Βλέποντας το αντιρατσιστικό βίντεο των μαθητών για τον Σχορτσιανίτη χθες μου ήρθε στο μυαλό ένα εξώφυλλο του περιοδικού «ΚΛΙΚ» από τις περιβόητες μαθητικές καταλήψεις της δεκαετίας του ενενήντα. Μαθητής τότε και εγώ, είχα αγοράσει το περιοδικό το οποίο πουλούσε τέλεια το θέμα στους αναγνώστες, με τον Αλ Πατσίνο να κάθεται σταυροπόδι στο εξώφυλλο και τίτλο: «Μαθητές: Να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους».
Οι μαθητές ήταν τα πιο «καυτά» πρόσωπα των ημερών και ο εχθρός τους ένας: Οι κακομούτσουνοι μεγάλοι. Από τους γονείς μέχρι τους πολιτικούς, που έπρεπε να ακούσουν τα πιτσιρίκια που τα καταπίεζε το σύστημα. Μα πραγματικά, βλέποντας την σημερινή κατάσταση που επικρατεί σκέφτομαι: Πόσο τυχεροί και πόσο χαζοί ήμασταν οι έφηβοι της τότε εποχής.
Τυχεροί, γιατί καμία Κρίση δεν είχε χτυπήσει την πόρτα μας και ήμασταν πραγματικά ανέμελοι διότι και οι οικογένειες μας ήταν ανέμελες. Ναι, χωρίς εισαγωγικά η λέξη αν και στο εφηβικό μας μυαλό όλα τα προβλήματα ήταν γίγαντες.
Ποιος νοιαζόταν για τις δηλώσεις του υπουργού οικονομίας και για το μέλλον της χώρας; Η αγωνία σου ήταν μεγαλύτερη για το ποιο κομμάτι θα ρίξει ποιο στο Top 10 του MTV παρά για το τι θα δηλώσει ο πρωθυπουργός της χώρας.
Δες σήμερα. Από τα δημοτικά μέχρι τα λύκεια. Παρατήρησε τον νεαρόκοσμο στα λεωφορεία. Δεκάχρονα παιδιά μιλάνε για ΔΝΤ και για το μέλλον της χώρας. Δεκαεφτάχρονοι αγχώνονται σαν τριαντάρηδες για το ποιο θα είναι τον μέλλον τους στον επαγγελματικό στίβο. Δάσκαλοι παρατηρούν τις ζωγραφιές των μαθητών τους να είναι βαθιά επηρεασμένες από την θλίψη της εποχής.
Από την άλλη πόσο χαζοί ήμασταν τότε, μπορώ καθαρά να το δω σήμερα. Ποιος μαθητής ήξερε τότε τι είναι ο ρατσισμός; Ποιος είχε εικόνα ρατσιστικών επιθέσεων μέσα στην κοινωνία; Τι ήταν αυτή η σβάστικα που κάτι «καμένα» ακόμα και τότε χάραζαν στο θρανίο; Βέβαια κάποιοι επιδίδονταν σε bullying αβέρτα στην σχολική αυλή αλλά δεν ήξεραν ούτε την λέξη. Και πόσο βαθιά νυχτωμένοι ήμασταν για το τι συνέβαινε στον κόσμο. Ναι, μπορείς να βρεις διάφορα αρνητικά στο ίντερνετ και στην συστηματική χρήση του από τους σημερινούς έφηβους αλλά ένα θετικό καλύπτει τα πάντα: Η πληροφορία σου ανοίγει το μυαλό. «Συγγνώμη «ΚΛΙΚ» μια χαρά ήσουν για τότε, αλλά μαθαίναμε ότι ήθελες να μάθουμε και ότι μπορούσες να μάθεις»(σ.σ ταφόπλακα)
Η πληροφορία παραμένει ένα ισχυρό όπλο για τους σημερινούς νέους. Το πώς θα την χρησιμοποιήσουν είναι δικό τους θέμα. Μπορεί να έχουν την ατυχία να χάνουν λίγη από την ανεμελιά της ηλικίας, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά έχουν την δύναμη στα χέρια τους για να κάνουν πραγματικά τον κόσμο καλύτερο.
Έτσι λοιπόν το βίντεο, το οποίο είπαν κάποιοι ότι είναι «υποκινούμενο και δεν μπορεί να το έκαναν παιδιά» θέλω να τους πληροφορήσω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κανένας πια δεν μπορεί να υποκινήσει κανέναν γιατί κανένας δεν πιστεύει κανέναν. Πόσο μάλλον όταν είσαι δεκαέξι. Βρίσκουν τα λόγια τους ωριμότερα από την ηλικία τους άρα υποκινούμενα; Δεν θα έπρεπε γιατί όλα αυτά που ζούνε τους αναγκάζουν να σκεφτούν ωριμότερα. Τώρα, αν και αυτοί μεγαλώσουν και γίνουν ένα με αυτά που έφτυναν (σ.σ όπως οι ρομαντικοί καταληψίες των 90s που βολεύτηκαν μια χαρά σε υπουργικά γραφεία μέσω κομματικών νεολαίων) αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ας τους ευχηθούμε να μην γίνουν μια από τα ίδια.
σχόλια