παγίδα δεύτερη: Βλέπεις το «Crazy» με τις ακριβές πετρούλες; Είναι η χαμένη σου τρέλα.
Παγίδα τρίτη: Βλέπεις αυτό το κλασσικό πανάκριβο μαύρο φόρεμα; Είναι κάτι ακριβό που ξεπούλησες όσο-όσο. Είναι η χαμένη σου αξιοπρέπεια.
To θήραμα αγόρασε. Και άνοιξη, και τρέλα και αξιοπρέπεια. Τρία σε ένα. Βγαίνει στον δρόμο. Άδειο.
σχόλια